ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να μιλήσω κι εγώ για την προσωπική μου εμπειρία στην σχέση μου σχετικά με τα τελευταία γεγονότα. Δέχθηκα κι εγώ κακοποίηση λεκτική κακοποίηση σε καθημερινή βάση κιόλας τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν όταν πάνω στους μικρό καυγάδες που ο τότε σύντροφος μου και αρραβωνιαστικος μου με έπιανε από τα μαλλιά και με πετούσε κάτω στο πάτωμα. Δεν μίλησα στην οικογένεια μου φοβόμουν να μιλήσω να τους πω τι περνούσα μιας και ήμουν 19 χρονών και οι γονείς μου δεν ενέκριναν την τότε σχέση μου και μου έλεγαν να χωρίσω αλλά δεν τους άκουγα. Δεν μπόρουσα να μιλήσω σκεφτόμουν πως αν καθίσω να του μιλήσω θα γινόταν χειρότερα τα πράγματα μιας και όταν προσπαθούσα να πάω με τα νερά του γινόταν χειρότερα μου φερόταν σαν σκουπίδι κάθε μέρα βρισιές και φωνές δεν με άφηνε να δουλεύω , δεν ήθελε να έχω επικοινωνία με τους γονείς μου, δεν ήθελε να μιλάω σε φίλους μου σε συγγενείς μου με απομάκρυνε από όλους για να είναι βεβαίως ότι δεν θα μιλήσω σε κανέναν για ότι περνάω. Βρήκα το θάρρος και μίλησα με τους γονείς μου φοβόμουν για τη ζωή μου απειλούσε πως αν τον χωρίσω θα έκανε κακο σε μένα και στην οικογένεια μου όλο απειλές άκουγα μέχρι που πήγα και ενημέρωσα και την αστυνομία. Χώρισα μαζί του ήρθε έξω από το σπίτι μου φώναζε έσπασε ότι είχα και δεν είχα βρίζοντας με καλέσαμε την αστυνομία και από τότε δεν τον ξαναείδα ποτέ. Για 1 ολόκληρο χρόνο δεν έβγαινα καθόλου από το σπίτι φοβόμουν μην τον δω μπροστά μου φοβόμουν μην μου κάνει κακο όλο αυτό επηρέασε την ψυχική μου υγεία χρειάστηκε πολύ καιρό να πάρω ξανα την ζωη στα χέρια μου είχα δίπλα μου την οικογένεια μου είχα δίπλα συγγενείς μου και ελάχιστους φίλους που μέχρι και σήμερα ακόμη με στηρίζουν. Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι αν δεν μιλούσα τότε μπορεί και εγώ να μην ζούσα τώρα ηταν πολύ δύσκολο για εμένα και όταν θυμάμαι όλα αυτά που πέρασα λέω απλά γλύτωσα .... Θελω απλά μέσα από το κείμενο μου να σας δώσω την δύναμη να μιλήσετε και εσείς να μην ζητε σε ένα τοξικό περιβάλλον, να μην φοβάστε!

Παραλίγο να απατησω την εξ αποστάσεως σχέση μου επειδή δεν μου δίνει συναισθηματικά όσα θέλω. Το αφήνω να περάσει σαν να μην έγινε τίποτα και προσπαθώ να βελτιώσω τη σχέση;

Είμαι παντρεμένη με έναν άνθρωπο ο οποίος το μόνο που θέλει από εμένα είναι να τον αφήνω στην ησυχία του . Δε νιώθω όμορφα, δε με κάνει να νιώθω ότι είμαι κάτι σημαντικό για εκείνον. Δε με κάνει να νιώθω ότι με αγαπά. Ότι με υπολογίζει. Δε θέλει να τον παίρνω τηλέφωνο, δε θέλει να ακούσει πως αισθάνομαι . Δε νομίζω ότι με συμπαθεί και πολύ . Και εγώ δε θέλω να με βλέπει να κλαίω γιατί δε τον νοιάζει. Όμως πονάει η ψυχή μου . Αυτός να κάνει ότι θέλει κι εγώ να νιώθω ότι δε μπορώ να ανασαίνω. είμαι 27.... Είμαι μαμά. Είμαι σύζυγος. Είμαι δυστυχισμένη.

Βγηκα θετική στον κορωνοιο ενώ είμαι διακοπές. Χριεαζομαι ψυχολογικη υποστήριξη:(

