ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα!Φέτος πέρασα στην Νομική Κομοτηνής και είμαι παρα πολύ χαρούμενη!Τα αδέρφια μου σπουδάζουν Αθήνα και λογικά θα κάνω αίτηση για μεττεγραφή.Προβληματίζομαι βέβαια αν θα την πάρω και θα ήθελα όποιος γνωρίζει να μου απαντήσει στο ερώτημα που θέτω.Το σπίτι στην αθήνα είναι ιδιοκτησία μας δεν αποτελεί μόνιμη κατοικία αλλά και πάλι.Με βάση τα περσινά κριτήρια όσοι έχουν σπίτι στην περιοχή που θέλουν να πάρουν μεττεγραφή το πιθανότερο είναι να μην την πάρουν.Ισχύει αυτό;Όποιος γνωρίζει να μου απαντήσει θα με βοηθήσει πάρα πολύ!

Είμαστε εδώ και 5 μήνες με την κοπέλα μου. Ευχαριστιέμαι να περνώ χρόνο μαζί της και συχνά στα ρεπό μας είμαστε μέσα και, πέρα απ' τις ρομαντικές μας στιγμές, θα βλέπουμε ταινίες, θα μαγειρεύουμε ή θα κάνουμε ο καθένας στη γωνιά του ό,τι θέλει (π.χ. εγώ θα παίζω κάτι στον υπολογιστή όσο εκείνη θα ακούει μουσική ή θα γράφει κάτι εργασίες που χρειάζεται για τη σχολή της). Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι η αύρα της έχει αρχίσει να μ' ενοχλεί. Πώς να σας το πω... φαίνεται σα να μην μπορεί να χαλαρώσει με τίποτα, σα να έχει κάποιο υποβόσκον άγχος πάντα, με τάση για υπερκινητικότητα. Τη ρώτησα κανα δυό φορές αν τρέχει κάτι και μου είπε ότι γενικά έτσι είναι. Απ' ότι έχει πει σε μια έμμεσή μου ερώτηση, δεν πάσχει από υπερθυρεοειδισμό (αυτό το έχει μια ξαδέρφη μου και ένα απ' τα συμπτώματά της είναι αυτή η συμπεριφορά). Το έβλεπα απ' την αρχή αυτό το αρνητικό πάνω της, νόμιζα ότι ήταν το άγχος της πρώτης γνωριμίας, αλλά όχι, όντως είναι πάντα έτσι. Αυτό όμως έχει αντίκτυπο και στις στιγμές μαζί. Είναι φουριόζα και λίγο ανυπόμονη, ενώ εγώ προτιμώ ν' απολαμβάνω τη στιγμή και να το πάω πιο αργά. Ώρες-ώρες νιώθω λες και δεν μπορεί καν να καθίσει χαλαρή και να κρατήσει το βλέμμα της πάνω στο δικό μου για παραπάνω από δυο δευτερόλεπτα. Ή π.χ. θα βγούμε κάπου μαζί, θα καθόμαστε δίπλα και εκεί που θα περίμενα να έχω μια γυναίκα ήρεμη δίπλα μου, εκείνη είναι λες κι έχει βάλει μοτοράκι. ΟΚ θα μ' αγκαλιάζει ή θα με φιλάει εν τω μεταξύ, αλλά δείχνει πάλι σα να μην μπορεί να κάτσει ήσυχα, όλο θα παίζει με τις άκρες των μαλλιών της ή θα κάθεται σταυροπόδι κάνοντας μια συνεχή κι άσκοπη κίνηση με το πόδι που θα έχει βάλει πάνω απ' το άλλο. Εμένα αυτό έχει αρχίσει να μ' ενοχλεί γιατί μου δημιουργεί μια σχετικά αγχώδη ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω πώς να το κουβεντιάσω μαζί της. Γενικώς μου αρέσει πάρα πολύ ως κοπέλα μου, θέλω να συνεχίσω μαζί της, είναι ενδιαφέρουσα και περιποιητική, αλλά ρε γμτ μόνο αυτό να μην είχε γιατί καταλήγει λιγάκι ξενερωτικό. Πώς να της το πω χωρίς να της προβάλω και να χωρίς να νομίζει ότι θέλω να την αλλάξω παντελώς? Να την πάω σε κανένα σπα μήπως μπας και χαλαρώσει εκεί?

