και από το τέλος μας.Δε με νοιάζει,αλήθεια δε με νοιάζει ούτε αν σε ξαναδώ,ούτε αν ξαναμιλήσουμε,δε με νοιάζει σου λέω.Δε ξέρω και εγώ αν θέλω να δω το παρακάτω,τη συνέχεια.,δε ξέρω αν αντέχω..όσο και αν ξέρω πως ενδόμυχα το εύχομαι.Με πειράζει όμως,αλήθεια με πειράζει και μάλιστα πολύ να πίστεψες,να πιστεύεις πως έπαιξα μαζί σου. Πως ήταν αυτό για μένα ένα παιχνίδι να περνάει η ώρα ,Στο δικό μας το τρένο,έχω πλέον την αίσθηση, πως η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη.Όπως και να οδηγούσαμε,όσο καλοί οδηγοί και να είμαστε ,όσες πορείες και διαδρομές να αλλάζαμε στο ίδιο τέλος θα καταλήγαμε.Ελπίζω να είσαι καλά και να χαράζεις νέες πορείες που θα έχουν καλύτερη έκβαση.Αλλά και να μην έχουν,κοίταξε να κάνεις αυτό που εμείς δε καταφέραμε να κάνουμε.Να τις χαρείς.