ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω κάποια πράγματα:- Γιατί τον άεργο να τον χαρακτηρίζουν ως άχρηστο και ανάξιο και να μιλάνε τόσο άσχημα γι αυτούς λες και είναι οι κακοί του σύμπαντος?- Γιατί δίνουν πολλοί αξία στο χρήμα και δένουν κόμπο ότι η ευτυχία εξαρτάται από τα λεφτά?- Γιατί όλοι προσπαθούν να φάνε ο ένας τον άλλον αντί να είμαστε αγαπημένοι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον?- Γιατί ο κόσμος κοιτάει τόσο πολύ την εξωτερική εμφάνιση?Η αλήθεια είναι ότι έχω φτάσει σε σημείο να είμαι άεργος 26χρονών (δηλ να μην ψάχνω για εργασία) από επιλογή μου γιατί έχω απελπιστεί πάρα πολύ στο θέμα ανεργία/δουλειά γιατί πολλές δουλειές απαιτούν προϋπηρεσία και γενικώς δεν θέλω να πουλάω τον χρόνο μου γιατί νιώθω ότι φεύγουν τα χρόνια γρήγορα και δεν θέλω να είμαι σκλάβος να δουλεύω τόσες ώρες με λίγα ευρουλάκια και να μην έχω ούτε προσωπικό ελεύθερο χρόνο για τα χόμπι/δραστηριότητες.Νιώθω πολλές φορές ότι είμαι μόνος σε αυτόν τον κόσμο ή ότι βγήκα σε λάθος εποχή και σπάζομαι πολύ άσχημα που πολύς κόσμος δίνει τόσο πολύ αξία στο χρήμα λες κι αυτό θα σε κάνει ευτυχισμένο ή το άλλο που αν δεν έχεις χρήματα και δεν δουλεύεις τότε σου μιλάνε ακριβώς έτσι ""πάνε δούλεψε"" λες και το χρήμα/δουλειά καθορίζει την αξία σου !!!!

Δευτερα ηταν η πρωτη μερα για μενα στο πανεπιστημιο και ακομα τιποτα.Ισως ειναι πολυ νωρις για να σκεφτομαι τη προσαρμογη αλλα τωρα ειναι που ξεκινανε οι φιλιες.Ειπα λιγο να αφησω εξω την αντικοινωνικοτητα μου και να βρω φιλους γιατι ειμαι που ειμαι αρκετα ντροπαλος τωρα ειμαι και σε μια ξενη πολη για μενα που δεν εχω κανενα συγγενη,κανενα φιλο κι ουτε εστω γνωστο.Το κακο ειναι πως οι περισσοτερες παρεες στη σχολη μου εχουν γινει ηδη απο παλια (περασαν μαζι στην ιδια σχολη) οποτε αυτο το "αγχος του πρωτοετη" για αυτους δεν υπαρχει οποτε και ουτε μπορω να αρχισω να μιλαω σε αγνωστα παιδια και να εκμεταλλευτω το οτι ντρεπεται κι αυτος κι εγω.Τα οσα καινουρια παιδια(δηλαδη γι αυτους που εχουν κανει ηδη παρεες απο παλιοτερα) εχουν κανει ειτε αυτη μια παρεα μεταξυ τους ειτε καταφεραν και "μπηκαν" στις αλλες παρεες που ανεφερα πιο πανω.Πηγαινοερχομαι και με ΚΤΕΛ απο το σπιτι μου,απο τη πολη μου,στη σχολη μου και αντιστροφα (τουλαχιστον πιστευω προσωρινα γιατι οι γονεις μου δεν μπορουν οικονομικα για να νοικιασουν σπιτι) οποτε κι αυτο μου αποκλειει το ενδεχομενο να βγω εξω να μαθω τη πολη ή να βγω με τους,αν αποκτησω,φιλους μου.Για να καταλαβετε ποιος ακριβως ειμαι: αυτο το παιδι σαν κολλητσιδα που πηγαινει απο παρεα σε παρεα,προσποιειται πως ακουει τα αλλα παιδια και τα ακολουθαει κιολας χωρις ομως αυτος να μιλαει;;;Ε,αυτος ειμαι εγω!!!!

