ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα παίδες.Θα ηθελα τη συμβουλη σας για κάτι. Έχω έναν φίλο ο οποιος έχει να κάνει κατι με κοπέλα αρκετά χρονάκια και οχι απο επιλογή του. Ειναι αρκετα εμφανισιμος εξυπνος και με χιουμορ αλλα τα ραντεβου του με τις κοπελες σκετη αποτυχια. Επειδη τον γνωριζω αρκετα καλα καταλαβαινω οτι τον παρεξηγουν και τον θεωρούν αγενή αλλα αυτη η αγένεια ειναι επειδη ειναι λιγο ατσουμπαλος και ντροπαλος. Περα απο αυτά οι κοπέλες βλεπουν στην αρχή και την εμφανιση. Οπως ειπα ειναι εμφανισιμος αλλα το προβλημα του ειναι οτι δεν προσέχει τη σωματική του υγιεινή..Φαινεται οτι δε λουζεται συχνα και μπορει να φοραει τα ιδια ρουχα για συνεχομένες μερες..ακουγομαι κακια αυτη τη στιγμη το ξερω..απλως ειμαι σιγουρη οτι αυτο αποτρεπει τις κοπελες να κανουν κατι μαζι του αλλα δε ξερω πως να του το πω και να μη τον προσβάλλω γιατι παιζουν και διαφορα οικογενειακα και οικονομικα και λογικα θα παιζουν και αυτα ρόλο..Απλως δε ξερω τι να κανω και εγω για να τον βοηθησω και οσο τον αποφευγουν οι κοπελες που του αρεσουν αλλο τοσο απελπίζεται..

Sometimes it feels like you are drowning.Other times it seems like it’s a never-ending situation.The thing is that you need to constantly remind yourself that there will be some moments and even whole days when you will be alone and you will feel lonely. As hell. Throwing yourself out there is never easy. Who said it’s so easy anyway to talk to people and trying to form a relationship? Especially when the other person doesn’t seem keen to or even interested in it.Everybody thinks they know what loneliness is and give advice about how to overcome it by suggesting getting out there in the world and starting doing things. Start socializing. Join a gym class. Volunteer for a good cause. Help those in need. Take part in a project. It’s not easy. It never was. It never will be. For anyone. But as soon as you come to terms with that fact, your everyday life will be easier. You will be calmer and ready to face the world. And finally starting to realise that it is okay to be lonely, to feel lonely, to want to be lonely if that's what you need. And not feel bad about it.Because it is so much worse to feel lonely when you are surrounded by the wrong people than to be lonely but pleased with yourself.

Δεν ξέρω αν έχει γίνει της μόδας τελευταία αλλά έχω δύο γνωστές (δε γνωρίζονται μεταξύ τους, μένουν σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες) που τα τελευταία 2-3 χρόνια παρακολουθούσαν και οι δύο σενάρια κεραμικής. Έχουμε διατηρήσει επαφή μέσω facebook. Και οι δύο πρόσφατα άνοιξαν eshop και επισκέφτηκα και τα δύο για να τις υποστηρίξω. Ωραίες κατασκευές, βάζα και διακοσμητικά πιάτα είδα κυρίως. Κάναν ωραία δουλειά. Μιλάμε πάντα για πηλό. Φαντάζομαι νοικιάζουν κι ένα χώρο εργαστηρίου η καθεμιά για να δουλέψουν. Οπότε φαντάζομαι έχουν έξοδα. Αλλά 350 ευρώ για ένα βάζο η μία και 180 για ένα πιάτο η άλλη, καταλαβαίνω ότι απευθύνονται σε άλλο αγοραστικό κοινό από μένα, αλλά δεν είναι λίγο αισχροκέρδεια για κάποιον που μόλις ξεκίνησε;!Βέβαια και οι δύο είναι από πολύ πλούσιες οικογένειες οπότε σε αυτές τις τιμές θα έχουν συνηθίσει να βλέπουν τέτοια προϊόντα, όχι 10€ από το συνοικιακό κατάστημα που έχω συνηθίσει εγώ, αλλά, τι να πω, μου ήρθε ένα σοκ. Eγώ, αν είχα τέτοιο δικό μου eshop και κατασκευές, θα ξεκίναγα από 20€. Το mentality του φτωχού καλλιτέχνη δηλ, χαχα.Εννοείται ότι δεν τις υποστήριξα, ευχήθηκα με ένα μήνυμα, μέχρι εκεί.

