ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα είχαμε εφτά χρόνια, χωρίσαμε και την θέλω ακόμα.Εμφανισιακά δεν με τρελαίνει, απλά μου αρέσει.Στον χαρακτήρα με το ζόρι ταιριάζουμε.Στα κοινά γούστα τα πάμε κάπως καλά όμως έχει αλλάξει υπερβολικά και πλέον είμαστε αντίθετοι θα έλεγα.Ερωτικά δεν γινόταν κάτι το τρομερό, φυσιολογικά πράγματα.Κοινωνική εκείνη, σπιτόγατος εγώ.Ροκ στυλ εγώ, σκυλάδικο εκείνη.Γιατί την θέλω ακόμα όταν ισχύουν όλα τα παραπάνω?

Ήρθα σπίτι το πρωί 08:30, μετά από νυχτερινή βάρδια. Πήγα σε ένα κατάστημα να αλλάξω ένα ρούχο. Κοιμήθηκα κατά τις 10:00 και έβαλα το ξυπνητήρι κατά τις 14:00 για να μην χάσω τη μέρα μου. Αποκοιμήθηκα αμέσως και ξύπνησα γύρω στις 17:00. Χάζεψα λίγο νετ. Και σκέφτηκα να βγω έξω στην περιοχή μου να κοιτάξω για κανένα γυμναστήριο. Κλειστά. Απογοήτευση. Πήγα σε έναν φούρνο και πήρα την αγαπημένη μου σοκολατόπιτα και από εκεί πέρασα απέξω από μία πιτσαρία. Να μπω ή να μην μπω; Και μπήκα. Πήρα μία πίτσα με 8 κομμάτια. Σήμερα έφαγα πίτσα και για επιδόρπιο μία σοκολατόπιτα. Ζωάρα.Και εμείς οι αδύνατες των 50-55 κιλών καμία φορά γουρουνιάζουμε αλλά δεν το δείχνουμε :P.

Λοιπόν ειμαι 20 χρόνων και περνάω την χειρότερη φάση της ζωής μου. Μου έχουν βγει όλα τα κόμπλεξ, τα πάντα πάνω μου τα θεωρώ άσχημα, δεν απολαμβάνω τίποτα και ζηλεύω τους άλλους που το καταφέρνουν.Το ξέρω ότι το νόημα δεν ειναι η εμφάνιση, το ξέρω ότι η ζωή είναι μικρή για να ασχολούμαστε με μικροπράγματα, ότι πρέπει να ζήσουμε όσο πιο καλά μπορούμε αλλά όταν πάω να τα εφαρμόσω όλα αυτά κάτι δε πάει καλά σκέφτομαι το πως είμαι, ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ότι κανένας δεν θα με προσέξει. Γενικότερα δεν ειμαι κούκλα ούτε έχω τέλειο σώμα αλλά πιστεύω ότι ούτε ειμαι εντελώς χάλια μια μέτρια κοπέλα αλλά ούτε γι' αυτό δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου αισθάνομαι του πεταματου. Τι μπορώ να κάνω....δεν το αντέχω άλλο...

