ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καποια που βρήκε την αληθινή αγάπη μετα τα 37;;;; Δεν ξέρω γιατί νιώθω τόσο άσχημα.. όλοι ζευγάρια και εγώ μόνη..

Μερικες φορες περπαταω στο διαδρομο στη σχολη για να μπω μαθημα και εχω παρατηρησει πως καποιες κοπελες κανουν νοημα μεταξυ τους κατι λενε και γυρνανε 90 μοιρες γωνια και με κοιτανε καθως περναω...Αλλες φορες εκει που κανουμε μαθημα τις ''πιανω'' να με κοιτανε και στρεφουν αμεσως το βλεμμα τους αλλου...Συνηθως απο τις ιδιες γινεται αλλα δε ξερω...θελουν να το παιξουν δυσκολες?...ή ειναι ιδεα μου?...

29 χρόνων...2 σχέσεις μεγάλες. Και οι δυο τους μου εξομολογηθηκαν οτι ερωτεύτηκαν άλλον κι έφυγαν..

... να γνωρίσω μία κοπέλα, να την ερωτευτώ, να με ερωτευτεί, να είμαστε μαζί και περνάμε όμορφα.Έχω ανάγκη να δώσω και να πάρω λίγη αγάπη επιτέλους... :(Έφτασα 25 και ακόμα να βρεθεί κάποια...

Γεια σας,είμαι σε σχέση τον τελευταίο χρόνο με έναν άνθρωπο πάρα πολύ καλό που εκτιμώ. Δε συνηθίζουμε να έχουμε καβγάδες και συζητάμε ήρεμα και με διάλογο τα μικρά μας προβληματάκια. Το μοναδικό θέμα που έχω και νιώθω ότι δε θα αλλάξει και ότι πρέπει να πορευτώ με αυτό είναι το γεγονός ότι ο σύντροφός μου δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία. Πρέπει να τα οργανώνω όλα εγώ, να φροντίζω για τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στο σπίτι, να κάνω τα ψώνια και γενικότερα όλα περνάνε από το δικό μου χέρι. Είναι πρόθυμος να βοηθήσει όταν όμως του το ζητήσω εγώ. Δεν παίρνει ποτέ την πρωτοβουλία να βοηθήσει την κατάσταση. Τον νιώθω πολύ αδύναμο δίπλα μου και εγώ πάντα το στήριγμά του. Τον αγαπώ και τον φροντίζω όμως δε θέλω ούτε ένα γλυκό κουταβάκι , ούτε και ένα παιδάκι... Θέλω να νιώθω γυναίκα και να έχω έναν άντρα που μπορώ να βασιστώ πάνω του. Αναγνωρίζω πολλά καλά στοιχεία όμως δεν ξέρω αν μπορώ να πορευτώ μαζί του στο μέλλον. Μπορεί να μην ακούγεται τόσο σοβαρό όμως είναι πολύ κουραστικό να παίρνεις το ρόλο της γυναίκας και του άντρα ταυτόχρονα. Προβληματίζομαι πολύ...

Καλησπέρα. Είμαι γυναίκα 24 χρονών. Έχω παρατηρήσει ότι με κοιτάζουν περισσότερο (στα πλαίσια του φλερτ) αντρες μεγαλύτερης ηλικίας (γύρω στα 50) σε σχέση με νεότερους. Δεν μεγαλοδειχνω γενικά αλλά ντυνομαι λιγο πιο κυριλε (σακάκια κλπ). Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό?

