ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκινάς να μιλάς με κάποια, της ανοίγεσαι, σου ανοίγεται. Εκείνη δε θέλει κάτι παραπάνω, εσύ όμως την ερωτεύεσαι. Εκείνη όμως δεν το εκμεταλλεύεται για προσοχή και κόβει επαφές. Και όλα ηρεμούν. Μέχρι που κάποια στιγμή γυρνάς και την αναζητάς πάλι. Και εκείνη επειδή νοιάζεται κάνει το λάθος. Και στην αρχή χαίρεστε που ξαναμιλάτε. Αλλά ξαφνικά την έχεις πάλι μια στο κρύο μια στη ζέστη. Κι εκεί καταλαβαίνει. Εκεί κατάλαβα, ότι η ζωή σου είναι τόσο χάλια που απλά με θες να υπάρχω σε μια γωνιά για να παίρνεις λίγο φως και μετά να με διώχνεις όταν πάω να σκάψω λίγο βαθύτερα. Όχι πολύ κοντά , ούτε πολύ μακριά. Αν αισθάνεστε κάτι χωρίς ανταπόκριση, μην παίζετε παιχνίδια. Δε θα τρελαθούμε εμείς εξαιτίας σας. Φταίω που σε ξανά άφησα, αλλά θα επανορθώσω.

Καταρχάς κράξτε ελεύθερα αλλά μένω ακόμα με την τοξική οικογένειά μου λόγω οικονομικών θεμάτων. Δουλεύω με συμβάσεις και δυστυχώς δεν έχω βρει κάτι σταθερό. Το θέμα είναι πως και ο αδερφός μου μένει εδώ και του έχουν τεράστια αδυναμία, προσέχουν πως του μιλάνε και δεν τον αφήνουν να κάνει το παραμικρό για να μην πιέζεται λενε. Έχει κοπέλα στην οποία έπεσε με τα μούτρα, όλη μέρα ασχολείται μαζί της, ακόμα και όταν τρώει με το ένα χέρι στέλνει με το άλλο τρώει, κοιμάται λίγο για να της μιλάει και όσο και να την συναντάει λέει ότι δεν του φτάνει. Πέρα από αυτήν δεν κάνει τίποτα άλλο και οι γονείς μου υπερηφανευονται και λένε εμένα άχρηστη που δεν έχω κάνει τέτοια σχέση. Εμένα αυτό όμως θα με έπνιγε. Κάθε μέρα γίνονται ομηρικοί καυγάδες. Το άλλο το κακομαθημένο μου εύχεται κάθε μέρα θανάτους και πολλά άλλα και οι γονείς μου τον υποστηρίζουν και λένε ότι καλώς μου τα εύχεται γιατί δεν αξίζω τίποτα μπροστά σε αυτόν. Έχω φτάσει σε σημείο να τους σιχαίνομαι και να κλαίω κάθε μέρα που γυρίζω σπίτι. Αυτός είναι μαμ-κακα-κινητό-βόλτες και νάνι. Ακόμα και να φύγω θα ξεπεράσω ποτέ όσα μου έκαναν; Έχω πόνο μέσα μου και αυτοί με πατάνε κι άλλο.

Εξομολογούμαι ότι όταν τον σκέφτομαι μαζι της ,ζηλεύω . Όταν σκέφτομαι ότι τον ακουμπάει εκείνη κι όχι εγώ, ότι τον φιλάει εκείνη κι όχι εγώ, ότι κάνει έρωτα εκείνη μαζί του κι όχι εγώ , ότι ζουν μαζί... νιώθω έναν πόνο στην καρδιά μου. Δεν είχα καμία ευκαιρία μαζί του δυστυχως, ποτέ δε θα μάθω πως θα ήταν αν τον φιλούσα εγώ, αν θα έκανα εγώ έρωτα μαζί του, αν θα ζούσα εγώ μαζί του.Δε θέλω το κακό τους ούτε να χωρίσουν, δεν έχω κακία μέσα μου και θέλω να είναι ευτυχισμένος, πιστεύω πως είναι , όμως αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, νιώθω την καρδούλα μου να ζηλεύει, αυτό το πικρο τσιγκλισμα και δεν ξέρω πώς να το αποβαλω. Ουφ...

