ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι Κυριακές ήταν πάντα οι λιγότερο αγαπημένες μου ημέρες. Μετά ανακάλυψα ότι τελικά οι μοναχικές Κυριακές ειναι χειρότερες. Η μοναξιά φαντάζει αβάσταχτη. Βγαίνεις έξω σε μέρη ασφυκτικά γεμάτα με κόσμο και νιώθεις ακόμα πιο μόνος. Μόνος ανάμεσα σε πολλούς. Και μετά γυρίζεις σε ενα άδειο σπίτι και εκεί η μοναξιά σε πνίγει. Το κενό μεγαλώνει. Ψάχνεις τρόπους να την αντιμετωπίσεις, να την ξεγελάσεις, να την ξεχάσεις. Το παίζεις υπεράνω και υποστηρικτής της. Τάση της εποχής βλέπεις. Αλλά μονο εσύ ξέρεις την αλήθεια μέσα σου. Ότι οι μοναχικές Κυριακές είναι οι χειρότερες ημέρες.

Καλησπέρα, είμαι με ένα παιδί εδω και εξι μηνες. Εχει μια φιλη που την ξερει λίγα χρόνια και μοιραζονται και ενα κοινό ενδιαφέρον για τις φωτογραφίες. Πήγαιναν μαζι και σε μια ομαδα. Απο κοντά αλλα και σε μήνυμα εχουν καιρό να μιλήσουν. Αλλά δεν την εχω γνωρίσει ακόμη και οταν ειχε τυχει να κανονίσουν, δυο φορές εγινε αυτό στους εξι μηνες, δεν μου ειπε να παω και γω μαζι. Οταν τον ρωτησα εγω αν θα μπορούσα να έρθω κάποια στιγμή μου ειπε οτι δεν ξερει γιατι δεν κάνουν στενή παρέα και μπορεί η αλλη να μην αισθανόταν άνετα. Τώρα εχουμε έρθει στο νησι του διακοπές και είδε φωτογραφία αυτή και του έστειλε ετσι ξαναμιλησαν. Μάλιστα τα δυο τελευταία καλοκαίρια αυτή έχει έρθει με την αδερφή της διακοπές και επειδή ηταν και το αγόρι μου έβγαιναν μαζι όλοι. Να πω τελευταίο οτι το ιδιο το αγόρι μου, μ ειχε πει οτι πιο παλιά του αρεσε σαν κοπελα αλλα ποτέ δεν εγινε κάτι, αλλα τωρα δεν του αρέσει ερωτικά δηλαδή. Απλά το θέμα είναι οτι νιωθω μια ανασφάλεια ενω εχει και αλλες φίλες που δεν με ενολει αυτο. Υπάρχει λόγος λέτε να ανησυχώ; ευχαριστω και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο

Πόσες φορές έχω μετανιώσει που ήμουν πολύ καλή με κάποια άτομα,τα οποία αποδείχτηκαν στο τέλος η χειρότερη απόφαση της ζωής μου

Χθες, αλλο ενα αποτυχημενο πρωτο ραντεβου. Δεν θα υπαρξει δευτερο, γιατι δεν ταιριαζουμε. Γυρισα σπιτι απογοητευμενη. Απο την ωρα που γυρισα σκεφτομουνα τον αλλον. Εκεινον με τον οποιο εζησα για ενα μικρο διαστημα, οι πιο ομορφες μερες της ζωης μου. Μεχρι που τα ξαναβρηκε με την πρωην του και πλεον ειναι παντρεμενοι. Ξυπνησα και παλι το μυαλο μου σε αυτον. Ενιωθα πως ηταν το αλλο μου μισο. Δεν εχω αισθανθει ετσι με αλλον. Το μεσημερακι βγηκα μια βολτουλα. Περπατουσα και τον ειδα με την μηχανη. Δεν με ειδε. Οποτε με βλεπει στον δρομο, μιλαμε, ασχετα αν με πικρανε. Τον ειδα και μου ηρθαν δακρυα στα ματια. Τυχερη η γυναικα του που τον εχει. Θα μεινω μονη για παντα, καιρος να το παρω αποφαση.

πως ειναι αραγε να βλεπεις να 35 ριζεις κι να ξερεις πως ουσιαστηκα στην ζωη σουδε καταφερες να ζησεις τιποτε ??? φιλιες βολτες διασκεδαση στιγμες που μαινουν ??? πως ειναι να νοιωθεις σα να κοιμοσουν 20 χρονια κι ξηπνισες ξαφνηκα στα 35 βλεπεις ολοι να σε φωναζουν κυρια μανταμ κι να λες μα τοσο γερασα ???

Είμαι γκρινιαρα και πιστεύω ότι ξεφεύγει από τα όρια του ναζιαρικου. Πολλές φορές πάλι πιστεύω ότι γίνεται χωρίς να το καταλάβω . Είναι ένα ελάττωμα μου.Δεν γκρινιάζω -μιζεριαζω σε φάση δεν έχω χρήματα η πόσο μου λείπει μια σχέση η δεν μου αρέσει το μέρος που βρίσκομαι κλπ η Αντίθετως είμαι ορεξατος άνθρωπος και με διάθεση . Αν όμως νυστάζω η πεινάω η είμαι κουρασμένη γκρινιάζω μετα από κάποια στιγμη, όπως και αν νιώθω που κάποιος με "ρίχνει" . Δηλαδή αν έχω κάνει κάποια χάρη στον άλλον πολλές φορές και δεν μου κάνει ένα χατίρι θα γκρινιάζω.Ξέρω πως είναι άσχημο και πραγματικά θα ήθελα να έχω λίγη περισσότερη υπομονή γιατί κατά τα άλλα είμαι και χαρά άνθρωπος.

