Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Πώς μπορώ να επιδιώξω μια τυχαία συνάντηση με αυτόν που μ ενδιαφέρει? Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τον πλησιάσω. Να προσπαθήσω να τον συναντήσω σ ένα σουπερμαρκετ? Η καλύτερα σε κάποιο δρόμο χωρίς κόσμο που θα περπαταει μόνος του?
Να σου στέλνει όλη μέρα μηνύματα ο άλλος και ξαφνικά να φεύγει για καφέ και να εχει εξαφανιστεί για 8 ώρες λέγοντας πως θα σου στείλει όταν γυρισει; Μήπως ήταν απλά δικαιολογία και δεν ξαναστειλει τύπου πήγε να πετάξει σκουπίδια και δεν ξαναγυρισε;
Σε ψάχνω σε μέρη που μπορεί να πηγαίναμε. Σε πρόσωπα που μπορεί να σου μοιάζουν.Σε ψάχνω όταν κάνω βόλτα με το αμάξι, το βράδυ.Σε ψάχνω όταν ακούω στίχους που μου τραγούδαγες. Σε ταξίδια που μπορεί να κάναμε.Σε ψάχνω στις πρώτες μέρες της άνοιξης, στις αποβάθρες ενώ περιμένω το τρένο.Σε ψάχνω...Σε ψάχνω παντού και δεν σε βρίσκω πουθενά...
Κορίτσι μου, ξύπνα. Μη σκοτώνεις τον εαυτό σου μέρα με τη μέρα για αυτόν που αγάπησες και σε πάτησε κάτω. Μη χάνεις τις μέρες σου, τις εβδομάδες σου, τους μήνες και τη ζωή σου. Ξύπνα και σήκω επιτέλους από το λήθαργο που έχεις πέσει. Αν ήθελε θα ήταν δίπλα σου. Πόνα, πέσε, σήκω τώρα. Εαυτέ μου αγάπησέ με.
Σε κατι μερες μετακομιζω στο Λονδινο. Μονη μου. Χωρις κανεναν νιωθω ενα τεραστιοοο αγχος. Σκεφτομαι και αν δεν τα καταφερω και αν δεν μου αρεσει καθολου; Μετακομιζω εχοντας βρει δουλεια αλλα και παλι ειναι τρομακτικο. Αν εχεις καποιος παρομοια εμπειρια ας σχολιασει. Ξερω οτι στην αρχη θα ειμαι μονη μου και θα ειναι δυσκολο αλλα δεν πρεπει να αφηνουμε και καποιες φορες την ασφαλεια μας για να ξεκινησουνε κατι καινουριο;
Σημερα βγήκα με μια φίλη. Πηγαμε σε ένα μαγαζί και εκεί με κοίταζε ενας στο μπαρ.. το παιδί δούλευε εκεί. Εγώ της έλεγα ότι με κοιτούσε όλο το βράδυ. Και όντως η αλήθεια είναι αυτή. Ότι με κοίταζε. Μετά από λίγη ώρα μου λέει μην χαίρεσαι δεν κοιτάει εσένα.πρεπει να τα έχει με την ξανθιά από πίσω..και ότι και καλά περνούσε και της μιλούσε. Εγώ ήμουν πλάτη και δεν έβλεπα τι γινόταν.. μετά από λίγο η κοπέλα εκείνη έφυγε και δεν τον χαιρετισε είδα δηλαδή ότι δεν είχαν κάποια σχέση..γιατί να μου το πει αυτό η φίλη μου; ότι και καλά δεν κοιτά εμένα; Με ενοχλεί που όσους της έχω πει ότι με φλερτάρουν κάτι θα βρει να πει αντίθετο και συνεχώς μου λέει ότι κοιτανε άλλες γυναίκες και όχι εμένα. Κόμπλεξ;;; Τι πιστεύετε;
Μου έλεγε κατά καιρούς για άλλες γυναίκες, αρκετές πιο όμορφες απο εμένα και εγω απλά ζήλευα και κάποιες φορές γκρίνιαζα κιόλας... Ήταν η παγίδα του για να δει πως αντιδρώ, αν πιστεύω σε εμένα και στον εαυτό μου και με αυτή την στάση που είχα, αντί να αρχίζω να τις σχολιάζω και εγω για το πόσο όμορφες είναι και οχι να ζηλεύω, πολύ πιθανόν κατάλαβε οτι δεν τα έχω και τόσο καλά με εμένα και φυσικά και δεν είμαι καθόλου χαλαρή αν κάποια ομορφότερη απο εμένα τον περιτρυγυρίζει...Γιατί να μην μπορώ γενικά να είμαι χαλαρή και άνετη με πίστη σε εμένα;