ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγκατοικω με την κοπέλα μου εδώ και τρία χρόνια. Λόγω σοβαρών οικογενειακων προβληματων θα πρέπει να γυρίσει επαρχία, θα έρχεται Αθήνα αραιά κ που αλλά δεν θα μπορεί να πληρώνει και να συμβάλει στο σπίτι. Εγώ δεν μπορώ να συντηρησω μόνος μου ένα τέτοιο σπίτι καθως ήταν όλα υπολογισμένα μισά μισά. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να το αφήσω το σπίτι. Οπότε η γυρνάω στους γονείς μου που είναι ακόμα πιο μακριά από την πόλη της κοπέλας μου, ειτε βρίσκω συγκάτοικο από αγγελία κάτι που δεν θα το ήθελα καθόλου. Βασικά δεν ξέρω αν έχει και διάθεση να σώσουμε αυτή τη σχέση. Έχει περάσει πολλά και δεν θέλω να την ζαλίζω με τέτοια αλλά πρέπει να κάνουμε αυτήν την κουβέντα όσο άβολη και να είναι. Να πω ότι για μένα απόσταση ίσον χωρισμός. Όσο και να την θέλω αυτή τη σχέση δεν θέλω να υποβάθμισω το επίπεδο ζωής που είχα.. Ευχαριστω.

Αυτά που ακολουθούν,αφορούν τις πεποιθήσεις μου για τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά,αλλά ας το περιορίσουμε στις ερωτικές για να μην ξημερώσει. Όταν συζητώ λοιπόν γι'αυτές,οι άλλοι με χαρακτηρίζουν συνήθως ρομαντικό.Κάτι που είναι για μένα ξεκάθαρα θετικά φορτισμένο,παρατηρώ ότι ο συνομιλητής μου το θεωρεί από γραφικό ως ένα συμπαθές μουσειακό έκθεμα. Να γίνω πιο συγκεκριμένος;Τι είναι αυτό που μας ελκύει σε ένα πιθανό ταίρι;Πέρα από την εμφάνιση,συνειδητά ή μη,μας τραβούν τα συναισθήματα που εκπέμπει όταν μας πλησιάζει ή αυτά που αισθάνεται όταν μιλά για την δουλειά του,τα ενδιαφέροντα του,ακόμα και το βλέμμα του όταν στέκεται στην απέναντι θέση στο μετρό.Βαριέται που ζει;Έχει μόνιμο εκνευρισμό;Ενθουσιάζεται με μια καινούργια γνωριμία;Με το επάγγελμα του;Βλέπει τους άλλους εξεταστικά ή με παιγνιώδη διάθεση σαν κάτι που μπορεί να φέρει χαρά;Ανοίγεται εύκολα ή διαλέγει λέξεις που κρύβουν νοήματα; Αν λοιπόν βρω τον συνδυασμό που μου ταιριάζει,είμαι διατεθειμένος να κάνω οτιδήποτε για να την πλησιάσω και αν θέλει κι εκείνη να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα για να είμαστε μαζί και να απολαύσουμε ως και την τελευταία σταγόνα που μπορεί να στύψει κανείς από την ζωή.Απολαμβάνω τις χαρές γιατί τις μοιράζομαι και βλέπω τις δυσκολίες σαν αφορμές για να σμίξουμε περισσότερο. Οι άνθρωποι γύρω μου όμως μοιάζουν συνήθως,να εννοούν τις σχέσεις διαφορετικά.Κάνουν ένα βήμα και ζυγίζουν την αντίδραση του άλλου.Αν την κρίνουν ικανοποιητική,ίσως προχωρήσουν στο επόμενο.Αν είναι λίγη αλλά ακόμα και αν είναι περισσότερη από αυτό που πιστεύουν πρέπον απομακρύνονται,στην πρώτη περίπτωση απογοητευμένοι στη δεύτερη φοβισμένοι.Αν τους ζητηθεί να κάνουν βήμα πέρα από την ασφάλεια τους,λύουν την οποία επικοινωνία σαν συμβόλαιο που αθετήθηκε. Μοιάζει με συναλλαγή ή εγώ είμαι παράλογος; Έχω φτάσει 45 χρονών,αν και μου αρέσουν γυναίκες κάπως μικρότερες δεν θα πλησίαζα κάποια λιγότερο από 35 ετών,άρα την ηλικιακή ομάδα που φέρεται συναισθηματικά από άγνοια κινδύνου την έχω χάσει. Με τους υπόλοιπους όμως τι γίνεται;Την εμπειρία που μας έφεραν τα χρόνια γιατί την χρησιμοποιούμε για να κοσκινίζουμε τους άλλους με επιφύλαξη;Αν αφεθούμε λιγάκι στα συναισθήματα μας τι κακό μπορεί να πάθουμε;Άντε και να πληγωθούμε,όλη αυτή η γνώση,δεν θα μας χρησιμεύσει για να σταθούμε στα πόδια μας πιο εύκολα; Σας φαίνεται λογικό ή εγώ έχω κάποια βλάβη;

εχουμε χωρισει 5 μηνες τωρα και βρισκομαστε μια φορα τον μηνα. εγω για να ειμαι λιγο μαζι του και αυτος για να πηδηξει. Δεν ξερω ποτε θα βαλω μυαλο εγω,δε μου φταιει εκεινος.

