ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ λοιπόν πήγα έκανα εξετάσεις ουρολογικες και αίματος, έδειξαν ότι είμαι υγιής, δεν έχω τίποτα. Σήμερα πήγα κι έκανα εξετάσεις , τεστ παπ και γενικά να κοιτάξει αν είναι και κάτω καλα, πάλι είναι οι εξετάσεις μου πάρα πολύ καλά, δεν έχω ούτε εκεί τίποτα. Ήθελα να καταλήξω ότι μέσα όμως εγώ νιώθω σάπια, πώς γίνεται αυτό; Να είμαι υπέρ υγιής αλλά εγώ να νιώθω ότι δεν είμαι καλά. Είδες καμία φορά παιχνίδια σου παίζει ο εγκέφαλος.Μήπως να πάω να κοιτάω τον εγκέφαλο μου μήπως εκεί έχω το πρόβλημα τελικά .

Τι χαρά έκανα όταν τον έβλεπα. Ήταν ο αγαπημένος μου. Τουλάχιστον με πήρε κάποιες αγκαλιές και θυμάμαι το γέλιο του και το χαμόγελο του.

Τι λέτε ρε παιδιά, ποιο κακό και τι ορμόνες και βάζα. Γνωριστήκαμε ξεκάρφωτα σε ένα μαγαζί και ήρθε στο σπίτι μου κάναμε σεξ. Αυτή έχει γκαρσονιέρα δικιά της σε πολυκατοικία ιδιόκτητη του πατέρα της. Έχει τη δουλειά της τα πάντα, εγώ δε φαντάστηκα ότι θα πάρει συνέχεια το πράγμα. Ήρθε το απόγευμα την άλλη μέρα από μόνη της δεν της τηλεφώνησα δεν είχα ζητήσει καν τον αριθμό. Αυτή διαφήμιζε τον εαυτό της ότι είναι πολύ καλή στο σεξ ότι της το λένε οι άντρες και μετά διαπίστωσα ότι είναι αλήθεια. Δεν είναι σοβαρή εγώ σκέφτηκα για να μου μιλάει έτσι απλά σεξ θέλει κι αυτή. Έτσι μιλάνε άνθρωποι που ψάχνουν κάτι παραπάνω; Ποιος ψάχνει σύντροφο σε κλαμπ; Ρε παιδιά τη νύχτα ψαρεύουμε δεν ψάχνουμε νύφη. Έμπλεξα μου έχει σπάσει τα νεύρα της είπα χθες κοίτα να δεις δεν τσουλάει με εμάς δεν ταιριάζουμε κι αυτή μου έλεγε ότι είναι ηφαίστειο. Της λέω κοπέλα μου δεν κολλάμε και αυτή έλεγε να δώσουμε χρόνο. Έμπλεξα δεν καταλαβαίνει τίποτε δεν πρόκειται ποτέ ξανά να φέρω γυναίκα στο σπίτι να μην ξέρει που μένω. Δεν τις κοροϊδεύω ούτε και αυτή την κορόιδεψα, ρε παιδιά γνωριστήκαμε σε ξενυχτάδικο και βρεθήκαμε για σεξ αυτό ήταν όλο. Έμπλεξα ο άνθρωπος της είπα θέλω να μείνω μόνος μου και αυτή έλεγε δεν με ενοχλεί θα είναι με το κινητό. 36 χρονών είναι μη νομίζετε κανένα κοριτσάκι κι εγώ το ζώον 46. Να εξαφανιστεί από τη ζωή μου να πάρω ανάσα δεν την αντέχω.

οτι ημουν αναγκασμενος να αντιμετωπισω μια πρωτογνωρη για μενα κατασταση για την οποια δεν ημουν προετοιμασμενος. επρεπε να αντιμετωπισω ψυχολογικα νοσηματα, σοβαρες ασθενειες, χωρισμο,να κρατησω ισορροπιες με τριτους και στο τελος κατερρευσα εγω τοσο σωματικα οσο και ψυχικα.το χειροτερο ειναι το τι μου προκαλεσε ολο αυτο .παντα στη ζωη μου αντιμετωπιζα τις καταστασεις λογικα και ψυχραιμα. ανακαλυψα με βοηθεια ψυχολογου οτι πλεον ο τροπος σκεψης μου ειναι πολυ προβληματικος και πολυ μακρια απο το πως θα σκεφτοταν ενας ψυχικα υγιης ανθρωπος. πραγματα που αναγνωριζω οτι δεν βγαζουν λογικη δεν μπορω να σταματησω να τα σκεφτομαι και να τα πιστευω.πραγματικα θα εκτιμουσα την συμβουλη σας.σαςευχαριστω

