ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς γίνεται δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν όσο εμείς να χωρίζουν χωρίς αντίο; Πώς γίνεται να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε σε χωριστά κρεβάτια; Πως γίνεται να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εσένα; Πώς θα σηκωθώ το πρωί να πιω καφέ μόνη μου;Πώς θα περάσει κ αυτό το βράδυ;Πώς γίνεται να μου λες ότι με αγαπάς αλλά δε μπορείς;Νιώθω τον αέρα να τελειώνει..Θέλω να σηκωθώ το πρωί και να είσαι εδώ...Να κάνουμε έρωτα και να χαθούμε και πάλι όπως τόσες φορές,να νιώθω ζωντανη γιατι κάνεις και πάλι την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και αναστατωμένα.Να νιώθω ήρεμη γιατί με έχεις στην αγκαλιά σου....Σε περιμένω,αλλά όταν μου λες σ αγαπώ αλλά τελειώσαμε γιατί δεν μπορώ άλλο πως να στο ξεστομίσω; Γυρνά δεν αντέχω μου ερχεται να σου φωνάξω,όμως δεν έχει νόημα και δε στο λέω... Γυρνά πως αντέχεις μακριά Μ; Σε παρακαλώ...Πώς θα γίνουμε ξένοι εμείς; Πες μου κάτι και οι δύο φταίμε όμως δεν έχω τη δύναμη να πω τέρμα

Θέλω να πω σε όλους να μιλάτε,να μην κρατάτε πραγματα για τον εαυτό σας,να μην είστε εγωιστές...Νόμιζα πως όλα τελείωσαν,όταν έφυγε κ η πόρτα έκλεισε όμως έστειλα ένα απλό μηνυμα κ μερικά λεπτά αργότερα βρισκόταν πίσω.περασαμε το βράδυ μαζί,όμως από σήμερα μου ξεκαθάρισε πως δεν γίνεται να είμαστε μαζί...Ωστόσο εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως όταν ο άλλος νιώθει,όταν του περάσει ο θυμός ένα απλό μηνυμα φτάνει...

Ρε παιδιά δεν γίνεται άλλο τον θέλω ΤΟΝ ΘΕΛΩΩΩΜα μόνο ματιές άντε να κάνουμε και κάνα τσιγάρο και εκεί που καθόμαστε α γυρνάει το κεφάλι σαν να τον φωτογραφίζει η vogue και εγώ να λιώνω η άμοιρη. Με καλεί και στα γενέθλια του και το άγχος τεράστιο τι να βάλω πως να φερθώ και αυτός μάλλον τίποτα δεν έχει καταλάβει ο βλάκας που η άλλη του έπιανε το πόδι και του τριβόταν και όταν του είπα ότι του την πέφτει δεν το κατάλαβε λέει....άκουσε εκεί ο κύριος έχουμε χάσει τον ύπνο μας πια. Επίσης είναι στιγμές που μπορεί εκεί που μιλάμε να ακουγόμαστε σαν ζευγάρι . Παράδειγμα: -με κάλεσε η___ στο πάρτι της και εγώ με ύφος λες και τα χουμε 5 χρονιά αυθόρμητα του λέω-και εσύ θα πας; και αυτός αμέσως να μου πει -όχι όχι δεν υπάρχει περίπτωση .ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

Βρίσκομαι με έναν τύπο απλά και μόνο για να περνάμε καλά κάποιες ώρες και μετά ο καθένας στην ζωή του αλλά με συχνή επικοινωνία όπου προκαλούμε ο ένας τον άλλον και προσπαθούμε να τον κάνουμε να ζηλέψει, όμως να μου έχει πει πως δεν θα γίνει τίποτα παραπάνω ανάμεσά μας, τότε εγω σαν κοπέλα χάνω την αξιοπρέπειά μου; Κοιτάω τι κυκλοφορεί γύρω μου απλά δεν έχω γνωρίσει κάτι καλό που να ενδιαφέρεται και αυτός(καλά εκεί δεν το συζητώ πως αν συμβεί θα κοπεί μαχαίρι με τον άλλον-αν δεν το κόψει πρώτα αυτός), αλλά χάνω την αξιοπρέπεια μου και γενικά πέφτω στα μάτια του άλλου, αν κάνω σεξ με κάποιον άνδρα που θέλει μόνο το κορμί μου ενώ ολοκληρωτικά με απορρίπτει, αφού δεν θέλει τίποτα παραπάνω τότε με απορρίπτει.

