ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εσείς οι χειριστικοί γονείς.Από τη στιγμή που ο κανακάρης σας ή κόρη σας γίνεται 18 αυτομάτως έχει το δικαίωμα να κάνει ότι γουστάρει. Δόξα το Θεό υπάρχουν οι συμβουλές σας για να τις έχουν υπόψην αλλά όχι με το ζόρι να λες στο ενήλικο παιδί σου από 18 και πάνω ''θα το κάνεις'' , ''στο λέω εγω'' , ''τώρα'' , ''όχι'' , κλπ κλπ. Μ'αυτό τον τρόπο το παιδι γίνεται πιο αντιδραστικό και δημιουργούντε ψυχολογικά προβλήματα.

Η από κάτω μαλωνει με τους γιους της για τα απλυτα .Ο από πάνω έχει την εντύπωση ότι θέλουμε όλοι στην πολυκατοικία να ακούμε τις μουσικές επιλογές του.Και εγώ είμαι στο κρεβάτι και θυμάμαι το μπουλινγκ που μου έκανε ένας καθηγητης πριν 8 χρονια.

Πως καταντησαμε ολοι ετσι;Ουτε φιλιες πραγματικες,ουτε ερωτας,ουτε ανθρωπια!!Καφριλα,δηθενια,κλικες παντου,ψεματα,παρτακισμος,συμφεροντολογοι,διαστροφες στο σεξ...φτανει ρε!!Αξιες πουθενα!!

Καλημέρα!Έχω φρικάρει γιατι χθες το βράδυ είχα μια περίεργη εμπειρία. Ειχα ξαπλωσει για ύπνο κι εκεί που ήμουν μισοκοιμισμένη νιώθω σαν κάτι να χτυπάει το κρεβάτι ακριβώς δίπλα στο γόνατό μου. Δε δίνω σημασία, μετά απο λιγα λεπτά ξανά το ίδιο. Εκεί είναι που ξυπνάω για τα καλά και κάθομαι λίγο με ανοιχτά μάτια χωρίς να είμαι σίγουρη αν είναι κάτι που είδα στον ύπνο μου, η φαντασία μου κλπ. Και τότε ξανά το ίδιο για τρίτη φορά. Ε μετά φρίκαρα, άναψα τα φώτα, δεν υπήρχε τίποτα βέβαια αλλά μετά μου πήρε ώρες να αποκοιμηθώ.Και τώρα από τη μία λέω τι βλαμμένη είσαι όλα αυτά είναι δημιουργήματα του μυαλού από την άλλη με εχει επηρεάσει κάπως και σκέφτομαι το πώς θα κοιμηθώ σήμερα το βράδυ με λίγο φόβο.Τι λέτε; Σας έχει τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο;Ευχαριστώ όποιον απαντήσει!

Καλημέρα σας!Να ρωτήσω κάτι γνωρίζει κάποιος/κάποια τι χρειάζεται για να παρω μέρος σε βίντεο κλιπ;Επειδή κάνω πολλά χρόνια χορο(μπαλετο,σύγχρονο) και που μπορώ να απευθυνθώ;

Όσοι γνωρίζετε, δώστε λινκς ή σάιτς με γραμμές υποστήριξης κατά της ενδοοικογενειακης βίας και κακοποίησης (Ελλάδα, όχι Κύπρο).Οι γραμμές αυτές είναι δωρεάν;Τηρείται το απόρρητο;Σε φακελώνουν για όσα θα τους εμπιστευτείς;Υπάρχει περίπτωση να σε κοροιδέψουν ή να σε χλευάσουν ή να σε ξανατραυματίζουν ψυχικά ή να μη σε πιστέψουν αν πάρεις τηλέφωνο;Υπάρχει περίπτωση να μην ασχοληθούν καν και να βρεθείς εκτεθειμένος και ντροπιασμένος;Πόσον καιρό μετά από μία κακοποιητική σχεση, μπορεί το θύμα να πάρει τηλέφωνο για να ζητήσει στήριξη;Τέλος, θέλω να ρωτήσω αν κάποιος έχει ή είχε προηγούμενη εμπειρία από τέτοιες υπηρεσίες και αν όντως βοηθήθηκε.Ευχαριστώ όσους μπουν στον κόπο να απαντήσουν.

