ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με μια κοπελα και να την βλεπω μια φορα περιπου τον μηνα; Μενει σε διαφορετικη πολη,γιατι σπουδαζει αλλου ,ωστοσο μου αρεσει παρα πολυ,το ιδιο και αυτηνης απο οτι εχω καταλαβει.

Η μάνα μου πλέον με κοιτάζει λες και της είπα πως παίρνω ηρωίνες και θέτει επιχειρήματα του κώλου όπως το ότι με επηρέασαν οι λεσβίες φίλες μου επειδή ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα δεν έχει πούτσα. Το αστείο ήταν πως μέχρι να της το πω το έπαιζε υπερβολικά ανοιχτή και συνειδητοποιημένη. Μόλις καλωσόρισα την πρώτη κρίση πανικού. Το ευχάριστο όμως είναι πως ήρθε ένα κορίτσι στη ζωή μου που με κάνει και χαμογελάω.

Η μητέρα μου εδώ και 3 4 χρόνια έχει αρχίζει να λέει ότι μας παρακολουθούν, ότι όλοι την κοιτάνε στο δρόμο, ότι βάζουν πράγματα στα τρόφιμα, ότι κανουν κλώνους και αλλά τέτοια. Στην αρχή επειδή ήταν κάτι καινούργιο και για εμάς υπήρχαν πολλές εντάσεις προσπαθούσαμε κάπως να της εξηγήσουμε εγώ και τα αδέρφια μου αλλά τίποτα μετά κατάλαβε ότι δεν πρέπει να τα λέει τοσο συχνά αλλά συνεχίζει η ίδια κατάσταση. Ο πατέρας μου από την άλλη είναι άβουλος σε αυτήν την κατάσταση ξέρει τι συμβαίνει αλλά προσπαθεί να μην το δει, στην αρχή και αυτός με φωνές προσπαθούσε να της εξηγήσεις αλλά από εκεί και πέρα η μητέρα μου δεν του λέει τίποτα από αυτά και ο πατέρας μου συμβιβάστηκε. Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω ειμαι 18 χρόνων και δίνω πανελλήνιες και η κατάσταση αυτή με έχει τρελάνει, πηγαίνω φροντιστήριο και ακόμη και εκεί βρίσκει και μου λέει πράγματα και ακολουθούν εντάσεις. Ο πατέρας μου αποκλείεται να κάνει κάτι και η μητέρα μου αποκλείεται να δεχτεί να πάει σε κάποιον ειδικό.

πολύ καιρό να την ξεπεράσω.Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;...

Γνώρισα κάποιον μέσω του blindchat και μιλάμε σχεδον 2 εβδομάδες. Όπως έδειχνε μέχρι και πριν 3 - 4 μέρες του άρεσα και είχαμε αρχίσει να μιλαμε όλο και περισσότερο και μέσω Skype. Όμως παρατηρησα πως πλέον δεν ειμαι τόσο σημαντική για εκείνον... εξαφανίζεται για πάρα πολλές ωρες, μπορεί και μια μέρα ολόκληρη και γενικά νιώθω πως δεν σημαινω τίποτα παραπάνω απ το να περνά ευχάριστα όταν βαριέται στο σπίτι. Προσπάθησα να το συζητήσω αλλά δεν θέλει να δεχτεί αυτή την εκδοχή. Εγώ όμως έχω αρχίσει να νιώθω πράγματα για κείνον και όλο αυτό με πληγώνει. Το βρίσκω τελείως άδικο. Θελω να του τα πω μια και καλή γιατί εδώ που έφτασε το πράγμα δε νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να με καλύψει συναισθηματικά. Κάθε άποψη δέκτη.

