ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω εγκλοβισμενη ! Δεν μπορώ να πάρω ανάσα κ δεν αναγνωρίζω! Έχω θυμώσει με τον εαυτό μου που δεν με βοηθάω αλλά κ πάλι δεν κάνω κάτι ! Γτ δεν κάνω κάτι ;;; Έχω μια σχέση 8 ετών ! Στην πλήρη απραξία της ! Δεν τολμώ να πάω πουθενά κ αν πάω κάπου στην επιστροφή θα έχει φύγει ! Με αποκοβει απ ότι φίλο είχα κ επιλέγει μόνο όπου με οποίους κ όποτε θέλει κ μπορεί αυτός ! Λείπει όλη μέρα κ όταν επιστρέψει το βράδυ δεν μου μιλάει καν παρά κάθεται σε αλλο χώρο με το κινητό ανά χείρας έως τον πάρει ο ύπνος ! Έχω ευνουχιστη κ έχω χάσει τη δύναμη μου ! Νιώθω ότι φταίω εγώ γι αυτό ! Κατάρεω μέρα με τη μέρα ! Φοβάμαι τη μοναξιά ! Κ επιλέγω την περισσότερο μοναξια από φόβο !

υπάρχουν ακόμη καλοί άνθρωποι ,πέρασα ένα πολυ δημιουργικό καλοκαίρι φροντίζοντας έναν ενήλικα με αυτισμότο παλικάρι είναι 27 ήταν πολυ ωραία εμπειρία και οι γονείς τους καλοπροαίρετοι άνθρωποι πήγα σχεδόν ένα μήνα μου έδωσαν 300 ευρω και μου έκανα και δώρο ένα πορτοφόλι και ένα ρολόι συνολικής αξίας 90ευρώ και μου είπαν ότι έμειναν πάρα πολύ ευχαριστημένοι από μένα . Υπάρχουν τελικά ακόμη καλοι άνθρωποι με ανθρωπιά είναι εκεί έξω αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά

Ζούμε με το φίλο μου σε ένα μικρό διαμέρισμα σε φοιτητική περιοχή της πρωτευούσης. Πριν από κάποιους μήνες πουλήθηκε ένα οικόπεδο στο όνομα του φίλου μου. Εκείνος αποφάσισε με τα χρήματα αυτά να αγοράσει ένα μεγαλύτερο και πιο όμορφο διαμέρισμα ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε μαζί. Εδώ και ένα μήνα με τρέχει να δούμε σπίτια. Το ένα δεν του αρέσει γιατί έχει ψηλά τα παράθυρα και θέλουμε σκάλα για να τα ανοίξουμε (υπερβολές, αν δώσεις ένα μικρό σάλτο και δράσεις γρήγορα στον αέρα, το άνοιξες). Το άλλο δεν του αρέσει γιατί έχει μπιντέ. Το τρίτο δεν του αρέσει γιατί οι γείτονες φαίνονται διεστραμμένοι. Βρήκε ένα πάνω σε ένα βουνό και κατέληξε ότι του αρέσει πολύ και είναι προτιμότερο να πάμε εκεί. Του εξήγησα ότι προφανώς δεν θα κατεβαίνω κάθε μεσημέρι με τις γόβες μου το δύσβατο δρόμο του βουνού για να πηγαίνω στη δουλειά μου που είναι στο κέντρο και δεν το καταλαβαίνει. Είμαστε σε τέλμα. Έχω βάλει σε μια σακούλα απορριμμάτων γίγας τα πράγματά του και περιμένω να γυρίσει να του τα δώσω και να χωρίσουμε πολιτισμένα. Να πάει μόνος του στο παλιόβουνο.

