ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι όμως όχι. Ειμαι γυναίκα 34 χρόνων και είμαι γιατρός. Δουλεύω ως χειρουργός τραυματος σε ένα εκπαιδευτικό νοσοκομείο στο Σιατλ. Γενικά οι περισσότερες προκαταληψεις κατά των γυναικών έχουν ξεθωριαρει με τα χρόνια αλλά όχι.. Όχι τελείως. Είναι οι ασθενείς (μερικοί ασθενείς) που πάντα κοιτάνε τον άντρα στο δωμάτιο με δέος λες και είναι μικρός Θεός και την γυναίκα σαν την ανόητη νοσοκόμα ή στην καλύτερη σαν την νεαρή ειδικευομενη που πηδιεται για να εξελιχθεί γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Οι συνάδελφοι με σχόλια under ground όπως λένε εκεί. Τύπο :πάλι χειρουργείο? ποιος προσέχει τα παιδιά σου? Δεν πιστεύω να έχεις περίοδο και να την πληρώσει ο ασθενής? Είσαι πολύ όμορφη για να κάνεις μια τόσο σκληρή δουλειά. Κι όμως γλυκέ μου προσέχω τα παιδιά μου, η περίοδος μου δεν επηρεάζει τη δουλειά μου και το μυαλό μου είναι πολύ πιο όμορφο από το πρόσωπο μου. Καρδιά λιονταριου, χέρι γυναίκας. (for the record οι ειδικευομενοι μου με φωνάζουν The Lioness)

Σιγουρα παρασκευη ειχε πολυ κοσμο εξω...αλλα κανενας δε μπορουσε...Μου χε ανεβει και για καποιο λογο η αυτοπεποιθηση, ειχα ορεξη να βγω και να φλερταρω με τα κοριτσια...Πφφφφ...

Βάζω και χλωρίνη μα αυτός ο διάβολος δεν λέει να ξεπλύνει....Μου το κόλλησε το 5νταχρονο και δεν φεύγει από το μυαλό μου.Χα χα.

Να συγκεντρωθώ να περάσω τα μαθήματα για εξεταστική.Το έβγαλα από μέσα μου

Εδω και καποιο διαστημα μιλαω στο instagram με ενα παιδι το οποιο μου εδειχνε ενδιαφερον δεν λεω κ μενα μαρεσε αλλα οταν γνωριζεις καποιον πισω απο μια οθονη οσο να 'ναι εισαι επιφυλακτικος. Μπορει αλλωστε τα ιδια να τα λεει σε αλλες δεκα κοπελες. δεν το ξερεις.. Η αληθεια ειναι πως στην αρχη του ειπα οτι εχω σχεση για να τον κρατησω σε μια αποσταση.. αυτος βεβαια δεν το εβαλε κατω και μου μιλουσε κ μου εκδηλωνε το ενδιαφερον του.. Σιγα, σιγα ξεκινησα κ εγω να του στελνω πρωτη κ να πιανουμε κουβεντα.Βεβαια το διαστημα αυτο να προσθεσω οτι ηταν διακοπες..Ερχομαι στο σημερα λοιπον που υστερα απο ενα σχολιο σε μια φωτογραφια του, μου στελνει μνμ κ ξεκιναμε να μιλαμε... Με τα πολλα του εξομολογουμαι οτι και εμενα μου αρεσει.. η απαντηση σου ηταν διπλωματικη.. μου λεει πως κ ετσι εσυ πισω απο μια οθονη... (αυτο του το ειχα πει εγω στις αρχες οτι κ καλα πως του αρεσω χωρις να με γνωριζει προσωπικα) ομως αυτη δεν ηταν η απαντηση που περιμενα να παρω... περιμενα λιγο παραπανω ενθουσιασμο, κατι αλλο ρε παιδι μου... κατι πιο γλυκο, εστω μια προταση να βρεθουμε απο κοντα κατι.. (επεστρεψε απο διακοπες και δεν εχει κοπελα για να σας προλαβω) παρολα του ξαναλεω οτι μαρεσε απο την αρχη απλα ημουν επιφυλακτικη λογω της καταστασης .. δεν μου απαντησε ξανα απο τοτε ενω διαβασε το μηνυμα.. Εχω νευριασει.. και πειτε μου αν εχω αδικο.. Γιατι οταν καποιος που σου δειχνει ενδιαφερον οταν του ανταποδιδεις... εξαφανιζεται? Πιστευω οτι κ να μου ξαναστειλει τωρα δεν θα απαντησω, χαλαστηκα με αυτη του τη σταση... Αλλα ουτε κ θελω να στειλω κατι αλλο κ να φανω απελπισμενη!

Είσαι εδω;;τριγυρνάς εδώ;μου λειπείς.τι θα κάνω χωρίς εσένα;ναι πάντα τα ίδια λεω.αν βάλεις άλλον ανθρωπο στη ζωή σου θα φρικάρω!δεν θελω να σκεφτώ οτι αγκαλιάζεις οτι φιλάς αλλον άνθρωπο.οταν γίνεσαι ψυχρή και σιωπηλή τσακίζεις τα πάντα.οταν κοιμασαι τι ήσυχη εισαι.τι διαφορετικη είσαι ολη την ημερα και πως αλλαζεις οταν ξαπλώνεις.μην φύγεις.κανένας άνθρωπος δεν μπορει να σε κανει ευτυχισμενη.θα το δεις.και δεν θα αφήσεις κανέναν να περάσει απο τα τείχη σου.γιατί δεν εμπιστέυεσαι κανέναν να πλησιάσεις και να αφεθείς να σε αγαπησουν.γιατι φοβάσαι.Και εγώ φοβάμαι μην το κάνεις και δει κάποιος πόσο όμορφη εισαι........

