ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 2 χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι τρέλα κολλημένη μαζί του βέβαια ποτέ μεταξύ μας δεν έγινε κάτι εκτός από το να μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα για κάποιες ώρες .. δεν είχα βγει ποτέ μαζί του κ ας το ήθελα πολύ .. πλέον κατάλαβα το λάθος μου εκείνη την εποχή που ήθελε κ αυτός θα έπρεπε να προσχωρήσω τα πράγματα και να λάβω ανάλογα .. για κάποιο χρονικό διάστημα τον έχασα τελείως από την ζωή μου κ ήρθαν τα πάνω κάτω .. πλέον ξανά συναντηθήκαμε τυχαία και μιλήσαμε κ ύστερα από κάποιες μέρες μου έστειλε μήνυμα να συναντηθούμε πήρα κ εγώ το θάρρος και το έκανα επιτέλους … πλέον μου ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν στην ίδια φάση με τότε που είχαμε γνωριστεί .. κ τα έφεραν έτσι τα πράγματα και βρεθήκαμε στο κρεβάτι με εμένα που πριν 2 χρόνια σκάλωνα να βγω μαζί του πλέον να είμαι στο κρεβάτι του και να κάνουμε τα πάντα … σαν απωθημένο πιστεύω μου έφυγε όλο αυτό που σκεφτόμουν τόσο καιρό αλλά τώρα που έφυγε το απωθημένο έρχεται και η επιθυμία για όλο και περισσότερα πράγματα τα οποία πιστεύω δεν θα λάβω ποτέ από αυτό το άτομο … και εκείνος μου είπε ότι εν μέρη το είχε απωθημένο διότι το είχε σκεφτεί αρκετές φορές .. θέλω παρά πολύ να προσχωρήσει το μεταξύ μας κ όχι απλά να βγούμε 2-3 φορές να κάνουμε ότι κάνουμε και γεια σας .. πραγματικά θα το ήθελα πολύ κ απλά δεν ξερω πως να το καταφέρω όλο αυτό .. το περίμενα πολύ καιρό όλο αυτό κ αυτό που θα ήθελα είναι να γίνει πραγματικότητα και με το παραπάνω να συνεχιστεί κάπως .. δεν μπορώ όμως να καθίσω να πιέσω τον άλλον για κάτι που δεν θέλει από ότι φαίνεται .. αλλά τι μπορώ να κανω για να νιώσει κ εκείνος όλα αυτά που νιώθω κ εγώ; .. Είναι πολύ δύσκολο τελικά να καψουρευτει σ κάποιον και να μην ξέρεις τι να κανείς στο τέλος !!!

Δουλειά, άλλο αντικείμενο. Άντε να μάθεις τη δουλειά, άντε να δείξεις τι αξίζεις...φτου και από την αρχή.

