ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένιωσα ότι βρήκα έναν άνθρωπο να συνεννοούμαι και να περνάω όμορφα που θα μπορούσε να βγει σε κάτι πολύ δυνατό. Στην αρχή ήταν πολύ ζεστός και ενθουσιασμένος σε σημείο που η ίδια του είχα πει να ηρεμήσει και ότι όλα θα έρθουν με την ώρα τους. Βέβαια , ο καιρός πέρασε , συνεχίσαμε να μιλάμε να γνωριζόμαστε να μου δίνει ελπίδες ότι δημιουργούμε μια σχέση και ξαφνικά γυρνάει χθες το βράδυ και μου λέει οτι δεν θέλει ταμπέλες , δεν θέλει να πληγωθεί , έχει όνειρα να κάνει και δεν θέλει να καθυστερεί και έμενα από κάτι, φυσικά αισθάνεται πράγματα για εμένα αλλά όχι έρωτα. Η αλήθεια είναι ότι έπεσα από το συννεφάκι που ήμουν , γιατί εμένα αυτούς τους μήνες με έκανε να αισθάνομαι πράγματα που είχαν καιρό να μου βγουν και ένιωσα κάπως ξενερωμένη και πληγωμένη. Θέλει να το πάρουμε χαλαρ; Δεκτό! Αλλά πως θα ξέρω εγώ οτι δεν θα δεθώ περισσότερο και στο πρώτο "φύγε" του απογοητευτώ;

Αγαπητοί μου αναγνώστες, καλησπέρα σας!!! Κάτι δεν πάει καλά και δεν μπορώ να το εντοπίσω. Το μυαλό υπολειτουργεί, η υπομονή έχει εξαντληθεί, η απομόνωση η μόνη εύκολη λύση. Και παράλληλα ένα βαθύ παράπονο γιατί δεν παίρνω μπρος, γιατί παραμένω ενοχική και απολογητική. Λες και φταίω για όλα. Με καταλαβαίνει κανείς ή είμαι ...περιπτωσάρα;;;;

Εχω περάσει εργασιακό εκφοβισμο mobbing με τη μορφη τραμπουκισμου ειρωνιας αποκλεισμου απο meetings/απαραιτητες πληροφοριες για να κανω τη δουλεια μου και υποτιμησεις γενικά. Τελευταία υφισταμαι και ψυχολογικο πολεμο απο συναδελφους που δε μου μιλανε και πολλοι σταματησανε να μου μιλανε κατοπιν συκοφαντιων εισ βαρος μου. Ειμαι σιγουρη οτι ειναι ενορχηστρομενο απο συναδελφο που με παρενοχλουσε ή να το πω καλυτερα ηθελε οικειοτητες ενω εγω τον σιχαινομαι σαν ανθρωπο γιατι ειναι δολοπλοκος και κουτσομπολης που δεν εχει καλη κουβεντα για κανεναν. Απο εκδικητικοτητα με βριζει και με κακολογει επειδη του ειπα να φυγει απο το γραφειο μου μια μερα και να μαζευτει στο δικο του. Απο εκεινη την ημερα με συκοφαντει καθημερινα και διαδιδει οτι δε παω καλα οτι ειμαι παραξενη κλπ... Στη δουλεια μου παιρνω αριστη βαθμολογια απο τους διευθυντες κάθε χρόνο και οκ καταλαβαινω τη ζηλεια και τον ανταγωνισμο αλλα δεν εχω ξαναζησει κατι τοσο εντονο εναντιον μου. Στη θεση που ειμαι ως τωρα ηθελα απο καιρο να την αφησω γιατι δε μου ταιριαζει και πιστευω οτι αξιξω πολυ καλυτερα, οποτε αυτο λειτουργησε σαν αφορμη όχι σαν αιτία. Μη σας πω οτι αν δεν συνεβαινε αυτη η συμπεριφορα μπορει να ημουν ακομα εκει. Πρόσφατα ζητησα να αλλαξω θεση στην εταιρια και τα καταφερα να παρω και μισθολογικη προαγωγη στη νεα θεση που θα παω με προοπτικη σε ενα χρονο απο τωρα να γινω προισταμενη. Ε λοιπον απο τοτε που μαθευτηκε οχι μονο δε μου μιλανε αλλα κανουν σαν να μη με βλεπουν και σαν να μη το ξερουν ενω το εχει ανακοινωσει ο διευθυντης. Συμπεριφερονται σαν να μην υπάρχω ή σαν να μου συνεβη κατι κακο και διαδιδουν οτι φευγω γιατι δεν ειναι καλο το κλιμα στη παλια θεση μου !!!!! Τη Δευτέρα εγκαθίσταμαι στη νέα θέση. Θα πάω με γλυκά βέβαια. Να πάω και στους συκοφάντες μου ?