οτι ο φιλος μου ειναι επιδειξιομανης.. Ακουγεται ισως τρολια. Σας διαβεβαιω οτι αισθανομαι πολυ ασχημα και δε ξερω πως να το διαχειριστω.. Προσπαθησε κιολας να με πεισει να παιξουμε και να στειλω φωτο δικες του σε γνωστες. Αρνηθηκα εννοειται... Πραγματικα δε ξερω πως να αισθανθω για ολο αυτο.. Σκέφτομαι να χωρισω απο την αποψη οτι θα αρχισει να επιμενει για τετοιου ειδους φασεις και δε μου αρεσει καθολου. Δεν εχω καμια ορεξη... Τον αγαπαω αλλα αν ειναι κατι να ενοχλει τοσο πολυ εναν απο τους δυο τότε τι..; Ευχαριστω για το χρόνο σας (και ελπιζω μερικοι να μην αρχισετε τις καφριλες).. Αν εχετε καποια σκεψη -ή συμβουλη ισως (;) - εννοειται καλοδεχουμενη

Γυναίκες άντρες έχουν χάσει τον μπούσουλα.

Απλα μ λειπει. Τα κάλλη της , η ομορφια της. Η μυρωδια της. Τα παντα. Βλεπω φωτογραφιες, ακουω τα τραγουδια της.. Θελω να πατησω ξανα στα πατρια εδάφη. Ελλαδα μ λείπεις...Μ λειπουν τα παντα από σενα.. Η ξενιτιά είναι δυσκολο πραγμα.. Κουραγιο σε ολους που ζουν μακρια από την οικογενεια τους, τους αγαπημενους τους ανθρώπους. Υπομονή και όλα θα φτιαξουν.

Είχα πάρει το λεωφορείο 7:30 το απόγευμα. Ειχα τρέξει στο σουπερμακετ και είχα αγορασει χοιρινό, πατατες, πιπεριές ,μανιτάρια... Εφτασα σπίτι της φίλης μου και μπήκα αμέσως στο μικρό φοιτητικό της κουζινάκι. Βλέπετε δεν ήθελα να μαγειρέψω στην κουζίνα του σπιτιού μου που μένω με τους δικούς μου...Ντρεπόμουν κάπως. Στις 22:00 το φαγητό είχε βγει από τον φούρνο. Βιαστικα το βάλαμε σε ταπερακια και μετα σε σακουλες πολλες για να ειναι ετοιμο για το ταξίδι. Θα αφηνα το φαγητό στα ΚΤΕΛ να φτάσει στο νησί και μετα θα βγαίναμε για μπύρες. Θα ερχόταν και ένας φιλος της φιλης μου μαζι, που εκεινη την μερα ειχε χωρισει με την εξ αποστασεως κοπελα του και ηταν στεναχωρημενος. Τον πήραμε απο το σπιτι του και αρχισαμε να τρεχουμε να προλαβω το λεωφορείο που εφευγε για το νησι και να αφησω το φαγητό. Εκείνος με κοιταγε με ενα βλεμμα θλιμμενου κουταβιου...Σαν να ζηλευε ενα πραγμα τα ταπερακια που θα ειχαν αποδεκτη τον πρωην μου. Ειχα ιδρωσει και ειχα αγχωθει, του φορτωσα τα μισα ταπερ και του φωναζα να τρεξει... Αυτος με κοροιδευε για την τερμα μαμαδιστικη ιδεα μου και γελαγαμε... Εγω τσιριζα στον δρομο, αμα αγαπας καποιον τον ταιζεις και αυτος αντεγραφε την φωνη μου. Αφησα τα ταπερ στα ΚΤΕΛ αλλα κατι με ετρωγε μεσα μου. Τον αγαπαγα οντως; Αφου με στεναχωρουσε πως γινεται να τον αγαπαγα και να επεμενα με τοσο στομφο οτι αγαπαω και το εαυτο μου παραλληλα; Βρε μπας και επρεπε να ανοιξω τα ταπερ και να τα φαω με τους φιλους μου; Εστω το ενα ! Εκείνος συνεχιζε να με κοιταει σαν θλιμμενο κουταβι. Από εκείνο το βράδυ κάτι σαν φιλία αρχισε μεταξύ μας. Εναν χρονο μετα απο εκείνη την μερα είμαστε μαζι... Που να μας το ελεγε καποιος τοτε!