ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ολες μου οι ερωτικες συναναστροφές είναι 10+ χρόνια μεγαλύτεροι . Πρώτη φορά έκανα έρωτα στα 18 μου έχοντας αρκετά χρόνια διαφορά με την τότε σχέση μου , λόγο απόστασης μετέπειτα αλλαγή πόλης όλο αυτό έληξε σύντομα , πληγώθηκα αλλά σκέφτηκα ότι εν τέλη δεν ήταν αυτό που αναζητούσα και ήμουν αρκετά μικρή για να έχω μια και τελική σχέση ! Έπειτα από μήνες γνώρισα κάποιον κοντά στην ηλικία μου που είχαμε μόνο 5 χρόνια διαφορά , τον ερωτεύτηκα τρέλα ήταν ένα άτομο που θα με τραβούσε να κάνουμε πράγματα και να με βγάζει από την ρουτίνα μου . Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ , με κορόιδεψε αρκετά , αν φανταστείτε ότι είχε μια σχέση που την κρατούσε κρυφή . Του ζήτησα εξήγηση και πραγματικά με τσάκισε όταν μου ειπε ‘ την αγαπάω δεν μπορώ να την αφήσω αλλά με εσένα είμαι ερωτευμένος ‘ ότι ένιωθα για αυτό το άτομο έσβησαν κατευθείαν μέσα μου και αποφάσισα να πω στον εαυτό μου πάμε παρακάτω , το οποίο έτσι έκανα. Βγήκα ραντεβού με κάποια άτομα και δεν το ξανά επανέλαβα πάντα έβρισκα κάτι να με χαλάει και να μην προχωράω παρά κάτω . Έμεινα μόνη μου αρκετό διάστημα . Μέχρι που γνωρίζω εκείνον στα 21 μου εγώ και εκείνος στα 38 του . Ένιωθα οτι η ευτυχία μου χτύπησε την πόρτα ,ότι βρήκα το άλλο μου μισό , έκανα παρά πολλά όνειρα . Ένας τόσο όμορφος άντρας , επιτυχημένος , ευγενικός , γλυκός , ξεκάθαρος απέναντι μου και σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να πάει στραβά ; Κ όμως κανένας δεν είναι ότι φαίνεται τον πρώτο καιρό . Μετά από κάποιους μήνες ξεκίνησε να είναι ζηλιάρης και γκρινιάρης , αποκόπηκα από τους πάντες , ήθελε να γνωρίζει να πάντα , που βρίσκομαι , τι κάνω , που μιλάω , τι λέω , ακόμη ήθελε μέχρι να αποκοπώ και από την οικογένεια μου . Μου είχε απαγορέψει να βγαίνω μέχρι αργά ή να πηγαίνω σε νυχτερινά μαγαζιά με φίλες μου χωρίς να είναι εκείνος παρόν . Δεν με μείωσε ποτέ , μου ανέβαζε συνεχώς την αυτοπεποίθηση που είχα χάσει λέγοντας μου πόσο όμορφη και έξυπνη είμαι και ότι δεν μου λείπει τίποτα . Μετά από καιρό καταπίεσης και πλέον κάνοντας μόνο ότι ήθελε εκείνος καταπατώντας τα δικά μου θέλω , άρχιζε να ψάχνει για το παρελθόν , με ποιον είχα μιλήσει , με ποιον βγήκα , για τις σχέσεις κ γενικότερα όλα λες και εγώ στην ηλικία που ήμουν θα μπορούσα να έχω κάνει πολλά πράγματα και με πολλούς . Είχε θέμα ήθελε να είναι πρώτος σε όλα , οι πρώτες διακοπές , η πρώτη αληθινή αγάπη , ο πρώτος αληθινός έρωτας . Δεν μπορούσα να το αντέξω αυτό , και δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν χωρίσαμε μου είπε ‘ κανένας δεν θα σε αγαπήσει όπως εγώ , κανένας δεν θα νοιαστεί όσο εγω για εσένα ‘ και για κάποια στιγμή σκεφτόμουν ότι όντως να μην αξίζω να με αγαπάει κάποιος ή να μην γίνω ποτέ ευτυχισμένη . Με έβγαλε τελείως από την ζωή του όπως έκανα και εγώ , καμία επαφή στο κινητο, καμια επαφή στην ζωή και καμία επαφή στην καθημερινότητα . Πάμε στο σήμερα. μετά από καιρό τον είδα μπροστά μου , πάγωσα η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά ήταν έτοιμη να σπάσει και έσπασε το ένιωσα , είδα έναν άλλο άνθρωπο . Αυτός ο άνθρωπος που έλεγε ότι μαγαπαει και θα έκανε τα πάντα για εμένα με κοίταξε με ένα κενό βλέμμα και γελώντας έκανε νόημα στον φίλο του που ήταν μαζί , έχοντας και 2 κοπέλες στην παρέα που ίσως υπήρχε κάτι !! Γύρισα σπίτι έκλαψα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη , βλέποντας ποσο χάλια είμαι για έναν άντρα που δεν το αξίζει όλο αυτο . Είδα παρά πολύ καθαρά μέσα από αυτόν τον πόνο και τα δάκρυα ότι δεν αξίζει αυτός ο άνθρωπος ούτε ένα βλέμμα . Η καρδιά μου το ξέρει πως άντεξα όλες αυτές τις φωνές και τις απαιτήσεις . Ελπίζω μόνο να μην είναι έτσι η αγάπη γιατί αν είναι έτσι εύχομαι να μην με αγαπήσει ποτέ κανένας . Θέλω τόσο πολύ μια αγκαλιά . Μήπως εγώ είμαι το θέμα και οι επιλογές μου ; Γιατί συναναστρέφομαι με αυτήν την ηλικία ; Μήπως έχω κάποιο πρόβλημα ; Το ξέρω είμαι απαράδεκτη για την επιλογή και για τα χρόνια διαφοράς αλλά κανένας δεν μου είπε τίποτα , ποσό μάλλον και οι γονείς μου το γνώριζαν κ δεν είχαν αντίρρηση , μέχρι και η μητέρα μου είχε καλές σχέσεις μαζί του . Γιατί όμως έμπλεξα έτσι ; Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω εκφράσει ποτέ κάτι κακό για εκείνον σε αντίθεση με αυτόν που σίγουρα έχει πει κακά λόγια για εμένα , αυτό μου λέει το ένστικτο μου !!

