ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Είμαι μια απελπισμένη. Μια από τους χιλιάδες χτυπημένους πολίτες της κρίσης.Διατηρώ κατάστημα σε ένα ακριτικό χωριό στην μακρινή ελληνική επαρχία. Λόγω οικονομικής δυσκολίας έχασα τον διακανονισμό στη ΔΕΗ. Μέτα από την ευνοϊκή ρύθμιση των 800 ευρώ (αλλιώς 200 ευρώ την εβδομάδα όπως μου έλεγαν από το υποκατάστημα της ΔΕΗ) για μια μικρή επιχείρηση της ελληνικής επαρχίας ήρθε η διακοπή του ρεύματος την Πέμπτη 22 Αυγούστου. Είμαι απελπισμένη. Οι γονείς μου είναι άνεργοι. Ο πατέρας μου ειδικά έχει θέμα με την καρδιά του ενώ πρόσφατα πέρασε καρδιακό επεισόδιο και έβαλε απινιδωτή. Τα φάρμακα του έχουν τελειώσει. Ο μικρότερος μου αδερφός προσπαθεί να βοηθήσει χωρίς να μπορεί. Είναι σπουδαστής και χρωστάει 2 μαθήματα για πτυχίο. Δίχως δουλειά, ρεύμα εμείς δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις. Πως θα βρούμε το ποσό των 3000 ευρώ που μας απαιτούνται για επανασύνδεση; Και σε τελική ανάλυση, εάν υπήρχαν αυτά τα χρήματα δεν θα είχαμε καταλήξει στη διακοπή. Σας παρακαλώ χρειάζομαι την βοήθεια σας.Τι μπορώ να κάνω για να ξεπεράσω το πρόβλημα αυτό και να μπορώ να εργαστώ και να πορευτώ μαζί με την οικογένεια μου αξιοπρεπώς σε αυτή την κοινωνία. Εναποθέτω κάθε ελπίδα μου σε αυτή την εξομολόγηση, ενώ είναι απόγευμα Σαββάτου όπου άλλοτε θα είχα ανοικτά το κατάστημα μου και θα εργαζόμουν . Ελπίζω το γράμμα αυτό να μην πάει χαμένο στα ανεπιθύμητα και να υπάρξει κάποια λύση αίσια, που να με βοηθήσει να επιβιώσω και όχι να πεθάνω όσο και αν σκληρό ακούγεται.

Ξαναερωτεύτηκα τον άνθρωπο που υπήρξα μαζί του πριν 12 χρόνια . Τον ειδα μπροστα μου απ το πουθενα και ηταν σα να μη περασε μια μερα και απλα χαμογελασαμε ο ενας στον αλλον αμηχανα και αγκαλιαστηκαμε με τοση αγαπη . Απο κεινη την ωρα εχω χαζεψει τον σκεφτομαι συνεχεια και νιωθω σαν εφηβη που πρωτοερωτευεται....ΤΊ ΝΑ ΚΑΝΩΩΩ ΚΑΛΕΕΕΕΕ ?????