Θέλω να έρθει σύντομα στη ζωή μου κάτι αμοιβαιο, θέλω να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν. Θέλω να ξαναζήσω αυτό το όμορφο συναίσθημα αλλά αυτή τη φορά θέλω να κρατησει.

Είμαι 22, τελείωσα πρόσφατα την σχολή. Ψάχνω συνεχώς εργασία αλλά δυστυχώς όσα βιογραφικά και να έχω στείλει δεν με παίρνουν πουθενά (ζω σε σχετικά μικρή επαρχιακή πόλη). Αν εξαιρέσουμε μια απαίσια δουλειά που πήγα που δεν με πλήρωνε καν κι έφυγα. Μέσα σ' όλα αυτά έχω και την αδερφή μου (είναι 30 και ζει μαζί μας) να με πρήζει ότι είμαι άχρηστη, ότι δεν ψάχνω για δουλειά. Κάνω όλες τις δουλειές στο σπίτι και δεν τους επιβαρύνω σχεδόν καθόλου, αλλά αυτή βγάζει όλα τα νεύρα της πάνω μου , μιας και δεν έχει κανέναν πλεόν να βγει αφού είναι απαίσιος άνθρωπος. Όλη μέρα κάθεται σπίτι αφού γυρνάει από δουλειά και κράζει εμένα ή τους γονείς. Εν τω μεταξύ δεν είναι ότι δε θέλω να δουλέψω, ψάχνομαι συνεχώς και στον ΟΑΕΔ είμαι και κοιτάω μπας και με δεχτούν σε κάποιο πρόγραμμα. Έχω τα προβλήματά μου, δεν χρειάζομαι και τον τόσο αρνητισμό της. Δεν την αντέχω άλλο, με το που γυρνάει σπίτι βγαίνω έξω μόνο για να μην ακούω την γκρίνια της

Αυτό εδώ θέλω να ανέβει. Είμαι 22 χρόνων σπουδάζω στην πρώτη μου σχολή και είμαι μια δυστυχισμένη. Ζω σε ένα διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη που ούτε μπαλκόνι δεν έχει και βλέπει στον ακάλυπτο. Έχω γεμίσει με ψυχολογικά.Είμαι σε μια σχολή που έχει όλο γυναίκες. Ούτε αγόρι δεν μπορώ να βρω. Ήρθα με όνειρα και έχω καταλήξει να είναι μια δυστυχισμένη και το μόνο που ζητάω είναι να βρω ένα παιδί στην ηλικία μου επιτέλους να μένουμε μαζί να βρω μια δουλειά αφού τελειώσω την σχολή και να γλυτώσω απ' όλους και απ' όλα!!!!!!