Σκεφτόμουν γιατί τόσους μήνες προσπαθώ να ξεπεράσω κάποιον που μου έχει συμπεριφερθει με έναν τρόπο που η λέξη άθλια δεν αρκεί να την περιγράψει. Καμία λέξη δεν βρίσκω αρκετή για την έκταση της χυδαιότητας και της απαξίωσης που βίωσα στο όνομα της δικής του αγάπης και στην ουσία (;) της δικής μου.Σήμερα κατάλαβα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθώ να ξεπεράσω, είδα λιγότερο πανικόβλητη την αλήθεια. Τι σου κάνει η απόσταση, η μειωμένη επαφή. Σε μένα έστω, μου έδωσε την δυνατότητα να δω πιο καθαρά. Δεν θα μου λείψει και δεν μου λείπει κάποιος που μ' είχε τόσο χαμηλά. Που χαιρόταν με το να με ξεφτιλίζει. Τι να ξεπεράσω; Ποια απώλεια; Μόνο τα χρόνια που έχασα λυπάμαι και την ζημιά που μου προκάλεσα με όσα υπεμεινα για να τον έχω στην ζωή μου.Οπότε σήμερα το σκέφτηκα καλά,δεν θα μου λείψει κανένας που μου φέρθηκε σαν να μην αξιζα τίποτα επί μία σειρά ετών, ειδικά όταν τον είχα τόσο ψηλά. Απορώ πως δεν ένιωθα τόσο καιρό.

Ως απλός παρατηρητής και με αφορμή τη σημερινή ημέρα (χρόνια σας πολλά κιόλας κορίτσια!) θέλω να πω ότι παρατηρώ γενικά κάποιες σελίδες στο Facebook με φεμινιστικό περιεχόμενο όπου υπάρχει ένα ανεξήγητο hate. Σε κάθε post άντρες (και κάποιες γυναίκες φυσικά) να γεμίζουν "έλεος" την ανάρτηση και να κάνουν υβριστικά σχόλια προς τις φεμινίστριες, χυδαία αστεία και άμα τους πεις να επιχειρηματολογήσουν γιατί το κάνουν αυτό θα σου πουν ότι εμείς για το χαβαλέ ήρθαμε να κράξουμε τις χαζές μωρέ και εντάξει δεν μας νοιάζει (αλλά σε κάθε ποστ εκεί είναι να σχολιάσουν) και ότι είναι "γελοία η ύπαρξη του φεμινισμού στην Ελλάδα για τους τάδε και τάδε λόγους" και υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα από την κλάψα τους, ότι είναι αγ***** που δεν μπορούν να σταυρώσουν άντρα για αυτό είναι φεμινίστριες κ.λ.π. και κάνουν αναφορές ώστε να κλείσουν οι σελίδες. Δεν θα κάτσω να επιχειρηματολογήσω γιατί εγώ θεωρώ αναγκαία την ύπαρξη του φεμινισμού σε όλο τον πλανήτη θέλω μόνο να ρωτήσω γιατί τόση αρνητική αντίδραση; Έστω ότι κάποια αιτήματα και κάποια παράπονα των φεμινιστριών εσάς σας φαίνονται γελοία, ανούσια, αστεία, υπερβολικά, περίεργα από τότε θεωρείται κακό μία ομάδα να διεκδικεί κάποια πράγματα; Σε κάποιες πόλεις σήμερα γίνανε φεμινιστικές πορείες και όσα άρθρα είδα για αυτό στα social media από κάτω στα σχόλια η πλειοψηφία έκραζε αρνητικά και κορόιδευε. Και φυσικά όσες δηλώνουν ανοιχτά φεμινίστριες πλέον τρώνε χλεύη και κοροϊδία. Σαν άντρας λοιπόν ρωτάω τους άντρες γιατί σας τσούζει τόσο να υπάρχει φεμινιστική δράση στην Ελλάδα; Εφόσον δεν αφορά εσάς όπως λέτε γιατί ασχολείστε τόσο και σαμποτάρετε τον αγώνα αυτών των γυναικών; Έστω και αν εσένα δεν σε αγγίζει ή δεν έχεις δει συμβάντα σεξισμού, βίας, μισογυνισμού, διάκρισης φύλου και σεξουαλικής παρενόχλησης αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει γύρω σου και πολλές το έχουν βιώσει και το βιώνουν καθημερινά. Εφόσον δηλώνετε προοδευτικοί (οι περισσότεροι νέοι άντρες) και υποστηρίζετε ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα στα δύο φύλα τότε γιατί δεν στηρίζετε τις γυναίκες στον αγώνα τους αλλά προσπαθείτε να τις σαμποτάρετε; (Φυσικά δεν μιλάω για όλους τους άντρες μην παρεξηγηθώ αλλά για αυτούς που κράζουν το φεμινισμό)

