...Να έχεις ερωτευτεί έναν άνθρωπο παράφορα, να μην μπορείς να είσαι πουθενά αλλού εκτός από την αγκαλιά του, να νιώθεις, να σκέπτεσαι ,να υπάρχεις μόνο για αυτό το συναίσθημα που σου προκαλεί και να καταλήγετε, μετά από καιρό, να βγάζετε ο ένας τα μάτια του άλλου. Να μην θες να τον δεις, να μην θες να τον ακούσεις, να μην θες να ξέρεις τίποτε γι αυτόν, να προσπαθείς να πείσεις το μυαλό σου πως δεν υπήρξες ποτέ και το συναίσθημα να είναι αλλόκοτο, περίεργο από την μια να θυμώνεις και από την άλλη να κλαίς , να κλαίς γιατί έμαθες πως ήταν φανερά αδυνατισμένος, να εύχεσαι να είναι καλά να είναι ευτυχισμένος, κι ας σε μισεί, Δεν θα ήθελες ποτέ ξανά να είσαι δίπλα του, αλλά να παρακαλάς να είναι καλά κι ας σε μισεί. Γιατί ένας τρελός παράφορος έρωτας καταλήγει δηλητήριο στις ψυχές των εμπλεκομένων;