ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποια στιγμή στη ζωή μου έγινα «καταθλιπτικός» για περίπου τρία χρόνια. Μέχρι τα 18 νομίζω. Το δωμάτιό και ο υπολογιστής μου ήταν η ζωή μου τότε, αφού σπάνια έβγαινα έξω. Ήξερα πως ήμουν καταθλιπτικός καθώς επίσης και τον λόγο, αλλά δεν το θεώρησα ποτέ ως «ασθένεια».Ο λόγος;Κυρίως επειδή ήμουν απογοητευμένος επειδή οι άνθρωποι δεν έβλεπαν τον κόσμο όπως εγώ. Γι’αυτό δεν ήθελα να μιλήσω σε ανθρώπους γιατί δεν έβλεπα τον λόγο να έρθουμε σε επαφή. Έχασα όλους μου τους φίλους εξ αιτίας αυτού ενώ ήμουν αρκετά δημοφιλής στο σχολείο πριν συμβεί αυτό.Δεν μπορούσα να καταλάβω πως οι άνθρωποι μπορούσαν να πιστεύουν ακόμα σε θεούς, πως δεν καταλάβαιναν ότι το σχολείο δεν έχει καμία αξία ή ότι ζούμε πάνω σε μια γιγαντιαία σφαίρα ανάμεσα σε όλα αυτά τα θαύματα πέρα από την καθημερινότητα…πως και δεν αναρωτιόνταν για όλα αυτά τα πράγματα; Αισθανόμουν πως ζούσα ανάμεσα σε τυφλούς και κουφούς ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορούσα να επικοινωνήσω…πώς να μην αισθανόμουν κατάθλιψη;Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς πως η κατάθλιψη είναι μια φυσιολογική αντίδραση όταν είσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Αποφασισα απο την ημερα που χωρισα να αλλαξω πολλα πραγμματα να γραφτω στο γυμναστηριο να ξεκινησω καινουργιες δραστηριοτητες να κανω διατροφη καινουργιες γνωριμιες... Η σχεση μου με πηγε πολυ πισω με ζηλευε πολυ δεν ηθελε να δουλευω ουτε να βγαινω με φιλες και γενικα εξω βασικα δεν ηθελε τιποτα!! Με πηγε πολυ πισω σαν ανθρωπο εχασα φιλες , φιλους αλλαξα παρα πολυ διπλα του... Γενικα ημουν αυθορμητη , γλυκια , με χιουμορ οταν αρχισαν η προσβολες και η κακιες αλλαξα κι εγω εχασα πολλα χαρακτηριστικα του εαυτου μου.. Εγινα ποιο κλειστη ... Ημουν μια αλλη οχι αυτη που πραγματικα ειμαι!!! Πλεον που ειμαι μονη θελω να ζησω πολλα πραγματα που δεν εζησα να ντυνομαι οπως θελω να βγαινω εξω να περναω καλα να παω διακοπες και να χαμογελαω γιατι μαζι του μονο εκλαιγα .. Με λιγα λογια θα ξεκινησω απο το μηδεν ελπιζω πως θα τα καταφερω και τοτε θα ειμαι πραγματικα χαρουμενη και ευτιχισμενη!!

Τον γνώρισα στο διαδίκτυο και όσο μιλούσαμε μου έδειχνε έναν χαρακτήρα με τσαμπουκά (με την καλή έννοια). Βγήκαμε και έπαθα σοκ, όχι λόγω εμφάνισης τον είχα δει σε φωτογραφίες το ίδιο ήταν. Μόλις τον είδα να έρχεται δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που περίμενα σαν φυσική παρουσία. Φαινόταν πολύ διστακτικός και ανασφαλής, μιλάμε για 39 χρονών άντρα. Περίμενα να δω έναν άντρα με αέρα και αυτοπεποίθηση τι πράγμα ήταν αυτό. Μου πούλησε προσωπικότητα που δεν έχει, σιγά μην είναι αυτός σε θέση να υποστηρίξει όσα έλεγε και σιγά που θα τον πάρουν σοβαρά. Εγώ μια φορά δεν τον πήρα σοβαρά, μου φαινόταν ότι βγήκα με ανήλικο. Next.

