ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με φλερτάρει το παντρεμενο αφεντικο μου μπροστά στο ίδιο του το παιδί και χρειάζομαι τη δουλεια. Τόσο καιρό κάνω υπομονή αν του πω στα ίσια οτι αυτό που κάνει με ενοχλεί θα χάσω τη δουλειά? Τη χρειάζομαι.

Πριν 2 μηνες μπορω να πω οτι πεταγα στα συννεφα, ειχα περασει στο μεταπτυχιακο που ηθελα, ειχε προκυψει μια θεση εργασιας για το αντικειμενο που ειχα πτυχιο και μετα απο 4χρονια ειχα καταφερει να ξεπερασω τον πρωην μου και εβγαινα με ενα παιδι.Μου στελνει λοιπον μια φιλη μου απο την σχολη για να παμε για καφε.Της λεει ολα τα παραπανω και φαινεται να χαιρεται.Η συζητηση ομως δεν εξελισσεται ομαλα οταν αρχιζω να αναφερω για το παιδι που βγαινω.Αυτο που λενε οτι οι φιλοι στις χαρες φαινονται ταιριαζει γαντι.Αυτη η κοπελα που θεωρουσα καλη μου φιλη που την ειχα στηριξει τοσο, που ανησυχουσα για εκεινη και γενικα ηθελα το καλυτερο για εκεινη αποφασισε οτι δεν αξιζα να ειμαι ευτυχισμενη και δεν μπορω να ειμαι χαρουμενη οταν δεν ειναι εκεινη.Πατησε πανω στις ανασφαλειες μου μου ειπε τα χειροτερα για το παιδι, οτι με βλεπει σαν ξεπετα και οτι για να μην πληγωθω πρεπει να τον δω και εγω ετσι, ενω δεν ισχυε τιποτα απο ολα αυτα γιατι καθομασταν και μιλαγαμε ωρες ολοκληρες, μου ειχε πει πραγματα πολυ προσωπικα του κλπ.Το κερασακι στην τουρτα ηταν οτι η ταχα φιλη μου ανεφερε τον πρωην μου που εκανα 4χρονια να ξεπερασω χωρις να κολλαει στην συζητηση, μου ειπε οτι δεν επρεπε να τον ειχα χωρισει ξεροντας οτι θα με πονεσει αυτο.Μετα απο αυτο, ενιωσα σκατα και γεμισα ανασφαλειες με αποτελεσμα μετα απο λιγες μερες να με χωρισει το παιδι.Ξαφνικα εγινε το κλικ στο μυαλο μου και συνειδητοποιησα γιατι ειχαν απομακρυνθει ατομα απο την σχολη απο αυτην την κοπελα.Λυπαμαι τα τοσα χρονια φιλιας μας.Μακαρι να γυρνουσα τον χρονο πισω...Ελπιζω να το ξεπερασω συντομα και να ειναι ολα μια κακη αναμνηση.Νιωθω τοσο προδομενη, δεν εχω ορεξη ουτε ενεργεια για καμια κοινωνικη συναναστροφη και μου λειπει απιστευτα αλλα ξερω οτι δεν θελει να ειμαστε μαζι...Ας ειναι μια καλυτερη χρονια το 22.

Θα μιλήσω περί φλερτ- σχέσεων με το αλλο φύλο. Προσωπικά όταν γνωρίζω κάποιον θέλω να είμαι "ανοιχτό βιβλίο" σχετικά με το ποια είμαι. Θέλω ο άλλος να ξέρει απ την αρχή τα άσχημα μου αλλά και τα καλά μου. Δεν θέλω να παρουσιάζω κάτι "ψεύτικο", "ωραιοποιημενο". Για παραδειγμα ειμαι άτομο που είμαι αγχώδες και το δείχνω αλλά ειμαι και άτομο με χιούμορ ( τουλάχιστον αυτό νιώθω και αυτό μου λένε). Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχω πάει τόσο χάλια σε αυτόν τον τομέα.. Από τρια παιδιά που μου άρεσαν φετος, έχω φάει και από τους τρεις χυλόπιτα (ειδικά τη μια , δεν μπορώ να τη χωνέψω με τιποτα γιατί μου άρεσε και μου αρέσει πολυ ο συγκεκριμένος)!! Τους τρομαζω? Ξενερωνουν? Θέλουν από μόνοι τους να "ανακαλύψουν" ποια είμαι? Εμφανισιακά, με θεωρώ μια χαρά, οπότε μάλλον αλλού είναι το "προβλημα"