Έχω ένα πρόβλημα που δεν ξέρω με ποιον να το μοιραστώ. Γεννάω σε 2 βδομάδες σε ιδ.μαιευτήριο, ευτυχώς θα μπορεί να είναι συνοδός για όσο καθίσω ο σύζυγος, επίσης πήρε ήδη άδεια σχεδόν μήνα για να μείνει σπίτι όσο θα είμαι λεχώνα για να με βοηθάει. Η μαμά μου δυστυχώς έφυγε πριν λίγο καιρό απο τη ζωή. Όπως καταλαβαίνετε δεν θα έχω τη βοήθεια της. Η πεθερά μου 9 μήνες δεν ήρθε μια φορά να με βοηθήσει, ακόμη και όταν είχα δει λίγο αίμα στις αρχές και μου είπε ο γιατρός να μείνω λίγες μέρες ξάπλα. Τα κάναμε όλα μόνοι μας εγώ με τον σύζυγο! ΑΚόμη και σήμερα που είμαι 8,5 μηνών της ζήτησε ο σύζυγος να έρθει να καθαρίσει κάτι που εγώ δεν μπορούσα και δεν ήρθε! Όταν της είπα πως το σπίτι θέλει κάποιες δουλειές όπως πχ τα τζάμια που δεν μπορώ να σκύψω να τα κάνω μου είπε να πάρω γυναίκα να με βοηθήσει! Εκεί τα έχασα, πείσμωσα, στενοχωρήθηκα, πικράθηκα! Είχαμε καλές σχέσεις όλα τα χρόνια αλλά ήταν η πρώτη φορά που δεν μπόρεσα να χωνέψω αυτό που είπε! Εϊναι 60 χρονών, κάθεται εδώ και 10 χρόνια που βγήκε στη σύνταξη, δεν έχει άλλες υποχρεώσεις εγγόνια κλπ, όλη μέρα βλέπει τηλεόραση. Η νύφη της γεννάει και δεν ήρθε να τη βοηθήσει μια φορά! Στο πρώτο της εγγόνι, χωρίς υποχρεώσεις χωρίς τίποτα! Εϊμαστε 10 λεπτά απόσταση με τα πόδια. Μέχρι τώρα τους επισκεπτόμασταν εμείς αλλά λέω φτάνει δε γίνεται μόνο να πάμε. Ε λοιπόν χθες φέραμε μπογιατζή να βάψει το δωμάτιο του μωρού, και ενώ τα κάναμε όλα μόνοι μας. καθαρίσαμε, τακτοποιήσαμε κλπ με παίρνει τηλέφωνο και τι μου λέει; Θα έρθω αύριο μόλις τελειώσει ο μπογιατζής να δω το δωμάτιο πως έγινε!!! Ε εντάξει έγινα τούμπο αλλά κρατήθηκα! Της λέω ότι δεν θα μπορέσω γιατί έχω να πάω κάπου αλλά να συνεννοηθεί με τον γιό της αν θέλει να έρθει. 9 μήνες δεν ήρθε αλλά τώρα θέλει να δει το δωμάτιο έτοιμο! Μετά μου λέει ε να βοηθήσω και σε τίποτα αν χρειαστεί μετά το βάψιμο! Τι να χρειαστεί της λέω; Πριν μέρες σου είπαμε για βοήθεια και δεν ήρθες! Τώρα είναι όλα στην εντέλεια και δεν θα χρειαστούμε κάτι, ο μπογιατζής θα στρώσει, θα βάψει θα φύγει και όλα καλά! Σας είχαμε ζητήσει βοήθεια πριν λίγο καιρό και δεν ήρθατε. Δεν είπε τίποτα, παρα μόνο, "καλά". Περίμενα γενικά μια άλλη στάση γνωρίζοντας πως δεν έχω και τη μαμά μου, ούτε αδερφή να με βοηθήσει. Δυστυχώς είχα προσδοκίες. Πλέον πήρα απόφαση πως δεν πρόκειται κανείς να με βοηθήσει! Μόνο εγώ και ο άντρα μου, κανένας άλλος! Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας όπως και τόσο καιρό χωρίς βοήθεια! Έχω ξενερώσει απίστευτα σε σημείο που αποφεύγω να σηκώνω τηλέφωνο (γιατί μόνο τηλέφωνο παίρνει), δεν θέλω πλέον πολλά πολλά. Εκείνος είπε πως θα της μιλήσει μήπως καταλάβει. Έχω πεισμώσει τόσο που δεν θέλω ούτε μετά το μαιευτήριο να έρθει για βοήθεια σπίτι! Ξέρω πως μόνο για το μωρό θα έρχεται και όχι για να βοηθήσει. Είμαι υπερβολική; Είναι οι ορμόνες; Είναι όντως απαράδεκτη η συμπεριφορά της; Πάντως και ο σύζυγός μου συμφώνησε πως ήταν απαράδεκτο να μου πει να πληρώσω γυναίκα να με βοηθήσει τη στιγμή που η ίδια κάθεται και επίσης το ότι δεν ήρθε ποτέ 9 μήνες, παρά μόνο βολεύτηκε να πάμε εμείς να τους επισκεπτόμαστε! Έκανε φαγητό σήμερα και με πήρε τηλέφωνο να έρθει να μου το φέρει, ήταν αφορμή να έρθει μάλλον, αλλά απο εγωισμό και μόνο δεν το δέχτηκα και είπα πως μαγείρεψα για δυο μέρες και δεν χρειάζεται να μας φέρει τίποτα. Είπε ο σύζυγός μου θα της μιλήσει. Απο εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Έχω ξενερώσει πολύ άσχημα.