Εδώ και 3μιση χρόνια είμαι σε σχέση με εναν άνθρωπο που με αγαπάει παρά πολύ και τον αγαπω και εγώ. Τους τελευταίους μήνες όμως, αισθάνομαι πως το ερωτικο στοιχείο έχει σβήσει. Τον αγαπω παρά, παρά πολύ. Μόνο σε αυτόν ανοίγομαι, είμαι 100% ο εαυτός μου, νιώθω ελεύθερη. Ωστόσο δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι δυνατόν, εφόσον με αγαπα και τον αγαπω να μην υπάρχει πια έλξη. Εδω και αρκετό καιρό, έχουμε κάποιες διαφωνίες. Εκείνος είχε επιλέξει να εργαστεί στα καράβια για 6 μήνες και εγώ τον περίμενα γιατι μου είπε πως θα πήγαινε για 1 και μόνο φορά. Ωστόσο, τωρα που γύρισε μου λέει πως θα ξαναπάει και πως σκέφτεται να το κάνει μόνιμη δουλειά. Αυτό είναι κάτι που εγώ δεν μπορώ να το υπομείνω και να το αντέξω. Πάντα έλεγα πως δεν μπορώ να είμαι μακριά από την σχέση μου για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα. Νιώθω πως σε αυτό το κομμάτι δεν με υπολογιζει. Έχω πει 2 φορές πως θα τον χωρίσω και έχω παει να τον συναντήσω αποφασισμένη, όμως δεν μπορώ. Σφίγγεται η καρδιά μου όταν τον βλέπω, όταν μου λέει και μου δείχνει ποσό με αγαπάει και καταλήγω να ΚΛΑΙΩ και να ξεσπαω από την πίεση που αισθάνομαι εδώ και τόσους μήνες. Έχω προσπαθήσει παρά πολλες φορες να αφήσω πίσω όλα αυτά που με προβληματίζουν. Έλεγα για μήνες πως όλα αυτά ήταν μια φάση. Η φάση αυτη, ομως, δεν περνάει, ο ερωτας δεν επιστρέφει. Είμαι πολύ μπερδεμένη, νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο, δεν μπορώ να διαχειριστώ την πίεση που νιώθω και τη μάχη που γίνεται μέσα μου. (Είναι και για τους δυο μας η πρώτη μας σχέση. Εγώ είμαι 23 ετών).

Οταν ημουν μικρή έλεγα θα μεγαλωσω και θα έχω το αμάξι μου να πηγαινω όπου μου καπνίσει. Ομως η ζωή τα εφερε αλλιώς: στα 36 μου πλέον δεν μπορώ να πάω ούτε για ενα μπάνιο χωρις να εξαρτώμαι απο τα κτελ. Ειμαι σε ενα παλιοχώρι και δεν εχω πρόσβαση πουθενά χωρις αμάξι. Με τοσο χαμηλους μισθους απορώ πώς γίνεται και ολοι εχουν το δικο τους αμάξι.Εξω γινεται χαμός απο αμάξια. Ομως παιδιά, δεν την παλεύω να πάρω εναν κουβά με ρόδες γιατί ειναι δεν τπάρχει καμία ασφάλεια μεσα μια σακαράκα. Στενοχωριέμαι καθε μέρα που στην ηλικια αυτή ειμαι τοσο πισω στο θεμα της οδηγησης. Νιώθω κατώτερη και οτι μου λειπει κάτι. Ντρέπομαι και το εχω κόμπλεξ και βεβαια ζω σαν έφηβη αφου εξαρτιεμαι απο τους άλλους στις μετακινησεις μου.

