ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην Αθήνα το μάτι μου γαρίδα κάθε βράδυ. Πάω 10 μέρες διακοπές και τα μάτια μου έκλειναν από τις 12. Με το που γύρισα Αθήνα μια από τα ίδια!

Νοιώθω τόσο μόνη γιατί έχω φύγει στο εξωτερικό και δεν ξέρω πώς να κάνω φιλίες

Οι γονεις μου κυκλοφορουν αρκετες φορες με εσωρουχα στο σπιτι και ο αδερφος μου επισης.Μια φορα τους το ειχα πει μηπως να κυκλοφορω και εγω με εσωρουχα?Με στραβοκοιταξαν.Χωρις μπλουζα(περα απο το μαγιο) απ'οταν ημουν 12 δεν με εχει δει κανεις ποτε!Οταν μου δινανε οι θειες μου καποιο ρουχο να φορεσω και μου λεγανε αλλαξε εδω μην ντρεπεσαι δεν το εκανα ποτε.Με σλιπ με εχουν δει αλλα τυχαια,καμια φορα που μπορει να αλλαζα αν μπει ανθρωπος στο δωματιο γρηγορα καλυπτομαι.Θεωρω οτι ειναι ενα κομπλεξ που μου το εχει δημιουργησει ο πατερας μου συνεχεια να καλυπτομαι να μην δειξω δερμα.Μου το εκανε απο μικρο παιδι ελεγχε τι ρουχα θα φοραω,τα "προκλητικα'' συμφωνα με αυτον μου τα απαγορευε απο τοτε γιατι ελεγε οτι οι κακες συνηθειες μαθαινονται απο νωρις.Ειδικα στην παραλια που παμε οικογενειακως ντρεπομαι παρα πολυ με τον πατερα μου και καθομαι συνεχεια μεσα στο νερο.Περιττο να πω οτι τα μαγιο που εχω δεν δειχνουν καθολου ποπο ειναι αυτα που σε καλυπτουν πληρως και απο πανω ειναι τριγωνακι αλλα επειδη εχω πολυ μικρο στηθος παλι δε φαινεται τιποτα.Και ομως ντρεπομαι....

μακαρι κ γω τον ερχομενο να βρω τον ανθρωπο της ζωης μου!!! να βρω καποιον να μου αλλαξει ολη την ζωη προς το καλυτερο να μου προσφερει οσα δεν μου προσφεραν ακομα!!!! να εχω 500 ελαττωμματα και αυτος να ειναι μαζι μου!!!!! να μ αγαπα να με νοιαζεται...το καλοκαιρι δεν την βρηκα τν τυχη μου!!!!ελπιζω να την βρω τωρα.....να τους βαλω ολους στην θέση!!!

Ειμαι 23 ετων απο Θεσσαλονικη.Σπουδαζω στη πολη μου,αρα δν απεχω κ πολυ απο την οικογενεια μου.Ημουν 16 οταν η μητερα μου δουλευε για σεζον κ αφηνε εμενα και το μωρο (την αδελφη μου) στην γιαγια.Δν ηθελα να μενω σπιτι με τον μπαμπα γτ δουλευε πολυ κ ενιωθα καπως σπιτι χωρις την μαμα...Ειναι γυναικα π ειναι καλη νοικοκυρα κ καλη μανα (λιγο αυστηρη βεβαια).Η κατασταση αυτη συνεχιζεται μεχρι τωρα.Πλεον ειμαι μεγαλη.Αν δν πηγαινε για δουλεια θα ζουσαμε φτωχικα(δν ειμαστε ευκαταστατοι οικονομικα) βρηκα κ γω δουλιτσα.Χωρησαν οι γονεις μου πλεον κ εχουν φυγει κ οι 2 για δουλειες εκτος πολης.Μπορει να ειμαι μεγαλη αλλα μου λειπει η εννοις της οικογενειας...βλεπω παιδια με τους γονεις τους να κανουν βολτες να μιλανε τοσο ευγενικα μεταξυ τους κ μ φαινεται περιεργο καθομαι κ τους κοιταω κ χαιρομαι για το δεσιμο τους.Πηγα προχθες να δω την μητερα μ και θυμηθηκα τι ειναι να τρως μαγειρεμενο φαγητο με αγαπη,μου χτενισε τα μαλλια τις αγαπημενες μου κοτσιδες,ηπια νοστιμο καφε,ενιωσα ομορφα...Θα φυγω Αθηνα για πρακτικη σε μερικους μηνες,θα μαι μονη αλλα θελω μεχρι τοτε να την ζησω ξανα...κ να ζησω ενα απογευμα με την οικογενεια μ μαζι κ οι 4.για 2 ωρες θα αντεξουν...ως μικρη χαρη το θελω..

