ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω ότι δεν θα το δεις.. Ξέρω ότι εκεί που είσαι περνάς δύσκολα.. πέρασε ένας χρόνος και λιγοι μήνες από τότε που συνέβησαν όλα αυτά.. άδειο το νησί και η ζωή χωρίς εσενα .. εύχομαι σε έναν μήνα που κρίνονται όλα (όλα τα μαθαίνω) να πάνε όλα καλά να γυρίσεις στους ανθρώπους που σε αγαπάνε .. Και εγω σε αγαπάω αλλά δεν μου άφησες περιθώριο να μπορώ να σε περιμένω και οι γονείς μου με πιέζουν πολύ . Δεν μπορώ, δεν γίνεται ,δεν πρέπει, δεν μας αφήνουν . Σε αγάπησα όπως ποτέ κάποιον άλλον θα ήθελα όταν βγεις να με ψάξεις να σε δω να μιλήσουμε εάν μπορείς.. ξέρω ότι μου έχεις θυμώσει αλλά έπρεπε να ξεκόψω κάθε επαφή μαζί σου.. Πρέπει να προχωρήσω στην ζωή μου !! Κ ❤

Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι την επόμενη φορά φεύγοντας απ τον ορθοδοντικο δεν θα έχω τα σιδεράκια. Καιρός ήταν, έχω μείνει το μόνο παιδι της 2ας γυμνασίου που φοράω. Έχω ξεχάσει το χαμόγελο μου, και όσο σκέφτομαι Πόσο έχει βελτιωθεί ξετρελαίνομαι.

τελικα ποιος ειναι ο σωστος τροπος να αντιμετωπισεις τις αντιρρησεις των γονεων για τις προσωπικες σου επιλογες ? οσο πισω και να κανει κανεις για να μην ερθει σε ρηξη καποια στιγμη πρεπει να διεκδηκησει αυτο που θελει . εκει ξεκιναει το προβλημα. θελοντας να μην πληγωσεις με την επιλογη σου τους γονεις σου πληγωνεσαι εσυ, ενω εισαι ευτυχισμενος με την σχεση που εχεις.

Αφού τον στρίμωξα και του τα είπα χύμα μια και έβλεπα πως αυτός δε σκόπευε να το κανει,αφού έφαγε τη γλώσσα του και είπε δήθεν χαλαρά πως τα έλεγε για πλάκα, πλέον με κοιτάει και κόβει πέρα.Δεν ξέρω αν φοβάται μην όντως βρω τη δικιά του ή αν επιτέλους νιώθω λίγη ντροπή που είχε καταλάβει πως ένιωθα και δεν το ξεκοβε, όμως πλέον ούτε καλημέρα δε μου λέει, ενώ παλιά ερχόταν και με έβρισκε.Ουτε εγώ όμως του απευθύνω τον λόγο, γιατί δεν άκουσα ούτε μια συγνώμη.Τι πιο ανθρώπινο και σωστό;Σήμερα τα ίδια, ώσπου έτυχε να βρεθεί μπροστά μου μην μπορώντας να παρεκκλίνει περπατώντας για τις τουαλέτες.Δε μίλησα παρά μετακινήθηκα ελάχιστα για να περάσει και τοτε μου μιλησε.Ηταν αμήχανος και αυτός αλλά χαλαρός.Οχι όμως αυτό το μάγκικο χαλαρό που πάλευε να παίξει την προηγούμενη φορά.Ενα "γεια σου (το όνομα μου στα αγγλικά) τι κανεις;" καθαρό χωρις μορφασμους ή γελια κτλ . και ενα φευγαλέο άγγιγμα στο μπράτσο μου με το χέρι του ήταν αρκετό.Ισα που έβγαλα το χέρι μου από την τσέπη και τον χαιρέτησα.Ουτε που μίλησα...Και τι να πω;Ξέρω πως έχει άλλη, ξέρω πως με φλέρταρε και θα το συνέχιζε αν δεν του έδειχνα πως ξέρω, γνωρίζω ότι έπαιζε ενώ είχε καταλάβει τι ένιωθα και όμως κάθε φορά που τον βλέπω λιώνω .Ξέρω πως δε θα του το πω ποτέ όπως ξέρω πως δε μου φαίνεται...Ομως δυστυχώς, είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.Έχω θέμα...

