ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις σε είδα στην Αττική. Και σε σκέφτομαι ανά διαστήματα πολύ, δεν σε έχω ξεχάσει. Και εννοείται δεν πάει το μυαλό σου ποια ειμαι. Μόνη μου χαίρομαι που σε είδα χάχαΑ.

Μα σας πω την αλήθεια είμαι μεγάλος.40 χρονών.Δουλεύω από τα 20,σπούδασα,έκανα μεταπτυχιακό,δούλεψα στην Αθήνα και τώρα πια αποτραβήχτηκα στο αγαπημένο μου χωριό μόνος.Όταν λέμε μόνος,εντελώς μόνος,χωρίς καν άλλους συγχωριανούς τον περισσότερο καιρό.Νιώθω πια ότι ξαναβρήκα τον εαυτό μου.Χρήματα έχω από τα σπίτια που νοικιάζω.Η γυναικεία παρουσία και η παρέα των φίλων δε μου λείπει.Μιλάω στο ίντερνετ κάθε βράδυ με την οικογένεια και τους φίλους και αυτό μου είναι αρκετό.Ξυπνάω ότι ώρα θέλω,φαγητό έχω άφθονο και κάνω βόλτες στα βουνά όλη μέρα ή σκαλίζω τον κήπο.Έχω λιώσει στα βιβλία,στο playstation και δε βαριέμαι.Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορώ να πετύχω κάτι τόσο γαμάτο χωρίς να χρειάζομαι το βάρος άλλων ανθρώπων για να νιώσω ευτυχισμένος.

Καλήσπερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου...με τον φίλο μου και πλέον αρραβωνιαστικό μου ήμαστε μαζι 2 χρόνια...η εγκυμόσυνη προέκυψε από επιπολαιότητα και των δυο μας..όταν έμαθα πως είμαι έγκυος δεν μπορώ να πω ότι στεναχωρήθηκα...όλες μου οι φίλες μου είπαν να κάνω άμβλωση γιατί είμαι ανέτοιμη για κάτι τέτοιο...δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό να μην κρατήσω το μωρό...ξέρω ότι θα είναι δύσκολα αλλά σκέφτομαι πόσες γυναίκες προσπαθούν χρόνια και δεν γα καταφέρνουν..τα παιδία είναι ευλογία οποιαδήποτε στιγμή και αν έρθουν...επίσης στάθηκα τυχέρη...ο φίλος μου έχει σταθερή δουλειά είμαστε καλά οικονομικά προς το παρόν...(έχουμε 10 χρόνια διαφορά) δεν χρειάζεται να διακόψω της σπουδές μου γιατί σπουδάζω στην πόλη μου...τις σπουδές μου τις επέλεξα με βάση την οικογενειακή μας επιχείρηση....και πρώτα ο θεός όταν πάρω πτυχιό θα εργαστώ εκεί άρα δεν θα είμαι εξαρτημένη οικονομικά από τον άνδρα μου...όλες οι συνομήλικες μου με λυπούνται... εγώ όμως δεν νιώθω λύπη...έχω κοντά μου ανθρώπους που με αγαπούν και με στηρίζουν...μεταξύ μας πάντα αυτό ήθελα να κάνω οικογένεια ίσως να έγινε νωρίτερα επειδη δεν τελείωσα τις σπουδές αλλά νιώθω πλήρης ακόμη και έτσι...πότε δεν ονειρεύτηκα μεγάλη ζωή και χρήματα και και και όλα αυτά που θέλουν να αποκτήσουν οι συνομήλικοι μου....μεγάλωσα σε μια πολύ όμορφη οικογένεια...οι γονείς μου με έκανα επίσης μικροί και έτσι ήμαστε και φίλοι γιατί επικοινωνούμε πολύ καλά...αυτό θέλω και γω....να κάνω μια όμορφη οικογένεια όπως αυτή που μεγάλωσα ....

