ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα τρέχουμε στις χαρτορίχτρες για να διασταυρώνουμε αν ο ποιητής εννοεί αυτά που λέει ή όχι. Για αυτό μας έδωσε ο θεός τη γλώσσα για να ξεκαθαρίζουμε με σαφήνεια τι θέλουμε ο ένας από τον άλλο. Έχουν καταντήσει γραφικοί ορισμένοι με το να είναι αόριστοι και να σου λένε ένα σωρό μπούρδες πως δεν είναι έτοιμοι για σχέση ο άλλος 49 χρονών τι θα πει δεν είναι έτοιμος πότε θα είναι δηλαδή. Τι περιμένει να πάει 70 χρονών; Έχουν και το θράσος σου τη λένε αν βγεις με άλλον σου τη βγαίνουν κι από πάνω. Θα καθίσω 46 χρονών γυναίκα να περιμένω μήπως αλλάξει γνώμη ο κύριος δεν κατάλαβα έχω κανέναν λόγο να το κάνω αυτό; Πως την έχει δει τι νομίζει πως δεν θα βρω άλλον και θα κρεμαστώ πάνω του; Ή επειδή έδειξα συναισθήματα πάει να το εκμεταλλευτεί και νομίζει πως βρήκε κοροΐδο να παίξει; Λάθος πόρτα χτύπησε αλλά το χειρότερο είναι πως δεν ξέρουν πότε να βάλουν μια τελεία, τελείωσε πως το λένε πάω για άλλα. Πάνε να σου δημιουργήσουν και ενοχές πως φταις εσύ. Άλλο να το αφήσουμε να τσουλήσει και άλλο δεν είσαι έτοιμος για σχέση αφού δεν είσαι να σε αφήσω ήσυχο να ετοιμάζεσαι και εσύ μπας και τα καταφέρεις κάποτε. Υπάρχουν ένα σωρό άντρες μόνοι τους εκεί έξω δεν είσαι ο ένας φίλε μου. Άντε πια δεν ξέρετε μερικοί τι σας γίνεται τόσο χρονών άνθρωποι από τη μια παραπονιέστε που πήγαν οι γυναίκες και από την άλλη φέρνεστε σαν οχτάχρονα θα σας πω που πάνε οι γυναίκες, πάνε σε εκείνους που ξέρουν τι θέλουν. Αλλά μέχρι να αποφασίσετε μερικοί τι θέλετε θα έχουμε γεράσει καθίστε στα σπίτια σας λοιπόν και μη μας ζαλίζετε αφήστε ήσυχες τις γυναίκες επιλογές υπάρχουν αρκετές δεν θα χαθούμε.

ότι έχω εξοργιστεί. Με πονούν τα αυτιά μου από τα νεύρα μου.Με πήρε μια φίλη μου κλαίγοντας. Πήγε στην παραλία σήμερα το πρωί, πρώτο μπάνιο για φέτος. Μια παρέα ηλιθίων σχολίαζε το σώμα της.Η κοπέλα γέννησε δίδυμα πριν 6 μήνες. Είχε να βγει να ξεσκάσει μήνες γιατί οι γονείς και τα πεθερικά είναι μακριά (ο άντρας της δουλεύει). Και σήμερα, πρώτη φορά που μπόρεσε λίγο να χαλαρώσει έπρεπε να βρεθούν στο δρόμο της ένα μάτσο μαλάκες να της ρίξουν την ψυχολογία. Γαμώ το κέρατό τους.

Είχε ανέβει Αθήνα για την εξεταστική και τώρα γυρίζει επαρχία όπου μένει μονιμα...θα κατέβω εγώ για λίγες μέρες βέβαια αλλά συζητήσαμε και βλέπουμε το αδιέξοδο.Δεν θέλουμε να χωρίσουμε και βέβαια υπάρχει η προοπτική να έρθει τον Σεπτέμβρη Αθήνα φαντάρος...Αξίζει να συνεχίσω αυτή τη σχέση? Εκείνος λέει ότι θα είναι δύσκολο...τι να κάνω? Δεν μου πάει η καρδιά να του πω τέλος...θέλω τα φώτα σας