Λοιπόν εγώ θα σας μιλήσω για εμένα.Νομίζω ότι έχω κατάθλιψη, κάθε πρωί κλαίω, από τότε που έφυγα από δίπλα του, κάνω διάφορα σενάρια με το μυαλό μου και κλαίω, γενικά καταπιέζομαι. Έχω αφήσει τον εαυτό μου, έχω να ξυριστω ένα μήνα, εχα να βγάλω τα φρύδια μου κάτι εβδομάδες, και τα νύχια μου συνεχώς τα τρώω όταν κάνω μπάνιο κάθε μέρα δηλαδή. Δεν είμαι καθόλου καλά, νιώθω ότι έχω πρηστεί, πονάω συνεχώς το στομάχι μου και το κεφάλι μου και με πιάνουν ναυτίες. Ήμαστε σε απόσταση, εγώ στην πόλη μου, εκείνος στην δικιά του, σε 18 μέρες θα πάω να τον βρω, έχω να τον δω 3 μήνες. Εκείνος γενικά είναι ανρθωπος που δεν σκέφτεται πολύ, συνέχεια είναι έξω με παρεα, πάει σπίτι αργά το βράδυ, πίνει όλοι μέρα, άντε και να έχει γνωρίσει και κανένα γκομενάκι. Δεν είμαι καθόλου καλά, έχω χάσει την πίστη μου για τους ανθρώπους και πάνω απ όλα για τον έρωτα, δηλαδή έτσι είναι ο έρωτας; Τόσο χάλια σε κάνει όταν το ταίρι σου φεύγει από δίπλα σου; Η μόνο εγώ είμαι τόσο υπερβολική και ανασφαλείς; Γιατί να είμαι έτσι; Γιατί να μην μπορώ να χαρώ ότι ένας άνθρωπος με έχει αγαπήσει κι εγώ να κάθομαι να χτίζω τοιχους από σκέψεις που όντως μπορούν να ισχύουν. Δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να σκέφτομαι, και τι να λέω. Όλο αυτό με κάνει να νιώθω νευρική, να σκευτομαι μόνο αρνητικα. Μήπως εκείνος τα έχει κάνει έτσι; Δεν ξέρω. Νιώθω πως θα μου βγει η καρδιά έξω απ' το πολύ ταρακουνημα.

Είναι καλοκαιρι. Μεσημέρι. Είμαι είκοσι οκτώ χρόνων. Οχι όπως με φανταζομουν όταν ήμουν παιδί. Με φανταζομουν ήδη με ένα μικρακι από τα είκοσι επτά. Και με πολλούς φίλους. Χωρισα πριν ένα μήνα. Μηνας κιόλας! Οι φίλοι χαμένοι με τα δικά τους. Μήνες τώρα! Αυτός ο χρόνος.... Χρόνος. Ότι πιο πολύτιμο υπάρχει. Λιγοστεύει κι αυτός. Κοντεύουν τα τριάντα. Μετά τα σαράντα και τα πενήντα...Και τι να κανεις τόσο χρόνο αν δεν έχεις γύρω σου ανθρώπους που αγαπάς και σ'αγαπουν... Αγάπησα πριν καιρό. Τώρα μάλλον η ψυχή μου έχει κλείσει. Ένδειξη γηρατειών. Και ειμαι είκοσι οκτώ χρόνων...Μεσημερι.Είναι καλοκαιρι.

Καλησπέρα σας. Είδα κάποιες εξομολογήσεις σε αυτή τη σελίδα και είπα να κάνω και εγώ μια.Λοιπόν, η κατάσταση έχει ως εξής.Είμαι 24 και δεν είχα ποτέ μου σχέση.Στο μυαλό μου είναι κάποια πράγματα που με κρατάνε απόμερα από το αντίθετο φύλο.Καταρχάς η οικογενειακή μου κατάσταση δεν με βοηθά καθόλου, αν σκεφτείτε ότι με τους δικούς μου είμαι πάντα σε μια διαμάχη και ο λόγος της διαμάχης αυτής είναι ότι τους πάω πολύ κόντρα γιατί άλλα τα πιστεύω των δικών μου και άλλα τα δικά μου.Για να μην σας τα πολυλογώ όμως αυτός είναι και ένας λόγος που θέλω μια σχέση, θέλω να έχω μια κοπέλα να μου συμπαραστέκεται σε κάτι τέτοιες ώρες.Επίσης ένας λόγος που δεν είχα ποτέ μου σχέση είναι ότι είμαι πολύ ντροπαλός (ειδικά με ότι έχει να κάνει σχέση με κοπέλες) και δεν μιλάω εύκολα και γι'αυτό δεν έχω και πολλές παρέες.Και τέλος ο ποιο σημαντικός λόγος (για εμένα) που δεν μπορώ να κάνω καμία "κίνηση" είναι και το μέγεθος του μορίου μου, που από ότι μου λένε κάποιοι φίλοι είναι νορμάλ το μέγεθος, αλλά εγώ το βλέπω εντελώς διαφορετικά (και γι'αυτό δεν έχω πάει ούτε με ιερόδουλες) και πιστεύω δεν γλιτώνω το "κέρατο" όταν και αν έρθει η στιγμή να βρεθώ σε αυτό το σημείο.

Για να πούμε τις εμπειρίες μας λοιπόν.