Είμαι κοπέλα 23 χρονών και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση. Δεν θεωρώ πως μου λείπει κάτι απλώς δεν το επιδίωξα κι εγώ ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια γιατί είχα το μυαλό μου σε άλλα θέματα κτλ (μπορεί και λάθος μου). Εγώ δεν αισθάνομαι άσχημα με αυτό, αλλά νομίζω ότι στους άλλους φαίνεται κακό. Πρόσφατα βγήκα με 2 παιδιά ραντεβού.. και οι δύο με ρώτησαν αν έχω προχωρήσει, τους ειπα την αλήθεια και απομακρύνθηκαν επειδή ξενέρωσαν από ό,τι κατάλαβα.. Μήπως το χειρίστηκα λάθος και έπρεπε να πω ψέματα; Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι άβολα και μπροστά σε φίλους, παρέες κτλ και δεν λέω την αλήθεια επειδή όλοι λένε ότι έχουν κάνει πολλές σχέσεις και δεν θέλω να με περάσουν για περίεργη.

Πριν πέντε χρόνια έφυγε ο πατερας μου από τη ζωή.... Θυμάμαι εκείνη την ημέρα που από τη στιγμή που το έμαθα και μετά απλώς ήμουν ένα περιφερόμενο σώμα σε διαδρόμους νοσοκομείου, σαν να μην συνέβαινε σε εμένα αλλά σαν να είμαι σε ένα ξένο σώμα που βλέπει εικόνες χωρίς να το αφορούν....μούδιασμα.. που αργότερα την ίδια νύχτα φυσούσε πολύ, ένιωθα ανησυχία ότι ο πατέρας μου βρίσκεται κάπου απροστάτευτος και ότι πρέπει να πάω να τον βοηθήσω....που δεν είχα κλείσει καλά το παράθυρο και ξαφνικά μέσα στη νύχτα άνοιξε με δύναμη λόγω του αέρα....την επόμενη μέρα το πρωί που είδα συγγενικά πρόσωπα στο σπίτι και μετά τη νεκροφόρα με το φέρετρο ...τόσο έντονες εικόνες και τόσο μουδιασμενη... Μπαμπά μου, να είσαι αναπαυμένος. Κάποτε θα σε έχω συγχωρήσει εντελώς για οσα έκανες..αυτή τη στιγμή όμως ήθελα τόσο την αγκαλιά σου..να νιώσω την προστασία του μπαμπά μου ...

Βγήκαμε χθές με την κολλητή μου,και κάποια στιγμή της τηλεφώνησε το αγόρι της.Εκείνη δέν μιλούσε πολύ,τον άκουγε περισσότερο,και χαζογέλαγε.Στο τέλος του είπε να την πάρει σε 2 ώρες που θα έχει γυρίσει στο σπίτι γιατί τώρα είναι έξω μαζί μου,και το κλείσανε.Η όλη συνομιλία κράτησε κανένα 2λεπτο,κι εγώ την ρώτησα μήπως δέν μπορούσε να μιλήσει επειδή ήμουνα μπροστά,και τότε η φίλη μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι το αγόρι της την πήρε για να κάνουν sexting από το τηλέφωνο.Όταν το άκουσα έμεινα.Μου είπε ότι το δοκίμασαν 1-2 φορές,και τους άρεσε.Μου είπε ότι το κάνουν μόνο από το τηλέφωνο,όχι κάμερα ή ανταλλαγή βίντεο ή φωτογραφιών,και για λόγους προστασίας αλλά και γιατί αυτό τους αρέσει και τους καλύπτει.Σοβαρά τώρα,δλδ όταν έχει ο ένας ή ο άλλος επιθυμία τηλεφωνιούνται και συμβαίνει αυτό το πράγμα;Έτσι,χωρίς να δημιουργηθεί το κλίμα και η κατάλληλη ατμόσφαιρα;Άν δέν μπορούσαν να βρεθούν συχνά,θα το καταλάβαινα,αλλά σχεδόν κάθε μέρα μαζί είναι,και απ'ότι έχω καταλάβει το σέξ δέν τους λείπει καθόλου.Δηλαδή άν δέν βρεθούν μία μέρα θα χαλάσει ο κόσμος;Επίσης,είναι ένα χρόνο μαζί,δέν είναι στην αρχή της σχέσης τους όπου θα ήταν δικαιολογημένοι να είναι ασυγκράτητοι.Ενώ δέν είμαι πουριτανή,ειλικρινά το λέω,εμένα κάτι τέτοια μου φαίνονται υπερβολικά και αστεία μαζί.Και κυρίως,κάτι τέτοιο δέν της τό 'χα της φιλενάδας μου με τίποτα.