Γνωριστήκαμε σε κοινή παρέα,και για αρκετό καιρό το κλίμα μεταξύ μας ήταν φιλικό.Μετά από μερικούς μήνες,άρχισα να καταλαβαίνω ότι ενδιαφερόταν για μένα,μέχρι που μου μίλησε ευθέως και μου είπε ότι θέλει να είμαστε μαζί.Εγώ δέν ήθελα,και με ευγενικό τρόπο απέρριψα την πρόταση του.Το δέχθηκε πολύ φυσιολογικά και χαλαρά,συμφωνήσαμε ότι δέν υπάρχει κανένα πρόβλημα,και ότι θα συνεχίσουμε τη σχέση μας σε καθαρά φιλικό επίπεδο.Εγώ,περίπου δύο μήνες μετά,γνώρισα ένα παιδί και κάναμε σχέση.Από εκείνη τη στιγμή,η συμπεριφορά του πρώτου,διαφοροποιήθηκε ώς ένα βαθμό,με την έννοια ότι έγινε πιό μαγκωμένος και συγκρατημένος απέναντι μου(έχω παρατηρήσει μάλιστα ότι κάποιες φορές αποφεύγει να διασταυρωθούν τα βλέμματα μας)και ειδικά όταν είμαι με το αγόρι μου.Έχω καταλάβει πού μπορεί να οφείλεται αυτό,παρ'όλα αυτά όμως δέν έδειξε με κανένα τρόπο και ποτέ,ότι θέλει να διακόψουμε κάθε επαφή και να κόψουμε και την "καλημέρα" κατά το κοινώς λεγόμενο.Αντιθέτως,και μιλούσαμε όταν βρισκόμασταν με τους κοινούς φίλους αλλά και στα social,και αραιά και πού και στο τηλέφωνο,και πολλές φορές με δική του πρωτοβουλία.Εχθές,συνέβη το εξής περιστατικό,και πραγματικά μετά από αυτό πάω να τρελαθώ.Συγκεκριμένα,επειδή έχω καταλάβει ότι είναι στο ψάξιμο και είναι δεκτικός για γνωριμία,τον πήρα τηλέφωνο για να του πώ κάτι που πίστευα ότι θα τον ενδιέφερε:Έχω μία συμφοιτήτρια με την οποία είμαστε και πολύ καλές φίλες,και επειδή είναι και εκείνη στο ίδιο mood,του είπα ότι θα ήταν ωραία φάση να βγούμε,εγώ με το αγόρι μου και εκείνος και η φίλη μου, ώστε να γνωριστούν οι δυό τους.Πρίν από λίγες μέρες,μίλησα πρώτα στη φίλη μου γι'αυτό το θέμα,η κοπέλα το δέχθηκε μιά χαρά και πολύ χαλαρά,και μου έδωσε το ok να μιλήσω και σε εκείνον.Επίσης,επειδή ήθελα να είμαι ξεκάθαρη απέναντι της,της είπα για το ότι το παιδί αυτό είχε εκδηλώσει στο παρελθόν ενδιαφέρον για μένα,και μου είπε ότι δέν έχει πρόβλημα.Άσχετα με το ότι δέν προχώρησε η κατάσταση μεταξύ μας,εγώ τον συμπαθώ πολύ και θεωρώ ότι είναι αξιόλογο παιδί,την ίδια και ακόμα καλύτερη άποψη έχω και για τη φίλη μου(η οποία εκτός από όλα τα άλλα είναι και πολύ εμφανίσιμη κοπέλα)οπότε έκανα μία κίνηση να τους φέρω κοντά και ό,τι γίνει.Μόλις του το είπα,ποιός είδε το Θεό και δέν τον φοβήθηκε βρε παιδιά!Νευρίασε,μου είπε ότι δέν πάω καλά,ότι είμαι στην κοσμάρα μου,ότι δέν έχω ενσυναίσθηση,μου έκλεισε το τηλέφωνο και αμέσως μετά με μπλόκαρε στα social!Άν ήθελε να αρνηθεί,θα μπορούσε να το κάνει με κόσμιο τρόπο,δέν του έβαλα τη θηλιά στο λαιμό.Αντ'αυτού,μόνο που δέν με έβρισε.Πρίν από 3 μέρες βγήκαμε με τους φίλους μας,και όλα ήταν πολύ φυσιολογικά μεταξύ μας.Μιλούσαμε,γελάσαμε,διασκεδάσαμε με την ψυχή μας,και όταν μάλιστα εκείνος με το αγόρι μου άρχισαν να μιλάνε λίγο περισσότερο,αυτό μου άρεσε γιατί θα πρέπει να σπάσει ο πάγος κάποια στιγμή.Δέν ξέρω πού να αποδώσω λοιπόν αυτή τη συμπεριφορά εκ μέρους του,την οποία καλύτερα να μήν χαρακτηρίσω γιατί θα κοπεί η εξομολόγηση.Πήγα να κάνω ένα καλό και βρήκα το μπελά μου,κάπως έτσι.Από εχθές,νιώθω μούδιασμα και θυμό παράλληλα.Δέν θα υπολογίσω ούτε τους κοινούς μας φίλους ούτε τίποτα,και θέλω να καταφέρω να τον έχω χ....σμένο όποτε ξαναβρεθούμε.Μετά από αυτό που έκανε,θέλω να είναι σάν να μήν υπάρχει για μένα!

Πόσο άσχημο και ψυχοφθόρο είναι να μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Όλη την ώρα να ψαχνεσαι για να βρεις κάτι που να επιβεβαιώσει τις καχυποπτες σκέψεις σου. Το παραμικρό να ερμηνεύεται σαν εξαπατηση. Όση ψυχοθεραπεία κι αν κάνω πάντα μετά από λίγο επιστρέφω σε αυτό το μοτίβο.