Υπάρχει κάποιος που μ αρέσει ο οποίος έχει δύο αυτοκίνητα και μένει με την αδερφή του. Η αδερφή του δεν οδηγεί μαλλον. Έχω παρατηρήσει ότι κάποιες φορές που η αδερφή του βγαίνει έξω με τα πόδια λείπουν και τα δυο αυτοκίνητα. Μπορείτε να μου βρείτε κάποια εξήγηση για το πώς λείπουν και τα δυο αυτοκίνητα?? Είναι ανύπαντροι και οι 2

Έκανα πρακτική σε μια δημόσια εταιρεία. Τελείωσα. Θέλουν να με κρατήσουν για ένα τρίμηνο. Μισθός 500€. Απ'την άλλη έχω σκοπό να πάω στο νησί μου για δουλειά την υπόλοιπη σεζόν. Έχω προσφορά με περισσότερα λεφτά, αλλά είναι αβέβαιο μέχρι να κατέβω τι θα γίνει. Στόχος μου να μαζέψω λεφτά για να φύγω εξωτερικό τον χειμώνα.Είμαι σε δίλημμα.

Σε μια σχεση δεν φταιει μονο ενας αυτο ειναι σιγουρο. Στη δικη μου σχεση εγω πηρα την προτωβουλια να χωρισουμε γιατι ζηλευε υπερβολικα σε σημειο που δεν με αφηνε να παω ουτε στον φουρνο με απειλες οτι θα με σκοτωσει. Τελος παντων δεν εχουν σημασια οι λεπτομεριες. Ειπε στους κοινους μας φιλους την εκδοχη του και εκεινοι δεν ρωτησαν ποτε για την δικη μου εκδοχη. Πηραν το μερος του και εμεινα μονη. Πεντε μηνες τωρα καμια παρεα καμια συμπαρασταση και ας μην εφταιξα.Τους βλεπω να βγαινουν καθε μερα ενω εγω ειμαι σπιτι. Τι κανω? Γιατι τετοια αδικια?

Εκλαιγα ασταμάτητα. Σήμερα τσουζουν τα μάτια μου και με πονάει το κεφάλι μου. Ο λογος; θυμήθηκα ότι από μικρή πάντα έτρωγα απορριψη. 1. Πρώτη δημοτικού κάποιος έβγαλε ότι είχα ψειρες πράγμα που δεν ισχυε ποτέ. Τα παιδιά της τάξης μου σταμάτησαν να μου μιλανε. Μάλιστα όταν με αγγιζαν σκουπιζονταν για να μην μολυνθουν. Αυτό μέχρι την Πέμπτη δημοτικού όπου ήρθε στο σχολείο ο καλύτερος μου φίλος και με υπερασπιστηκε.2. Στο γυμνασιο γνώρισα ένα παιδί. Μου ζήτησε να τα φτιάξουμε και αρνηθηκα γιατί δεν τον συμπάθουσα γιατί έκανε μπουλινγκ σε άλλα παιδια. Απο τότε έκανε τη ζωή μου κόλαση. Με έλεγε άσχημη και κάθε μέρα ώσπου μια μέρα με έριξε απ τις σκάλες. Δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου και στους καθηγητές μου. 3.Στο λυκείο υποτίθεται βρήκα φίλους που πλέον με παράτησαν. Ο λογος; ότι και καλά στο πανεπιστήμιο άλλαξα και ότι είμαι ότι να ναι. Που στο πρώτο ετος ήμουν σκατα ψυχολογίκα , μπροστά μου με καταλαβαιναν και πίσω με εκραζαν. Ακόμη και η μόνη φίλη που έχω νομίζω ότι έχει αρχίσει να με αποφεύγει. 4. Σχέση; σενάριο επιστημονικης φαντασίας. Με όσους έχω μιλήσει από instagram εξαφανιστηκαν ενώ στην πραγματικη ζωη κάνεις δεν μου έχει ζητήσει να βγούμε. Ξέρω ότι η πορεία μου είναι μη αναστρεψιμη. Δεν πειράζει. Κάποιοι έρχονται για να είναι πάντα μόνοι. ..