Συγγνώμη αλλά μόνο εμένα μου φαίνονται περίεργο οι άντρες μετά τα τριάντα να μένουν ακόμα με τους γονείς τους ενώ έχουν την οικονομική δυνατότητα να φύγουν;Σύμφωνα με τις δικές μου πεποιθήσεις, η ζωή προχωράει και εξελίσσεται και πρέπει να μείνεις μόνος σου,ανεξαρτήτως του πόσο καλή φροντίδα έχεις από τους γονείς σου.Έτσι μαθαίνεις να αξιοποιείς το χρόνο μόνος σου, να διαχειριστείς τη μοναξιά σου όταν χρειάζεται, να έχεις το χώρο σου και την ηρεμία σου όποτε τη θέλεις,σε βοηθάει στην ωριμότητα και στην ανάληψη ευθυνών.

Μετα απο τόσους μηνες και ακόμη σε σκεφτομαι! Προσπάθησα πολύ να προχωρήσω να σε βγαλω απο το μυαλό να μη σε θελω να μη θελω να ακουσω τη φωνή σου να μην ειμαι ερωτευμένη μαζι σου...μάταια ομως! Ειμαι θυμωμένη μαζι σου όσο δεν παει!! Μου υποσχέθηκες πως θα μιλαμε μου ζήτησες να σε παρω τηλέφωνο αν εχω κάποιο προβλημα να σου το πω να σου πω πως ειμαι ομως εσυ εχεις εξαφανιστεί δεν έχουμε επικοινωνήσει καθόλου απο τοτε! Ομως το χειροτερο δεν ειναι αυτο, το χειροτερο ειναι που δεν ξερω αν εισαι καλα η οχι! Ξερεις κατι συνομιλώ συχνά με τον εαυτο μου και του λεω πως δεν πρεπει να σε θελω πως δεν πρεπει να πονέσω ετσι ξανά και ομως ειναι αδύνατο να το πιστέψει να πάψει να σε σκέφτεται να μη σε θελει! Προσπαθώ να τον πείσω πως ησουν απλά καποιος τυχαιος που ειχα κατι για κάποιους μηνες. Μάταια! Ποτέ δεν πίστευα πως θα σε ερωτευτώ γελούσα με τους άλλους που μου λεγανε «κανεις τα παντα για να αποφύγεις την εξοδο μαζι του» και ομως εκείνη η πρώτη φορα ηταν αρκετή για να καταλάβω πως δεν υπάρχει κανεις αλλος παρα μόνο εσυ! Ίσως να μην ξαναμιλήσουμε ποτε τελικά ίσως απλα να ειμαι μια χαζή που βαθιά μεσα της ξερει πως θα μιλησουμε και θα ειναι ολα οπως τοτε εκείνη την πρωτη φορα στα κάστρα της Θεσσαλονίκης που με φιλησες και ολα αλλαξανε..Δεν πιστευω πως θα ξανάερωτευτώ ή μάλλον οχι δεν πιστευω πως θα ξαναερωτευτω κάποιον τοσο όσο εσενα.Σε ευχαριστώ για αυτά που ζήσαμε σε ευχαριστω για αυτα που μου έμαθες και για τις αναμνήσεις που κου χάρισες!Σε ευχαριστω που έδειξες πως υπάρχει ο αληθινός έρωτας και ο έρωτας με την πρώτη μάτια και ολα στα τα πραγματα που μεχρι πέρσι δεν τα πίστευα!Ενα κομματι μου παντα θα σου ανήκει και ας ειμαστε πλέον δυο «ξένοι».Απλά ενα 20χρονο κορίτσι που κάποτε αγάπησε ενα αγόρι!

κάτι στην ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο.βράδυ και πρωί, κλαίω σαν παιδί, όταν πάω εσένα να σκεφτώ.

Δε θα γνωρίσω ποτέ καμία κοπέλα...Το έχω πάρει απόφαση...Με θλίβει όλο αυτό και δεν το αντέχω αλλά τι να κάνω...Μάλλον δεν είναι γραφτό να συμβεί...Κάθε βράδυ που περνά είναι ακόμα μια μαχαιριά στη καρδιά...Τόσες κοπέλες εκεί έξω και εγώ εδώ να υποφέρω... (υπάρχουν σημαντικότερα προβλήματα, το ξέρω, αλλά εμένα αυτό με απασχολεί τώρα)...Επίσης, ξέρω τι συμβουλές θα μου δώσετε, αλλά τι να τις κάνω. Αν έρθετε στη θέση μου θα καταλάβετε οτι αυτές δε μπορούν να μετατραπούν σε πράξεις, δυστυχώς... :"(Συγγνώμη για την ενόχληση με ακόμα μία εξομολόγηση τέτοιου περιεχομένου, απλά δεν έχω κάποια παρέα και ήθελα κάπου να τα πω...