ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στην ζωή ενός ανθρώπου από το να μην πιστεύει κανείς της δυνατότητες σου. Κανείς ποτέ δεν πίστεψε σε μένα όλοι νομίζουν ότι κάνουν καλύτερα και ότι εγώ δεν είμαι για τίποτα απολύτως. Έχω πάψει κι εγώ η ίδια να πιστεύω στον εαυτό μου τόσο πολύ με έχουν επηρεάσει όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και τώρα. Υπάρχει κάποιος/α που να του/ης συμβαίνει το ίδιο; Αν ναι πως το αντιμετωπίσατε;;

Γεια χαρά σε ολες και όλους!!! Τι λέτε είναι καλή ατάκα να της πω τώρα που μετακόμισε και πάλι κοντά στην περιοχή που μένω «να σε βλέπουμε συχνότερα»; Θα το πιάσει το μήνυμα;;

Είμαστε μαζί περίπου 3 χρόνια. Πρόκειται για την πρώτη μου σχέση και μαζί του ολοκλήρωσα. Θα έλεγα ότι οι πρώτες εμπειρίες μου σε αυτό το κομμάτι ήταν κάπως κακές καθώς υπήρχε έντονος πόνος. Να σημειωθεί ότι δεν προηγείται πότε κάποια σχετική προετοιμασία σε εμένα. Του έχω αναφέρει επανειλημμένα ότι αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει αυτή η ενόχληση αλλά δεν βλέπω ιδιαίτερη προσπάθεια. Προφανώς υπήρξαν φόρες κυρίως στην αρχή που ακόμα και έτσι έμενα ικανοποιημένη. Θεωρώ επειδή η σχέση μας ήταν σε καλύτερη φάση οπότε υπήρχε και περισσότερη επιθυμία. Πλέον δεν τον νιώθω αρκετά κοντά μου. Του το εχώ αναφέρει αλλά η αντίδραση του δεν ήταν καλή και δεν φαίνεται να καταλαβαίνει. Δυσκολεύομαι πολύ στο σεξουαλικό κομμάτι και έχει καταλάβει και ο ίδιος ότι δεν έχω όρεξη ενώ δεν ήμουν καθόλου έτσι. Αρκετές φόρες συμφωνώ μονό και μονό γτ επιμένει και νομίζω και ο ίδιος πλέον το εχει αντιληφθεί όποτε ότι γίνεται είναι στα γρήγορα ίσα ίσα για να τελειώσει ο ίδιος. Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό αλλά πλεόν η πράξη είτε μου είναι αδιάφορη είτε μου προκαλεί απλά αηδία. Εχθές είχαμε πάλι τα ίδια και γύρισε αμέσως στο κινητό του. Σκέφτηκα ότι ίσως εχω εγώ το πρόβλημα αλλά όρεξη υπάρχει φουλ αλλά δεν μου βγαίνει με τίποτα μαζί του. Τον αγαπάω όμως και πολλές φόρες σκέφτομαι οτι ισως ειναι μια φάση απο την οποία περνάνε πολλά ζευγάρια και θα ήταν καλύτερα να κάνω υπομονή. Εσείς τι πιστεύετε ;

Δουλεύουμε μαζί 5 Χρονια..μου άρεσε παντα..στην αρχη έδειχνε πολυ ενδιαφέρον..ρωτούσε για μένα με κοιτούσε συνέχεια με έψαχνε με το βλέμμα του παντα..λένε ότι τα βλέμματα λένε τις αλήθειες..ισχύει..υπήρχε ο έρωτας στα μάτια μας αλλά ποτέ δεν έγινε κάτι..μέχρι που έμαθα πως θα γίνει μπαμπάς και θα παντρευτεί..τον έχασα για λίγο καιρο το πήρα απόφαση και δεν έκανα τίποτα..απο τον Δεκεμβρίο όμως είναι πάλι ο ίδιος όπως τότε..με κοιτάει συνέχεια , μου μιλάει που και που.. με ψάχνει με το βλέμμα του αλλά δεν έχει γίνει τίποτα !σε ξέρω τι γίνεται στο κεφάλι του αλλά το ξέρω ότι δε πρέπει ειμαι όμως ακομα ερωτευμένη μαζί του όπως τότε..με σκοτώνει που έχει κάνει οικογένεια αλλά γιατί τα κάνει όλα αυτά τώρα;τι θέλει απο μένα;φφφ είναι τοσο άσχημο πραγματικα ..το νιώθω ότι όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο υπάρχει κάτι που μας ενώνει αλλά κανεις δε κάνει κίνηση..θα τρελαθώ