Σαν την ηρεμια σε μια σχεση δεν συγκρινεται τιποτα!! Για αυτο και εμεινα μονη μου και ηρεμησα... βρηκα τον εαυτο μου! Έκανα πραγματα για μενα. Ακομα δεν σε ξεπερασα.. μου ειναι δυσκολο. Αλλα απο το να σε παρακαλαω για τα αυτονοητα και να μην δινεις τιποτα ειναι το πιο ασχημο ολων. Και ας ειμαι 33..ο Θεός και η ζωη μου επιφυλάσσουν κατι καλο.. θετικη διαθεση μονο. Και υγεια. Παιδιά μην σπαταλιεστε.. η ζωη ειναι μικρη να παρει..και τα πράγματα τοσο απλα.

Παρακαλω για μια γνώμη..Ή και περισσοτερες. Θελω διαφορετικές οπτικες επι του θεματος..Είμαστε σε σχεση εδω και τέσσερις μηνες. Εκείνος 37 και εγω 28...τον γνώρισα αρκετα πληγωμενο. Ειχε φύγει η πρώην του με αλλον , τον παρατησε. Εβλεπα μια ενδομυχη στενα χω ρια απο πλευρας του Όμως παράλληλα εδειχνε ενθουσιασμενος με τη γνωριμία μας και εφοσον ολοι έχουμε ενα παρελθον το "καταπια" και προχωρησαμε.. ως εδω καλα.. με τον ανθρωπο αυτο θελω κοινό μελλον , Όμως εκεινος κανει ακομα και τωρα αναφορες στη πρωην..προχθες ήμασταν μαζι και τον πηρε τηλέφωνο μετα απο τοσο καιρο που χωρισαν να του πει οτι ακομα τον αγαπαει πολυ.. και θελει να τα ξαναβρουνε. Εκεινος της ειπε οτι πλεον ειναι αργα και δεν προκειται. . Οτι του εκανε τοσα και δεν θα γυρισει.. και οτι ειναι μαζι μου. Να τον εμπιστευτω? Που ξερω τι κανει ομως αυτη?αν τον διεκδικει και εγω κοιμαμαι ορθια?

Έχω σχέση με ένα παιδί που είναι ποδοσφαιριστής. Στην αρχή έπαιζε ας πούμε σε κάτι πιο άγνωστες, αν μου επιτρέπεται ο όρος, ομάδες και είμασταν κομπλέ. Τώρα πια παίζει σε μια αρκετά γνωστή ομάδα και δεν ξέρω τον νιώθω να έχει αλλάξει. Κατανοώ τα πάντα, όπως έλλειψη χρόνου και οτιδήποτε γιατί τα ήξερα από πριν και αποφάσισα να μπω σε αυτό το τρυπάκι. Ωστόσο έχει αρχίσει να γίνεται γνωστός, ιδιαίτερα στο γυναικείο κοινό. Αυτό δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίζω. Ζηλεύω. Ίσως κάποιες φορές να νομίζω ότι μου δίνει δικαιώματα αλλά φταίνει και οι κοπέλες, τις βλέπω πολύ προκλητικές. Είναι ιδιαιτέρως διαχυτικές και με ενοχλεί. Τι να κάνω; Δεν του έχω μιλήσει ποτέ αλλά δεν μπορώ, όλο αυτό δεν το βγάζω από μέσα μου και με τρώει. Δεν ξέρω πως να συνεχίσω, θέλω να προσπαθήσω...

Ειπώθηκε κάτι σε ενα σχολιο που με βρίσκει σύμφωνη. Ενήλικη ουσα και μάλιστα πατημένα τα 30 πια μου βγαινει αυτη ακριβώς η αντίδραση όταν μου αρέσει κάποιος. Τού πάω κόντρα μέχρι τέλους χωρίς να μπορώ να το ελεγξω. Είναι φοβερά ενοχλητικο και θέλω να το ξεπεράσω αλλά πάντα μου βγαίνει αυθόρμητα. Είναι κάποιος τώρα που μου αρέσει αλλά δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κάτι. Δεν ξέρω καν αν είναι παντρεμένος αλλά το σίγουρο είναι πως έτσι όπως έχουν τα πράγματα δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Όταν λοιπόν συναντιόμαστε και μιλάμε εγώ βγάζω νύχια... προσπαθώ να το καταπολέμησω αλλά κι εκείνος με σπιρουνιαζει με τα λεγόμενα του έτσι δε μπορώ να τ αποφύγω. Προσπαθεί να είναι ευγενικός μαζί μου αλλά εγώ είμαι και κυνική εκ φύσεως και τον κάνω έξω φρενών.Ξέρω ότι θα το αφήσω πίσω κ αυτό το σκηνικό χωρίς συνέχεια αλλά με κούρασε αυτή η επιθετικότητα που μου βγαίνει αυθόρμητως... έλεος λίγο κοτζάμ γαϊδούρα να κάνω όπως είπατε σαν 5χρονο. Ειρωνευτειτε ελεύθερα πρώτη εγώ αυτο μουτζωνομαι