ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω τι έχει συμβεί αλλά δεν εχω καθόλου γυναίκες φίλες, αντρες πολλούς γυναίκες καθόλου. Δεν ξέρω τι εχει συμβεί. Μένω στην Αθήνα κ δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό.

Στα μμμ πολλες φορες μπαίνω στην lifo και κρατάω επίτηδες την οθονη ανοικτή για να το δει καμια κοπέλα μπας και με ψάξει ή την ψάξω εγω και απαντήσει στην αναζητηση! Χιχιχιχι

Δεν νιώθω καθόλου όμορφη τις τελευταίες μέρες. Προσπαθώ με βάψιμο να κάνω κάτι αλλά μπααα.. Έχω πανάδες στο μέτωπο, αν και χρησιμοποιώ αντηλιακή κρέμα και έτσι προσπαθώ να το καλύψω με κονσίλερ αφού δεν φοράω μέικαπ, μερικές φορές φαίνομαι σαν να έχω σακούλες κάτω απο τα μάτια και το βλέμμα μου να αγριεύει χωρίς λόγο, Αυτά για το πρόσωπο επειδή στο σώμα έχω ραγάδες σε στήθος-γλουτούς, κυτταρίτιδα,και σκούρο ξανθό χνούδι σε χέρια και κοιλιά που δεν κάνω αποτρίχωση. Αν κάποιος άνδρας με κοιτάξει στον δρόμο, αμέσως σκέφτομαι οτι με κοιτάει επειδή κάτι έχω πάνω μου ή οτι θα λέει απο μέσα του τι άσχημη και άχαρη κοπέλα είμαι.Θέλω να νιώσω όμορφη, χωρίς να είμαι ψωνάρα ή αλαζονική και να το παίζω οτι είμαι η ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, ούτε έχω το σώμα και την ομορφιά μοντέλου αλλά δεν θέλω να περνάω άλλο απαρατήρητη και να μην έχω καθόλου πίστη σε εμένα :-(

Γνωστοί, συγγενείς, φίλοι είναι σχεδόν όλοι παντρεμένοι με ένα παιδί και εγω στην ηλικία τους αντί να κοιτάξω να βρω κάποιον που να ταιριάζω και να έχουμε κοινά θέλω, σκέφτηκα τώρα ΤΩΡΑ στα 34 μου να αλλάξω πόλη και να πάω σε μια σχολή και να ψάχνω και για κάποια ημι-απασχόληση. Αυτό που έπρεπε να είχα κάνει στα 18 μου και οχι τώρα! Ίσως κάτι παραπάνω ξέρουν όσοι με σχολιάζουν αρνητικά επειδή κάνω αυτό το βήμα αντί να σκεφτώ να φτιάξω την προσωπική μου ζωή. Τα χρόνια περνάνε και καλώς ή κακώς θα αρχίσει και το σώμα να φθείρει και θα φαίνεται, θα φύγει η νιότη και εγω θα είμαι μόνη μου. Το κουλό είναι οτι και σε 10 χρόνια, βλέπω τον εαυτό μου να είμαι μόνη μου με κάποια εργασία τουλάχιστον. Δεν με καταλαβαίνω λες και ζω σε άλλον κόσμο, λες και θα είμαι για πάντα σε αυτήν την ηλικία ή πάντα νέα και όμορφη και έτσι δεν βιάζομαι στο να κάνω κάτι, βασικά δεν το κυνηγάω καν, ίσως να μου αρέσει και η μοναξιά μου δεν ξέρω.Ναι θέλω κάποιον άνδρα δίπλα μου, θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά αλλά δεν το κυνηγάω, κοιμάμαι όρθια με λίγα λόγια. Μια παροιμία λέει πως ''αν είναι να 'ρθει, θα 'ρθει αλλιώς θα προσπεράσει'' ή ''όλα έρχονται απο εκεί που δεν το περιμένεις'' και εγω ούτε το κυνηγάω, ούτε το περιμένω, ούτε τίποτα.... Απλώς περνάνε οι μέρες...

..για γκριζομάλληδες!!!

Όλα αυτά που νιώθω είναι τόσα πολλά που χρειάζονται ώρες κουβέντα αλλά θα προσπαθήσω μέσα σε λίγες γραμμές να τα βγάλω από μέσα μου...ειμαι 22 χρονων έχω σχέση 5 χρόνια και είμαστε αρραβωνιασμενοι 1 χρόνο...πριν 9 μήνες έπαθα αγχώδης διαταραχή μετά από πολλά προβλήματα καυγάδες και κλάματα...υπαρχει αγάπη και τα προβλήματα ερχόντουσαν από τρίτους γιαυτο και δεν χώρισα... Όμως μετά το ψυχολογικό ξέσπασμα που με έφτασε μέχρι το νοσοκομείο κάτι άλλαξε μέσα μου...εχω παγώσει δεν ξέρω τι νιώθω είμαι κενή...ενας παλιός έρωτας ένας κατά πιεσμένος μέσα μου συναίσθημα έχει έρθει πάλι στο μυαλό μου.. Ένας έρωτας που έκανα τα πάντα για να πείσω τον εαυτό μου πως τελείωσε.. Ένας έρωτας που πάντα πίστευα πως ότι κι αν γίνει όσες σχέσεις και να κάνουμε στο.τελος θα καταλήξουμε μαζί.. Τι να κάνω??δεν ξέρω τι να σκεφτώ πλέον..τον αρραβωνιαστικο μου τον αγαπάω είναι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει αλλά κάτι έχει πεθάνει μέσα μου!!