Βγαίνεις με κάποιον, πάει καλά η γνωριμία, υπάρχει και χημεία. Γυρνάει στο ερωτικό κάποια συζήτηση και συμφωνείτε και οι δυο ότι θέλετε κάτι χαλαρό (δεν είμαστε σε φάση για σχέση). Συμφωνείτε και συνεχίζετε να βγαίνετε, μέχρι που ξαφνικά σταματάει η επικοινωνία επειδή γνώρισε κάποια άλλη και είναι μαζί. Να σημειωθεί ότι αυτό μου έχει συμβεί με 2-3 άτομα συνεχόμενα... Δηλαδή ή κάποιος από τους δυο μας λέει ψέματα για το χαλαρό της υπόθεσης ή έχω κάτι εγώ που δεν τους ελκύει ιδιαίτερα...

Καλησπέρα σας, είμαι κοπέλα 22 ετών και σπουδάζω οινολογία. Το ότι είμαι κοπέλα θα καταλάβετε γιατί το αναφέρω. Φτάνει ο καιρός, λοιπόν, που πρέπει να μπούμε για πρακτική. Εμείς, της οινολογίας για όσους δεν το γνωρίζουν, κάνουμε πρακτική σε οινοποιεία ή και αποστακτήρια. Το θέμα είναι όμως ότι υπάρχει τόσος φυλετικός ρατσισμός απέναντι σε εμάς τις κοπέλες που δεν μπορεί να το διανοηθεί ο εγκέφαλος μου. Τι πάει να πει «δεν θα σε πάρω για πρακτική επειδή είσαι κοπέλα και δεν είσαι τόσο δυνατή όσο ένας άντρας»; Δηλαδή με αυτό εννοούν ότι εμείς οι κοπέλες τσάμπα σπουδάσαμε το συγκεκριμένο επάγγελμα, δε θα πάρουμε πτυχίο ποτέ, καθώς για να πάρεις το πτυχίο σου πρέπει να έχεις ήδη τελειώσει την πρακτική σου και, γενικώς, με το που βλέπουν μια κοπέλα να ζητάει πρακτική λένε ότι δεν ενδιαφέρονται. Όσες κοπέλες ξέρω που μπήκαν πρακτική είναι επειδή βρήκαν κάποιο μέσον (από τις ίδιες το έμαθα). Δηλαδή αν δεν έχεις μέσο σε αυτή τη χώρα δεν έχεις στον ήλιο μοίρα με λίγα λόγια. Ένα άλλο που άκουσα είναι ότι για να ασκήσεις επίσης το επάγγελμα του οινολόγου πρέπει οπωσδήποτε να έχεις προϋπηρεσία. Την προϋπηρεσία άνθρωπε μου που ακριβώς θα την βρω εάν εσύ ο ίδιος δεν μπεις καν στον κόπο να με προσλάβεις; Γιατί τα θέλουν όλα έτοιμα σε αυτή τη χώρα; Γιατί καταντήσαμε έτσι ;

τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από κάθε άποψη. Διάβαζα άτομο να δηλώνει 24 ετών και αλλού να γράφει 22 παραχωρώντας τη φιλία της σε μια μοναχική κοπέλα. Τελικά είναι 24 , 22 ή απλά είναι ένα επικίνδυνο άτομο; Άντε στην "καλύτερη" περίπτωση να έχει ψυχολογικά; Μεγάλη προσοχή παίδες που μιλάτε, ανοίγετε την καρδιά σας ή κανονίζετε έξοδο.

