ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποσό λυπηρό όταν καταλαβαίνεις επιτέλους πως δεν σε ενδιαφέρει να διώξεις από τη ζωή σου συγγενικά προσωπικά, το αίμα σου, επειδή πολύ απλά είναι τοξικά, μίζερα και το μόνο ποτ θέλουν είναι να σου προκαλούν κακό; πολύ απλό και παράλληλα στενάχωρο γιατί μου έμαθαν πως η υποχρέωση μου είναι να δέχομαι το αίμα μου με οποία διαταραχή και ελάττωμα, κι ας μου κάνει κακό! Ναι τους συγγενείς δεν τους επιλέγεις αλλά μπορείς να τους βγάλεις από τη ζωή σου όταν είναι τοξικοι. Τόσο απλό. Πικρή αλήθεια, αλλά παραμένει αλήθεια....

Καλώς ήρθες Fairy 😊 Σε σκεφτόμουν πάντα με πολλή αγάπη... Ήμουν κι εγώ στα σχόλια για τρείς μήνες από τον Απρίλιο και συμπάθησα κάποιους ανθρώπους από εδώ... Σας διαβάζω να ξέρετε αλλά δεν σχολιάζω γιατί δεν είμαι συναισθηματικά διαθέσιμη , αλλά θα επανέλθω κάποια στιγμή ... Δεν μου ταιριάζει να κρίνω ή να σχολιάζω τους άλλους ... Ο καθ' ένας να κάνει αυτό που επιθυμεί αρκεί να μην ενοχλεί τον περίγυρό του , να μην εξαφανίζεται μυστηριωδώς και να μην πληγώνει αθώες ψυχές... Σας διαβάζω και στέλνω την αγάπη μου σε όσους συμπάθησα και το γνωρίζουν ... Ειρήνη 🌈🌞

Καλό φθινόπωρο Ν.Β.Fairy 😊 Χάρηκα που είδα ότι επέστρεψες ... Ήμουν κι εγώ στα σχόλια 3 μήνες ... Να είσαι καλά και εσύ και όσοι άνθρωποι αγάπησα από εδώ ... Ειρήνη 🦁

Καλησπέρα, γνωρίζει κάποιος κάποια ομάδα στήριξης για ασθενείς με χρόνιες ασθένειες?

Ήμουν σε κακοποιητικη σχέση, αποφάσισα να χωρισω αλλά αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο και ήμασταν και συνεργατες. Μετά από καιρό, θα μπορουμε να έχουμε ξανά ανθρώπινη επαφή; νιώθω τραγικά.

Διαβασα διαφορες εξομολογησεις περι τοξικων σχεσεων ετεροφυλοφιλικων και μη...οπου ο ενας χαρακτηριζει την σχεση που ειχε τοξικη και τον[ην] πρωην σχεδον ενα τερας.Αλλα δεν βλεπω καμια διαθεση αυτοκριτικης και καμια διαθεση να δουμε πρωτα εμεις τα λαθη μας και σαν συνεπεια και τα λαθη του αλλου.Χωριζοντας απο μια 15ετη σχεση,οπου εγω ημουν η τοξικη και η κακια της ιστοριας[αυτον τον τιτλο εχω], παραλληλα ζουσα μια δυσκολη περιοδο της ζωης μου εχοντας για δυο χρονια μια κατακοιτη μανα που φροντιζα αποκλειστικα εγω και τελικα εφυγε,με πολλα οικονομικα προβληματα που παλευα να αντιμετωπισω,εχοντας παραλληλα καταθλιψη για ολα αυτα που περναγα,εχοντας παρει πολλα κιλα στο σωμα μου συνεπεια ολη της καταθλιψης που ειχα μεσα μου,η συντροφος μου χωριζοντας με μου ειπε πως θα αναζητησει καποια που δεν θα ειναι 80 κιλα.Αλλωστε και στα δυο τελευταια χρονια της σχεσης ,ενιωθα πολυ συχνα να επικρινομαι που δεν ειχα τα αναλογα χρηματα,δεν ειχα σταθερη δουλεια,παχυνα και δεν ημουν οπως γνωριστηκαμε....αλλα ναι τυπικα ημουν εγω η τοξικη.Και οπως ειπε ενας πολυ καλος φιλος μου ψυχολογος[ και ιερεας παραλληλα αλλα καμια σχεση με την κλασικη καστα ιερεων],εκτος των τοξικων ανθρωπων υπαρχουν και αυτοι που δεν εχουν ενσυναισθηση.Αυτοι που αδυνατουν να μπουν στην θεση του αλλου,που το μονο που τους νοιαζει ειναι αν χαλασει η αισθητικη τους και η εικονα που εχουν στο μυαλο τους για τον αλλον ,και οπως μου ειπε ας χαιρομαι που τελικα σχολιασε τα 80 κιλα μου τοτε[οχι τωρα πια] γιατι αν ειχα παθει εναν καρκινο η ενα τροχαιο με αναπηρια ,προφανως θα σχολιαζε αλλα πραγματα που αισθητικα θα την ενοχλουσαν.Χωριζοντας οριστικα,αντιμετωπισα ενα προβλημα υγειας -κινητικοτητας οπου αν και περιμενα εστω μια επισκεψη δεν υπηρξε κατι αλλο παρα τυπικα τηλεφωνα.Αν εγω θα χαρακτηριζα αυτην την σχεση τοξικη?οχι.....θα την χαρακτηριζα χωρις αγαπη....δυστυχως....πριν κρινουμε και κατακρινουμε τον αλλο,ας κρινουμε πρωτα τον εαυτο μας.Αν εφταιξα εγω?Ναι εφταιξα εγω...η τοξικη.