Έχουν χωρίσει με την πρώην του εδώ και 1 χρόνο περίπου. Κρατάνε τυπικές επαφές για τα παιδιά. Του φέρεται άσχημα είναι η αλήθεια,εξώδικα,βαζει λόγια στα παιδιά για τον πατέρα τους(πρόσφατα μου είπε ότι ήταν έξω με τα παιδιά του και έστειλε μνμ στο ένα από αυτά και έλεγε τι θέλετε με αυτόν αφού δεν κάνει τίποτα για εσάς)... Στη γιορτή του δεν τον πήρε καν να του ευχηθεί ενώ αυτός την πήρε. Πρόσφατα πάλι του φέρθηκε άσχημα και παρ'ολα αυτά χθες της έστειλε ένα κομμάτι από τη νέα του δουλειά(μουσικός) και της έγραφε :με αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα μου τα λέει αυτός ότι συμβαίνουν. Το μήνυμα το τελευταίο το είδα εγώ τυχαία καθώς μου είχε δώσει το κινητό του να δω κάτι στο βαιμπερ(ε,απογυναικεία περιέργεια είδα το μήνυμα της και το άνοιξα).Εμείς βγαίνουμε σχεδόν 7 μηνες. Μόνο εγώ νιώθω ότι τη σκέφτεται ακόμα? Και με όλα αυτα που του κάνει?

Δεν αντέχω άλλο ...Είμαι πολύ αγχώδεις και δεν μπορώ τον εαυτό μου..Γράφω στο σχολείο διαγώνισμα και από το άγχος μου τα ξεχνώ και γράφω χάλια ..Και γενικά όταν αγχώνομαι χάνω τα λόγια μου και λέω αλλά Ντάλον με αποτέλεσμα να γίνομαι ρεζίλι ..

Είμαι 19 ετών και δεν έχω κανέναν για παρέα εκτός από το αγόρι μου. Είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά. Μένω θεσσαλονικηHelppppp

Το πραγματικό ενδιαφέρον από την επιβεβαίωση; Όταν έχετε μόνο τα τυπικά , καλημέρα τί κάνεις, και μιλάτε μόνο με τα μάτια; Υπάρχουν σημεία άραγε που μπορείς να καταλάβεις;

Ολη την ημέρα στο ΙΚΑ για μια βεβαίωση. Πάντως όλοι έχουμε την αίσθηση του χιούμορ. Ακομα στο ΙΚΑ είμαι . Και η ώρα είναι 2.28μμ .

Δεθηκαμε πολύ!μαζί επίσημα δύο βδομάδες.γνωριζομαατε όμως δύο μήνες. Και από χθες το βράδυ είναι εξαφανισμενος!! Δεν έχω καταλάβει τι του συμβαίνει..τον πήρα τηλέφωνο μια φορα δεν απαντάει.δεν θέλω να φανώ πιεστική. Αλλά η ανησυχια μου χτυπάει κόκκινο..φίλους δεν έχω ρωτήσει αλλά φανταζομαι ότι αν είχε συμβεί κάτι θα μου το λέγαν. Πολύ άσχημη η συμπεριφορά του όπως και να έχει και σημάδια υπήρξαν..δηλαδή λέγαμε να συναντηθουμε και το ανεβαλλε μια δυο φορες.αλλα οπότε βρισκόμασταν όλα ήταν τέλεια.εκει που είπα ότι βρήκα τον άνθρωπο μου..όλα χάλια παλι

Παντα ημουν κοπελα που προσεχε τον εαυτο της,δεν εννοω υπερβολες αλλα νορμαλ πραγματα...Το διαστημα που ημουν εγκυος ελεγα με σιγουρια οτι θα καταφερω να συνδυασω την δικη μου φροντιδα και του μωρου μου,το ειχα δεδομενο.Οκτω μηνες τωρα,μετρημενες στα δυο χερια οι φορες που καταφερα να κυκλοφορησω σαν ανθρωπος.Ποτέ ξανα δεν ενιωθα ντροπη και ασχημα για τον εαυτο μου,τα ρουχα μου ειναι παντα λερωμενα με φρουτοκρεμες,τα νυχια μου σπασμενα,μπανιο όποτε καταφερω να ξεκλεψω πεντε λεπτα...Και βοηθεια μηδεν...Δεν λεω ηθελα πολυ να κανω παιδι και νιωθω απεραντη ευτυχια οταν το κοιταζω,ομως εχω ξεχασει τον εαυτο μου,τον εχω αφησει πισω γιατι δεν εχω αλλη επιλογη.