ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συναντηθήκαμε με την πρώην μου μετά από 3 χρόνια,εντελώς τυχαία,εκεί που δέν το περιμέναμε.Τελικά αυτό που λένε ότι μόνο βουνό με βουνό δέν σμίγει,είναι μεγάλη αλήθεια.Ήμουν με την κοπέλα μου κι εκείνη με το αγόρι της.Μόλις συναντηθήκαμε εγώ τα έχασα τελείως,εκείνη έδειξε ψύχραιμη και cool,δέν είπαμε τίποτα και συνεχίσαμε με τις παρέες μας.Δέν μπορούσα να ησυχάσω καθόλου και της έστειλα μήνυμα μετά από λίγο γιατί ακόμα έχω αποθηκευμένο το κινητό της,ρωτώντας την μόνο τί κάνει.Δέν μου απάντησε,και σήμερα μετά από μία εβδομάδα μου έστειλε και κανονίσαμε να συναντηθούμε αύριο για καφέ.Αυτές τις μέρες που πέρασαν πίστεψα ότι δέν έδωσε σημασία,ότι το προσπέρασε απλά,και άρχισα να το ξεχνάω κι εγώ.Μετά όμως από το σημερινό,έχουν αλλάξει όλα και νιώθω πολύ περίεργα.Δέν θέλω να της ρίξω την ευθύνη,αλλά πραγματικά καλύτερα να μήν απαντούσε ποτέ,αλήθεια το λέω.Μου είναι πολύ δύσκολο που θα ξαναβρεθούμε αύριο οι δυό μας μετά από τόσο καιρό.Ήταν μεγάλος έρωτας,και μάλλον έτσι έχει παραμείνει γιατί δέν είχε φύγει ποτέ απ'το μυαλό μου.Αναρωτιέμαι εκείνη τί μπορεί να θέλει και έκανε αυτή την κίνηση,και ταυτόχρονα σκέφτομαι και την άλλη κοπέλα που δέν φταίει σε τίποτα.Ακόμα και το χειρότερο σχόλιο θα το δεχθώ,όμως δέν μπορώ να κάνω διαφορετικά,πιστέψτε με.

Είμαι αρκετά μπερδεμένη με την σεξουαλικότητα μου...Αυτό τους μήνες γνώρισα μια κοπέλα η οποία είναι λεσβία και κάνουμε πάρα πολύ παρέα με προσέγγισε επειδή της άρεσα και μου έδειχνε κινήσεις από την αρχή...Επίσης η προσέγγιση της ήταν από την αρχή περίεργη με αντέγραφε στα ρούχα στις κινήσεις στις φρασεολογίες η ντυνόταν υπερβολικά σεξυ και με κοιτούσε με λάγνο βλέμμα κτλπ. Το θέμα είναι ότι το κορόιδευα φουλ στην αρχή όλο αυτό γιατι πρώτη φορά μου συνέβαινε να μου την πέφτει λεσβια και στην τελική νιώθω ότι δένομαι καθώς σιγά σιγά ερχόμαστε όλο και πιο κοντά...Στο κομμάτι με τα αγορια όλοι μου φέρονται πολύ τοξικ και δεν έχω βρει αυτό το κάτι που να χτυπήσει η καρδιά μου...Δεν ξέρω μπορεί απλά επειδή να είμαι έτσι με τα αγορια και να νομίζω ότι η προσοχή της μου αρέσει ερωτικα και να μπερδεύομαι μόνη μου ενώ στην πραγματικότητα να είμαι στρειτ...Απλά η προσέγγιση της είναι τόσο γλυκιά...Και επειδή έχω εξηγήσει στην γλυκουλα ότι είμαι στρειτ έχει λίγο αλλάξει συμπεριφορά και μου πετάει ψιλοκακιες η γλυκούλα που απολύτως κατανοητό...Αχ δεν ξέρω και αν είμαι οντως μπαι υπάρχει θέμα...Οι γονείς μου και όλο μου το σόι φουλ ομοφοβικό και δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω χθες έπαθα κρίση πανικού και το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά γιατί την σκεφτόμουν όλο το βράδυ..Και φοβάμαι να κάνω κίνηση γιατί στην τελική μπορεί να μην μου αρέσει να το μετανιώσω και να μου βγει και καμιά φήμη στο πανεπιστήμιο...Δεν το ψηνω καθόλου...Βοηθήστε!!!