Εχθές δημιουργήθηκε ένα θέμα στη δουλειά,και μετά ήμουν πολύ φορτισμένη,δέν με χωρούσε ο τόπος.Τον πήρα και του είπα να βγούμε να πιούμε μιά μπύρα για να ξεσκάσω λίγο.Μου είπε ότι είχε ξαπλώσει να κοιμηθεί γιατί ήταν κουρασμένος απ'τη δουλειά,κι ότι τέτοια ώρα που τον πήρα... Σιγά πιά την προχωρημένη ώρα,10 ήταν,και το πολύ να καθόμασταν μέχρι τις 12,κάπου εδώ κοντά θα πηγαίναμε.Πήγα κι εγώ μόνη μου στο μαγαζί που δουλεύει ένας φίλος μου.Εκεί γνώρισα κάποιον,και να μήν τα πολυλογώ,φύγαμε μαζί και παίχτηκε φάση,όχι σέξ βέβαια.Σήμερα μιλήσαμε,και μου είπε ότι θέλει πολύ να με ξαναδεί.Δέν του απάντησα,το άφησα λίγο στο φλού,και μου είπε ότι δέν έχει πρόβλημα να περιμένει.Για να είμαι ειλικρινής,δέν ξέρω άν μετάνιωσα γι'αυτό που έγινε,και ναί θέλω κι εγώ να τον ξαναδώ.Ο δικός μου τελευταία,δέν ανταποκρίνεται στα "θέλω" μου,νιώθω ότι δέν με καταλαβαίνει όσο θα ήθελα.Είναι φορές που θέλω να τα διαλύσω όλα,κι ό,τι γίνει.Αυτό.