Μου λείπουν αυτές οι στιγμές που έπαιζα μπάσκετ στο σχολείο και δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και που το σημαντικότερο πρόβλημα που μπορεί να είχα είναι που δεν είχα επιστρέψει ακόμα το βιβλίο στην βιβλιοθήκη.Όλα είναι τόσο δύσκολα πιά

Ειμαι νεος μα η διαχείριση μου σε μια δύσκολη κατασταση που θα κληθω να αντιμετωπίσω με κανει αρκετά ώριμο για την ηλικια μου. Αυτο λόγω του ο,τι αναγκαστηκα να ωριμασω νωριτερα απο το οικογενειακό μου περιβάλλον. Αφοτου εληξα οριστικα μια παλια μου σχεση και αναρρωσα απο ολη την κατασταση (γιατι ολοι ξερουμε μια σχεση ειναι επώδυνη διαφορετικα για τον καθενα) θελω και ειμαι ετοιμος να κανω νεα σχεση. Δεν ειναι κατι που πρεπει ντε και καλα να γινει τωρα, μαρεσει να φροντιζω και να με φροντιζουν σε μια σχεση. Αυτος ο "ειδους" ερωτα και αγαπης μαρεσει. Τελευταια μπαινω λιγο που και που στο προφίλ της πρωην φοβαμαι ομως μην μου μπει παλι στην σκέψη (χωρισαμε με δικια της πρωτοβουλια και με τον χειρότερο τροπο) . Πιστευετε ο,τι μπορει καποιος να κολλήσει κατα αυτον τον τροπο;

Δεν χω πόλους φίλους...λίγους μόνο και όχι κολλητούς. Και μάλιστα για μερικούς έχω αμφιβολίες. Γενικά έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση, από άγχος δεν ξέρω πως να συνεπριφερθω στο φλερτ. Φοβάμαι μήπως δν έχω κάτι να πω κτλ κτλ. Γενικότερα βρίσκομαι σε μια πάρα πολύ άσχημη κατάσταση ψυχολογικά. Κάποια στιγμή, δεν είναι όμως ακόμα έτοιμη, θέλω να επισκεφθώ ψυχολόγο. Τι να κάνω για να αποκτήσω φίλους και αυτοπεποίθηση? Όσον αφορά την αυτοπεποίθηση, τι να κάνω για να είμαι πιο άνετη στο φλερτ? Πώς να δείξω το ενδιαφέρον μου και να κάνω κίνηση χωρίς να καταλήγει η συζήτηση σε τυπικό ανούσιο καθημερινό διάλογο?

Μετά από μια εξομολόγηση που είδα στη στήλη περί αδυναμίας γνωριμιών, αποφάσισα χθες να κατεβάσω το tinder χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσδοκίες. Όταν είδα ότι μπορείς να προσθέσεις ενδιαφέροντα λέω οκ, μπορεί να γνωρίσεις κάποιο άτομο με κοινά ενδιαφέροντα. Αυτό που βλέπω όμως τουλάχιστον στα δικά μου μάτια είναι άσχημο. Οι συνομηλικές μου, ηλικιακά στα 26, όλες φωτό βαμμένες φουλ, χωρίς καμία περιγραφή. Όλο αυτό φαίνεται τόσο κενό. Μπορεί ο στόχος της εφαρμογής να είναι εντελώς διαφορετικός από αυτός που είχα στο μυαλό μου. Μπορεί να μην υπάρχει τελικάτοση μοναξιά όση πίστευα.