Ψάχνω σπίτι και όταν παίρνω τηλέφωνο με παίρνανε με το καλησπέρα σας από κόσκινο.Πριν καλά καλά να ρωτήσω αν το σπίτι είναι διαθέσιμο και πόσο το δίνουν. Εχουν ήδη ξεκινήσει. Αλλα όταν συνεχίζουν να λένε λεπτομέρειες για το σπιτάκι τους κ δεν με ενδιαφέρει πετάω την ατάκα μου " έχω και δύο σκυλάκια ένα τσοπανακο και μια μικρή " και ξέρετε οι περισσότεροι μου απαγόρευσαν να τα φέρω μέσα στο σπίτι τους . Και τους απάντησα ότι όπου πάμε, πάμε πακέτο ?. Και κάπως έτσι μου κλείνουν το τηλέφωνό. ΜΑ ΤΙ κρίμα που δεν θα σας δώσω τα λεφτακια για τα" σπιτάκια σας"

Ειμαι ρομαντικη ψυχη καμουφλαρισμενη σε αποδοτικο ρομποτ.Εκει που υφισταται διισμος παραμονευει η δυστυχια και η πιθανοτατη καταρευση. Στην δικια μου περιπτωση η καταρευση με οδηγησε σε εναν δρομο ναι μεν πιο επιπονο αλλα απο την αλλη πιο συνειδητο και αρωματισμενο με την απελευθερωση..Και ειμαι ακομα στην πολυ αρχη, μα δεν θα κοιταξω πισω και ας ειναι μπροστα πιο τρομαχτικα..

την κολλητη μου η οποια λεει συνεχως ψεματα; μου λεει εδω και καιρο πραγματα που δεν βγαζουν νοημα και που δεν βασιζονται στη λογικη και στην πραγματικοτητα. προσφατα για παραδειγμα χωρισε με το αγορι της και μου τον εχει σκιαγραφισει σαν εναν εγκληματια ενω ο κακομοιρης της φεροταν μια χαρα. το περιεργο ειναι οτι φοβαμαι πως να της μιλησω,γιατι ανησυχω σχετικα με το πως θα αντιδρασει. μπορει να θυμωσει και να με βγαλει απο τη ζωη της και εμενα. βγαζω προς εκεινη ενα διαφορετικο προσωπο απο αυτα που πραγματικα αισθανομαι...

Μου είπε ότι δεν έχω έναν άντρα να φροντίζει το σώμα μου και τις ανάγκες του και στεναχωριέμαι γιατί είναι τόσο μεγάλη αλήθεια αυτό.. Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά, από το τελευταίο φιλί, από το τελευταίο ραντεβού. Είμαι όντως τόσο μόνη και παραμελημένη. Αυτά τα λόγια του, ηχούν μέσα στο μυαλό μου συνέχεια. Πριν λίγες μέρες, πάλι κάποιος μου είπε κάτι παρόμοιο. Ντρέπομαι που άλλοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν την στέρηση μου και δεν προκαλώ, ούτε προσπαθώ να προσεγγίσω άντρες με σκοπό. Κάθε χρόνο, στην αντίστροφη μέτρηση για το νέο έτος, εύχομαι να μην ειμαι πια μόνη. Κάθε φορά η ευχή μου δεν πιάνει. Ξαπλώνω σε διπλό κρεβάτι, απλώνω τα χέρια μου αριστερά και είμαι μόνη. Μόνη. Μόνη. Μόνη. Νομίζω πλέον η μοναξιά με προσδιορίζει. Ποτέ δεν αλλάζει τίποτα...