Είναι παράλογο που μόλις χωρίζω με κάποιον τον σβήνω από όλα τα social media; Η λογική μου είναι ότι δεν είμαστε φίλοι, δεν υπάρχει λόγος να βλέπει ο ένας τι κάνει στη ζωή του ο άλλος. Ιδίως όταν η σχέση δεν λήγει κοινή συναινέσει. Και προσωπικά δεν μου κάνει καλό να διατηρείται η παραμικρή επαφή κατά τη διάρκεια του "πένθους" του χωρισμού. Στην παρέα μου είμαι η μόνη που διαγράφω, όλες οι φίλες μου είναι της άποψης "σιγά μην κάτσω να σβήσω" Ακόμα και μια φίλη μου που έφαγε κέρατο από τον πρώην της δεν σκόπευε να τον σβήσει. Νιώθω ότι με θεωρούν κομπλεξικη που δεν θέλω να έχω καθόλου επαφές με τους πρώην ενώ εκείνες είναι ανώτερες που δεν ασχολούνται καν

Είμαι πλέον 32 ετών...έχω κάνει πολλά πράγματα στην ζωή μου ...θεωρούσα ότι είμαι μέτριος εμφανισιακά παρόλο που είχα πολλές σχέσεις στην ζωή μου....ένα πολύ βασικό λάθος που ανακάλυψα πρόσφατα είναι ότι επιδη μικρός είχα ανασφάλεια για την εμφάνιση μου όπως πολλοί έφηβοι δεν έκανα κίνηση σε κορίτσια που μου άρεσαν....τώρα στα 32 μου μίλησα τυχαία σε ένα ρεγιουνιον με 10 από αυτές και οι 9 μου είπαν ότι τους άρεσα τότε και ξενέρωσαν που δεν έκανα κίνηση....κοπέλες που έλεγα ότι ούτε καν θα με πρόσεχαν....συμβουλή λοιπόν σε όλα τα παιδιά με ανασφάλειες...κάντε κίνηση μην χάνετε ευκαιρία για χαζές σκέψεις.....κάποιες σε θεωρούν κούκλο παρόλο που εσύ πιστεύεις το αντίστροφο.... Μην χάσετε ευκαιρίες που μετά θα μετανιώσετε επιδη δεν κάνατε το βήμα.... Ο καθένας έχει την δικιά του ξεχωριστή ομορφιά και πρέπει και εμείς οι άντρες να έχουμε αυτοπεποίθηση....μην αφήνετε κανέναν να σας απογοητεύει....αξίζετε όλοι το ίδιο... Και όταν καταφέρεις να το καταλάβεις το βγάζεις και στους άλλους και σε βλέπουν με άλλο μάτι... Σας ευχαριστούμε κορίτσια που μας μάθατε κάτι παραπάνω σήμερα...

Είμαι σε μια σχέση 5 χρόνων και ετοιμαζόμαστε για γάμο.Ειμαστε και οι δύο 30 χρόνων και δουλεύουμε πάρα πολύ...εγώ δουλεύω απογεύματα και αυτός πρωί κ βράδυ τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα.Τα Σαββατοκύριακα εγώ δεν δουλεύω αλλά αυτός δουλεύει.Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μένει χρόνος για εμάς.. Βρισκόμαστε μόνο 2-3 βραδιά τις καθημερινές και αυτό μονο. Οικονομικό θέμα δεν υπάρχει αλλά αυτός συνέχιζει να θέλει να δουλεύει περιστασιακά το βράδυ τώρα που μπορεί λέει...του ζήτησα να χωρίσουμε αν δεν βρει χρόνο για εμάς κ με θεωρεί παράλογη.Το δέχεται έτσι απλά να χωρίσουμε γιατί έτσι τον πιέζω να κανει κάτι που δεν θέλει. Τι κάνω λάθος;

Τελευταία έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι πως στο καλό οι γονείς μου δεν έχουν πάρει εδώ και καιρό διαζύγιο. Το ξέρω ότι είναι άσχημο να το σκέφτομαι αλλά θεωρώ ότι θα ήταν μάλλον καλύτερο και για αυτούς και για εμενα. Αν ο μελλοντικός μου σύζυγος μου μιλούσε και μου συμπεριφέρονταν οπως κάνει η μάνα μου στον πατέρα μου θα τον είχα στείλει στην μάνα του πακέτο. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι παντρεμένοι εδώ και 40 χρόνια με την συμπεριφορά της. Συνέχεια τον βρίζει, τον υποτιμά και οταν προσπαθώ να της εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό με παίρνει και μενα η μπάλα και αρχίζει να με βρίζει και μενα σαν νταλικερισα. Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος είναι ήρωας στα μάτια μου που την έχει ανεχτεί τόσα χρόνια.