Δεν εχω εναν ανθρωπο να βγω να πω δυο κουβεντες.. Και βλεπω οτι ειναι και αλλοι ανθρωποι που νιωθουν ετσι και εχουν απομονωθει. Ειμαι γυναικα, 30 χρονων και καποιοι φιλοι μου μενουν επαρχια ή εξωτερικο. Εδω εχω πολυ λιγα ατομα, τα οποια τις περισσοτερες φορες θα ειναι απασχολημενα. Ενας φιλος μου οποτε βγαινουμε το πηγαινει στο ερωτικο και τον απομακρυνα γιατι με εκανε να αισθανομαι αβολα και δεν το καταλαβαινε. Ενας αλλος βγαινουμε και ειναι σαν να εχω βγει μονη μου... Δεν λεει λεξη.. Του μιλας και κυριολκτικα σε κοιταει χωρις να απανταει και τελος εχω και μια φιλη που καθε μερα μου αναφερει το ονομα αλλου γκομενου.. Κοινως παιδια προτιμω να μην βγαινω απο το να βγαινω και να αισθανομαι πιο μονη μου.. Θελω ανθρωπους να μιλαω, να γελαω να περναμε ομορφα μαζι κανοντας πραγματα.. Να χτυπησει το τηλεφωνο απο καποιον που θελει να μαθει τι κανω.. Γιατι σε εναν κοσμο με τοσους μονους? Να ειμαστε τοσοι μονοι? Δεν μπορουμε να κανουμε κατι γι'αυτο? Εγινα μελος σε μια εθελοντικη ομαδα ελπιζωντας εκει να γνωρισω νεους ανθρωπους με κοινα ενδιαφεροντα.. Αλλωστε ειμαι ανθρωπος που μου αρεσει να προσφερω οπως και οπου μπορω!

Ο σύντροφός μου με εκβιάζει. Τι να κάνω; Δεν θέλω να τον χάσω τον αγαπάω.

1 χρόνος σχέσης, ένα τέταρτο απόσταση με το αμάξι και εξαφανίστηκες....με χώρισες ούτε επικοινωνείς μαζί μου,ούτε να έρθεις να με δεις....έγινες άλλος άνθρωπος,απομακρύνθηκες.Πονάει ακόμα και κοντεύουν έξι μήνες.Ούτε να δεις τι κάνω. Μακάρι να αγκαλιαζόμασταν και να ήταν όλα ένα κακό όνειρο.Δεν αξίζω;....

Είναι πολυ κουραστικό να είσαι πάνω στην εφηβεία σου και να μην έχεις την ελευθερία που σου αρμόζει. Είμαι 16 ετών. Δεν έχω δώσει κανένα δικαίωμα στους δικούς μου. Είμαι σωστή απέναντι τους και γενικά για 16χρονη είμαι ώριμη μέσα από κάποιες καταστάσεις που έχω περάσει. Το θέμα είναι πως η μαμα μου τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολυ πιεστική απέναντι μου. Για παράδειγμα δεν με αφήνει να βγω έξω. Το χειμώνα νταξει ΟΚΕΥ το σέβομαι. Αλλά τρεις μήνες τώρα που έχουμε καλοκαίρι με τους φίλους μου έξω δεν έχω βγει. Με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να νομίζουν πως τους αποφεύγω και να ‘σπάνε’ την παρέα τους μαζί μου. Μέχρι και με την κολλητή μου μάλωσα. Που είμαστε μαζί από το νηπιαγωγείο. Μαζί μεγαλώσαμε κυριολεκτικά. Η μαμα μου λέει,πως πρέπει να σταματήσω παρέα μαζί της επειδή έτσι της ήρθε και αυτό θέλει να ΚΑΝΩ. Δηλαδή δεν ΜΠΟΡΩ να καταλάβω τι πάει λάθος.. θέλει όλη μερα να κάθομαι και να κανω δουλειές. Νταξει δεν έχω θέμα την βοηθάω και τα σχετικά αλλά δεν μπορω όλη μου τη ζωή να κάθομαι μέσα στο σπίτι και να κανω δουλειές. Της έχω μιλήσει και δε το καταλαβαίνει. Τι να κανω;

Εκνευριζει μια φιλη μ παρα πολυ,νομιζει οτι τα ξερει ολα αλλα ειναι στην κοσμαρα της

Αν τον είχα μπροστά μου δεν ξέρω τι θα έκανα. Ειλικρινά δεν ξέρω.

Ποιο είναι το πρόβλημα και δεν θέλουν να βγαίνουν μαζί μου αλήθεια απορώ. Δεν τους αρέσει ο χαρακτήρας μου η εμφάνιση μου δεν καταλαβαίνω γιατί με αγνοούν τόσο πολύ. Ας μου το πουν να το διορθώσω.