Και λέω εγώ τώρα. Πώς γίνεται να μου έχει πει οτι η κοπέλα που του την έπεσε πριν κάτι μήνες απλά της είπε ότι έχει κοπέλα κι έμεινε εκεί. Και πώς γίνεται αυτή η κοπέλα να τον έχει κάνει add στο facebook να του κάνει συνέχεια like ενώ ξέρω γω την είχε γνωρίσει τότε στο φεστιβάλ του την έπεσε κι αυτός της είπε ότι έχει κοπέλα. Και ερωτω, είναι δυνατόν τώρα να γίνεται όλο αυτό ; Αυτή πως τον βρήκε στο facebook, και πόσο μάλλον να του κάνει like συνέχεια; Αφού και καλά γνωρίστηκαν εκεί του την έπεσε και εκεί έμεινε. Πράγμα αδύνατο. Πώς γίνεται να έχει πάρει το θάρρος αυτό; Είναι φανερό ότι δεν έμεινε εκεί η κουβέντα έτσι; Παίζει να άραζαν για ώρες μαζί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ο μόνος λόγος που τα γράφω εδώ είναι γιατί αν ξανά ανοίξω αυτή τη κουβέντα πάλι θα μου πει τα ίδια, στην ουσία δεν έχω κάποια στοιχεία για να τον βάλω στη γωνία και να αρχίσω να του λέω τα ψυχολογικά περί του θέματος, εχθές πχ του έκανε καρδούλα σε ένα ποστ του. Και ναι οι περισσότεροι εδώ μεσα θα πειτε και σιγά τα λάικ όχι , τα λάικ είναι λάικ όπως και να το πάρει κανείς. Μου έχετε να σπάσω όλο το σπίτι.

Είμαι γυναίκα 23 χρονων (ελευθερη) και θα ήθελα να γινω ανάδοχος παιδιού. Ξέρετε πώς μπορεί να γίνει αυτό? Δεν ξέρω αν λέγεται σίγουρα ανάδοχος ή κάτι αλλο, πάντως εννοώ να βλέπω ένα παιδί όσες φορές το χρόνο επιτρέπεται, να του παίρνω δώρα κλπ..

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, και τωρα που ξεπέρασα τα 40, πόσο τυχαία μπορεί να είναι η έκβαση μιας σχέσης; Μήπως τελικά είναι μάταιο αυτό το ταξίδι, το γεμάτο προσδοκίες στην αρχή, και κλάμματα στο τέλος;Κλειστός χαρακτήρας, φοβισμένος να ζήσω, αβγαλτος, έπεσα με τα μούτρα στην 1η μου σχέση, αναζητώντας πρωτίστως την ασφάλεια και την "ηθικοτητα" από το ταίρι, ώστε να φροντίσω να μην ξαναζήσω την ανηθικότητα που κάποτε παρατήρησα μέσα στην οικογένεια μου, και που με έκανε να κλάψω πολύ. Ώσπου τα χρόνια πέρασαν, με καφέδες και ταξίδια, και όχι συμβίωση στο ίδιο σπίτι (καθότι τότε η "οικονομία" αλλά και η συντηρηση δεν άφησαν τον εγκέφαλο μας να σκεφτεί σωστα). Σχέση χωρίς σεξ, με την δικαιολογία ότι δεν έχουμε το δικό μας μέρος. Αλλά εγώ ήμουν τυφλωμένος στο να μην ζήσω τα λάθη των γονιών μου. Έκανα υπομονή και έδινα δικαιολογίες. Ώσπου ήρθε ο γάμος, αποκαλύφθηκε οτι δεν έπρεπε να δίνω δικαιολογίες, αλλά τώρα ήταν αργά. Σχέση χωρίς σεξ ισοδυναμούσε (μόνο για εμένα όμως) με αδυναμία να πας στην τουαλέτα. Ήρθε το διαζύγιο, που ταρακούνησε σαν σεισμό 7 ρίχτερ τον εαυτό μου, και δημιούργησε ένα άλλο "εγώ". Είχα μάθει να βάζω τις ανάγκες του άλλου πάνω, αγνοώντας τον εαυτό μου, ώσπου στο τέλος όλα διαλύθηκαν. Η συνέχεια ήταν φόβος, για το άγνωστο, αβεβαιότητα μην μείνω μόνος, μην χάσω το τρένο (της συντροφικότητας και της οικογένειας). Μικρός κύκλος, όλες δεσμευμένες/παντρεμένες και εγώ να εξετάζω τις περιορισμένες επιλογές μου. Κινήθηκα διαλέγοντας την σίγουρη λύση, την οικονομικά σταθερή, την συντηρητική (έμοιαζε με εμένα). Σεξ ευτυχώς υπήρχε- αλλά όχι για πάρα πολύ, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, όταν έφτασε η κόρη. Οι παρεξηγήσεις και οι τσακωμοί αυξήθηκαν - ο γνωστός κύκλος "τσακωνομαι, τα βρίσκω, τσακωνομαι" άρχισε να επαναλαμβάνεται. Τώρα ζούμε μαζι για κάποιον λογο, τουλάχιστον. Αλλά όχι για την σχέση μας. Το μόνο που θέλω, να μην επαναλάβει το παιδί μου τα δικά μου λάθη. Ελπίζω να μην τα έχω ξεχάσει μέχρι να έρθει η ώρα να τα πω. Λάθος επιλογή, λοιπόν, και την 2η φορά. Και έχω πει, 3η δεν θα υπάρξει. Τελικά όμως, πόσο τυχαίες είναι οι σχέσεις; Τρόπος να καταλάβεις με ποιον πραγματικά είσαι, δεν υπάρχει, παρά μόνον όταν θα είναι πολύ αργά. Και καταλήγεις να είσαι δέσμιος της επιλογής σου και μάρτυρας του αργού θανάτου της σχέσης με το άτομο για το οποίο κάποτε χτύπαγε η καρδιά σου δυνατά.