Είμαι άντρας 29 στα 30. Τον τελευταίο καιρό γνώρισα μια κοπέλα η οποία εργάζεται ταμιας σε super market (γυρω στα 20). Από την πρωτη στιγμή που την ειδα ένιωσα συναισθήματα, οχι μονο επειδή είναι ομορφη αλλά μου βγάζει κάτι το διαφορετικό. Κάθε φορά που την συναντάω υποφέρω που δεν μπορώ να της εκφράσω τα αισθήματα μου. Της μιλάω μέχρι το σημείο που δεν θα την φέρω σε δυσκολη θεση. Η συνηθισμένη κουβέντα μας 'γεια τι κανεις?',καλά εσυ? και γίνεται εκατέρωθεν μια ρωτάω εγώ μια αυτή. Ορισμένες φορές μου εδωσε ένα παραπανω πατημα να αποκτήσουμε οικειότητα αλλά μόλις πηρα λίγο θάρρος (πάντα στα επιτρεπτά όρια) ενω στην αρχή ανταποκρινόταν θετικά τον τελευταιο καιρό άρχισε να γίνεται ψυχρή απέναντι μου και σκέφτομαι μήπως κατάλαβε το ενδιαφέρον μου και κράτα απόσταση επειδή δεν ενδιαφέρεται. Θα ήθελα να μου προτείνετε έναν τρόπο να της πω ότι την αγαπάω χωρίς να την φέρω σε δύσκολη θέση στη δουλειά της. Δυστυχώς είναι έτσι η κατάσταση που δεν μπορώ να της το πω στα ίσια (λόγω της θέσης της) και εκτός της δουλειάς της δεν έχουμε την παραμικρή επαφή. Μην ακουσω συμβουλές του τυπου 'περιμενε την έξω και μιλά της' γιατί κάτι τέτοιο εκτός του ότι δεν είναι ηθικά σωστό δεν το επιτρέπω και ο ίδιος στον εαυτό μου γιατί τη σέβομαι.

Ένας άντρας που χτυπάει μια γυναίκα δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία.. Δεν θα κάτσω να γίνω ο σάκος του μποξ για κανέναν..

Βλέποντας αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες στη Σαγκάη και τους τελευταίους 2 μήνες στην Ουκρανία με πιάνει μια ανησυχία,ενδεχομένως θα έλεγα και φοβία για το τι μας ξημερώνει.Ώρες ώρες πιστεύω ότι όπως ήμασταν μέχρι το Δεκέμβρη του 2019 δεν πρόκειται να ξανάμαστε ποτέ πια.Από Γενάρη του 2020 και μετά ο κόσμος άλλαξε και δυστυχώς προβλέπω μαύρες μέρες.Κάθε μέρα που περνάει όλα θα γίνονται χειρότερα,μέχρι να πιάσουμε εντελώς πάτο...

Μετά από 2 χρόνια που μας είχαν κλεισμενους μέσα, νιώθω ότι έχω βαλτώσει. Δεν θέλω να πηγαίνω πουθενά, έχω αποκτήσει και διαφορες φοβιες, είμαι δουλειά σπίτι. Ούτε καν χόμπυ δεν έχω. Νωθω ότι έχω κατάθλιψη. Μόνο κούραση νιώθω ότι και αν κάνω. Έχω λίγα αποθέματα,ενεργειας.

