ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στα 23 και γενικά δεν έχω κάνει σχέση, ούτε έχω κοιμηθεί με κάποιον. Αντιμετώπιζα κάποια οικογενειακά προβλήματα με αποτέλεσμα να μην έχω εξελιχθεί στις σπουδές και στα επαγγελματικά μου και η αλήθεια είναι ότι λόγω μιας ψυχολογικής διαταραχής που αντιμετωπίζω παίρνω αγωγή, αλλά παρόλα αυτά προσπαθώ να είμαι ευγνώμων για όσα καλά έχω στην ζωή μου. Τις φιλίες μου, το σκυλάκι μου, τις βόλτες μου και γενικότερα τις όμορφες στιγμές. Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο και περιμένοντας και μια μεταγραφή από την σχολή μου αν τελικά γίνει, θα συνεχίσω τις σπουδές μου και θα αφιερωθώ σε αυτές. Λόγω οικογενειακών προβλημάτων και κακής σχέσης μεταξύ των γονιών μου είχα έτσι μια προκατάληψη απέναντι στους άνδρες και γενικά δεν ήθελα να κάνω κάποια σχέση, δεν έτυχε κιόλας να γνωρίσω κάποιον αξιόλογο. Πρόσφατα μέσα από μια εφαρμογή γνώρισα ένα παλικάρι στην ηλικία μου και βγήκαμε ραντεβού και ταιριάξαμε και είμαστε μαζί. Εύχομαι ειλικρινά να πάνε καλά τα πράγματα, να αισθανθώ και εγώ ότι έχω κάποιον δικό μου άνθρωπο (χωρίς να μειώνω τα προβλήματα κανενός θεωρώ ότι έχω ταλαιπωρηθεί πολύ από τους γονείς μου, πέρασα καταστάσεις που δεν τις προκάλεσα), και να μου φύγει και η προκατάληψη που έχω για τους άνδρες. Ελπίζω να πάει καλά το μεταξύ μας και να είναι τόσο αξιοπρεπής όσο φαίνεται και να προχωρήσω μαζί του και να καλυτερεύσει ακόμη περισσότερο η ζωή μου.

Κουράστηκα οποίος με γνωρίζει να θέλει μόνο ένα πράγμα από μένα να με ρίξει στο κρεβάτι. Έχω να κάνω 2 χρόνια σχέση. Όλοι όσοι γνωρίζουν θα είναι πληγωμένοι από το παρελθόν με θέματα εμπιστοσύνης. Είμαι αρκετά εμφανίσιμη αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τετοια συμπεριφορά.Πριν με γνωρίσει κάποιος όλοι με λένε ντιβα και ξινη ενώ απλά δεν γουστάρω πολλά άτομα δίπλα μου.Λίγοι και καλοί.