Είμαι σερβιτόρα σ ένα ξενοδοχείο, και δουλεύω σεζόν . Υπάρχει ένας συνάδελφος που από τότε που ήρθα (μια βδομάδα περίπου) όλο κοιταζομαστε... Του χαμογελάω... Μου χαμογελάει... Μιλάμε κ κάνουμε ωραίες συζητήσεις... Πήγαμε και για ψώνια σ' ένα μαγαζί οι δυο μας πριν από τρεις μέρες αλλά μετά απ' αυτό σχεδόν τίποτα. Κοπηκανε τα βλέμματα... Κοπηκανε τα χαμόγελα... Τι γίνεται ρε παιδιά;;; Γιατί τόσο απόμακρος; Με προβληματίζει που δεν προχωράει γρήγορα. Επειδή ο χώρος που μένουμε είναι σαν "φυλακή" ο χρόνος είναι διαφορετικός. Πάντως αντικειμενικά αν ήθελε θα μπορούσε να μου πει να πάμε βόλτα . Ίσως είναι νωρίς ακόμα ούτε που γνωριζόμαστε καλά καλά. Όμως!! Μου έχει δώσει την εντύπωση ότι είναι ζηλιαρης και ίσως εκδικητικός. Δεν θέλει να με φλερτάρουν κι άλλοι ( μου το είπε ξεκάθαρα) και επειδή μια φορά σε βόλτα είπα όχι ίσως γι αυτό δεν μου ζητάει τώρα; Έχω δώσει death line μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Πρέπει να έχουμε δώσει το πρώτο φιλί η τουλάχιστον να έχουμε βγει ραντεβού κανονικό. Κάνω σωστά; Η βιάζομαι; Είμαστε κ οι δυο πάνω από 30 χρονών. Αν δεν μπορεί να βγούμε ραντεβού οκ δεν είναι τόσο φοβερό αλλά γιατί κόπηκε το φλερτ έτσι απότομα;

Ρε παιδιά γιατί αντιπαθείτε τι φακές τόσο πολύ ; Μακράν το πιο αδικημένο φαγητό..Ιδικά αν είναι και σωστά αλατισμένο και συνοδεύονται από σαλατούλα φέτα ψωμάκι άνετα καθάριζα 2 πιάτα.

Θέλω να με πείσετε να μην πάω να τον βρω. Αλήθεια. Επηρεάζομαι πολύ εύκολα ,θέλω λίγο σκουντηγμα για να συνέλθω και να μη δράσω παρορμητικα. Δεν πρέπει να πάω ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ το καταλαβαίνετε;;!! Ήταν όλα ένα ψέμα. Είμαι σίγουρη. Πιθανόν να περνούσε καμία κρίση με τη δικιά του και μου δινε ελπίδες.και τώρα? Με το ζόρι ξεστομίζει ένα γεια. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Πάει και η φλογερή ματιά πάνε όλα. Έσβησαν έτσι απλά. Θέλω σαν τρελή να μάθω με κάποιον μαγικο τρόπο τι άλλαξε ,να επιδιώξω άλλη μια συνάντηση για να σιγουρευτώ εντελώς ότι όλα τελειωσαν. Αλλά δεν πρεπει να πάω . Λίγη αξιοπρέπεια να είχα ώρες ώρες... λίγη. Χαστουκιστε με έστω γραπτώς .Δε πάει άλλο