Συζητούσαμε με το αγόρι μου για ένα οικογενειακό μου θέμα,μου είπε την άποψη του,δηλαδή τα ίδια που μου λέει κάθε φορά,κι εγώ σε ένα ξέσπασμα νεύρων, του είπα να σταματήσει να μιλάει γιατί λέει συνέχεια μα......κίες.Νευρίασε κι εκείνος και μου μίλησε έντονα,σε σημείο που μου έκανε εντύπωση γιατί είναι πολύ ήρεμο παιδί και δέν περίμενα κάτι τέτοιο.Μου είπε ότι τελευταία του μιλάω απότομα και τον προσβάλλω και δέν μου έχει πεί τίποτα,αλλά δέν μπορεί να το ανεχθεί άλλο.Μπορεί να είναι κι έτσι επειδή το τελευταίο διάστημα είμαι φορτισμένη συναισθηματικά,σίγουρα όμως δέν το κάνω εσκεμμένα,και μάλλον δέν το καταλαβαίνω.Τέλος πάντων,τον ηρέμησα γιατί έχω τον τρόπο μου,και υποσχέθηκα να το κοιτάξω αυτό που μου είπε.Όλα είναι όπως πρίν μεταξύ μας,μου ζήτησε και συγγνώμη επειδή παραφέρθηκε,μου είπε πως άν δέν είμαι εγώ καλά δέν είναι κι εκείνος,όμως προβληματίζομαι γιατί υπονόησε ότι τον είπα μα.....κα,και ότι αυτό εννούσα έμμεσα.Καμμία σχέση,και δέν ξέρω πώς έκανε αυτή τη σύνδεση.Τον αγαπάω πολύ και δέν θέλω να χαλιόμαστε για χαζομάρες.Το οικογενειακό θέμα που αντιμετωπίζω,είναι ότι οι γονείς μου είναι μάλλον στα πρόθυρα του χωρισμού κι εγώ δέν μπορώ να το διαχειριστώ,ούτε να το σκεφτώ δέν θέλω.Το αγόρι μου,μου συμπαραστέκεται με κάθε τρόπο και μου μιλάει με τη φωνή της λογικής,άν όμως δέν βρεθεί κάποιος στην ίδια θέση δέν μπορεί να καταλάβει.Κάνω κάπου λάθος;

Απέτυχα για δεύτερη συνεχόμενη φορά να πάρω μια πιστοποίηση c2 στα αγγλικά, κουράστηκα πραγματικά και δεν έχω μικρή ηλικία, αν ήμουν λυκειοπαιδο δεν θα με πείραζε.... Τώρα νιώθω ότι ποτέ δεν θα πάρω αυτό το χαρτί, βασικά νιώθω ανίκανη να φτάσω στο επίπεδο του proficiency. (60% η βάση εγώ ούτε καν πλησίασα το 50%)

Στο 2ο ραντεβού,εκείνος έκανε κίνηση,εγώ δέν ανταποκρίθηκα,οπότε μείναμε σε αυτό.Στο 3ο,δέν έγινε κίνηση ούτε από την πλευρά του ούτε από τη δική μου.Αύριο θα ξαναβγούμε,και έχω αποφασίσει να μήν το κουράζω άλλο το θέμα γιατί παραδέχομαι ότι κι εγώ θέλω πάρα πολύ.Στην περίπτωση που εκείνος δέν κάνει την πρώτη κίνηση,πώς πρέπει να συμπεριφερθώ έτσι ώστε αφενός μεν να του δείξω ότι θέλω,αφετέρου δε να μήν φανώ απελπισμένη και ότι καίγομαι; Επειδή οι άντρες πιθανόν θα με κράξουν,θα προτιμούσα απαντήσεις μόνο από γυναίκες γιατί όσο να 'ναι καταλαβαινόμαστε περισσότερο.Ευχαριστώ.