ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αφήσει τα πάντα στην τύχη τους....κάνω μια αξιοπρεπή προσπάθεια για ό.τι θελήσω να αποκτήσω στην ζωή μου...αν δεν κάτσει....άντε γεια...όλα για κάποιο λόγο γίνονται!....Ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις οικογενειακά-.φιλικά- γκομενικά....ό.τι είναι να γίνει θα γίνει!!!!!Προχωράω μπροστά εγω και ο εαυτός μου....μόνο μπροστά πια και δεν σκοτίζω το κεφάλι μου για τίποτα....

Ό,τι σας έρθει στο μυαλό, ούτως ώστε όταν κάποιος κοιτάξει τυχαία να βρει ίσως την απάντηση που ψάχνει ......Χαμογέλα και προχώρα! Φτάνει που τολμάς και όλα θα γίνουν!!

οταν βγαινω με ΠΟΛΥ ωραιες γυναικες οι οποιες εχουν παραλληλα και ΠΟΛΥ δυναμικη προσωπικοτητα σκαλωνω ασχημα..καψουρευομαι, κολλαω, θελω σχεση, με αποτελεσμα να τις "πνιγω" και στο τελος να τις χανω..σκατα !!

..στην Ύδρα! Ολομόναχη!!!! Ναι. Το χρωστάω στον εαυτό μου.

Ημουν με εναν 3 μηνες και ειμασταν πολυ καλα μεχρι που μαλωσαμε μια φορα μαλωσαμε και μετα ολα αλλαξαν και μετα με χωρισε και πιστευω οτι ηταν με αλλη. Μετα απο δυο εβδομαδες σιγουρα ηταν με αλλη γιατι το εμαθα. Και τωρα αφου περασαν δυο μηνες αυτος επεστρεψε μετανιωμενος και θελει να ειμαστε μαζι. Τι να κανω που τον θελω?

Ζω με τους γονεις μου. Ειναι καλοι σαν ανθρωποι και καλοι γονεις αλλα η συμβιωση μαζι τους δεν παλευεται. Δεν εχουν συνειδητοποιησει οτι ειμαι 23 χρονων. Θα παρω για παραδειγμα κατι που εγινε πριν λιγα λεπτα. Εβλεπα ταινια στο δωματιο μου και σε καποια στιγμη ερχεται ο πατερας μου και μου λεει " ανοιξε λιγο την πορτα θα σκασεις" και την ανοιξε. Επειδη εχω ανοιχτο το φως και φαινεται απ την κρεβατοκαμαρα ερχεται μετα απο λιγο και λεει " αμαν ολη την ωρα ανοιχτο το φως , κοιμησου και λιγο". Ενταξει εγω σε ολο αυτο αδιαφορω. Κανω καλα? Γενικα στα ουσιαστικα πραγματα δεν ειναι παρεμβατικοι σαν ανθρωποι ( πχ σε σχολες, στην εργασια κτλ) αλλα πραγματικα στα πραγματα της καθημερινοτητας μου συμπεριφερονται λες και ακομα φοραω πιπιλα. Εκτος απο το να βρω δουλεια και να φυγω απο εδω, πειτε μερικα τιπς για να επιβιωσω απ αυτη την κατασταση.

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Εγώ άρχισα να τον προσεγγίζω πήγε να γίνει κάτι ενέδωσε δηλαδή αλλα με επιφυλαξεις απο μέρους του (βλέπεις διαφορά ηλικίας, μερικα χρόνια μεγαλυτερος μου) τελικα δεν έγινε γιατι είχε αυτός τα θέματα του αλλα εγώ του ειπα οτι ειμαι κολλημένη. Μετα απο πολλές αρνήσεις και αποφυγες απο μέρους του του ειπα οτι τέλος και σταμάτησα να ασχολούμαι ωστοσο μετα απο λίγο καιρό και ενώ δεν έστειλε τιποτα όλο αυτό τον καιρό άρχισε τα λαικ απανωτά σε ολα οτι και να ανέβαζα. Ωστόσο και πάλι δεν στέλνει κάτι. Τι να κανω ρε παιδιά;;; Εγώ ακόμη τον θέλω... Και γιατι το κάνει αυτό;;; ps απ οτι ξέρω ακόμη ελεύθερος ειναι.