Με τον φίλο μου ήμασταν μαζί 1 χρόνο. Εργάζομαι σε κατάστημα με εκλεκτά προϊόντα πανάκριβα και έχουμε πελάτες σεφ κ.λπ. Φέτος περάσαμε από το χωριό του φίλου μου. Επειδή ο πατέρας του διατηρεί με την αδερφή του ψητοπωλείο, τους πήγα για δώρο αφρό αλατιού Μεσολογγίου (το πιο ακριβό ελληνικό αλάτι) σε αρκετά μεγάλο βαζάκι καθώς και κρόκο Κοζάνης σε σκόνη, το πιο μεγάλο βάζο που είχαμε στο μαγαζί. Περάσανε δυο εβδομάδες, όλα καλά. Σε κάποια φάση παίρνει ο πατέρας του φίλου μου τηλέφωνο και τον ρωτάει αν του άρεσαν τα προϊόντα. Του είπε ότι έβαλε το "χοντρό αλάτι" στις ελιές για να γίνουν και το "πιπέρι" το έριξε σε πέντε δόσεις σε ψητά και τελείωσε γρήγορα. Δεν μπορούσε, λέει, να φέρει λίγο παραπάνω η καρμίρω. Στο χωριό τους τα έχουνε με το σακί και με κοιμήσανε κι ένα βράδυ. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Ο φίλος μου πήρε τη θέση του πατέρα του και με είπε τσιγκούνα. Του έκλεισα για πάντα την πόρτα, λέγοντας "όταν κάνεις ενα γκουγκλάρισμα και δεις πόσο κάνουν, θα σου πέσουν τα μαλλιά. Αλλά και 50 λεπτά να έκαναν, η συμπεριφορά σου είναι άθλια." Όλα είναι θέμα παιδείας.

Τι κάνεις όταν έχεις μια επιλογή, αλλά δεν την κάνεις γιατί ξέρεις ότι θα χάσεις αυτό το 10% που "έχεις" ; Αρκετοί έχουμε πολλές επιλογές απλως δεν είναι βιώσιμες.

Μετα απο ενα υπεροχο καλοκαιρι στην Ελλαδα μου μπηκαν παλι σκεψεις για επιστροφη απο το εξωτερικο, οι οποιες βεβαια παντοτε υπηρχαν στο μυαλο μου... Ερχεται η στιγμη να κανουμε οικογενεια με την σχεση μου και ειμαστε μονοι εδω, με το σπιτι μας, τις δουλειες μας και μια ζωη που μοχθισαμε να την φτιαξουμε ετσι οπως ειναι τωρα. Αλλα μας λειπει ο καιρος, το φαγητο, η ελληνικη φιλοξενια, οι φιλοι, η οικογενεια.. .Το να βγεις να παρεις ενα καφε της προκοπης, ψωμι απο το φουρνο και να σου λενε καλημερα, να πεις μια κουβεντα παραπανω με καποιον και οχι απλα αυτες τις τυπικοτητες των αγγλων. Ομως δουλειες Ελλαδα δεν υπαρχουν για εμας στις ειδικοτητες μας. Και αν υπαρξουν, θα ειναι μαξιμουμ 800-1000 ευρω, που στην Ελλαδα τα θεωρουν και τελεια. Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...

Ο αδελφός μου τελείωσε φέτος το λύκειο και τον τελευταίο καιρό, αν πέσει σε θέμα συζήτησης, έχω παρατηρήσει ότι παπαγαλιζει πολύ το ότι θεωρεί την ομοφυλοφιλία ανώμαλο και ότι το δέχεται αρκεί να μην προκαλούν. Δυστυχώς είναι κάτι που ακούμε συχνά και στον περίγυρο μας και που λογικά αναπαραγαγουν και οι φίλοι του. Εγώ προσπαθώ σε διάφορες συζητήσεις να το εξηγήσω ότι κάνει λάθος και ενώ καταλαβαίνει και ακούει σε θέματα όπως ο υγιής φεμινισμος που τον δέχεται και τον στηρίζει, σε αυτό το θέμα ειναι σαν να μην ακούει. Του εξηγώ τον ενθαρρυνω να διαβάσει περισσότερα για αυτό το θέμα, να αποκτήσει και σφαιρική άποψη και να μορφωθει, να δει τι πραγματικά ισχύει, του λέω ό,τι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να σέβεται τον άλλο και ότι δεν χρειάζεται να έχει λόγο πάντα για το τι κάνει κάποιος στη ζωή του, τις επιλογές του κλπ και ενώ δείχνει να το ακούει, σε αυτο το θέμα δεν μπορώ να τον αλλάξω.. Και εγώ στην ηλικία του δεν είχα πολλές γνώσεις αφού δεν πολύ έψαχνα θέματα και το κεφάλι μου ήταν γεμάτο με τις απόψεις γονιών συγγενών φίλων, οπότε δεν τον κατηγορώ τελείως.. Ελπίζω ότι του χρόνου που θα μπει στη σχολή θα αλλάξει κεφάλαιο και θα ενδιαφερθεί να μάθει και να κατανοήσει αλλιώς..