Είναι δύσκολο τελικά να βρεις ένα άτομο που να σε αγαπήσει γι αυτό που είσαι, να θελει να είναι με σένα.. να σε νοιάζεται πραγματικά.... μετά από όσα έχω περάσει δεν πιστεύω στην πραγματική αγάπη.... ίσως να μην υπάρχει για μενα.... Ένα πραγμα θέλω να πω ομως... Άμα πιστεύεις ότι βρηκες εναν άνθρωπο αληθινό με αληθινά και βαθιά συναισθήματα για σενα... σε παρακαλώ μην τον αφήσεις... είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να βρεις ανθρωπους οι οποίοι να σε νοιάζονται να θέλουν να ειναι δίπλα σου και να σε αγαπάνε πραγματικα. Εκτιμησε ότι εχεις γιατί πολλές φορές εχουμε πολλα, και νομίζουμε ότι έχουμε λίγα... Μην αφήσεις μικρές παρεξηγήσεις οι μικροκαυγαδες να χαλασουν κάτι όμορφο που πιστεύεις αξίζει... Κανένας δεν είναι τελείως, αγάπησε τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου για την ψυχή του και όχι για την εμφάνιση του... Κατάλαβε οτι ζούμε σε μια εποχή όπου τα αληθινά πράγματα είναι σχεδον σπάνια.... Άμα όμως έχεις βρει ένα άτομο που σε θέλει πολύ στην ζωη του, σου δείχνει την αγάπη του, σε εκτιμάει, σε υποστηρίζει... τότες σε θεωρώ πολύ τυχερό γιατί για μενα έχεις κάτι πολύ σπανιο που εγώ προσωπικά το έχω δύσκολο να βρω...εφοσον εσύ πιστευεις οτι το έχεις γιατί να το αφησεις να φύγει;;; Μην κανεις τετοιο λαθος.... Γιατι άμα το χασεις θα το εκτιμήσεις πολύ αργότερα... Και θα πονάει πολυ γιατί τότες θα συνειδητοποιήσεις πόσο πια δύσκολο είναι να βρεις κάτι όμορφο σαν αυτό που κάποτε είχες...

Λόγω της κατάστασης με την πανδημία πέρασα αγχώδη διαταραχή(ψυχαναγκασμό, μικροβιοφοβία) και είχα απευθυνθεί σε ψυχολόγο. Δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου και τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Είμαι 22 χρονών κοπέλα και μέχρι τώρα καμιά από τις σχέσεις μου δεν ήταν ολοκληρωμένη. Εξομολογούμαι λοιπόν ότι φοβάμαι να ολοκληρώσω με κάποιον που γνώρισα πρόσφατα ενώ τον θέλω, σκεπτόμενη το τι θα μπορούσε να πάει στραβά. Φοβάμαι μην ξανά κυλύσω στην αγχώδη διαταραχή μου. Φοβάμαι πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους. Ο άνθρωπος αυτός μένει μόνιμα σε άλλη πόλη και ό,τι επαφή-σχέση θα μπορούσαμε να έχουμε θα ήταν του ενός μήνα που βρίσκεται εδώ. Και ήδη άρχισε να ξενερώνει που κάθε φορά τον σταματάω.

Πάνω απ' όλα θέλω να είμαι καλά εγώ, η οικογένειά μου και οι άνθρωποι που αγαπώ. Πέρα από αυτό όμως, πλέον θέλω έναν άνθρωπο να κάνω αποκλειστική σχέση μαζί του. Έναν άνθρωπο να μοιραζόμαστε τα πάντα, έναν σύντροφο, έναν σύμμαχο και να πορευόμαστε μαζί. Δεν ξέρω αν είναι υπερβολικά ρομαντικό αυτό που ζητάω, αλλά έτσι το βλέπω. Δεν θέλω πλέον εφήμερες σχέσεις και ας είμαι μονο 23 χρονών. Θέλω έναν άνθρωπο που να με σέβεται και να με αγαπάει για αυτό που είμαι και όχι να με θυμάται όποτε έχει ορέξεις...

Μπορεί αυτό το θέμα να έχει ακουστεί πάρα πολύ εδώ, δεν γνωρίζω γιατί δεν το εχω ερευνήσει. Και μιλώντας για ανασφάλειες δεν εννοώ ανασφάλειες ερωτικού περιεχομένου. Ανασφάλειες με τον εαυτό μου. Μόνιμα τον μειώνω. Δυστυχώς οι φορές που κοιτιέμαι στον καθρέφτη και θα πω: "ναι, είσαι πολύ όμορφη σήμερα", αποτελούν μειονότητα στα "δεν μπορείς να το καταφέρεις, μάλλον δεν το'χεις", "η κοιλιά σου πετάει", "ο ποπός σου δεν είναι πολύ ωραίος" κτλ κτλ. Στη παραλία ρουφιέμαι. Όταν κάθομαι θα βάλω κάτι μπροστά από τη κοιλιά μου. Και ενώ σε δικά μου άτομα προσπαθώ να τουα τονώνω για να έχουν αυτοπεποίθηση όταν έρχεται καμιά φορά, μια στιγμή που μειώνουν τον εαυτό τους, τον δικό μου εαυτό τον αντιμετωπίζω πολύ αυστηρά. Το αναγνωρίζω ορισμένες φορές αλλά μετά από λίγο πάλι θα βρω κάτι να τον μειώσω... καμιά συμβουλή;