Έκανα δώρο στο αγόρι μου,το άρωμα που φορούσε ο πρώην μου τον οποίο ακόμα δέν έχω ξεπεράσει.Με τον πρώην μου χωρίσαμε πρίν από 6 μήνες,και με το αγόρι μου είμαστε μαζί 4 μήνες.Πέρασα σχετικά γρήγορα από την μία κατάσταση στην άλλη,γιατί πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως δέν πρέπει να μένουμε στάσιμοι,και πως κάτι ξεπερνιέται με κάτι άλλο.Δέν μπορώ να πώ,είμαι καλά σε γενικές γραμμές με το αγόρι μου,και μάλλον πρέπει να προσπαθήσω κι εγώ περισσότερο για να ξεφύγω από την προηγούμενη κατάσταση. Υ.Γ.:Το άρωμα μου μυρίζει διαφορετικά σ'αυτόν,ωραία,αλλά διαφορετικά.Δέν ήταν η μυρωδιά που είχα συνηθίσει.Μπορεί να είναι και καλό αυτό.

Καλησπέρα Έχω μια σχέση εδώ και 3 χρόνια με τον οποίο συγκατοικουμε τα τελευταία 2 χρόνια,στο σπίτι μου που νοικιάζω.Δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του για την ακρίβεια μου χρωστάει τουλάχιστον 1000 ευρώ,σπάνια δίνει όσα του αναλογούν με τη προϋπόθεση να πληρώνω εγώ και μου τα δίνει όταν και όποτε..αυτό το όταν και όποτε δεν έρχεται ποτέ.. σπάταλος πολύ στα οικονομικά του,σκέφτεται μόνο την εφήμερη ευχαρίστηση του σε ότι κάνει κ δε τον νοιάζει αν θα είναι στις υποχρεώσεις του εντάξει..είχα μαζέψει στην άκρη κάποια λεφτά κ πλέον ξέμεινα.. περιμένω μόνο απ' το μισθό μου τα οποία δεν φτάνουν για επιπλέον υποχρεώσεις..εδώ και λίγες μέρες είναι και άνεργος..οπότε κι αν κατι μπορούσα να περιμένω τώρα δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα,θα πάρει μια εξευτελιστική αποζημίωση απ' την οποία θα μου δώσει κάτι ελάχιστο μπροστά σε όσα χρειάζομαι και δε θα πάρω ποτέ,οι δικοί του δε ξέρουν υπό ποιες συνθήκες συγκατοικουμε κ σκέφτομαι πως αν του πω να φύγει θα λένε πως τον εγκαταλείπω τώρα σε μια στιγμή δύσκολη που έχασε τη δουλειά του,ενώ δεν είναι έτσι,τα δύσκολα τα περνάω εγώ καιρό τώρα,γενικά φως στον ορίζοντα δε βλέπω,περιμένει να μπει στο ταμείο ανεργίας για να παίρνει κάποια χρήματα κ για δουλειά προς το παρόν ούτε λόγος,δε ξέρω τι να κάνω πως να χειριστώ πια τη κατάσταση,να πω επίσης πως πέρα απ' τα οικονομικά εγώ είμαι υπεύθυνη κ για όλα τα άλλα στο σπίτι, μαγείρεμα,πλύσιμο,καθάρισμα,ψώνια,όλα όλα τα πάντα..δεν αντέχω άλλο,θέλω να μαι μαζί του αλλά περνάω άσχημα πολύ μίζερα,τι με συμβουλευετε? Ευχαριστώ

Οι στιγμές που οι άνθρωποι προσφέρουν βοήθεια σε ανθρώπους ή σε ζώα που υποφέρουν είναι πολύ πιο σημαντικές και αξιοθαύμαστες από αυτές που προσεύχονται... Και ένας " Άθεος " που βοηθάει και σώζει ψυχές είναι πολύ πιο Χριστιανός( κι ας μην το παραδέχεται ) από έναν θρησκόληπτο που πηγαίνει καθημερινά στην εκκλησία και μισεί τους πάντες...

Εχω βαρεθεί να γυρνάω σπιτι και να ειμαι μονη, να μην εχω εναν σύντροφο κάποιον να του δείχνω την αγαπη μου! Εχω βαρεθεί με όποιον γνωριζω να μην καταλήγει πουθενα, να μη προχωράει περα απο 2 3 ραντεβου! Δε ξερω τι φταίει εχω κατηγορήσει εμενα εχω προσπαθήσει μα αλλαξω κάποια πραγματα μηπως ηταν απωθητικά παλι τιποτα ! Εχω προσπαθήσει να δειξω και γω λιγο περισσοτερο ενδιαφέρον πριν τον αλλον παλι τιποτα, δε ξερω αν ηταν αρκετό η λιγο Αλλα τι να κανω αλλο πια! Νιώθω απογοήτευση και πως ποτε δε γνωρίσω κάποιον που θα μου αρεσει και θα παει και καλα παντα κτι θα το χαλαει! Εχω γράψει πόσες φορες εδω για αυτο κι ναι ολοι θα πουν εχε υπομονη θα βρεθεί ο κατάλληλος κλπ Αλλα εδω και 3 χρόνια που θελω κτι σταθερό κατι παραπανω απο ξεπέτες δε γίνεται τιποτα, δηλαδη πόσος καιρός πρεπει να περάσει; Οι αλλοι πως βρίσκουν; Που τους γνωρίζουν ; Απλα πως;