καποιο μοναχοπαίδι που οι γονείς του δεν ζουν; Μπορεί να μου πει πως είναι η ζωή του; ευτυχια νιώθει; χαμογελάει;

Εδώ και ένα χρόνο είμαι σε ελεύθερη σχέση με κάποιον, περνάμε πολύ καλά μαζί, γενικώς όλα πηγαίνουν πολύ καλά.Ώσπου μου ζήτησε να έρθει και τρίτο άτομο σε μία από τις συναντήσεις μας. Εγώ ήμουν κατηγορηματική, ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, όχι όμως αυτό. Μου το έχει ξαναπεί δύο φορές. Αναρωτιέμαι τι δεν καταλαβαίνει. Περιμένει να αλλάξω γνώμη; Τι να κάνω για να καταλάβει;

Χθες βγήκα έξω με την παρέα μου σε βραδινό μαγαζί για ποτό. Εκεί που χόρευα είδα κοντά μας έναν τόσο ωραίο άντρα, δεν περίμενα να έρθει σε εμένα . Από αυτούς που λες πως χαλαρά θα μπορούσε να ήταν μοντέλο ή ένας ηθοποιός. Ήρθε, γνωριστήκαμε, χορέψαμε. Συμπαθητικός μου φάνηκε. Μου ζήτησε τα στοιχεία επικοινωνίας μου. Οπότε καλό μου σύμπαν , ας συνωμοτήσεις , να βγούμε ένα ραντεβού. Από ότι φαίνεται έπαθα την πλάκα μου.

να σε ξυπνάει και να πέφτει επάνω σου ένας εξάχρονος μονόκερος. Καλές Απόκριες ρε και μην μιζεριάζετε σε κάθε γιορτή. Πάτε στο καρναβάλι αργότερα, πετάξτε αύριο χαρταετό, γιατί από την Τρίτη έρχεται πάλι η ρουτίνα της καθημερινότητας.

Ένα από τα πρωινά που θα ήθελα όσο τίποτα να βλέπαμε αυτον τον όμορφο ουρανό μαζί..Να κάναμε αυτή τη διαδρομή μαζί.Εγω και εσύ κανένας άλλος..Το ξέρω αδύνατον να κρατάω μια ελπίδα..Κι όμως όσο και να με πονάει δεν την αφήνω.Καλή δουλειά όμορφε :*

Εδω και ενα χρονο εχει γινει ποο απομακρος,πιο ψυχρος αυτος που τρελαινοταν για μενα.Το ριχνει στα οικονομικα του στα διαφορα προβληματα αλλα η διαισθηση μου λεει αλλα.Ειναι λαθος να του το ξαναθιξω;Με πληγωνει αυτη η απομακρη σχεδον φιλικη σταση του...αξιζω καλυτερη συμπεριφορα.Και να φανταστειτε στην αρχη με παρακαλουσε..

Γνωρισα ενα παιδι στν Ελλάδα..ο οποιος μενει σ ευρωπαικη χωρα. Ολα καλα στν αρχη φαινοταν ιδανικος περνουσα όμορφα..τν ειδα μια βδομαδα στν Ελλάδα,βγαίναμε καθε μερα κ μετα εφυγε για εξωτερικό..τρεις μηνες επικοινωνουσαμε..έβλεπα κάποια κυκλοθυμικα σημαδια,προβληματιζομουν αλλα δε φαινοταν κατι παθολογικό..κανόνισα να παω εκει π μενει στο εξωτερικο να τν δω..κ αρχισε να βγαζει μετα απο δυο μερες παρανοια στην συγκατοικηση..κ να με μειωνει για λογους π δεν ηταν ουσιαστικοι..οσο κ να του εξηγουσα οτι κανει λαθος..δεν μ αφηνε να μιλησω ..δεν μ ακουγε κ προσπαθούσε να φωναζει κ να μ μειώνει..καθως δεν ηξερα κ τν γλωσσα υπεφερα..ειχα τα πράγματα μ στο ενοικιαζομενο π ηταν μακρια απο εκει π ειμασταν..ενιωθα τν γη να σειεται κατω απ τα ποδια μου..ηθελα να φωναξω βοηθεια ακομα κ σ εναν περαστικο..επι ώρες με μειωνε κ δεν σταματουσε οσο και να τον επαιρνα με το καλο..το αποτέλεσμα ηταν να προσπαθήσω ψυχραιμα να ελιχθω κ να τον κανω να γυρισουμε πισω κ να παρω τα πράγματα μ να παω σ ενα ξενοδοχειο να νιωσω καλα..αλλα μεχρι κ σ αυτο αρχισε να φωναζει..οτι Πρέπει να κανω υπομονή να μεινω μαζι του ειτε μ αρεσει ειτε οχι.μεχρι να επιστρεψω Ελλάδα..με ελιγμους καταφερα να διαφυγω..οι άνθρωποι αυτοι ειναι χειριστικοι..τρέφονται με το να ξεφτιλίζουν τους αλλους κ οταν νιωθουν απορριψη δεν το δεχονται αντιδρουν. Προσοχη σ ανθρώπους π δεν γνωριζετε καλα..να στε παντα ασφαλεις να ξερετε οτι εχετε καποιον που μπορείτε να απευνθειτε,αν συμβει κατι..ευχομαι να μην συμβει ποτε σ καμια κοπελα αυτο..ζουν αναμεσα μας αυτοι οι άνθρωποι κ καλο ειναι να προσεχουμε..το παθημα μ εγινε μαθημα