Μια ζωή από παιδί πληρώνω τα λάθη των γονιών μου . Πλέον έχω βαρεθεί το κάθε τι που μου λέει η μάνα μου . Ο πατέρας μου ποτέ δεν δούλεψε στη ζωή του παντρεύτηκε με την μάμα μου και έδεσε τον γαϊδαρο του. Ο πατέρας μου ανέκαθεν είχε πολλά προβλήματα από παιδί. Είχε θέμα με το αλκοόλ έπειτα η γιαγιά μου η συνχωρεμενη και ο παππούς μου δεν τον ήθελα καθολου γενικα μεγάλωσε χωρίς αγάπη. Παντρεύτηκε με την μάνα μου άρχισε να πίνει έπειτα έκανε εμένα είμαι μοναχοπαιδι και από τότε τραβάω την γκρίνια και την μοναχικότητα της μάνας μου και θα σας εξηγήσω γιατί. Η μάνα μου δεν πήρε αγάπη από τον πατέρα μου καθημερινά έξω να πίνει να βγαίνει να έρχεται αργά σπίτι δεν έβγαιναν καθολου δούλευε η μάνα μου της επερνε τα χρήματα και δεν είχαμε ψωμί να πάρουμε. Ανεύθυνος άνθρωπος ο πατέρας μου ποτέ δεν μου πήρε τίποτα ούτε σε μένα ούτε στην μητέρα μου ούτε καν φαγητό να φάμε γι'αυτό η μητέρα μου βγήκε για δουλειά. Πλέον που έφτασα 23 δεν θέλω να τον βλέπω τον πατέρα μου . Δεν τον θέλω καθολου στην ζωή μου δεν έζησα μαζί του στο ίδιο σπίτι ήμαστε και είναι λες και είμαστε ξένοι. Προσπάθησα να έρθω Ποιο κοντά του αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω που δεν ήταν δίπλα μου που δεν στήριζε την μάνα μου . Πλέον όμως η μητέρα μου βγάζει μια αρνητικότητα προς εμένα και όλο αυτό με επηρεάζει ψυχολογικά. Πρώτα από όλα αν κάνω σχέση η μάθει ότι είμαι με κάποιον κατευθείαν χωρισε τον δεν κάνει για σένα η δεν χρειάζεται είσαι μικρή το ένα το άλλο και ξέρετε κάτι όλα αυτά τα κάνει για να μην με χάσει να μην φύγω γιατι το σκέφτομαι σε λίγους μήνες να συγκατοίκησω με το αγόρι μου σε άλλη πόλη κάτι που δεν της το έχω πει. Ξέρω πως αν της το πω θα είναι Μέσα στα νεύρα και θα ζητάει να χωρίσω. Γενικά η μητέρα μου είναι προσκολλημένη πάνω μου κάτι που πλέον δεν το αντέχω κάθε τι πρόβλημα που έχει το λύνει μαζί Μου. Δεν έχει χρήματα αρχίζει να γκρινιάζει να μουρμουρίζει εγώ δουλεύω αλλά δεν περνώ τα τρελά χρήματα. Έπειτα τον άλλο μήνα θα πάω 3ημερο με το αγόρι μου και άρχισε η μάνα μου τα γνωστά μην πας και θα ξοδεύεις λεφτά και μετά τι θα κάνεις με την δουλειά σωνει και ντε με λίγα λόγια να χωρίσω λες και φταίει το αγόρι μου για τα καθημερινά προβλήματα. Ας με καταλάβει και εμένα κάποιος ότι θέλω να περάσω όμορφα λίγες ημέρες να πάω να ηρεμήσει το κεφάλι μου ούτε να χωρίσω θέλω ούτε να μαλώνω με την μάμα μου θέλω το μόνο που θέλω είναι να ηρεμήσει το κεφάλι μου δεν μπορώ την αρνητικότητα!!!

Σε λίγες μέρες γίνομαι 34 και ζω σε μια επαρχιακή πολυ μικρή πόλη. Έχω μια πολύ καλή δουλειά όμως ζω με τους γονείς μου και η προσωπική μου ζωή είναι βαλτωμένη 2 χρόνια τώρα αφού ο νέος κόσμος φεύγει συνέχεια από την πόλη. Όποτε αποφάσισα να ψάξω κάτι σε άλλη πόλη. Βρήκα δουλειά λοιπόν με ακριβώς τα ίδια χρήματα σε Θεσσαλονίκη και Γιάννενα και έχω τεράστιο δίλλημα για το που να πάω. Από τη μια η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που αγαπώ, που ήθελα πάντα να πάω και που πάντα επισκέπτομαι-ημουν φοιτήτρια εκεί- από την αλλη όλοι μου λένε ότι δεν είναι η πόλη που ήξερα, πως ρημάζει συνέχεια, είναι βρώμικη και ο κόσμος δυσκολεύεται πολυ. Από την άλλη, τα Γιάννενα έχουν πάντα πολύ κόσμο, είναι κοντά σε μέρη όπως Ζαγοροχώρια, έχουν ζωή και γενικά είναι ένα μέρος όπου η οικονομία φαίνεται πολύ καλύτερη. Είναι όμως επαρχία και μου λένε ο στόχος είναι να φύγεις από επαρχία να πας σε επαρχία? Θα βγεις σε δυο τρία μαγαζια και θα σου περάσει ο ενθουσιασμός, θα νιώσεις όπως εδώ που ζεις. και δεν ξέρω αν είναι φοιτητούπολη, μην βγαίνω κ είναι όλα μωρά. βοηθήστε με λίγο :)

Την αγαπησα και την ηθελα πολυ,η ζηλεια της και η κτητικοτητα της τα κατεστρεψε ολα..την χωρισα,δεν αντεχα. Με θελει και την θελω τοσο πολυ ακομα,γιατι τα κατεστρεψε ολα ετσι; πλεον το δουλευει με ειδικο τπ θεμα αλλα επρεπε να φτασουμε στον χωρισμο για να το κσταλαβει; την ειδα μετα απο ενα μηνα και μιλησαμε,μαθαινει να αγαπαει τους ανθρωπους και να τους αφηνει ταυτοχρονα ελευθερους. Τωρα ρε αγαπη μου που χαλασε η φαση μας; καθε φορα που τη βλεπω,χωρις να κανει τιποτα μου βγαινει τοσο παθος και κατι τοσο στοργικο για εκεινη,δεν αντεχω. Γιατι επρεπε να τα διαλυσει ολα ετσι;