Θέλω να αλλάξω δουλεια εδώ και πολύ καιρό. Πάντα διστάζω, βρήκα 2 αγγελίες που θέλω να στείλω και πάλι διστάζω. Πως θα περάσω από ιντερβιου πάλι; έχει πολλά χρόνια να πάω. Επίσης θα είναι ξανά το καινούργιο άτομο που θα με κοιτούν με μισό μάτι. Όμως έχω ανάγκη την αλλαγη, φοβάμαι γμτ μήπως κάνω λάθος επιλογή και μείνω χωρίς δουλειά

Νιώθω μόνη ρε γαμωτο. Βασικά είμαι μόνη. Σε λίγο γίνομαι 23 και είμαι μόνη. Προσπαθώ να κάνω φίλους μένουν για λίγο και μετά χάνονται δεν ξέρω γιατί αλήθεια. Αλλά κουράστηκα. Πότε δεν είχα σχέση. Μου λείπει μια αγκαλιά όταν θα πάω για ύπνο. Μου λείπει να πω καλημέρα σε κάποιον μου λείπει να μου στείλουν ένα μήνυμα και να μου πουν πάμε για ποτό , καφέ , φαΐ? Ούτε οι δικοί μου δεν με παίρνουν τηλέφωνο τώρα τελευταία η μαμά μου με παίρνει πιο συχνά γιατί της είπα πως αν δεν πάρω εγώ θα περάσουν 2 μέρες για να με πάρουν. Νιώθω μοναξιά , φόβο , απογοήτευση. Είναι καλοκαίρι και δεν έχω έναν άνθρωπο να πάω διακοπές. Κάνω μια δουλειά που συχένομαι και η ζωή μου από τον Οκτώβριο και μετά είναι σπίτι δουλειά δουλειά σπίτι και τίποτα άλλο. Δεν ζωωωωωωω απλά επιβιώνω και περιμένω να πεθάνω. Θέλω απλά να αλλάξουν όλα με έναν μαγικό τρόπο. Ότι βήμα κάνω διαλύεται προσπαθώ να βρω δουλειά σε αυτό που σπούδασα και δεν μου απαντούν καν στο βιογραφικό , προσπαθώ να γνωρίσω κόσμο να κάνω φίλους , να βρω έναν σύντροφο μάταια. Νιώθουν και άλλοι έτσι ή ακόμη και σε αυτό είμαι μόνη?

Δεν υπάρχει μοναξιά και μιζέρια παντού. Απλά μόνο εκείνοι που έχουν προβλήματα θα μπούνε στον κόπο να εξομολογηθούνε. Όσοι είναι καλά και δεν τους λείπει τίποτα ζούνε την ζωή τους και δεν μπαίνουν εδώ να γράψουν κάτι. Το ίδιο μου συνέβη κι εμένα όταν πέρισυ τέτοιον καιρό μπήκα να πω τον προβληματισμό μου και φέτος που είναι όλα εντάξει δεν χρειάστηκε. Απλά το σκέφτηκα και είπα να το " εξομολογηθώ". Όταν είμαστε σε μία σελίδα που είναι φτιαγμένη για εξομολογήσεις, νομίζουμε ότι όλοι είναι σε μία κακή φάση γύρω μας. Αν μπαίναμε σε μία σελίδα όπου γράφουμε μόνο καλά νέα, θα νομίζαμε πως όλοι περνάνε καλά. Το ίδιο και στην ζωή.

Είμαι σε μία σχέση 3 χρόνια. Από τα 23 μου. Τα παμε πολύ καλά, τον αγαπάω πάρα πολύ, και αυτός το ίδιο, δεν έχουμε ρουτινιάσει, έχουμε άψογη επικοινωνία. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε κανέναν τομέα. Κάποιες στιγμές σκέφτομαι, απίστευτο που βρήκα κάτι τόσο όμορφο, τον θέλω στην ζωή μου για πάντα, είμαι πολυ ευτυχισμένη μαζί του. Ωστόσο, κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως ίσως θα ήθελα να ζήσω και άλλες εμπειρίες στη ζωή μου, να γνωρίσω και άλλους ανθρώπους, καθώς είναι η πρώτη μου μεγάλη σχέση, και η δεύτερη σεξουαλική επαφή. Νιώθω πολύ μπερδεμένη κάποιες φορές, και αμφιβάλλω. Δεν ξέρω, ίσως σας ακούγεται χαζό. Δεν τολμώ να το συζητήσω με τους φίλους μου. Τώρα, έχω πάλι τέτοιες σκέψεις, δεν κρατούν πολύ αλλά πραγματικά με ρίχνει πολύ ψυχολογικά, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει ορισμένες φορές.

