ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να θέλεις να μιλήσεις και να μην έχεις κανέναν. Απολύτως ΚΑΝΕΝΑΝ να σε ακούσει πραγματικά. Ούτε συμβουλές, ούτε συμπαράσταση, ούτε λύπηση, ούτε συγκαταβατικό χαμόγελο. Κάποιον απλά να σε ακούσει γαμώτο. Μόνη σε τόσο κόσμο, να πνίγεσαι...

που τους αγαπάτε και τους θέλετε στη ζωή σας να τους το δείχνετε συνέχεια.. γιατί κάποτε μπορεί να είναι αργά..

Χωρις καποιον να με αγαπα.Εχω βεβαια την οικογενεια μου και ειμαι ευγνωμων για αυτο, αλλα μαλλον δεν φτανει για να αισθανθω ωραια. Σιγουρα αν δεν ειχα και την οικογενεια μου θα ειχα πεσει σε καταθλιψη, ομως θελω και καποιον ακομα. Ενα αγορι. Μια υπεροχη ερωτικη σχεση. Ενα αγορι που θα με εχει αγκαλια, θα με φιλα και θα χαμογελα. Αλλα βλεπω να αργει κατι τετοιο. Και εγω ολοενα και βυθιζομαι στην θλιψη...

Ο πατέρας μου αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα αρκετά σοβαρά... Έχει πρόβλημα με τα νεύρα του και ξεσπάει πολύ άσχημα, ανοίγει το στόμα του και δεν ξέρει τι λέει, μπορεί να με βρίσει πολύ άσχημα και μετά όταν του πω κ εγω κάτι να μ πει πως τολμάω και μιλάω έτσι... Χθες επειδή ήμουν έξω και δεν μπορούσα να απαντήσω στο τηλέφωνο (με πήρε 3 φορές συνεχόμενα) όταν το σήκωσα άρχισε να φωνάζει και με έκανε ρεζίλι και φυσικά μετα δεν το σήκωνα...και όταν γύρισα σπίτι είχε γίνει τρελός και έλεγε ότι θα φέρεται σαν γαϊδούρι όπως κ εγω κ ότι με ξεγράφει από γιο του και διάφορα άλλα... Και είπε ότι κάθομαι και τρέχω σαν κουτάβι πίσω από μια πουτανα (η κολλητή μου που είναι πολύ καλή κοπέλα)... Φυσικά κ εγώ αντέδρασα πολύ έντονα αλλά αυτή τη συμπεριφορά την έχω πάρει απ αυτόν... Μέχρι που πήγε να με πνίξει κιόλας και θέλει να λέγεται και πατέρας... Έχει κάνει πολλά στο παρελθόν και η μάνα μου δεν του έλεγε τπτ γιατί φοβόταν υποθέτω... Ακόμα και τη μάνα της έχει βρίσει... Ο άνθρωπος χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη αλλά δεν δέχεται να πάει σε ψυχολογο...τι με συμβουλεύετε να κάνω;; κοινωνικός λειτουργός στο σπίτι είναι καλή ιδέα;; είμαι 18,αγόρι και προς το παρόν δεν μπορώ να ζήσω μόνος μου (δεν αντέχω ψυχολογικά ούτε έχω την οικονομική δυνατότητα)

Έχω και εγώ μία φίλη που συνεχώς λέει ψέματα σε όλη την παρέα και την έχουμε βαρεθεί ξέρουμε ότι λέει ψέματα αλλά δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε γιατί συνεχώς βρίσκει δικαιολογίες για τα πάντα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε έτσι ώστε να την βοηθήσουμε γιατί με το παραμικρό που θα τις πούμε θα τα κατεβάσει τα μούτρα της και δεν θα μας μιλάει . Λέει συνεχώς ψέματα για τα παντά ακόμα και για τη ζωή της όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε όλους που κάνει παρέα δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το πράγμα ζει σε μία ζωή που την φτιάχνει στο μυαλό της δεν γίνεται να πιστεύει ότι αυτά που λέει γίνονται. Μπορεί να πει ψέματα και για το πιο απλό πράγμα ενώ δεν υπάρχει λόγος αλλά αυτή πάλι θα πει ψέματα .