Μου ειπε οτι θα ερθει τα Χριστουγενννα. Χαρηκα τοσο τοσο πολυ. Ειχα κανονισει που θα παμε, τι θα κανουμε, ποιους θα δουμε. Ενθουσιατηκα τοσο που κανα δυο μηνες πριν ξεκινησα να προσεχω τι τρωω και σκεφτηκα ακομα και τι θα φορεσω. Σαν να ειμαι κανα 15χρονο ξερω αλλα ηθελα να ειμαι στα καλυτερα μου. Το συζητουσαμε ξανα και ξανα....Και τελικα "Δεν μπορω τελικα. Θα δουλευω". Ε νταξει καταλαβαινω αλλα απογοητευτηκα γιατι αλλιως περιμενα οτι θα ειναι. Και ενταξει πες καλα εγω εχω τους δικους μου οποτε κατι γινεται. Αυτος; Θα ναι τελειως μονος του σε μια ξενη χωρα; Επισης ξερω οτι τωρα αν ειναι να ερθει ξανα θα ερθει το Πασχα. Τον Απριλιο. Σε 4,5 μηνες περιπου. Μου λειπει.

Καλημέρα. Είμαι 39 ετών και είχα σχέση με κάποιον 48 ετών εδώ και 5 χρόνια. Πιστευα ότι με αγαπούσε & ότι είμασταν ευτυχισμένοι. Πριν 1 εβδομάδα μου ειχε πει ότι θα βγει με 1 φίλο του αλλά όταν γύρισε έτρεξε αμέσως στην τουαλέτα κ έβαλε το πουκάμισο του στα άπλυτα (κάτι που δεν συνηθίζει). Έτσι έκανα κ εγώ κάτι που δεν είχα ξανακάνει: να το μυρίσω. Όντως μύριζε γυναικείο άρωμα. Όταν του το είπα το αρνήθηκε. Γενικά έπιανα στην ατμόσφαιρα ότι κάτι δεν παει καλα οπότε 3-4 μέρες μετά τον ρώτησα αν έχει βρει άλλη & μου απάντησε ότι βγήκε 1 φορά με κάποια αλλά δεν έκαναν σεξ & ότι θέλει να το ξεπεράσουμε κ να το αφήσουμε πίσω μας. Εν τω μεταξυ εκείνη τη μέρα μου πρότεινε να κάνουμε ντους μαζί κ σχολίασε ότι με θέλει όπως πάντα…. Το βραδυ πήγαμε σε φιλικό σπίτι κ όλα οκ. Χθες βραδυ μου είπε ότι θέλει να χωρίσουμε. Έκλαιγε κ έλεγε ότι είμαι η καλύτερη σχέση που ειχε, ότι του έχω φερθεί τέλεια, ότι ξέρει ότι κάνει λάθος κ θα το μετανιώσει & ότι είμαι ο κοντινότερος άνθρωπος που έχει. Να αναφέρω εδώ ότι μένουμε μαζί στο σπίτι που έμενε εκεινος αρχικά & εγώ δεν δουλεύω. Του είπα ότι θέλω να φύγω το συντομότερο δυνατόν αλλά επιμένει να μείνω κανα 2 μήνες να βρω δουλειά κ σπίτι & μάλιστα να βοηθήσει κ με το ποσο για την ενοικίαση σπιτιού.