Εδώ μπορώ να το γράψω ελεύθερα. Ενω είμαι χαλαρή και δεν χαλιέμαι έυκολα μέσα μου ζω με ένα μόνιμο αγχος. Είμαι προσεχώς 20 και αγχωνομαι για την ζωή μου και για το πως οι επιλογές μου την επηρεάζουν. Σκέφτομαι, είμαι στην σωστή σχολή; Ειναι αυτος που ειμαστε 2 χρονια μαζι το σωστό αγορι; Και αν δεν ειναι πως θα το καταλαβω; Και αν το καταλάβω θα βρω καποιον καταλληλο ; Θα μπορέσω να δουλέψω πάνω στο πτυχίο μου και θα μπορεσω να κάνω οικογενεια; Τέτοιες ερωτήσεις με χτυπάνε από παντου. Κάποτε υπερανέλυα και ηταν ακομα χειροτερο. Τωρα το εχω σταματησει και απλα αυτες οι σκεψεις περνανε αστραπιαία από το μυαλό μου. Πίσω από τον φαινομενικό δυναμισμό μου κρύβονται αυτες οι σκέψεις και ένα αγχος ότι ο χρονος περνάει. Δεν θέλω να μεγαλώσω ,όχι γιατι είναι ασχημο να μεγαλώνεις αλλά γιατι φοβάμαι οτι δεν θα κάνω σωστές επιλογές :-(

Έπεσα απ' το κρεβάτι μου. Είμαι 32 ετών. Πρώτη φορά μου συνέβη.

Ότι είμαι άσχημη. Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση στη ζωή μου και είμαι 19 χρόνων.. κανένας δεν γυρίζει να με κοιτάξει και όχι δεν έχω κομπλεξ με τον εαυτό μου, ώστε να απομακρύνω τους άλλους με την αύρα μου, είμαι πάντα έξω καρδιά άτομο και χαρούμενη, απλά όλοι την πέφτουν στις φίλες μου. Λογικό, είναι πανέμορφες. Ξέρω ότι έχω κάποια χαρακτηριστικά που δεν είναι τέλεια,αλλά δεν θα τα άλλαζα ποτε.. Έχω φουλ φωτογένεια για αυτό δεν βγαίνω ούτε μια φωτογραφία και όταν φερνουν τις κάμερες οι φίλοι μου,απλά κάθομαι στη γωνιτσα μου. Και αυτό γίνεται γιατί μου είπαν ότι χαλάω τις όμορφες φωτογραφίες τους. Μέχρι και η μάνα μου, μου είπε να μην γίνω σαν εκείνη την 50χρονη παρθένα που βλέπαμε στην Ανίτα. Μέχρι και η μαμά μου ξέρει ότι κανείς δεν με κοιτάει ποτέ. Εννοείται πως της ξέφυγε, ποτέ δεν με έχει πει άσχημη πάντα με λέει όμορφη..αλλά ξέρω πως δεν το πιστεύει. Έχει επίγνωση του θέματος νομίζω.Όταν όμως ακούς, ότι θα ήσουν εφιάλτης στο κρεβάτι, ότι είσαι σαν κινέζα με τόσο μικρά και απαίσια ματια, ότι μια φάση μαζί σου θα ήταν ότι χειρότερο και ότι είσαι χάλια, ότι η αδερφή σου είναι τόσο όμορφη με σένα τι έχει γίνει..αλλά και καλά όλα είναι πλάκα και να μην τα παίρνω σοβαρά... τότε μάλλον κάτι πάει λάθος και ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι είσαι απαίσια. Αφού οι γύρω μου αυτό πιστεύουν πως γίνεται να μην το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα;Οι φίλες μου έχουν αγόρια και μιλάνε για αυτά..βγαίνουν με αυτά και απλά εγώ τίποτα. Μερικές μου λένε ότι είμαι όμορφη, αλλά ποιος θα έλεγε στον άλλον ότι είναι άσχημος; Μερικές πάλι μου λένε την αλήθεια ότι είμαι άσχημη. Το ξέρω έχω αυτογνωσία. Το εμπεδωσα ομως περισσότερο σήμερα που για ακόμα μια φορά κανένα αγόρι δεν μου μίλησε και απλά με αγνοούσε. Απλά δεν ξαναβγαινω από το σπίτι. Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι πάνω μου. Αυτή είμαι και αφού δεν αρέσω σε κανέναν τότε θα μείνω μόνη μου.Απλά έχω τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας, χρημάτων, οικογενειακά που λίγη ομορφιά θα με ανέβαζε ψυχολογικά. Πόσο κενή φαίνομαι αυτή τη στιγμή;Πείτε μου τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα. Δώστε μου μια λύση. Βοηθήστε με. Έχω αποδεχτεί ότι είμαι άσχημη, όμως και πάλι έχω μια ελπίδα στο να μην είμαι τόσο πολύ τουλάχιστον.