Ειναι μια συμφοιτητρια μου στο πανεπιστημιο η οποια πλεον δεν με αφηνει σε ησυχια.Βασικα πριν 2 μηνες τις ειχα ζητησει σημειωσεις απο ενα μαθημα(αναθεμα την ωρα που το εκανα) και απο τοτε με εχει τρελανει.Μου ειχε ζητησει να παμε για ενα καφε κιολας,στην αρχη πιστευα οτι με γουσταρει.Αν και βγηκαμε αυτην την μερα,μετα απο καποιες μερες βρηκε γκομενο.Το κακο της υποθεσης ειναι πως ουτε τοτε δεν σταματησε να με παιρνει τηλεφωνο καθε μερα να βγαινουμε για καφε.Εγω καμια φορα επειδη δεν ειχα κατι καλυτερο να κανω,πηγαινα μαζι της.Αλλα πλεον με παιρνει τηλεφωνο καθε λιγο και λιγακι να μου πει τα προσωπικα της,λες και ειμαστε φιλεναδες.Τις προαλλες,μου λεει παμε για καφε,εφερε και τον γκομενα της και κρατουσα φαναρι 3 ωρες.Εκτος του οτι ηταν λιγο αμηχανα γιατι δεν ειχαμε τι να πουμε και οι 3 μας.Δεν εχω προβλημα να παω μαζι της μια στο τοσο για ενα καφε,να πουμε τιποτα για την σχολη κτλ αλλα ρε παιδια ολο αυτο με εχει κουρασει.Το ενδεχομενο να με γουσταρει δν νομιζω γτ θα το ειχα καταλαβει.Πως θα γινει πλεον να σταματησω καθε επαφη μαζι της,χωρις να την κανω κιολας να πληγωθει;Α,20

Αγαπητοί αναγνώστες,Τα έχω βρει μπαστούνια. Πάνω από 10 χρόνια τώρα χρησιμοποιούσα το φαγητό ως δεκανίκι για να μην νιώθω άσχημα. Εν τέλει δεν ένιωθα τίποτα, μπουκωνόμουν και ξεχνιόμουν. Αλλά δεν με ένοιαζε που απέφευγα και τα ωραία συναισθήματα. Τόσο πολύ φοβόμουν τα υπόλοιπα... Μέχρι που έγινε ένα κλικ. Μεγάλωσα και τώρα φοβάμαι για την υγεία μου. Φοβάμαι ότι θα πεθάνω από τις επιπλοκές της παχυσαρκίας. Έτσι, ένα μήνα πριν, μπήκα σε πρόγραμμα άσκησης και διατροφής. Αθόρυβα. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, το ξέρει μόνο ο γυμναστής μου. Όταν ακούω σχόλια για το αν έχω χάσει κιλά, αλλάζω θέμα. Δεν θέλω να με προσέχουν, δεν θέλω την πίεση των προσδοκιών.Το πρόβλημά μου είναι ότι χωρίς το δεκανίκι μου, με κατέκλυσαν τα συναισθήματα που τόσο καιρό προσπαθούσα να αποφύγω. Νιώθω μια βαθιά θλίψη, μια μοναξιά. Η ζωή μου είναι ανούσια, αν και δεν θέλω να είμαι αγνώμων γιατί ξέρω ότι πολλοί άλλοι υποφέρουν. Όμως ειλικρινά, κάθε μέρα είναι και δυσκολότερη. Γυρνώ σπίτι και νιώθω ότι βυθίζομαι στο κενό. Μεταξύ δουλειάς και γυμναστηρίου χάνονται οι μέρες. Τα σαββατοκύριακα μπορεί να βγω με κάποιον φίλο και τότε ρουφάω αυτές τις πολύτιμες ώρες. Αλλά είναι λίγες μπροστά στις υπόλοιπες ώρες της μοναξιάς, πολύ λίγες. Και έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου.Έχετε να μου προτείνετε κάτι;

Κάνουμε παρέα,πίνουμε καφέδες μαζί,πίνουμε ποτά μαζί,πάμε εκδρομές,πάμε στα μαγαζιά,πάμε για περπάτημα,συζητάμε ώρες ολόκληρες,συζητάμε ουσιαστικά, συζητάμε ανούσια,έχουμε κοιμηθεί μαζί,έχουμε μεθύσει μαζί..έχουμε κάνει βαρκάδα μαζί,έχουμε κάνει άπειρες βλακείες,γνωριζόμαστε πάνω απο 10ετια,Κ όμως δε νιώθω το ίδιο δεμένη με σένα,που δε πήγαμε ούτε για ενα καφέ,Πολύ νορμαλ.