... βρω ποτέ άνδρα, και όσο περνάνε τα χρόνα τόσο δυσκολεύουν τα πράγματα. Καλά λέει η παροιμία ''ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός-μικρός καλογερέψου''.Ακόμα και άτομα που παντρεύτηκαν σε μικρή ηλικία και για τον οποιοδήποτε λόγο χώρισαν, ξαναπαντρεύονται και πολύ καλά κάνουν ενώ όσοι περνάνε μια χ ηλικία, τότε πολύ δύσκολο να γίνει κάτι.. Θες οτι έχουν συνηθίσει στην μοναξιά τους και ηρεμία τους, θες οτι δεν βάζουν λίγο νερό στο κρασί τους και έχουν πολλές απαιτήσεις...

Ειμαι στα 32 και εχω μια σχεση με μια συνομιλικη μου κοπελα 3 χρονια.Η σχεση μας ειχε ολα οσα εχει μια κλασικη μακροχρονια σχεση,Εμπιστοσυνη,ειλικρινεια,σεβασμο και παθος(μειωμενο σε σχεση με τον πρωτο χρονο αλλα αυτοι ειναι φυσιολογικο).Ολα πηγαιναν καλα μεχρι που μια μερα πριν κανα διμηνο με πηρε ενας τηλεφωνο απο αποκρυψη και αρχισε να με λεει κερατα κτλ.Το ειπα στην κοπελα μου και καλα να της κανω πλακα.Της ειχα απολυτη εμπιστοσυνη.Αυτο που με παραξενεψε ηταν οτι οταν της το λεγα,την ειδα να αγχωνεται.Αντι να γελασει ή εστω να νευριασει που καποιος την ελεγε απιστη κτλ,αυτη αρχισε να στενοχωριεται και να μου βγαζει ανθρωπο που εχει τυψεις και ενοχες.Την ρωτησα τι τρεχει αλλα η απαντηση που πηρα ηταν πως δεν εχει κανει κατι τετοιο.Εχει πεσει σε μια μορφη καταθλιψης και ειναι στενοχωρημενη,πινει και καπνιζει ολη την ωρα.Το κακο ειναι πως ενω δεν πιστεψα τιποτα τετοιο και συνεχιζω την σχεση κανονικα,ετσι οπως την ειδα αρχισα να αμφιβαλλω και δυστυχως μου φαινεται πως εχει αρχισει να σπαει το γυαλι.Πλεον δεν βαζω το χερι μου στη φωτια για την ειλικρινια της,ουτε για τιποτα.Γιατι να ειναι ετσι ψυχολογικα ενω δεν εχει κανει κατι.Παρακαλω ειδικα οι κυριες(που γνωριζουν την γυναικεια ψυχολογια καλυτερα)εδω μεσα να μου πουν την ειλικρινη αποψη τους(ακομα κι αν ποναει αυτη) γιατι εχω αρχισει και τα χανω

Στον έναν θέλω να είμαι ο εαυτός μου, να αδράξω τη μέρα, να γίνω όσα θέλω να καταφέρω, και στον άλλον βαριέμαι που υπάρχω και ανασαίνω. Νιώθω την κατάθλιψη να με νικάει, το τοπίο της ζωής μου είναι θολό, κιτρινισμένο σαν μέσα σε σκόνη αποπνικτική. Είμαι μπερδεμένη. Έχω όνειρα αλλά δεν προσπαθώ για αυτά. Είμαι μόνη εδώ. Νιώθω να πιάνω πάτο και όλοι οι άλλοι να προχωρούν προς άλλη κατεύθυνση. Δεν έχω πράγματα να με γεμίζουν. Κι αν έχω θεωρητικά, πρακτικά δεν τα εφαρμόζω. Δεν είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου. Είμαι μόνο 19 αλλά αισθάνομαι 40 φεύγα σε απόγνωση. Δεν ξέρω από τι να αρχίσω, ότι πιάσω σπάει. Φοβάμαι. Θα πέσει η μάσκα και θα απομονωθώ. Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι όλο αυτό το κενό