Είμαι κοπέλα 30 ετών, δεν εχω κάνει ποτέ σχέση ούτε και σεξ. Κυρίως γιατί δεν βρήκα κάποιον να μου κάνει το κλικ, να νιώσω συναισθήματα για αυτόν αλλά να μου αρέσει προφανώς και ερωτικά-σεξουαλικά. Συν οτι δεν έχω γνωριμίες. Το θέμα είναι (και σε πρόσφατη εξομολόγηση το διαβασα αυτο) πως τώρα αν βρω κάποιον 30αρη δεν θα ναι τόσο σεξουαλικά ενεργός ούτε θα έχει την διάθεση και αντοχές που θα χει ένας 20αρης. Και ειναι σαν να έχασα ουσιαστικά ένα κομμάτι που οι άλλες κοπέλες έχουν ζήσει και είναι κρίμα. Συν ότι σίγουρα αν βρω κάποιον θα μαι τρομερά ενθουσιασμένη και αυτός αν ειναι 30 θα χει μειωμένη διάθεση και λόγω των προηγούμενων εμπειριών του ίσως να ναι και απογοητευμένος και να χει κομπλεξ που του δημιούργησαν οι προηγούμενες. Ως τώρα δεν το σκεφτόμουν καν να ασχοληθώ με κάποιον μικρότερο αλλά με όσα διαβάζω και παρατηρώ το σκέφτομαι σοβαρά ....μου την πέφτουν 20αρηδες συνεχώς το θέμα είναι να βρω κάποιον που να νιώσω πράγματα για αυτόν, εκεί είναι η δυσκολία. Και δεν ξέρω αν θα μπορώ να συνεννοηθώ με κάποιον 20χρονο. Λογικό ως μικρότερος να ναι και πιο αφελής και με όχι τόσες πολλές γνώσεις όπως εγώ και πολύ φοβάμαι πως θα με εκνευρίζει με την αφέλεια του ή θα τον θεωρώ χαζό. Επίσης, έχω περάσει πολλά στην ζωή μου γενικά έχω πολύ ισχυρή αντίληψη και μπορώ να ψυχολογήσω εύκολα τους άλλους. Ακόμα και πολύ μεγαλύτερους άντρες τους ψυχολογώ αμέσως. Οπότε αν το πάμε έτσι είτε μικρότερος μου είτε μεγαλύτερος βρε παιδιά το ίδιο δεν ειναι σε θέμα επικοινωνίας; Αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν περάσει δύσκολα στην ζωή τους όπως εγώ...κανένας είτε μεγαλύτερος είτε μικρότερος δεν θα μπορεί να με κατανοήσει. Άρα γιατί να μην εστιάσω σε κάποιον μικρότερο; Και το άλλο που έχω παρατηρήσει είναι πως όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι γίνονται πιο σκληροί, πιο συμφεροντολόγοι και άκαμπτοι. Χάνουν την μαγεία τους και τον ρομαντισμό τους. Αφήστε που οι 30+ θέλουν μία να την κάνουν Ο,ΤΙ θέλουν και με εμένα δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Οπότε μήπως να εστιάσω όντως στους μικρότερους τελικά; Βέβαια δεν μου κάνει το κλικ κανένας .....εξαιρετικά σπάνια να μου αρέσει κάποιος ασχέτως ηλικίας. Εχω απογοητευτεί τρομερά από ότι κυκλοφορεί εκεί έξω....αφού έχω φτάσει στο σημείο να λέω ας μην κάνω σχέση ποτέ δεν με νοιάζουν τέτοιου είδους σχέσεις. Αλλά θέλω και εγώ να ζήσω επιτέλους. Σας παρακαλώ μην μου γράφετε για οικογένειες και παιδιά, αν έβρισκα κάποιον βέβαια κατάλληλο ίσως να παντρευόμουν αλλά δεν με ενδιαφέρει να κάνω παιδιά για προσωπικούς λόγους. Άλλωστε εδώ δεν μπορώ να βρω κάποιον να μου αρέσει το να συζητάμε για γάμους είναι γελοίο νομίζω. Πιστεύω πως οι περισσότερες κοπέλες κάνουν σχέσεις είτε γιατί δεν ψάχνουν κάτι ουσιαστικό όπως εγώ, είτε επειδή όντας μικρότερες τις ρίχνανε με διάφορα κόλπα. Εγώ απαξ και δω ότι ο άλλος κάνει το οποιοδήποτε κολπάκι και νομίζει θα με εμπαίζει, τέρμα έχω αηδιάσει μαζί του ! Άδικα το συζητάω μάλλον δεν νομίζω να μπορεί να υπάρξει κάποια λύση.

Παίζει κάτι μεταξύ μας εδώ και καιρό στα πλαίσια του φλέρτ,δέν έχουμε προχωρήσει παραπάνω.Όλο αυτό περισσότερο από πλευράς μου γιατί εκείνη δείχνει να μήν πολυψήνεται,αλλά εγώ δέν έχω εγκαταλείψει γιατί μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η κοπέλα.Σήμερα που μιλούσαμε στο τηλέφωνο,με κάλεσε να πάω για πρώτη φορά στο σπίτι της το Σάββατο το βράδυ για να φάμε μαζί.Μου είπε ότι οι δικοί της θα λείπουν για τριήμερο και ότι θα είμαστε οι δυό μας.Λίγο πρίν κλείσουμε μου είπε "μήν ντυθείς ιδιαίτερα,έλα με φόρμα,κι εγώ με κάτι πρόχειρο θα είμαι,θέλω να είμαστε χαλαρά και άνετα" και χαζογέλαγε.Εντάξει,δέν θα πήγαινα και με κοστούμι,αλλά κάπως μου φάνηκε αυτό που είπε.Ήθελε να μου πεί κάτι και δέν το έχω καταλάβει ή τζάμπα προβληματίζομαι; Εγώ πάντως αφού μου είπε να πάω με φόρμα,με φόρμα και αθλητικά θα πάω.Ό,τι θέλει εκείνη θα κάνω γιατί την έχω ερωτευτεί αδέρφια!