Ελευθερη σχεση λενε οτι ειναι οταν κανεις σεξ με καποιον, χωρις καποια αλλη συναισθηματικη δεσμευση κ ταυτοχρονα μπορειτε να κανετε κ σεξ με αλλους αν τυχει. Κ η αλλη πλευρα ειναι συμφωνη με αυτο (ακου τωρα!). Δηλαδη με αλλα λογια:-εισαι με καποιον χωρις να υπαρχουν ερωτικα συναισθηματα μεταξυ σας κ κανεις σεξ μαζι του, παρολο που δεν κανει το καλυτερο σεξ, γιατι αν το εκανε, δεν θα ψαχνοσουν να κανεις κ με αλλους. Αρα εισαι με εναν ανθρωπο που δεν σε ικανοποιει απολυτα ουτε σε συναισθηματικο, ουτε σε σεξουαλικο επιπεδο κ συμβιβαζεσαι με αυτον τον μετριο κ συμβιβαζεται κ αυτος με εσενα (που εισαι επισης μετρια γι αυτον). Κ βγαινετε να δηλωσετε περηφανα οτι εχετε "ελευθερη σχεση" ωστε να το μαθουν κ οι γυρω σας οτι εχετε κατι μετριο, να μην το ξερετε μονο εσεις! Αντι να πειτε οτι ειστε η καβατζα του κ αυτος η δικη σας, καθεστε κ το εξωραιζετε λεγοντας μπαρμπουτσαλα περι ελευθερης σχεσης. Αρχικα, πως ακριβως μπορει να δουλεψει αυτο? Δηλαδη ποιος ανθρωπος ακουει την κοπελα με την οποια κανει σεξ να του λεει οτι θα βγει να πηδηχτει με αλλον κ εκεινος ειναι απολυτα ΟΚ με αυτο???Επισης, αλλη μου απορια: Κ ερωτευμενος να μην εισαι με αυτον/ην που εχεις "ελευθερη σχεση", σιγουρα οταν τα σωματα σας ερθουν κοντα πολλες φορες, αναπτυσσεται καποιου ειδους οικειοτητα. Δεν ειμαστε μοσχαρια, ειμαστε ανθρωποι, δεν γινεται να κανεις σεξ για καιρο με καποιον κ να μην σου γεννηθει η αναγκη να μαθεις πεντε πραγματα για τη ζωη του, να τον παρεις ενα τηλεφωνο να δεις αν ειναι καλα. Εδω εναν αγνωστο βλεπεις στο δρομο να πεφτει κ πας να τον βοηθησεις. Πως γινεται να κανεις σεξ με καποιον/α για καιρο και να μην τον νοιαζεσαι, να μην θες να τον στηριξεις αν το χρειαστει κλπ?? Αν οντως εισαι ικανος να κανεις σεξ με καποιον κατ' εξακολουθηση κ να μην νιωθεις κατι γι' αυτον, τοτε δεν εισαι καλα ανθρωπε μου, εισαι συναισθηματικα νεκρος! Καταληγουμε λοιπον στο εξης συμπερασμα: Ειναι ελαχιστες οι πιθανοτητες να λειτουργησει μια τετοια σχεση γιατι δεν υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που να μπορουν να συμβιβαστουν με τις "απαιτησεις" και το concept τετοιας σχεσης. Ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να δεχτουν να μοιραζονται ενα αλλο ατομο κ ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να κανουν σεξ χωρις να δενονται μ το αλλο ατομο. Τις περισσοτερες φορες λενε δυο ανθρωποι οτι εχουν ελευθερη σχεση κ ο ενας απο τους δυο εχει κατι αλλο στο μυαλο του. Ειτε ο ενας γουσταρει κατι παραπανω, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ κ ελπιζει οτι με τον καιρο κ η αλλη πλευρα θα νιωσει κατι παραπανω, ειτε ο ενας χαλιεται με το οτι μπορειτε να πηδιεστε κ με αλλους Κ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ κλπ κλπ. Παντως σιγουρα τις περισσοτερες φορες δεν ειναι κ οι δυο καλα μεσα σε αυτη την σχεση.Ας βγει ενας εδω μεσα, ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ να μου πει οτι ειχε αυτη την ελευθερη σχεση κ οτι δουλεψε. Ας βγει να μου πει καποιος οτι ποτε κανεις απο τους δυο δεν ενιωσε κατι παραπανω για τον αλλον, ή οτι δεν ενοχληθηκε κανεις απο τους δυο που η αλλη πλευρα πηδιοταν κ με αλλους.