Νιώθω τόσο όμορφα όταν είμαστε μαζί, όταν βλέπω ένα μήνυμά του, όταν κανονίζουμε να βρεθούμε, όταν μιλάμε καθημερινά με τις ώρες ακόμα και για βλακείες. Τον σκέφτομαι και είμαι με ένα χαμόγελο στα χείλη, νιώθω συναισθήματα που είχα να νιώσω πάρα πολύ καιρό.Είναι φορές που είναι απόμακρος και δεν μου απαντάει για 3-4 μέρες και εκεί αναρωτιέμαι μήπως ασχολείται με κάποια άλλη κοπέλα ή να υπάρχουν μέρες χωρίς να έχουμε κάνει σεξ και πάλι αναρωτιέμαι μήπως κάνει με κάποια άλλη. Όταν δεν έχει όρεξη γενικά, είναι απότομος και ειρωνικός μαζί μου ενώ τις άλλες φορές είναι τόσο γλυκός και ερωτικός. Όταν απομακρύνομαι είτε για να δω πότε θα κάνει κίνηση είτε για να τον αφήσω να ηρεμήσει, τότε υπάρχει μια διεκδίκηση απο το μέρος του.Είναι ο πρώτος άνδρας που ψιλοζηλεύω και το έχει καταλάβει και δεν είναι μόνο λόγω ανασφαλειών δικών μου αλλά και το οτι υπάρχουν κουκλάρες εκεί έξω και κάποιες απο αυτές του την πέφτουν, κι αν στην πέσει η δίμετρη με το τέλειο σώμα και πρόσωπο γιατί να μην ασχοληθείς; Κάποια στιγμή θα θελήσεις κάτι άλλο πέρα απο την απλή κοπέλα που έχεις.Δεν μπορώ να πω κάτι για τα συναισθήματά μου επειδή φοβάμαι οτι θα εξαφανιστεί αφού βγαίνουμε λίγο καιρό και έτσι προσπαθώ να το δείχνω με πράξεις το πως νιώθω.Είναι φορές που σκέφτομαι οτι ίσως απλά χάνω τον χρόνο μου, αλλά χαμένες σχέσεις θεωρούνται αυτές που δεν καταλήγουν στον γάμο; Όχι, καμία σχέση δεν είναι χαμένη επειδή κάτι θα σου δώσει κι αυτή, όσο κι αν κρατήσει, σωστά; Δεν θέλω να αφήσει την ζωή του ή την δουλειά του ή τα χόμπι του για μένα, όποτε μας βολεύουν οι ώρες τότε βλεπόμαστε αλλά επικοινωνία έχουμε σχεδόν όλες τις ώρες, όμως αυτό που με τρώει είναι το οτι εξαφανίζεται κάποιες στιγμές/μέρες και εμένα η σκέψη μου οργιάζει....

Ειστε υπερ του να "μεταναστευσετε " σε μια μεγαλυτερη πολη για να κηνυγησετε αυτο που εχετε σπουδασει? Πχ εγω εχω σπουδασει (δεν εχει σημασια το αντικειμενο) και στην επαρχιακη πολη που ζω οι ευκαιριες ειναι πολυ λιγες. Οποτε τι κανω? Βρισκω μια ασχετη δουλεια και περιμενω εαν κατσει κατι? Ή "μεταναστευω" σε μια μεγαλυτερη πολη οπως Αθηνα ή Θεσσαλονικη που υπαρχουν περισσοτερες ευκαιριες?

Είμαι 20 ετών και έχω σχέση καποιο καιρό με ένα άντρα που είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτερος (33) . Δν με ενοχλεί η διαφορά ηλικίας ούτε και αυτόν καθως φαινεται ότι θέλει να με παρουσιάζει σε φίλους και οικογένεια αλλά φοβάμαι μήπως όταν περάσει λίγος καιρός ακόμα θέλει να παντρευτεί να οργανώσει την ζωή του και μ πει ότι Δν μπορώ να είμαι μέρος αυτής

Βρίσκω τη χρήση των υποκοριστικών στα ονόματα προσποιητή ενοχλητική και βλακώδη, αν με τους δέκτες της παρενόχλησης δεν σας συνδέει και καμια φιλία/συγγένεια ή διαφορά ηλικίας της προκοπής.