Την αγάπη μου και τη σκέψη μου σε όλα τα φιλαράκια που μένουν στα νοσοκομεία και περιμένουν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στις εξετάσεις για να πάρουν ένα μικρό "ρεπό" τουλάχιστον. Δυστυχώς σε κάποιους αυτή η μοίρα έπεσε και μπαινοβγαίνουμε. Παρόλο που ο θάλαμος έχει γίνει σαν δεύτερο σπίτι πλέον για εμένα και οι νοσηλευτές οικογένειά μου, σαν το σπίτι που μεγάλωσα και έζησα δεν έχει! Ουφ! Ώρες ώρες δεν με νοιάζει πόσο θα κρατήσει όλο αυτό. Τουλάχιστον ας έχω μια ποιότητα για όσο χρόνο μου απομένει και ας μην στενοχωριέται στα κρυφά η μαμά μου. Για εμένα δεν με νοιάζει και τόσο, αλλά όταν ξέρω ότι η μαμά μου κρατάει τα δάκρυά της ενώ μέσα της σπαράζει, αυτό σπαράζει και εμένα. Αλλά όλο αυτό το μπες βγες κάνε υπομονή 7 μέρες για να είναι η 8η κάπως καλύτερη και μετά ξανά μανά από την αρχή, με έχει εξαντλήσει.

Βγαίνουμε 4 μήνες,στην αρχή ήταν φιλικό,στην πορεία εξελίχθηκε σε φλέρτ,και 3 φορές έγινε φάση χωρίς να καταλήξουμε στο σέξ.Όσες φορές την έχω ρωτήσει τί γίνεται με εμάς τελικά,μου λέει με πολύ φυσικό τρόπο ότι κάνουμε καλή παρέα!Εγώ ξέρω τί θέλω,και αυτό είναι να είμαστε μαζί.Εκείνη δέν ξέρω τί έχει στο κεφάλι της,και δέν ξέρω γιατί,αλλά μου αρέσει αυτό το αβέβαιο εκ μέρους της,και κολλάω περισσότερο.Αυτό που ήθελε να πετύχει το πέτυχε.Είναι όμως και πολύ ψυχοφθόρο ρε γμτ.

...να δημιουργησω οικογενεια..να εχω μια δουλεια να τη συντηρησω..να εχω αγαπη και να δινω πανω απο ολα..Υγεια για να μπορεσω να ανταπεξελθω στις δυσκολιες..Δυστυχως δεν καταφερα μεχρι τωρα τιποτα,οι συγκυριες και ατυχες συμπτωσεις με εκαναν πισω..Μακαρι να πανε ολα καλα για μενα και για ολους μας..Μακαρι να βρεθει ο ανθρωπος μου,η γυναικα μου.Ποσο θα θελα να νιωσω αγαπη ξανα..Μακαρι Θεε μου..!!Δεν αντεχω αλλο...

Πως νιώθει αραγε ένας άντρας, όταν ξέχνα ότι έχει παντρευτει μια γυναίκα, που μόνο μαζί του γνώρισε τον έρωτα και όταν την παντρευτηκε την έβαλε στην άκρη;Τα έχει βρει με τον εαυτό του, παιρνει ικανοποίηση βλέποντας πορνο και την αφήνει μόνη και δυστυχισμένη νιώθοντας συνεχώς την απόρριψη; Θα μου πειτε μίλησέ του... Το έχω κάνει!! Του έχω εξηγήσει ότι έχω κ εγώ ανάγκες, θέλω την ανθρώπινη επαφή, και όχι την αυτοϊκανοποίηση... Αν ήταν άλλη θα είχε κοιτάξει να βρει αντικαταστάτη, η δική μου όμως συνείδηση δεν μου το επιτρέπει... Γυρνάει στο σπίτι και έχει ήδη "ξεφουντωσει".... Και νιώθω παλι άφαντη... Δεν υπάρχει άλλη, τον έχω δει κρυφά να αυτό ικανοποιείται, έχω δει στο ιστορικό του ότι βλέπει πορνο... Όσο κ αν του έχω μιλήσει, απάντηση δεν πηρα.!!! Πονάω και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...