Φοιτήτρια 19 χρονών. Σπουδαζω ναυτιλιακα και στη σχολη μας λενε οτι χρειαζεται κονε για να μπεις σε ναυτιλιακη και εγω δυστυχως δεν εχω γνωστο κανεναν πλοιοκτητη. Με ενδιαφερει πολυ το επαγγελμα και εχω πολυ θεληση να το ακολουθησω και αυτο με ανχωνει απιστευτα και ηθελα να το πω .

Νοιωθω αδιαφορη, νοιωθω βαρετη, νοιωθω οτι δεν προκειται να με ερωτευτει κανεις ποτε γιατι δεν θα εχω κατι να του προσφερω!

Λίγη κατανόηση να ούμε..! Το αγόρι μου, είναι στην ηλικία μου σπουδάζουμε και οι δύο, αλλά σε διαφορετικές σχολές και τα πάμε πολύ καλά. Μου φέρεται πολύ όμορφα και διασκεδάζουμε πολύ όταν είμαστε μαζί. Εμένα καμιά φορά με πιάνει το άγχος μου με τα μαθήματα, ίσως να γκρινιάζω λιγάκι και να μην έχω χρόνο να βγω. Αυτόν πάλι τον πιάνει συχνά η τεμπελιά του και δεν σηκώνεται να πάει σχολή, η δεν διαβάζει. Είναι έξυπνος απλά δεν πολυπροσπαθεί. Δεν με ενοχλέι και δεν είμαι η μάνα του να του πω να διαβάσει, αλλά όταν λέει εμένα φυτό ή δεν κατανοέι το άγχος μου νευριάζω. Δεν τον κατηγορώ που δεν μπορεί να με καταλάβει, ούτε για τον τρόπο που ζει... Προέρχεται από εύπορη οικογένεια και οι γονείς του δεν του λένε τίποτα για τα χρωστούμενα αφού μάλλον θα συνεχίσει την δουλειά του πατέρα του. Εγω πάλι σπουδάζω στην πόλη μου και τα οικονομικά μας δεν είναι και ιδιαιτέρα καλά... Όταν σκέφτομαι τους βαθμούς μου σφίγγομαι μέσα μου γιατί οι δικοί μου περιμένουν πράγματα από μένα και θέλω και εγω πάρα πολύ να βοηθήσω. Είμαστε λίγο καιρό μαζί, και έτσι δεν του έχω εξηγήσει ανοιχτά ποια είναι η πηγή του άγχους μου αν και γνωρίζει ότι δεν μου περισσεύουν. Οκ δεν είμαι η μόνη σε αυτήν την θέση θα πει κανείς, αλλά αλήθεια δεν θέλω να καταλήξω χρόνια ανεργη να μενω στο πατρικό μου. Αληθεια δεν θελω.

Καλησπέρα σας. Συμβαίνει κάτι στη ψυχολογία μου, που με προβληματίζει και δεν ξέρω αν ήταν ουτοπία ή αν λάθος το αντιλήφθηκα. Έχω χωρίσει καιρό και έπαθα κατάθλιψη από όλο αυτό, συν και άλλα σοβαρά προβλήματα που με έριξαν περισσότερο. Η κάθε γυναίκα πιστεύω πως νιώθει αν αρέσει σε κάποιον άντρα ενστικτωδώς. Σε ένα μεγάλο μαγαζί της περιοχής μου που πηγαίνω συχνά να ψωνίσω, υπάρχει κάποιος υπάλληλος που έχω νιώσει ότι του αρέσω. Μου αρέσει και μένα, αισθάνομαι μια έλξη ενώ δεν ξέρω καν το όνομά του. Στο πρόσωπό μου έχω ακόμα μία θλίψη, έχω ακόμα νωπά τα τραύματα της ψυχής μου μιας και έπαιρνα αγωγή, Έχω μία πρόοδο αλλά όχι τελική ανάρρωση. Πολλούς μήνες δεν παίρνω φάρμακα. Μια φορά τον καλημέρισα επειδή περάσαμε ξυστά και εκείνος με κοίταξε βαθιά στα μάτια με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά αλλά μετά τίποτα. Ντρέπομαι να του ξαναμιλήσω. Αισθάνομαι ότι από μακριά με βλέπει και εγώ κλείστηκα στο καβούκι μου. Δεν ξέρω αν θα ήμουν έτοιμη για μια καινούργια σχέση τώρα, αλλά θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Αγοράζω κάτι αλλά πλέον δεν γίνεται τίποτα από κανέναν. Δεν τον κοιτάζω πλέον, νιώθω αμήχανα και κρύβω αυτά που νιώθω μιας και είναι πολύ νωρίς και ίσως κάνω λάθος. Είναι από ότι κατάλαβα ευγενικός με όλους και ίσως έκανα λάθος. Αλλά τόσο έξω να πέσω που ένιωσα ότι του αρέσω; Εκείνος μάλλον δεν μπορεί να κάνει κάποια κίνηση γιατί δουλεύει εκεί, εγώ ντροπαλή και για κλάματα και μάλλον λάθος όνειρα έπλασα πάλι. Γιατί στεναχωρέθηκα για κάτι που δεν έχει καν ξεκινήσει;Τι θα κάνατε εσείς και τι πιστεύετε ότι γίνεται; Ευχαριστώ