Γιατί η πρώην μου κάνει κόλπα ; Μιλάμε κανονικά χωρίς να πιέζουμε κάτι , αλλά καταλαβαίνω πως μου λέει εσκεμμένα πως της συνέβη κάτι όπως πχ ατύχημα ή δεν ένιωθε καλά και απευθείας χάνεται , ώστε εγώ να τρώγομαι. Το κακό είναι ότι πιάνει , ένα μικρό καλό είναι ότι το καταλαβαίνω πως το κάνει εσκεμμένα. Γιατί όμως ; Ps δεν είναι ότι με αποφεύγει ή κάτι , από μόνη της μου στέλνει απ' το πουθενά , μου λέει για κάτι άσχημο που της συνέβη και χάνεται.

Από την μια σου λέει είμαστε φίλοι δεν τρέχει κάτι ερωτικό μεταξύ μας από την άλλη σου λέει είσαι η γυναίκα της ζωής μου και έχεις κερδίσει την καρδιά και την ψυχή μου είσαι το άλλο μου μισό με κανεναν και καμία δεν ενιωσα έτσι τι συμβαίνει δεν βγάζω άκρη την μια στο παίζει φίλος και από την άλλη έχει τέτοια ξεσπάσματα που παραδέχεται εν μέρη το ενδιαφέρον του.

ειμαι 28 χρονων και δουλευω στο αντικειμενο μου, αλλαζοντας τρια εργασιακα περιβαλλοντα τα τελευταια 6 χρονια καθως τα δυο σε ιδιωτικο τομεα και το τελευταιο πλεον στο δημοσιο. Στο αντικειμενο μου ειμαι overqualified ηδη, δουλευοντας σκληρα φυσικα στον ελευθερο μου χρονο. Δυστυχως ομως αντιμετωπιζω εχθρικα ατομα γυρω μου ενω ειμαι ενα παιδι φιλοτιμο κοινωνικο και εργατικο. Προσπαθω να μην με επηρεαζουν ολες οι αρνητικες συμπεριφορες των συναδελφων μου προς το μερος μου ωστοσο οσο και να το δουλευω τους βλεπω καθε μερα και περναω τοσες ωρες μαζι τους. Πολλες φορες ξυπναω και δεν θελω να παω στην εργασια μου οχι γιατι δεν μου αρεσει (την λατρευω) αλλα γτ δεν θελω να δω τα μουτρα τους. Συνεχεια σκεφτομαι πως αν απλα ειχαμε το ιδιο βιογραφικο κανενας δεν θα μου φερονταν ετσι. Λυπαμαι που συμπεριφερεστε ετσι στην νεα γενια αντι να την αγκαλιασετε και να πορευτειτε μαζι οπως θα θελατε να κανουν το ιδιο για εσας και τα παιδια σας.

Είμαι δειλός. Το παραδέχομαι. Συν το ότι, έχω την τάση να μπλέκω σε σχέσεις αδιέξοδες, αντικειμενικά με ακατάλληλα πρόσωπα, παρασυρόμενος από τον ενθουσιασμό (και από την επιπολαιότητά μου), με τελικό αποτέλεσμα, κάποια στιγμή να το μετανιώνω και να μην ξέρω πώς να απομακρυνθώ (το είπα και στην αρχή, είμαι δειλός),Πιο συγκεκριμένα, είμαι σε σχέση εδώ και 9 μήνες. Η σχέση από την αρχή ήταν κάπως αλλόκοτη, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσω. Μετά τον ενθουσιασμό των πρώτων μηνών, ομολογώ ότι, κάπου άρχισα να κουράζομαι και να βαριέμαι και λιγάκι. Η συγκεκριμένη σχέση ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να καταλήξει κάπου και άρα, από την πλευρά μου έχω αρχίσει να χάνω το ενδιαφέρον μου, κάτι το οποίο έγινε πολύ απότομα. Ενώ τους πρώτους 6-7 μήνες πετούσα στα σύννεφα, ξαφνικά άρχισα να προσγειώνομαι απότομα. Αν δηλαδή ήμουν στο 100%, τώρα είμαι στο 40%.Δεν έχω ξενερώσει, που λέμε, απλώς αισθάνομαι ότι πλέον δεν με γεμίζει όλο αυτό. Το κακό είναι ότι, μάλλον επειδή η σχέση μου αυτό το έχει αντιληφθεί, έρχεται όλο και πιο κοντά μου συναισθηματικά, με αποτέλεσμα να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Το ότι η σχέση είναι εξ αντικειμένου αδιέξοδη, ασφαλώς το γνωρίζει και η ίδια. Αλλά, δεν θέλει να χωρίσει -το αντίθετο θα έλεγα-. Χτες βγήκαμε και ειλικρινά πέρασα πληκτικά. Σαν να μην είχα τίποτα περισσότερο να δώσω. Όταν γύρισα σπίτι μου, πέρασα πολύ πιο όμορφα και ας ήμουν μόνος. Λυπάμαι που το λέω, αλλά έτσι έγινε. Και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πλέον ξεκάθαρα ότι, πλέον δεν θέλω να είμαι άλλο μαζί της. Πώς θα μπορέσω να λήξω την όλη σχέση με τους μικρότερους δυνατούς κλυδωνισμούς; Πείτε καμία ιδέα...