Τις επόμενες 4 μέρες θα τις περάσω οικογενειακά. Θα ανέβω το δικό μου Γολγοθά. Όχι, δε με κουράζουν τα σόγια. Πρέπει να αντιμετωπίσω τους δαίμονες μου. Να βγάλω απ' το μυαλό μου τις άρρωστες σκέψεις. Να παραμείνω συνετή, ηθική και καθώς πρέπει. Να καταπνίξω τα ζωώδη ένστικτα και την ορμή.Θα περάσω 4 μέρες και θα κοιμηθώ 4 νύχτες κοντά στο μεγαλύτερο σεξουαλικό μου απωθημένο, τον μεγαλύτερο ξάδερφό μου.Θυμάμαι να είμαι 12 ετών να τον χαζεύω πως κοιμάται και να νιώθω πρωτόγνωρα ερεθισμένη.20 χρόνια μετά, ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που μου προκαλεί.Θυμάμαι διαχρονικά όπου μας έβλεπαν μαζί να μας ρωτάνε αν είμαστε ζευγάρι ακόμα κι αν ήμασταν με τα ταίρια μας. Και όλες οι πρώην του να μ' έχουν στη μπούκα.Δεν κάνω κάτι, δεν προκαλώ αλλά η σεξουαλική ένταση ανάμεσα μας νομίζω ότι είναι εμφανής.Τα αγγίγματα, τα βλέμματα, η στάση των σωμάτων μας όταν είμαστε κοντά, μαρτυρούν ότι μια σπίθα θα μπορούσε να κάψει το δάσος.Και καλούμαι ξανά, να είμαι όλη την ημέρα μαζί του και τη νύχτα να μας χωρίζει ένας τοίχος. Να ξαπλώνω, να φαντασιώνομαι και να έρχομαι σε οργασμό και ύστερα να κοιμάμαι πιο άδεια και κενή από ποτέ...Είμαι σίγουρη ότι βασανίζεται κι αυτός. Έχει αδυναμία στη "μικρή" και φαίνεται.Το δυστύχημα είναι ότι αυτή τη φορά θα είμαστε ασυνόδευτοι...

Αυτός που ήθελα δεν με θέλει, και τωρα ειμαι με κάποιον που δεν τον θέλω εγω. Μια χάρα τα παω. Τόσο δύσκολο είναι να συμπέσουν τα θέλω δύο ανθρώπων;

Μονη σαν το λεμονι.Παλι εφαγα ακυρο απο τις φιλες μου και ειναι και φιλες μου απο το σχολειο απ το δημοτικό τωρα ειμαστε 25 χρονων...και καλα φιλες... μια στην παρεα τελικα τις εξουσιαζει ολες και επειδη εγω αποφασισα να απομακρυνθω απ αυτη την και καλα κολλητη (γιατι μου κανε τη ζωη πατινι κι ας το παιζε η καλη για τους αλλους) το χουν παρει ολες αμανατι σαν να με *τιμωρουν* γιατι την τσουζει την αλλη και για μενα βεβαια δεν ηταν ευκολο να το αποφασισω αυτο.. και νομιζουν οτι ολα ειναι κουλ απο μεριας μου... γιατι ετσι; ειχα επενδυσει σ αυτη μας τη σχεση με τις υπολοιπες αλλα κριμα..Επισης αν αυτες θελουν να ειναι πιονια της αλλης τι να πω......καμια βούληση.....η ερώτηση τι κανω τωρα? Πολυ μοναξια που τα συνειδητοποιω αυτα..κι ολες βεβαια καραβολεμενες με γονεις, αλλες φιλες φιλους, σχεσεις... εγω τιποτα απ αυτα...ευτυχώς εχω την αδερφη μου αλλα κι αυτη με εχει βαρεθει που μυζεριαζω....τι να κάνω? Ποναει να φερονται ετσι........ενω ειμαι ενα πλάσμα που εχω να δωσω τοση αγαπη....Κρίμα

ειδα καθαρα την αδιαφορια στον τροπο και στο βλεμμα καποιου που μεχρι στιγμης λαμβανα μπερδεμενα μηνυματα.ειναι πραγματικα λυτρωτικο.Τουλαχιστον τωρα εδειξε οτι δεν θελει! Περαστικα μου λοιπον και καλη μας ανασταση! :)

