ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητοί αναγνώστες,Τα έχω βρει μπαστούνια. Πάνω από 10 χρόνια τώρα χρησιμοποιούσα το φαγητό ως δεκανίκι για να μην νιώθω άσχημα. Εν τέλει δεν ένιωθα τίποτα, μπουκωνόμουν και ξεχνιόμουν. Αλλά δεν με ένοιαζε που απέφευγα και τα ωραία συναισθήματα. Τόσο πολύ φοβόμουν τα υπόλοιπα... Μέχρι που έγινε ένα κλικ. Μεγάλωσα και τώρα φοβάμαι για την υγεία μου. Φοβάμαι ότι θα πεθάνω από τις επιπλοκές της παχυσαρκίας. Έτσι, ένα μήνα πριν, μπήκα σε πρόγραμμα άσκησης και διατροφής. Αθόρυβα. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, το ξέρει μόνο ο γυμναστής μου. Όταν ακούω σχόλια για το αν έχω χάσει κιλά, αλλάζω θέμα. Δεν θέλω να με προσέχουν, δεν θέλω την πίεση των προσδοκιών.Το πρόβλημά μου είναι ότι χωρίς το δεκανίκι μου, με κατέκλυσαν τα συναισθήματα που τόσο καιρό προσπαθούσα να αποφύγω. Νιώθω μια βαθιά θλίψη, μια μοναξιά. Η ζωή μου είναι ανούσια, αν και δεν θέλω να είμαι αγνώμων γιατί ξέρω ότι πολλοί άλλοι υποφέρουν. Όμως ειλικρινά, κάθε μέρα είναι και δυσκολότερη. Γυρνώ σπίτι και νιώθω ότι βυθίζομαι στο κενό. Μεταξύ δουλειάς και γυμναστηρίου χάνονται οι μέρες. Τα σαββατοκύριακα μπορεί να βγω με κάποιον φίλο και τότε ρουφάω αυτές τις πολύτιμες ώρες. Αλλά είναι λίγες μπροστά στις υπόλοιπες ώρες της μοναξιάς, πολύ λίγες. Και έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου.Έχετε να μου προτείνετε κάτι;

Κάνουμε παρέα,πίνουμε καφέδες μαζί,πίνουμε ποτά μαζί,πάμε εκδρομές,πάμε στα μαγαζιά,πάμε για περπάτημα,συζητάμε ώρες ολόκληρες,συζητάμε ουσιαστικά, συζητάμε ανούσια,έχουμε κοιμηθεί μαζί,έχουμε μεθύσει μαζί..έχουμε κάνει βαρκάδα μαζί,έχουμε κάνει άπειρες βλακείες,γνωριζόμαστε πάνω απο 10ετια,Κ όμως δε νιώθω το ίδιο δεμένη με σένα,που δε πήγαμε ούτε για ενα καφέ,Πολύ νορμαλ.

Εχουμε βγει καμια δεκαρια φορες μαζι. Εχουμε κανει και κατι. Σημερα, μου εστειλε μηνυμα και μου ζητουσε το τηλεφωνο μιας φιλης μου. Την ειχαμε συναντησει προχθες στον δρομο και καταλαβα οτι του αρεσε, κατα καποιο τροπο το ειπε κιολας. Δεν του απαντησα στο μηνυμα. Στελνει και ξαναστελνει και μου το ζηταει. Εχω ξενερωσει μαζι του. Σκεφτομαι να του πω να μην με ενοχλησει παλι για τιποτα. Μαλλον δεν θα του πω ουτε καν αυτο. Θα αδιαφορησω και δεν θα απανταω μεχρι να βαρεθει. Θα επρεπε να καταλαβει απο μονος του.

Πονάω πολύ ρε γαμωτο....την πλήγωσα.... σίγουρα...έκανα τραγικό λάθος....ζήτησα συγνώμη αλλά δεν έγινε δεκτή....έχω μετανιώσει ειλικρινά....δεν υπάρχει περίπτωση να είμαστε πάλι μαζί...

Ήξερα ότι όλα θα χαλάσουν κάποτε. Τώρα το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να επιβιώσω. Εξάλλου πάντα αυτό έκανα..