Ήταν αργά κι ένιωθα κουρασμένος, οπότε είπα ότι δεν μπορώ να ασχοληθώ και να στεναχωρέθηκα άλλο με αυτό, οπότε την μπλοκαρα, με σκοπό, αν μου έρθει αύριο να της ξαναμιλήσω, γιατί αν απλά έκλεινα το ίντερνετ, λογικα κάποια στιγμή θα το ξανάνοιγα από περιέργεια. Αυτή μου ζήτησε και συγγνώμη στα τελευταία μυνήματα που μου έστειλε. Την άλλην μέρα της ξαναεστειλα. Ανάμεσα σε αυτά που μου είπε, μου είπε και να σας πω ότι την μπλοκαρα επειδή ήμουν κουρασμένος και δεν της είπα ούτε καληνύχτα (πράγμα που δε μου έβγαινε γιατί μου είπε πως είμαι υπερβολικά ευγενικός), και να δούμε τι θα πείτε. Ορίστε, πείτε μου. Ήταν ανώριμο, αλλά είμαι για κρέμασμα;Παρακαλώ, αν γίνεται να ανέβει μαζί με την άλλη εξομολόγηση, ως μια ή ακριβώς μετά από την άλλη...

Ειναι εκεινες οι σκεψεις που εχεις καποια βραδια και ευχεσαι να ειχες καποιον να τις μοιραστεις να μεινεις ξυπνιος μεχρι το πρωι και να συζητας για την ζωη, για τα παντα...καποιον που να αξιζει να θυσιασεις τον υπνο σου και τον ξυπνιο σου για εκεινον...και ειμαι με την μουσικη μου στο τερμα και σκεφτομαι τι μετραει στην τελικη; η ευτυχια ειναι στα πιο απλα πραγματα κρυμενη...μια βολτα στην παραλια απο το πρωι και να καταληγεις το βραδυ να κοιτατε τα αστερια χωρις πολλες κουβεντες ακομα και η σιωπη να φαινεται οικεια...ενας πρωινος καφες να πειτε τα νεα σας...απλα τα πραγματα ουτε να δειχνομαστε ουτε τιποτα*αχ κατσε να βγαλω ινσταγκραμ στορυ...τι ειρωνια(!)*...οι δυο μας ουτε τι θα πει ο κοσμος ουτε τιποτα,ουτε τιποτα fancy πραγματα ...εμεις και κανεις...εμεις και η ειλικρινεια...οτι αισθανομαστε να το λεμε...με κουρασαν τα υποννοουμενα και τα ψευτοσυναισθηματα...και καθομαι λοιπον μεσανυχτα ακριβως και σκεφτομαι ολα αυτα και αισθανομαι εντελως κενη αραγε θα υπαρξει κανεις που θα ταραξει τα νερα της βαρετης ζωης μου που θα με κανει να αναθεωρησω; Ο χρονος θα δειξει...~18

Παίρνω διαζύγιο ύστερα από 10 χρόνια γάμου και ένα 4χρονο παιδί.Εγώ 32.Συναισθηματικά το θέμα είχε λήξει εδώ και καιρό καθώς υπήρχε πολύ ένταση και είχαμε να κάνουμε σεξ κοντά 2 χρόνια.Ωστόσο είμαι στεναχωρημένη για την όλη αποτυχία και για το ότι επένδυσα εν τέλει σε λάθος άνθρωπο και έκανα παιδί μαζί του. Η μικρή είναι αναστατωμένη φυσικά και προσπαθώ να την κάνω να ξεχνιέται όσο περισσότερο γίνεται και ευτυχώς που είναι καλοκαίρι. Από την άλλη εγώ προβληματίζομαι πως θα προχωρήσω συναισθηματικά...έχω την αίσθηση ότι μου έχει βγει μια απέχθεια για το ανδρικό φύλο και γενικά δε θέλω να φορτωθώ κανέναν προς το παρόν πάνω από το κεφάλι μου. Παρόλα αυτά θέλω απεγνωσμένα μια ανδρική αγκαλιά να χωθώ μέσα...και εκεί μάλλον φταίει η έλλειψη σεξ.