Όταν κοιμήθηκε διάβασα τα μηνύματα που αντάλλασσε με την άλλη τα οποία ήταν αρκετά πιπεράτα. (Ξέρω κατινιά αλλά έπρεπε να μάθω την αλήθεια). Του το είπα κ επιμένει ότι δεν έχουν κάνει σεξ ότι δε θέλει να φύγω κ μέχρι να φύγω δεν θα μιλήσει ούτε θα δει την αλλη… Και ρωτάω έχει λογική αυτό; Τι με θέλει εδώ; Γιατι να μην φύγω κ να ζήσει τον έρωτα του; Δε καταλαβαίνω ειλικρινά. Δε μπορώ να τον βλέπω καν με πονάει πολυ γιατί τον αγαπάω ακόμα κ θα ήθελα να μην χωρίσουμε αλλά δε θα γίνει αυτό δυστυχώς… Θα ήθελα να φύγω κ τώρα αλλά δυστυχώς δεν έχω ούτε χρήματα ούτε κανέναν να βοηθησει ούτε γονείς ούτε φίλους. Που θα βρω δουλειά που θα μείνω πως θα ζήσω πάλι μόνη μου; Δεν αντέχω να ζω χωρίς αυτόν ?

Όπως κι αν έχει προκύψει αυτό. Είτε το δεχτήκατε εκείνη τη στιγμή και σας έπεσε βαρύ εκ των υστέρων, είτε πέσατε απ' τα σύννεφα και πληγωθήκατε εσείς κι ο εγωισμός σας, είτε οτιδήποτε άλλο.Και άντε, εντάξει, δε λέμε να μη στείλεις πια τίποτε τίποτε την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα (με κάποιον τρόπο είναι δικαιολογημένο και κατανοητό). Αλλά το να έχουν περάσει 2 και 3 εβδομάδες ή ένας μήνας (πόσο μάλλον περισσότερο) κι εσείς να στέλνετε 50 μηνύματα τη μέρα ή ακόμη και 2-3 μηνύματα την ημέρα, κάθε μέρα και, να μιλάτε μόνοι σας, είναι πρόβλημα. Είναι εμμονή.Είναι σα να είστε κακομαθημένα παιδάκια που χτυπιέστε για το παιχνίδι που θέλετε. Σώνει και καλά, ό,τι και να γίνει, να το αποκτήσετε.Δεν είναι δυνατόν, όμως, να έχετε γίνει μεγάλοι άνθρωποι, αρκετά ώριμοι υποτίθεται ώστε να συνάπτετε σχέσεις και να πρέπει να σας εξηγήσουν ότι αυτό το πράγμα δε γίνεται με τους ανθρώπους. Δε γίνεται με τα πάντα.Για κάποιο λόγο, καλώς ή κακώς, ο άλλος έχει φύγει απ' αυτό που είχατε (ό,τι κι αν ήταν).Πρέπει να μάθετε να σέβεστε το λόγο του, ακόμη κι αν δεν τον κατανοείτε.Μην κρύβεστε πίσω από χαζορομαντικές δικαιολογίες "είμαι ερωτευμένος" κλπ. Κακομαθημένος είναι οποιος φέρεται έτσι, εμμονικος, ασεβής και, γενικά, στα δικά μου τα μάτια, προβληματικός.Μην εξευτελίζεστε.Μην καταντάτε.Και μην πρήζετε.Εντελώς φιλικά. Καλημέρα.