η κολλητή μου χώρισε τρεις μήνες τώρα είναι χάλια δεν μιλιέται και δεν βγαίνει πουθενά μαζί μου να διασκεδάσει λίγο ή να γνωρίσει κανέναν άνθρωπο. Χθες την ρώτησα αν έχει σκοπό να ξαναρχίσει να ζει και άρχισε να κλαίει ήμασταν στο σπίτι της και τη λυπήθηκε η ψυχή μου κοτζάμ γυναίκα να κλαίει με αναφιλητά. Τον αγαπάει ακόμη την ρώτησα γιατί δεν τον πλησιάζει πάλι και είπε πως δεν την θέλει πια. Εγώ όμως δεν το πιστεύω πως είναι έτσι μου μιλούσε για τη σχέση της και πιστεύω πως αυτός την αγαπάει και από εγωισμό δεν κάνει κίνηση. Αυτός είναι από άλλη πόλη και όταν ήρθε τελευταία φορά βγήκαμε για φαγητό αυτοί και εγώ με το αγόρι μου. Είδα πως την κοίταζε και της φερνόταν φαινόταν πολύ ερωτευμένος το ίδιο είπε και το αγόρι μου. Δεν ξέρω τι έγινε μεταξύ τους αλλά σκέφτομαι να επικοινωνήσω μαζί του να του πω πως η κολλητή μου υποφέρει και τον σκέφτεται το αγόρι μου έχει το τηλέφωνό του γιατί είχαν πει να βρεθούν όταν θα πήγανε το αγόρι μου στην πόλη του για μια δουλειά που είχε εκεί. Το αγόρι μου δεν συμφωνεί και λέει να μην ανακατευτώ να τα βρούνε μόνοι τους. Λέει πως από τη στιγμή που δεν ξέρουμε τι έγινε καλύτερα να μην ανακατευτούμε, αλλά πόσες φορές δεν έχουν χωρίσει δυο άνθρωποι που αγαπιούνται από βλακείες και υποφέρουν χωρίς λόγο; Το αγόρι μου όμως σιχαίνεται να μπλέκουν τρίτοι σε υποθέσεις άλλων και διαφωνεί λέει πως αν ήταν αμοιβαίο αυτός θα έκανε κίνηση. Μετά από πολλά παρακάλια του τηλεφώνησε ο ίδιος και μιλήσανε λίγο για την ομάδα τους για ένα παιχνίδι και πριν κλείσουν εκείνος ρώτησε τι κάνει η κολλητή μου. Το αγόρι μου του είπε πως είναι μια χαρά και μετά το κλείσανε. Γιατί να του πει πως είναι μια χαρά ευκαιρία ήταν να του πει κάτι είπαμε να του τηλεφωνήσει και αν εκείνος ρωτήσει από μόνος του να του ανοίξει κουβέντα. Το αγόρι μου δεν ήθελε να πάρει πρωτοβουλία είπε αν ρωτήσει εκείνος. Τώρα αυτός θα νομίζει πως η κολλητή μου τον ξέχασε τα κάναμε χειρότερα από ότι ήταν. Το αγόρι μου λέει πως η ερώτηση ήταν από ευγένεια δεν σημαίνει κάτι παραπάνω και μου απαγόρεψε να του τηλεφωνήσω η ίδια, δεν μου δίνει το τηλέφωνο. Να το πάρω κρυφά ή να μην ανακατευτώ όπως λέει; Θα ρωτούσε για την κολλητή μου αν δεν τον ένοιαζε εσείς τι λέτε;

https://ampa.lifo.gr/zoi/synainesi-to-paradeigma-me-to-tsai/Πώς θα γίνει να δει αυτό το βίντεο όλος ο κόσμος;

Είμαι ο μόνος που όταν διαβάζω εξομολογήσεις από άτομα κοντά στην ηλικία μου με πολλαπλές σχέσεις ή δυσαρεστημένους με την σχέση τους για ανόητους λόγους, με τσιμπάει κάτι μέσα μου;Ένας μοναχικός 24άρης.

Και τοτε θα ζηλευεις και θα με ψαχνεις μα θα ναι πλεον αργα!