Τις προαλλες βγηκα μετα απο πολυ καιρο με δυο καλες μου φιλες. Λογω δουλειας κ υποχρεωσεων κ γενικοτερα λογω του οτι κ οι δυο ειναι σε σχεσεις κ αφιερωνουν οπως ειναι λογικο αρκετο χρονο στα αγορια τους ειχαμε καιρο να βρεθουμε. Καποια στιγμη εκει που πιναμε τα ποτα μας γυρναω στα αριστερα μου κ βλεπω τον συντροφο της μιας ο οποιος ηρθε κ εκατσε στο τραπεζι μας. Ηθελε να της κανει εκπληξη οπως της ειπε (απ ο,τι εμαθα μετα, μιλουσαν με μηνυματα κ εμαθε οτι ειμαστε στο ταδε μπαρακι οποτε ειπε να ερθει). Ομολογω οτι μου φανηκε λιγο περιεργο που ηρθε εκει που βρισκεται η κοπελα του με αλλη παρεα χωρις καν να ρωτησει. Ευτυχως για κεινον κ εγω κ η αλλη φιλη μας τον συμπαθουμε, αλλα κ παλι, δεν ειμαστε κ κολλητοι, εχουμε απλα καλες τυπικες σχεσεις, οπως εχουν συνηθως οι φιλες μιας κοπελας με το αγορι της. Δεν θα καθομουν ομως να αναλυσω κ τα προσωπικα μου μπροστα του. Κ τελοσπαντων, ειχα τοσο καιρο να βρεθω με τις φιλες μου (εκεινος προφανως τη βλεπει πολυ πιο συχνα) κ θελαμε να ειμαστε οι τρεις μας, να πουμε τα νεα μας, να αναλυσουμε τα προσωπικα μας κ οταν ηρθε κ εκατσε στο τραπεζι μας απλα αφησαμε την κουβεντα στη μεση. Δεν ξερω, μου κακοφανηκε οχι επειδη ηταν αυτος, απλα σκεφτομουν οτι ακομα κ αν του ελειψε τοοοσο πολυ πια η κοπελα του, θα μπορουσε να κανει λιγη υπομονη κ να την δει αργοτερα. Οσοι δουλευουν κ γενικα εχουν πολυ πηγμενο προγραμμα καταλαβαινουν ποσο δυσκολο ειναι να βρεις χρονο να βρεθεις με κοντινους σου ανθρωπους, ειδικα με πανω απο 1 ατομο, κ τελικα εξαιτιας του δεν καταφεραμε καν να απολαυσουμε την εξοδο μας γιατι με το που ηρθε προφανως αρχισαμε να συζηταμε για ακυρα θεματα κ οχι για οσα συζητουσαμε οι 3 μας νωριτερα. Δεν ξερω αν σας ακουγομαι υπερβολικη, αλλα εγω δεν θα πηγαινα καπου ακαλεστη, ειδικα οταν μιλαμε για παρεα που δεν ειναι καν δικη μου, αλλα της κοπελας μου.

Χωρισαμε με πλήγωσε πόνεσα έκλαψα αλλά δεν έχει περάσει μερα που να μην τον σκέφτομαι να λέω ας είναι καλά ας είναι ευτυχισμένος ας είναι όπου θέλει αρκεί να τον έβλεπα μια φορά να μιλήσουμε... Μου ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία και εγώ μέσα μου βαθιά μέσα μου ήθελα τόσο πολύ να του πω Ναι! Ας αρχίσουμε από την αρχή μαζί.. Δεν τόλμησα να του πω τα βαθιά συναισθήματα που έχω πως με έκανε να νιώθω και πως μόνο με την σκέψη ότι θα τον χάσω για πάντα πονάω ακόμη περισσότερο.. Έχω μια σχέση δεν είμαι μόνη αλλά δεν νιώθω ερωτευμένη δεν νιώθω οπως ένιωθα με εκείνων και δεν ξέρω αν θα νιώσω πάλι το ίδιο συναίσθημα. Το αγόρι μου που ήμαστε μαζί τώρα δεν μπορώ να πω είναι δοτικος, γλυκος μου συμπεριφέρεται ως τώρα παρά πολύ καλά αλλά εγώ ενώ είμαι στην αγκαλιά του σκέφτομαι τον άλλο και το ξέρω πόσο κακο είναι αυτό... Είμαι κολλημένη και το ξέρω αλλά η καινούργια μου σχέση ο ανθρωπος αυτός με αγαπάει και δεν θέλω να τον πληγωσω... Μου περνάει από το μυαλό να στείλω πάλι μήνυμα στον πρώην μου και ο κολλητός μου μου είπε πως πρέπει να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω απλά σκέφτομαι το αγόρι μου είναι τόσο άδικο να τον πληγωσω και στην τελική ίσως και ο πρώην μου να μην με θέλει Ποια...

Βρεθήκαμε ξανά με την πρώην μου μετά από 6 χρόνια χωρισμού,και είμαστε πάλι μαζί,όχι όμως με την τυπική έννοια του όρου.Εγώ σε 4 μήνες παντρεύομαι,και θέλω να τα σταματήσω όλα,κι ό,τι γίνει άς γίνει.Δέν την ξεπέρασα ποτέ κι ας πέρασαν τόσα χρόνια.Δέν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένος με την άλλη κοπέλα,και θα υποφέρει κι εκείνη μαζί μου.Πρέπει να πάρω την απόφαση,δέν πάει άλλο.

Μου αρέσει η οικογένεια, αλλά φοβάμαι να κάνω παιδιά. Στην παιδική ηλικία και την εφηβεία μου, αντιμετώπισα κλεπτομανία και μυθομανια. Τώρα μεγάλη ιστορία.... Οι πιο πολλοί δε γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν τέτοιοι εθισμοι. Φοβάμαι μήπως το παιδί μου κληρονομήσει αυτή την τάση. Εγώ δεν θα το ωθησω, αλλά ούτε οι δικοί μου με ώθησαν. Φοβάμαι πώς θα το χειριστώ αν το παιδί μου καταλήξει εκεί.

Καλησπέρα σας! Έκανα μία ακόμη ανακοίνωση στην αναζήτηση για μία σύντροφο ζωής! Στις δύσκολες στιγμές που όλοι πλέον ζούμε, το να βρεις το άλλο σου μισό είναι μεγάλη υπόθεση! Μακάρι να τα καταφέρω! Να εύχεστε! Καλή συνέχεια! :)

Περνάω όλη την καλοκαιρινή μου άδεια χειρουργημένη. Βαριέμαι παρά πολύ και έχω συνέχεια συναισθηματικές μεταπτώσεις. Αυτά.