Φίλος πάσχει από ευθυνοφοβία. Κάτι σαν σύνδρομο του πήτερ παν. Έχει εξαιρετική οικονομική κατάσταση και το πρόβλημα επιβίωσης λυμένο από τους γονείς του. Θα έχει σίγουρα να φάει και να μη δουλέψει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κοντεύει τα 30 και ενώ έχει το πτυχίο του από τα 23, σουλατσάρει από εδώ και από εκεί σε διάφορες βλακείες και κάνει μεταπτυχιακά το ενα μετά το άλλο για να γεμίσει το χρόνο του, χωρίς ομως να αναζητά εργασία. Φοβάμαι μήπως έχει μπλέξει με ναρκωτικά. Η σχέση του με το άλλο φύλο είναι προβληματική. Πώς μπορώ να τον βοηθήσω ώστε να γίνει επιτέλους ενήλικας και να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του; Πώς να του εξηγήσω πως μη μοχθώντας να βγάλει το δικό του ψωμί θα παραμείνει παιδί και υποτακτικός σε χειριστικούς τυχοδιώκτες που θέλουν να τον εκμεταλλευθούν οικονομικά; πως η κοινωνία κατακεραυνώνει τέτοιους ανθρώπους γιατί τους θεωρεί παράσιτα που ζουν με το μόχθο των άλλων χωρίς καμία προσπάθεια; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθεια.

Καλησπέρα σας. Εχω να πω , κάθε φορά που βγαίνω ραντεβου με κάποιον για πρώτη φορά ενώ βγαίνουμε χαλαρά για ένα ποτακι , μετά από αυτό με πιεζει να κάνουμε κάτι και επιμένει στο να παμε κάπου πιο "ήσυχα".καταλαβατε.Αυτο γίνεται σχεδόν παντα και δεν ξέρω τι κάνω λάθος, εγώ τους μιλάω σοβαρά , είμαι ευγενική, χαμογελαστη και δεν δίνω την εντύπωση ότι θέλω να κάνω κάτι τόσο γρήγορα. Από την άλλη, όταν αρχίζουν και κάνουν κινήσεις και αρνουμαι, με τον τρόπο τους με κανουν να νιώθω ξενέρωτη λες και τους χρωστάω κάτι. Πως μπορώ να δείξω η να πω σε κάποιον ότι δε θέλω να κάνω κάτι αμέσως και προτιμώ να γνωρίσω καλά κάποιον πριν κάνουμε κάτι , χωρίς να φανώ ξενέρωτη; και γενικά να φανώ δυναμική κι όχι αβουλο κοριτσακι. Μόνο σοβαρές απαντήσεις παρακαλω

Προϋποθέσεις για υγιή σχέση...ακόμα και αυτονόητα

Δεν ξέρω αν φοβάμαι να ερωτευτώ ή αν προσπαθώ να ερωτευτώ χωρίς να μου βγαίνει... Είναι αντιφατικά το ξέρω. Όμως ανυπομονω να βρισκόμαστε θέλω να είμαστε μαζί να περνάμε χρόνο κι όχι φιλικά μόνο. Έχω μια άλλου είδους ανυπομονησία και τον σκέφτομαι συχνά. Απλά δεν με ελκύει ιδιαίτερα εμφανισιακά. Αντικεικιμενικα, χωρίς να θέλω να φανώ ψωνισμενη η κάτι τέτοιο, θα ήμασταν λίγο "αταίριαστο ζευγάρι". Απλώς δεν ξέρω αν με ενοχλεί η εικόνα που θα δείχνουμε ή το γεγονός ότι δεν ειναι αντικειμενικά ωριαίος (έχω πρόβλημα δηλαδή με τον κόσμο και τη γνώμη του από ανασφαλείς)ή αν δεν μου αρέσει εμένα τόσο. Βοήθεια?

Το γεγονός ότι ενώ μαζί του περνάω όμορφα δεν συμπαθώ τόσο και δεν ταιριάζω με την παρέα του είναι πρόβλημα?

Του αρέσω και το ξέρω. εγώ όμως δεν είναι σίγουρη... Εξωτερικά δεν μου αρέσει τόσο πολύ, αλλά πραγματικά όταν είμαι μαζί του βγάζω τον πιο ελεύθερο μου εαυτό. Αισθάνομαι πιο εγώ από ποτέ...αισθάνομαι ήρεμη, ευτυχισμένη και νομίζω τον αγαπώ. Αλλά δεν με ελκύει τρομερά...θα θελα πιστεύω να το προσπαθήσω αλλά δεν ξέρω...