Ενα άτομο με έκανε να νιωσω τοσο ομορφα.Συναισθηματα πρωτογνωρα,μοναδικά.Ομως καποια στιγμη ηθελε να απομακρυνθουμε.Μου ειπε οτι με αγαπα σαν ατομο αλλα μεχρι εκει αλλα στο τελος εμμεσως με πληγωσε πολυ.Νομιζω οτι καποτε ειχε νιωσει για μενα πολλα αλλα εγινε κατι και μετα απο αυτο πιστευε οτι εγω προσπαθουσα να τον προσεγγισω για να δικαιολογησω τα αδικαιολογητα.Δεν πειραζει ομως εγω ξερω τι ενιωσα οταν ημασταν μαζι και θα το φυλαω στην ψυχη μου.Παντα εχω μια κρυφη ελπιδα οτι θα μου στειλει να δει τι κανω και να ειμαστε μαζι αλλα ξερω αυτο...ονειρο απατηλο.Ας ειναι καλα με οποια,οπου και οπως θελει,δεν πειραζει.

Κουράστηκα. Θέλω να χωρίσω. Θέλω να φύγω από όλους και από όλα (σχεδόν). Βαρέθηκα. Δεν περνάω καλά πια. 14 χρόνια μετά και όλα μοιάζουν πλέον δύσκολα για αλλαγή. Πως θα το πω στους φίλους μας; Στους γονείς μας; Δεν θα καταλάβουν. Νομίζουν ότι είμαστε το "τέλειο" ζευγάρι, μας βλέπουν και μας χαίρονται. Αλλά εγώ κουράστηκα. Κουράστηκα να προσποιούμαι ότι όλα είναι καλά. Δεν είναι καλά. Δεν είμαι καλά. Δεν είμαι χαρούμενη πια. Θα ξεκινήσω ψυχολόγο, να βοηθήσω αρχικά τον ευατό μου και έπειτα να μπορέσω ίσως να κάνω αυτό το βήμα που τώρα μοιάζει γολγοθάς. Δεν με πειράζει να μείνω μόνη. Αντίθετα το θέλω πολύ. Το χρειάζομαι. Στα φετινά μου γενέθλια, συνειδητοποίησα ότι πέρασε ένας ακόμα χρόνος χωρίς να έχω κάνει τίποτα από όσα ήθελα. Απ' όσα χρειαζόμουν πραγματικά για μένα. Εκείνη την ημέρα αυτό που ήθελα πραγματικά είναι να είμαι μόνη. Προσποιήθηκα ότι χαιρόμουν που ήμουν μαζί τους. Για μία ακόμη χρονιά έμεινα στάσιμη. Ακόμη μία χρονιά χαμένη.

Καλησπέρα σας. Θα θιξω ενα ζητημα γνωστο στην ελληνικη οικογενεια. Εχω μεγαλο προβλημα με τον κουνιαδο μου. Δε τον συμπαθω και βαθια μεσα μου πιστευω οτι δε με συμπαθει ουτε εκεινος. Εκανε καποια σχολια για τα κιλα μου,αλλα φροντισα να το ξεπερασω. Εκεινο που με πονεσε ειναι οταν με αποκαλεσε μερικες φορες με το ονομα της πρωην συντροφου του αντρα μου. Αλλες φορες το εκανε μπροστα σε κοσμο και καποιες φορες στο ιδιο μου το σπιτι. Με σνομπαρει πολλες φορες και το εχω συζητησει ουκ ολιγες φορες με το συζυγο μου. Ο τελευταιος εχει την αποψη να μην ασχολουμαι μαζι του γιατι δεν ειναι κακος ουτε να παιρνω τοις μετρητοις αυτα που λεει γιατι υποστηριζει οτι ο αδερφος του ειναι ωραιοπαθης κ ψωνιο. Οταν ερχονται οι στιγμες να τον συναντησω τι να κανω; να του μιλαω; να μην του δινω σημασια;