Θέλω κάπου να πω το πως νιώθω και να μοιραστώ τις σκέψεις μου, που εν μέρει νιώθω άνετα να μοιραστώ με το αγόρι μου αλλά και πάλι όχι εξ ολοκλήρου. Είμαι 22 χρονών σε μία πολύ καλή σχέση, που και οι δύο νομίζουμε ότι θα καταλήξουμε μαζί. Έμενα απλά, με κατακλύει μόνιμα ο φόβος της εγκατάλειψης. Δεν είμαι καμιά τρελή, ούτε ζήλειες κάνω , ούτε κολλιτσίδα είμαι σε καμία περίπτωση, απλά μέσα μου νιώθω έτσι. Θυμάμαι ότι από πάντα από πολύ μικρό παιδί ήθελα να κάνω δική μου οικογένεια και όταν έγινα 16-17 άρχισε όσο γελοίο και να σας ακούγεται να χτυπάει το μητρικό μου ρολόι. Πλέον θα ήθελα σε 5-10 χρόνια από τώρα να γίνω μητέρα όσο τίποτα. Ο φίλος μου συμφωνεί σε αυτό, αλλά νιώθω μόνιμα ότι μπορεί να με αφήσει σε 5 χρόνια ας πούμε και μετά να μην προλάβω να βρω κάποιον αξιόλογο να κάνω οικογένεια. Ξέρω ότι ακούγονται γελοία όλα αυτά, αλλά έτσι νιώθω όσο και να το ελέγχω.

Πόσο μου λείπουν οι ωραίες και ουσιώδεις συζητήσεις.Εκείνες που σου ανοίγουν το μυαλό,που σου εμπλουτίζουν τις γνώσεις.Δυστυχώς όμως αυτό που διαπιστώνω όλο και περισσότερο,είναι ότι αυτές οι συζητήσεις λείπουν από τη ζωή μας.Ο πολύς ο κόσμος αρέσκεται να μιλάει για το τι κάνει ο ίδιος στη ζωή του.Πως περνάει το χρόνο του,που πηγαίνει για καφέ,πως προχωρά η σχέση του.Ειδικά αυτό το τελευταίο.Οι αναφορές για το έτερον ήμισυ δίνουν και παίρνουν.Στις δέκα προτάσεις οι έντεκα περιέχουν το όνομά του/της.Πας να ανοίξεις μια συζήτηση για ένα κοινωνικό θέμα και σου το πηγαίνουν στο προσωπικό.Τους λες ας πούμε ότι ένα μουσικό συγκρότημα έχει αλλάξει το ύφος της μουσικής του και ενώ μπορείς να κάνεις μια ωραία μουσική συζήτηση,καταλήγεις να ακούς ότι ο άλλος είχε πάει στη συναυλία τους όταν είχαν έρθει στην Ελλάδα.Επίδειξη και μόνο επίδειξη.Του πόσο γεμάτη και αξιοζήλευτη είναι η ζωή τους.Κι εγώ κάθομαι και αναρωτιέμαι.Τόσο κακό τους έχει κάνει το facebook που δεν έχουν στο μυαλό τους τίποτα πέρα από την αυτοπροβολή;Γιατί μη μου πείτε το facebook και το instagram και ολα αυτά τα μέσα αυτοπροβολής είναι η γενεσιουργός αιτία αυτού του καινούργιου τρόπου ζωής που τα πάντα γίνονται με γνώμονα το θεαθήναι.

Εύχομαι ο καθένας απόψε να κανει τη δική του "Ανάσταση". Να φύγει από πάνω του ότι τον βαρεναι ,ότι τον κάνει να κάνει και γονατίζει καθημερινά! Να βρεθούν στο δρόμο του πρόσωπα κ καταστάσεις που θα τον βοηθήσουν να κατεβάσει από πάνω του " το σταυρό " που κουβαλά! ΠΑΣΧΑ=ΠΕΡΑΣΜΑ Ας είναι το τέλος των δυσάρεστων καταστάσεων η αρχή καινούργιων όμορφων στιγμών! Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι... βγαίνουν αληθινά αν τα πιστεύεις! Καλή ανάσταση σε όλους!