Χθές το απόγευμα κοντά 6-7 ηώρα ημουν στο Κέντρο (Μοναστηράκι) και άκουσα ένα νεαρό παιδί να τραγουδάει.Πήγα κοντά και τραγουδούσε το “can’t go on without you”30 λεπτά είχα μονο στην τσέπη μου γιατί δεν κατέβηκα για ψώνια στο κέντρο,του τα άφησα Μου έφτιαξε την μέρα πραγματικά.Τι χαμογελαστό παλικάρι,και έδωσε χρώμα στην Ερμού που όλοι περπατάνε κατσουφιασμένοι και σκεπτικοί.Ε μη τα πολυλογώ απο χθές έχω κάψει το replay στο τραγούδι και τον σκέφτομαιΝα σαι καλα οπου και να σαι!Ευχαριστώ όσους το διαβασαν.

Οι 2 μου φίλες μου με κάνουν παρέα μόνο όταν ψάχνουν γκόμενο επειδή λόγω περιστάσεων γνωρίζω συχνά κοσμό. Όταν βρίσκουν κάποια σχέση με γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Για μένα οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να είναι αμοιβαίες. Μήπως ηρθε η ώρα να χωρίσουμε; Όμως η φιλία δεν βρίσκεται τόσο εύκολα όσο ένας προσωρινός σύντροφος γαμώτο.

Καταρχάς καλησπέρα σε όλους και όλες...Για να μην σας κουράσω θα προσπαθήσω όσο συνοπτικά γίνεται να σας θέσω το θέμα που με απασχολεί.Μου άρεσε μια κοπέλα με την οποία ζούμε στο ίδιο μέρος απλά δεν έτυχε ποτέ να είμαστε σε κοινή παρέα ούτε βρήκα το θάρρος να την πλησιάσω από κοντά τις φορές που τύχαμε να είμαστε στο ίδιο μαγαζί.Την προσέγγισα μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Από εκεί μιλήσαμε αρκετές φορές σχεδόν δύο εβδομάδες με την διαφορά όμως ότι και οι δύο μας ο καθένας για τους λόγους του βρισκόταν μακριά από το μέρος όπου διαμένουμε το χρονικό διάστημα αυτό. Πάνω στην κουβέντα υπήρχε και ένταση κάποιες φορές για κάποια πράγματα , από την άλλη ίσως ήμουν υπερβολικός σε κάποια πράγματα που της έλεγα αλλά μου άρεσε πολύ και εν τέλει της είπα επειδή μέσα από τα μηνύματα χάθηκε για λίγο η ουσία ότι όταν επιστρέψει αφού το σκεφτεί και θέλει να βρεθούμε από κοντά και να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.Και ενώ πάνω στην τελευταία κουβέντα που κάναμε πέταξε το θέμα του να βρεθούμε από κοντά έστω και σε υποθετικό σενάριο (το σκεφτόταν από ότι φάνηκε ενώ πριν ούτε κουβέντα) μετά από λίγη ώρα έστειλε ένα μήνυμα πως πήρε μια απόφαση , να μην χάνω τον χρόνο μου και πως δεν θέλει να της πω κάτι άλλο να το αφήσουμε ότι έγινε έγινε και να περνάω καλά...δεν το περίμενα η αλήθεια είναι αυτό και πραγματικά επειδή είχα αναλύσει σε προγενέστερες κουβέντες ότι θέλω να την γνωρίσω κλπ. δεν είχα κάτι άλλο να πω και το άφησα αν και μέσα μου ήθελα να στείλω...Πέρασαν 4 μέρες όμως και με τρώει όλο αυτό...σε λίγες μέρες θα επιστρέψει και εγώ που θέλω τόσο να την δω μετράω τις μέρες αλλά η ίδια μάλλον το αντίθετο...ακούω γνώμες...

κορίτσια, αν σας ρωτήσει ο τύπος αν είναι ωραία η φίλη σας, δεν ξενερώνετε; Δεν τον βλέπετε μετά σαν σκατό μυρωδάτο;

Ρε παιδιά ειμαι η μόνη που δεν της αρέσουν τα καρναβάλια; το όλο αυτό κλίμα; ειπαμε να διασκεδάσουμε αλλα μη ξεφύγουμε από τα όρια μας