Από απόσταση. Πολύ καλή επικοινωνία, πάθος αλλά είχε θέμα με το σεξ γιατί ήταν τσοντακιας όλη του τη ζωή. Έκανα υπομονή, ξεπεράστηκε το θέμα και μου έλεγε ότι με αγαπάει και ότι μαζί θέλει να ανέβουμε τις ανηφόρες της ζωης. Πέρασε καιρός, το συναίσθημα έκανε κοιλιά και από τις δύο πλευρές και τελείωσε. Όμως μου είπε μετά ότι του έλειψα επικίνδυνα και ενώ είχα ηρεμήσει αναζωπυρώθηκε η φλόγα και μετά από ένα ξέσπασμα μου είπε ότι ηρέμησε και σκέφτεται να προχωρήσει μπροστά. Μου έρχεται κατραπακια, αποφασίζουμε να βρεθούμε να δούμε τι νιώθουμε και τελικά δεν του βγήκε(έχει ταράξει τις τσόντες όλο αυτό το διάστημα πάλι). Και μου είπε ότι τελικά μάλλον μπέρδεψε τον έρωτα με την καλή επικοινωνία ενώ μόλις με είδε μετά από τόσο καιρό μου είπε ότι με αγαπάει. Το πόσο άσχημα ένιωσα δε φαντάζεστε. Α επίσης δε σταματούσε να με φιλάει και να μου λέει πόσο θέλει να με ικανοποιήσει γιατί θέλει να με βλέπει χαρούμενη. Τα ύστερα του κόσμου.

όσο ήταν σε σχέση, μου μιλούσε συνέχεια. τώρα που χώρισε, θέλει χρόνο να οργανώσει τη ζωή του και να κάνει restart....το σέβομαι, αλλά το σκέφτομαι κιόλας...συν του οτι ειναι εργασιομανης, και κατι να γινει παλι μονη θα μαι ; βλακεια..παντως δεν ειναι σουπερ restart ενας νεος ερωτας ;

Είχα δημιουργήσει μια τριάδα με τις δυο μου κολλητές. Αυτή η παρεα κράτησε 2 χρόνια μέχρι που τον τελευταίο καιρό γινόντουσαν αρκετές βλακείες κ έτσι σιγά σιγά απομακρύνθηκα. Προσπάθησαν να με ξανά προσεγγίσουν αλλά είχα ξενερώσει, το ξέρω ότι τους πείραξε που της άφησα γιατί ήμουν ο συνδετικός κρίκος αλλά δεν περνούσα καλά ήταν πολύ τοξική παρέα. Το θέμα είναι ότι ζω σε νησί, όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε και έχω παρατήρηση ότι το τελευταία διάστημα σχολιάζουν κάτω από τα ποστ της κοπέλας που μου έριξε κέρατο ο πρώην μου. Ήξεραν τα πάντα,ότι είχα περάσει με τον πρώην μου και με αυτή την κοπέλα από την πρώτη μέρα. Απλά σκέφτομαι γιατί τόση κακία, δεν κάνουν παρεα φαίνεται ξεκάθαρα ότι το κάνουν από εγωισμό όμως εγώ νιώθω παράλληλα και μια προδοσία. Ότι τώρα φαίνονται πραγματικά τι άνθρωποι ήταν. Μιλαμε για ηλικία 20 χρόνων και όχι 14-15.

Είμαι 25 χρονών κι εχω σχέση με εναν μεγαλύτερο αντρα (40+) εδω και 6 μήνες, μπορει να έχουμε διαφορα ηλικιας αλλά έχουμε χημεία και αγαπιόμαστε πολυ. Τελευταία μου δείχνει το παράπονο του που δεν θέλω ακόμα παιδιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χωρίσουμε γι αυτό. Νιωθω ανετοιμη ακομα μένω με τους γονείς μου (οι οποίοι δεν ξέρουν για τη σχέση μου) παίρνω λιγα χρήματα στην δουλειά μου θα ήταν δύσκολο να γίνω μητέρα σε αυτή την ηλικία. Θελω να είναι ευτυχισμένος και δεν θελω να σταθώ εμπόδιο στο να γίνει πατέρας...