Η αδερφή μου έχει πολύποδα στον τράχηλο. Και θα πρέπει να κάνει απόξεση. Είναι 35. Πριν 3 χρονια περιπου έκανε και η μητέρα μου. Ειχε ινομυωματα με αιμοραγιες κλπ ειχαμε ταλαιπωρηθει αρκετα. Επίσης το ίδιο διαστημα ο πατερας μου, πέρασε καταθληψεις και διαφορα αλλα ψυχολογικά και τρεχαμε σε ψυχιατρους κλπ. Πολύ ψυχοφθόρο. Επιπλέον τωρα ο πατερας μου θα πρέπει να κάνει επεμβαση. Ο θειος μου επίσης επεμβαση αλλιως κάποια στιγμη δεν θα μπορει να περπατησει. Η γιαγια μου δεν ειναι σε θεση να φροντισει τον εαυτο της, εδω και 2 χρονια, οπότε πηγαινουμε εμεις την ταιζουμε κλπ κλπ. Αλλά και εμεις πιεζομαστε σωματικά και ψυχολογικά. Το μονο καλο της υποθεσης ειναι οτι εργαζομαι, εξ αποστασεως απο οταν ξεκινησε ο covid οποτε και βρισκομαι στην επαρχια με τους γονεις μου. Οικονομικη κατασταση ειμαι κομπλε και θα βαλω εγω τα χρηματα επεμβασεων (πατερας, αδερφη) συνολικα καπου στα 6000 ευρω. Φοβαμαι ομως καποια στιγμη θα ερθει και η δικη μου σειρα. Θελω να φυγω. Δεν ξέρω απλά έχω ΦΡΙΚΑΡΕΙ !!!!

Μιλούσα στα social με μία κοπέλα με την οποία ήμασταν συμφοιτητές πρίν από 5 χρόνια,και η κοπέλα μου το παρεξήγησε.Δέν υπήρξε ποτέ,ούτε τότε ούτε και τώρα κάτι πονηρό μεταξύ μας,έτυχε να βρεθούμε στα social όπως συμβαίνει,και μιλούσαμε μόνο για τη δουλειά μας και τίποτα άλλο.Η κοπέλα μου δέν το δέχθηκε,δέν μου άφησε περιθώριο εξήγησης.Το μόνο που μου είπε ήταν ότι ήθελε να μήν της το κρύψω,αλλιώς είμαι ένοχος.Συμφωνώ,της το έκρυψα επειδή δέν ήξερα πώς θα της φανεί,και τελικά ήταν εις βάρος μου.Την δικαιολογώ έως ένα βαθμό γιατί κι εγώ στη θέση της μπορεί να αισθανόμουν το ίδιο,και θέλω να με αφήσει να της εξηγήσω.Ξαναμίλησα με την άλλη κοπέλα,και μου είπε ότι είναι διατεθειμένη να πάει με τον σύντροφο της και να της μιλήσουν για να λυθεί η παρεξήγηση,αλλά εγώ δέν θέλω να τους μπλέξω γιατί δέν φταίνε σε τίποτα.Όσο περνάνε οι μέρες και μαθσίνω ότι βγαίνει,δέν νιώθω καλά.Είνσι πολύ όμορφη κοπέλα,είναι επικοινωνιακή,όπου και άν πάει θα την προσέξουν,γιατί το έχω ζήσει,και παραδέχομαι ότι ζηλεύω.Θέλω να λυθεί η παρεξήγηση και να είμαστε πάλι μαζί,γιατί έστω και άν έκανα λάθος,δέν πίστευα ότι θα έφερνε αυτό το αποτέλεσμα.Είναι λίγο σκληρό να μήν σε αφήνουν να εξηγήσεις,όποια και άν είναι η απόφαση.