Με τον φιλο μου ειμαστε μαζι περπου 7 μηνες. Υπαρχει ομως ενα θεμα που με απασχολει. Μεσα ιουλη περιπου βρισκομουν σε μια ασχημη ψυχολογικη κατασταση με πιεση απο διαφορους τομεις της ζωης μου. Μια μερα λοιπον εβαλα τα κλαμματα ενας απο τους λογους ηταν το γεγονος πως απο Σεπτεμβρη δεν θα ειχα δουλεια κι αυτο με τρομαζε και με αγχωνε υπερβολικα γιατι ειμαστε παρα πολυ στενα οικονομικα οικογενειακως, επισης ηδη μου χρωστουσαν χρηματα απο αλλη δουλεια. Περασαν μερες λοιπον και μου εγινε προταση χαρηκα, του το ειπα. Ηταν να ξεκινησω 20 Αυγουστου . Τελικα δεν ξεκινησα τοτε και ξανα βρισκομαι σε ενα κλιμα πιεσης και αγχους καθως περιμενω τηλεφωνο τις επομενες μερες για το τι θα γινει (ξερω πως θα με παρουν τηλεφωνο καθως στο αντικειμενο που εργαζομαι ειναι αρκετα κλειστο και ολοι γνωριζομαστε μεταξυ μας). Δεν με ρωτησε ποτε γιατι δεν ξεκινησα, οταν του το ειπα γιατι δεν με ρωτησε μου απαντησε πως ειμαι αρκετα ευαισθητη σε αυτο το θεμα και τον ειχα τρομαξει αλλα εν τελει ενδιαφερθηκε επειδη εγω του ειπα γιατι δεν ρωτησες. Περασαν οι μερες και ενω ειχα εξελιξεις απαντουσε μονολεκτικα στο οτιδηποτε του ελεγα που αφορουσε αυτο το θεμα και αποφασισα να μην του ξαναναφερω τιποτα. Δεν ειμαι πρηχτρα δυο φορες συζητηθηκε αυτο το θεμα. Περισσοτερο ομως με ανησυχησε πως ενω ξερει οτι με πιεζει ολη αυτη η κατασταση και μου ζητησε να ακουσει για το πως νιωθω μετα εκανε πως δεν υπαρχει.

ο θειος μου...το ατομο που θαυμαζα πιο πολυ απο ολους για την ηθικη του...και που μας ελεγε συνεχεια συμβουλες και λογους περι αξιων και ηθικης και κρεμομουν απο το στομμα του...τελικα σημερα διαπιστωσα πως κερατωνει τη θεια μου οπως ολοι κι ολες...απλα πρεπει να δεχτουμε οτι στις μερες μας δεν υπαρχει ηθικη...μονο απογοητευση

Αλλα εγω πριν ενα χρόνο ακριβώς έκλαιγα με μαυρο δάκρυ γιατί εχασα για λίγο την σχολή μου στην Αθήνα.Ήθελα σε ολους να αποδείξω που μια ζωη με σνομπαραν,οτι μπορώ να το καταφέρω.Και τελικά,δε το καταφερα.Το θεμα όμως ξερετε ποιο είναι; Ότι αλλα παιδιά δεν μπορεσαν να μπουν πουθενά και εγω περασα σε ενα απο τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ελλάδας και δεν ημουν ευχαριστημένη με αυτο.Ήθελα να ανεβω στα μάτια των αλλων που θεοποιουν την ΑΣΣΟΕ και θεωρούν τα πανεπιστήμια της υπόλοιπης Ελλάδας παρακατιανα.

Εγω ειμαι, απο τη χθεσινή εξομολόγηση. Τα κατάφερα! Άγγιξα το ονειρο! Μπηκα στη σχολη των ονείρων μου κι ας άργησα 2 χρόνια. Chase your greatest dreams guys before they become your greatest nightmares...

με χωρισε σημερα η κοπελα μου. ειχε ζητησει χρονο,μου μιλαγε ψυχρα και ασχημα. ειχα μεχρι το τελος την ελπιδα οτι θα δω την κοπελα που πρωτογνωρισα,την κοπελα που ερωτευτηκα. δεν μου εδωσε καν εξηγηση,δεν θελει καν να μεινουμε φιλοι. με διεγραψε απο το ινστα. νιωθω τοσο αθλια,τοσο κενος,τοσο σκουπιδι...