Εδώ και 2 μήνες εργάζομαι σε ένα καφέ..Συνεργάζομαι με ένα παιδί που σαν χαρακτήρας είναι κάπως κυκλοθυμικός,κλειστός να πω...Αλλά κατάλαβα πως με συμπαθεί από μικρές κινήσεις που κάνει στη δουλειά πχ μου αρέσει να κάθομαι μέσα στο μαγαζί και αυτού του έξω αλλά όταν κάθομαι μέσα κάθεται μαζί μου κι εκείνος..προχθές δεν είχαμε πολύ δουλειά το μεσημέρι και ζωγράφιζα κάτι στο μπλοκ των παραγγελιών,μου λέει ζωγραφίζεις πολύ ωραία...Σήμερα είδα το μπλοκ πεταμένο στον κάδο διότι είχε τελειώσει, σκέφτηκα τη ζωγραφιά μου άνοιξα να την πάρω αλλά έλειπε,όπως και σε ένα παλιό μπλοκ που βρήκα έλειπε επίσης άλλη μια που είχα φτιάξει...Λέτε να σημαίνει κάτι αυτό;Εμένα μου αρέσει πολύ αυτός ο τυπος

Σε αγάπησα όσο κανέναν, θα σε αγαπώ για πάντα κι ας μην το ξέρεις. Να προσέχεις μαουμάκι μου... Μου λείπεις πολύ.

Παιδιά έχει καταντήσει απίστευτα βαρετό να βρίσκετε λόγους και αφορμεσ για να κράζετε τους νέους ανθρώπους. Αρχικά να αναφέρω ότι οι νέοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τις σπουδές τους παρά μονο για τη «καλοπέραση» είναι αυτοί οι οποίοι ξέρουν ότι δεν θα δουλέψουν σχεδόν ποτέ στο αντικείμενο που σπουδάζουν επειδή κάποιοι άλλοι που τώρα κράζουν τα έκαναν σκατα για να καλοπερνάνε τα «χρυσά» χρόνια που καταχρέωσαν τη χώρα και στερούν από εμάς το δικαίωμα του επαγγελματος. Και όταν λέω επάγγελμα δεν εννοώ αυτό που μας εξευτελίζει σαν ανθρώπους να δουλεύουμε 12ωρα σε καφετέριες με παπαρες εργοδότες που εκμεταλλεύονται την κατάσταση ενώ προφανως είχαμε αλλά όνειρα. Για εμενα αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία για μια «γενιά» και όχι το ινσταγκραμ και όλα τα αλλά που λέτε. Στο κάτω κάτω δεν ασχοληθήκατε ποτέ να μάθετε τι μας αρεσει και για ποιες ιδεολογίες παλεύουμε, απλά κάθεστε κι καλύπτετε τα δικά σας λάθη κατακρίνοντας τος νέους. Συγχαρητήρια τα καταφέρατε και χωρίς Facebook ουαου!!!!!!

Ξεκινησαμε με σχεση καταληξαμε να γινουμε φιλοι με μπονους...αυτος σε σχεση εγω σε σχεση και παλι ομως βρισκομασταν...μεσα στα χρονια χαθηκαμε και τωρα εχει ξεκινησει η ιδια ιστορια...χωρις σχεση και οι δυο αυτη τη περιοδο...εχω αρχισει να τον βλεπω λιγο διαφορετικα και πιστευω και εκεινος το ιδιο...αλλα θα μας βγαλει καπου???

Κάθε φορά που ακούω την πόρτα του ισογείου να ανοιγοκλείνει ελπίζω πως είσαι εσύ. Η ανύπαρκτη ηχομόνωση της πολυκατοικίας με ρίχνει στο τρυπάκι της ψευδαίσθησης αυτής συχνά. Μια ψευδαίσθηση παρόμοια με εκείνη που διατηρούσα για κάμποσα καλοκαίρια μικρή, όταν γυρνούσαμε από τις βόλτες μας με τη μαμά και ανέβαινα γρήγορα τα σκαλιά να φτάσω την πόρτα και να χτυπήσω το κουδούνι ενός άδειου σπιτιού καθώς φανταζόμουν πως θα μας ανοίξει ο μπαμπάς. Ακόμα και τώρα όμως, μεγαλύτερη και ίσως ωριμοτερη συνεχίζω να υποκρίνομαι οικιοθελώς πως κάτι που δεν είναι έτσι όπως το θέλω , είναι έτσι όπως το θέλω. Κάθε φορά που η πόρτα του ισογείου ανοιγοκλείνει υποκρίνομαι πως ζω σε μια άλλη πραγματικότητα, στην οποία εσύ έχεις τα κλειδιά, εσύ είσαι αυτός που ανοίγει και έρχεσαι σε μενα και εγώ σε περιμένω με λαχτάρα. Μέχρι που τα κλειδιά ακούγονται σε άλλη πόρτα και όχι στη δική μου. Μετά βγαίνω από την πλάνη μου.Ήθελα τόσο πολύ να ξεχάσω ότι δεν έχεις πια κλειδιά.