Φοβάμαι όταν με κρίνουν οι άνθρωποι. Συνήθως όταν κάποιος με βλέπει θα πει "τι όμορφη και επιτυχημένη κοπέλα.. Έχει την τέλεια ζωή". Έχω τα πάντα. Είμαι αυτή η κοπελα που κάνει τα πάντα σωστά, τα αγόρια την θέλουν και οι κοπέλες την ζηλεύουνε. Σήμερα μια κοπέλα μου χαμογέλασε και της χαμογέλασα και εγώ. Μέσα μου σκέφτηκα "τι γλυκό που χαμογελάει σε άγνωστους. " Μόλις έφυγα ένας φίλος μου, μου είπε ότι η ίδια κοπέλα με κοίταξε και έκανε μια άσχημη έκφραση.. Πόση υποκρισία έχουν οι άνθρωποι πια?? Όλοι αυτοί που κρίνουν τους άλλους μόνο και μόνο από απλή ζήλια δεν ξέρουν την ιστορία του καθενός. Όλοι αυτοί που με ζηλεύουν η με κρίνουν δεν ξέρουν τι ζω εγώ καθημερινά. Δεν έχουν ιδέα. Η ψυχολόγος μου, μου είπε να γράφω αυτά που νιώθω όταν θα είμαι στεναχωρημένη. Προσπαθούσα λοιπόν να γράψω σε ένα χαρτί αυτά που ενιωθα για δύο ώρες αλλά το χαρτί παρέμεινε άδειο και δεν θα μπορούσα να το έχω περιγράψει καλύτερα..

Δεν ξέρω τι γίνεται…. Σε βλέπω παντού μπροστά μου…..Θέλω να τρέχω έξω στους δρόμους και να ουρλιάζω το όνομα σου……Θέλω να χαράξω το όνομα σου, πάνω στο κορμί μου….Δεν ξέρω που να ζητήσω βοήθεια πια…. Απόγνωση καρδιάς και μυαλού, σε επίπεδα σχιζοφρένειας πλέον….Και όσο πιο πολύ προσπαθώ να πω ότι “η ζωή συνεχίζεται”, τόσο η συναισθηματική και ψυχική κατολίσθηση γίνεται πιο απάλευτη…. Και το πιο ωραίο….. δεν θέλω άλλη… το καταλαβαίνεις;… ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΗ… δεν υπάρχουν άλλες για μένα..Πρέπει με κάποιο τρόπο να πάθω αμνησία…. Δεν γίνεται αλλιώς.

όταν ει μουν 15 ετών ονειρευόμουν να με αγαπήσει ένας άνθρωπος ,να με χει σα τον πιο γλυκό κι αγαπημένο του άνθρωπο στην ζωή . περάσαν τα χρονιά περίμενα έψαχνα και εγω συνάμα να τον βρω μα τίποτε, η πεζή πραγματικοτητα με γείωσε. έφτασα 36 σχεδόν και οχι μόνον δε βρήκα τον άνθρωπο μου μα ούτε ένα ενδιαφέρον από άντρα δε βρισκω . τώρα οι πιο πολλοί μικροί μεγάλοι μου μιλάνε αδιάφορα τυπικά οπού βρεθώ με το σι σ και το σας κι αυτό το κυρία μου, που ακούγετε ανατριχιαστικο στ αυτιά μου.για ποτε μεγαλώνεις και ουτε όνειρα πια ούτε τίποτε. προτάσεις γάμου απο 80 ριδες και πολύ σου είναι. οταν πλέον σε βλέπουν σα σεβάσμια θειτσα άντε γεια δε μπα να αισθανότανε 15 χρόνων παιδί ?? σε γειώνουν οι γύρο σου. όταν βγαίνεις έξω που οι άλλοι φλερτάρουν περνάν τέλια μιλούν στον ενικό κι ας μην γνοριζοντε, ούτε κυρία ούτε πληθυντικός, όλα ανέμελα όμορφα. σε μαγαζιά σε σούπερ μάρκετ και τετοια. μόνον εγώ το βλέπω αυτό και ξενερώνω ???

Το πρώτο πράγμα που μου λένε συνήθως όταν πρωτογνωρίζω κάποιον, είναι ότι βγάζω μια ηρεμία. Πώς γίνεται αυτό βρε παιδιά όταν μέσα μου νιώθω τόσο λυπημένη και κάθε μέρα έχω άγχος; Βέβαια ξέρω να το κρύβω αρκετά καλά, αλλά δε μ αρέσει να βγάζω αυτό σαν πρώτη εντύπωση, γιατί δεν είναι κάτι αληθινό, δε νιώθω ήρεμη μέσα μου