Ποτέ λέμε τι είναι αυτό που έχουμε ; Αν είναι σχέση η όχι; Βγαίνω με έναν τύπο δύο μήνες και περνάμε υπέροχα . Βρισκόμαστε συχνά, γελάμε , ταιριάζουμε ,κάνουμε ωραίο σεξ . Δεν έχουμε συζητήσει όμως ποτέ τι θέλουμε μεταξύ μας και ούτε που είμαστε τώρα πχ αποκλειστικότητα η όχι. Καλά εγώ δεν θα πήγαινα με άλλον από τη στιγμή που δεν έχει συζητηθεί αλλά δεν μου βγαίνει κιόλας καθώς με καλύπτει αυτός ο άνθρωπος και θα ήθελα κάποια στιγμή σχέση από αυτόν. Νιώθω ότι πλέον έχει φύγει το τρένο για να πούμε περίπου τι θέλουμε και ότι είναι νωρίς για να πούμε αν έχουμε σχέση η όχι .

Δεν καπνίζω γενικά, τις τελευταίες φορές που συναντήθηκα με έναν πολύ καλό μου φίλο καπνιστή έκανα 1-2 τσιγάρα για την παρέα. Εκ τότε ένιωσα την ανάγκη να καπνίσω κάποια βράδια μετά τη δουλειά. Νιώθω πολύ πιο ήρεμη όταν το κάνω, όμως ίσως έχει αρχίσει να γίνεται συνήθεια.

Αν είσαι ξύλο απελέκητο δεν σε σώζουν τα σπουδαιότερα πανεπιστήμια και τα καλύτερα μεταπτυχιακά.Από που να το πιάσει κανείς; Από την σπουδαία επιστήμονα που μας έλεγε ότι ο ιος δεν κολλάει όταν βρίσκεσαι μέσα σε εκκλησία; Από την άλλη που καλύτερα να μασάει παρά να μιλάει γιατί ούτε αυτό δεν έμαθε στο ΑΠΘ; Αμέτρητα παραδείγματα, στο τέλος θα ντρεπόμαστε να λέμε ότι σπουδάσαμε γιατί θα συμπεραίνουν ότι είμαστε μπούφοι.Ήρθαν τα πάνω κάτω, παλιότερα λέγανε ξύλο απελέκητο τους αγράμματους. Έχουμε βρεθεί με πρωτοκλασάτους πτυχιούχους για φαγητό και αηδιάσαμε με τους τρόπους τους. Η αδερφή ενός φίλου κοσμογυρισμένη με σπουδές σε Λονδίνο και Αμερική συμβουλεύει όσες γυναίκες έχουν προβλήματα στον γάμο να μη χωρίζουν γιατί "η γυναίκα κρατάει το σπίτι". Και άλλες πολλές απίστευτες περιπτώσεις, ίσως οι παλιότεροι πιστεύανε ότι η μόρφωση αλλάζει τον άνθρωπο. Σήμερα που όλοι έχουν ένα πτυχίο και ένας στους δυο ένα ή περισσότερα μεταπτυχιακά φαίνεται το χάλι μας. Όπως παλιότερα που λίγοι είχαν την δυνατότητα να ταξιδεύουν και ο κόσμος πίστευε ότι τα ταξίδα καλλιεργούν την ψυχή και ανοίγουν το μυαλό. Ο άλλος 63 χρονών διδάσκει σε ανώτατη σχολή και ξερνάνε οι φοιτήτριες με τα καμώματά του. Πάμε κατά διαόλου και δεν μπορούμε πλέον με όσα ζούμε να ελπίζουμε ότι η μόρφωση θα αλλάξει τον κόσμο. Ο άνθρωπος γεννιέται δεν γίνεται, τελεία και παύλα.