Ημουν μεταξυ γερμανικης και γαλλικης φιλολογιας αθηνα ως δευτερο πτυχιο. Γνωριζα και τις δυο. Και επελεξα... την γαλλικη με τον πιο επιπολαιο τροπο: το εκανα κατοπιν συμβουλης απο μια ασχετη που μου ειπε οτι τα γερμανικα ειναι δυσκολα και οτι απαιτειται πτυχιακη, ενω στην γαλλικη φιλολογια αθηνας οχι. Ομως ο μερος ορος φοιτησης στην γαλλικη υπερβαινει σχεδον ολες τις σχολες...!! Εχω πελαγωσει διοτι πρωτα απ´ ολα η γλωσσα απο μονη της ειναι απάλευτη. Απειρο λεξιλογιο και εκφρασεις, απειρα ομοηχα που δυσκολευουν την ακουστικη κατανοηση,στρυφνη και περιπλοκη γραμματικη γεματη εξαιρεσεις..προβληματα στην προφορα.. Πραγματικα, ενω μου αρεσουν, οταν παω να μελετησω με πιανει πανικος. Ενω τα γερμανικα μου φαινεται οτι εχουν μια απλοτητα που δεν συγκρινεται.. Δεν ξερω αν κανω λαθος. Κι επειτα, ειναι και το μετά. Εχουν ζητηση τα γαλλικα;; Θελω να διδαξω. Θα βρω σε φροντιστηριο; Τον καιρο που πηγαινα εγω ειχαν καλη ζητηση, πρωτη επιλογη ως δευτερη ξενη γλωσσα... Τωρα ακουω οτι δεν βρισκεις δουλεια τοσο σε σχεση με τα γερμανικα. Τοσος κοπος τζαμπα λοιπον;;! Ειμαι ηδη για να μπω στο τριτο ετος. Και εχω αλλο ενα πτυχιο(φπψ) αναξιοποιητο. Δεν με παιρνει να κανω αλλες ανοησιες. Ο χρονος πιεζει. Ειμαι 33. Να τα παρατησω και να παω να γινω πωλητρια στο εξωτερικο αφου εν τελει ειμαι μια αποτυχια;; Ή να επιμεινω. Αξιζει; Εχω χασει τον υπνο μου διοτι νιωθω να εχω καταστρεψει την ζωη μου. (Με συγχωρειτε που ακουγομαι τρικυμια εν κρανιω. Πραγματικα ειμαι σε μεγαλο μπερδεμα.)

Είχαμε "ελεύθερη σχέση" για κάποιους μήνες. Εγώ στην διάρκειά της τον ερωτεύτηκα και δεν είπα τίποτα. Αυτός κάποια στιγμή μου είπε ότι κουράστηκε και να σταματήσουμε. Εγώ ήμουν στα πατώματα για καιρό, μου πήρε πολύ χρόνο να το ξεπεράσω. Και ήρθε τώρα μετά από σχεδόν 2 χρόνια, να μου λέει ότι μετά από μένα δεν μπόρεσε να κάνει κάτι με καμία άλλη, μου κάνει όλα τα χατίρια, τρέχει να με δει στην πρώτη ευκαιρία. Αλλά εμένα δεν μου βγαίνει καθόλου ερωτικό ενδιαφέρον πια. Δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμη και ούτε νιώθω έλξη πια. Γι'αυτό ποτέ μη λες ποτέ, ο τροχός κάποια στιγμή γυρνά.

Όταν συγκατοικεις και σου λέει ότι θέλω να φύγεις για λίγο να απολαύσω το σπίτι και την ηρεμία μου τι σημαίνει? Γιατι το εξέλαβα ότι είμαι βάρος. Αν έχει πρόβλημα με την συγκατοίκηση να μου το πει. Κατανοώ την ανάγκη ατομικότητας αλλά κάτι δεν μου κολλάει.