Θα ηταν τελεια να μιλάμε με τις ωρες στο τηλ οπως κάνουμε :(αλλα ειχε δουλειά ... Δεν φτανει που μας χωριζει τοση απόσταση ... σε αγαπάω Σ.

Κάθομαι με τις ώρες και διαβάζω εξομολογήσεις (περιέργεια; κουτσομπολιό; λόγοι για να απασχολώ το μυαλό μου και να συμμερίζεται τις καταστάσεις των άλλων.. γύρευε), και αντί λοιπόν να ανοίξω κανένα βιβλίο να ξεστραβωθώ.. αλλά πέρα από αυτό σκέφτομαι άραγε θα μπορούσε να είχε/έχει γράψει κανείς κάτι για εμάς.. εξομολόγηση, πόθο, παράπονο οτιδήποτε έστω να μας επιβεβαιώνει την ύπαρξη μας. Εντωμεταξύ από το διάβαζε διάβαζε εδώ μέσα, αρχίζω να μιλάω σαν αποτυχημένη ποιήτρια, νομίζω φτάνει για σήμερα. Πάω να αλλάξω πλευρό, να ρίξω σαλακια, ροχαλητα και να ονειρευτώ την ζωή κάποιου από εσάς.. με λες και creepy και freaky αμε αμε

ζεις σε διαμέρισμα και να χεις σκύλο?Για ποιο λόγο?Αν ζεις έξω απ το αστικό περιβάλλον στην εξοχή ή απλά σε σπίτι με αύλιο χώρο και κήπο κάλλιστα να χεις και ένα και δέκα. Κλεινόμαστε που κλεινόμαστε τόσοι άνθρωποι στα τσιμεντένια κλουβιά μας να κλείσουμε και άλλες ψυχές? Δεν το καταλαβαίνω.Και εκτός αυτού αναπόφευκτα δημιουργούνται τόσα άλλα προβλήματα μέσα στην πόλη καθώς τα ζωντανά κάπου πρέπει να κάνουν την ανάγκη τους έξω απ το σπίτι όπου συνήθως θα ναι ένα μικρό πάρκο κ φυσικά στα πεζοδρόμια!!Καλή και ευεργετική η αγάπη και η επαφή με τα ζώα αλλά για εκεί που πρέπει κατ'εμέ!!

Είμαι 2 χρόνια με κάποιον, του εχω δώσει αρκετες ευκαιριες ενω θα έπρεπε να ειχα φύγει εδω κ καιρό γιατί δεν είναι σωστος μου εχει δωσει δικαιώματα, παράδειγμα σήμερα μου λέει κατι που το ηξερα βεβαια, ξερωντας τον χαραχτηρα του, οτι δεν εχει να αλλάξει κατι ειναι απολυτα σωστος, πχ οταν τύχει να βρεθεί με μια κοπέλα κάπου πχ σε μια πτήση που μπορεί να κάθονται δίπλα ή ενα καφε θα τις μιλήσει οχι γιατι θελει να την πιάσει γκομενα, έτσι απλα κ δεν θεωρεί οτι είναι κακό, κ είναι 40 χρονων υποτίθεται. Δηλαδή 2 χρόνια τωρα εχει μιλησει με διάφορες φαντάζομαι εξου κ οι καινούργιες φιλες στο fb,οχι οτι δεν ειχα δει με τα ματια μου κάποια πράγματα, με πληγωσε πολύ μου δείχνει οτι δεν με σεβεται, εγω γιατί δεν το κανω δηλαδή? Με κοροιδευει..??Κ μου λέει οτι γκρινιαζω κ οτι εγω πρέπει να αλλάξω αυτος είναι μια χαρά. .δεν πρέπει να αλλάξει κατι..με στεναχωρεί πολύ οτι επειδή τον αγαπαω του συγχωρουσα πραγματα, εθελοτυφλουσα..είναι σωστη η συμπεριφορά του? Είμαι παραλογη?