Είμαι δασκαλος. Δεν έχω μπει ποτέ σε σχολείο περα των πρακτικών. Κάνω μόνο ιδιαίτερα εδώ και 5χρονια. Μου αρέσει το δέσιμο με τα παιδιά και η όλη αλληλεπίδραση. Δεν έχω ακούσει ποτέ αρνητικό σχόλιο από γονεις, το αντίθετο με συγκρίνουν με άλλους δασκάλους των παιδιων τους και στο σχολείο και από άλλα ιδιαίτερα και λένε τα καλυτερα. Ακομη και οι δάσκαλοι στο σχολείο τούς λένε πως τα παιδιά τους έχουν βελτιωθεί χωρίς να ξέρουν για την ύπαρξη μου.Προσπαθω πολυ, παρά πολύ, για να βοηθάω το κάθε παιδί όπως μπορώ. Φέτος δεν είχα ιδιαίτερα, γιατί όσοι είχα δε βγαίνανε οικονομικα. Δυο είχα έτσι κ αλλιώς περυσι απλά τα είχα πολλές ωρες. Δουλειά άλλου δε βρίσκω. Έπεσε τώρα τηλεφώνημα για ενδεχόμενη παράλληλη σε παιδί με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας που ξανακάνει την πρώτη δημοτικού γιατί η κοπέλα που του είχαν έφυγε αναπληρώτρια.Υποθετω δηλαδη πως είναι υψηλής, με βάση όσα μου είπε η μητέρα και με βάζει τη γνωμάτευση που μου διάβασε η οποία ήταν φουλ ελλιπης και της δόθηκε από ΚΕΔΔΥ, αλλά από κοινωνική λειτουργό και όχι από διεπιστημονική ομάδα! Ταυτόχρονα είμαι στο τελευταίο εξάμηνο του μεταπτυχιακου ειδικής αγωγής και του χρόνου έχω την πρακτική. Και σήμερα κατάλαβα πόσο δε μου αρέσει αυτή η δουλεια.Αντι να χαρώ με το τηλεφωνημα, αγχώθηκα και θυμήθηκα πως δεν το αγαπώ αυτό που κάνω. Για να μην παρεξηγηθω δε λέω πως δεν αγαπώ τα παιδιά η το να δουλεύουμε μαζί ,αλλά δε μου αρέσουν τα σχολεία. Ίσως να είναι κάποια τραυματική εμπειρία που είχα ως παιδί κ απλά δεν τη θυμαμαι αλλά δε θέλω να είμαι σε σχολικό χώρο. Αύριο θα πάω στο ραντεβού μας, καθώς βλέπει κ άλλους ως συνέντευξη ας το πούμε.Δε με έχει απορρίψει ποτέ γονιός, καλιστα πέρυσι ο ένας ήρθε σε εμενα αν και ζητούσα 6€παραπανω την ώρα από αλλους.Ομως, ενδομυχα θέλω αυτό να γίνει αύριο. Τι μου συμβαίνει; Μήπως φταίει το ότι δεν έχω ξανακάνει παράλληλη;Μήπως απλά όσο καλός και αν λένε πως είμαι ,είναι απλά λόγω της τελειομανίας μου και της προσπάθειάς μου; Μήπως δεν το αγαπώ; Και πως θα το αγαπήσω;Αν αγαπώ τα παιδιά και τα όσα κάνω μαζί τους,αλλά εξακολουθώ ναη θέλω τα σχολεία, υπάρχει τρόπος αυτό να αλλάξει; Μήπως απλά τρομάζω επειδή είναι ειδική αγωγή; Μήπως φοβάμαι τη σύγκριση με την προηγούμενη δασκάλα; Γιατί δε χαίρομαι;Μπας και έχω κατάθλιψη; Η πρώτη της ερώτηση ήταν αν είμαι εκπαιδευτικός και ξέρετε ποια ήταν η πρώτη μου σκέψη;Δε θέλω να είμαι! Που να μην άρεσα και στους γονείς και στα παιδιά δηλ....Παιδιά, βοήθεια...