ενα καταλαβα ........... πως παλευοντας να πλησιάσω τους αλλους ανθρωπους και να τους κάνω φιλους μου εχασα τον εαυτο μου και μοναδικες στιγμες που βιωνα σα παιδι ! μπήκα στο κοσμο των αλλων και μια ζωη απορριψη θλίψη  ......... κριμα που εχασα 27 χρονια ζωης για να κυνηγάω κατι που δε πιανετε !!  την εκτιμιση των αλλων ανθρωπων !!  τωρα το καταλαβαίνω .... η θεωρεία μου ειναι πως .αγαπαμε το κοσμο τον σεβομαστε μα δε χανουμε τον εαυτο μας για χαρη των αλλων ειν τοσο λαθος .........

Ομοφυλόφιλη σε επαρχία και δεν μπορώ να κάνω καμία γνωριμία. Οι δικοί μου και γνωστοί περιμένουν να παντρευτώ. Εγώ περιμένω να φύγω από εδώ. Να βρω μια δουλειά σε πόλη να φύγω. Συννεφιαζω όταν σκέφτομαι πως υπάρχουν ζευγάρια ενώ εγώ δεν μπορώ ούτε μία κοπέλα να μιλήσω εδώ που βρίσκομαι. Μπαίνω σε εφαρμογές και το 99% είναι ψεύτικα προφίλ και είτε άντρες είτε ζευγάρια. Σελίδες μέσω ίντερνετ δεν υπάρχουν πια για ομοφυλόφιλες. Νιώθω στο περιθώριο. Ένα καλοκαίρι που θα μείνω στο κενό. Να πάω μέχρι την διπλανή πόλη που είναι η Θεσσαλονίκη και δεν έχει ούτε ένα στέκι να βρισκόμαστε. Να θέλω να κοιτάξω κάποια και να μην ξέρω αν με κοιτάει επειδή απλά την κοίταξα ή νευρίασε που την κοίταξα ή όντως θέλει να γνωριστούμε. Μου έρχονται όλα δύσκολα. Και είμαι στα 36 έτη μου.

Πριν περίπου ένα μήνα πραγματοποίησα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό μαζί με την παρέα μου. Μείναμε 4 μέρες στη Ρώμη. Εντυπωσιάστηκα από τα πάντα. Από τα επιβλητικά κτήρια, τα αγάλματα, από ολόκληρο τον πολιτισμό, τον κόσμο εκεί, τις συγκοινωνίες… από τα πάντα. Από τότε που γύρισα στην Ελλάδα, την σκέφτομαι συνέχεια. Σκέφτομαι ότι θέλω σαν τρελή να ξανά πάω. Είναι περίεργο, και ίσως φανεί χαζο σε καποιους, αλλα από τη στιγμή που επέστρεψα, νιωθω ότι δεν ανήκω εδώ … Θα ήθελα τόσο πολύ να είχα την δυνατότητα να ζήσω μόνιμα εκεί… και να μπορούσα να εχω και την οικογένεια μου μαζί… δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο…

Είμαι 26 χρονών και έχω απογοητευτεί καθώς δεν μπορώ να βρω εργασία. Δουλευα σε σούπερ μάρκετ και σε promotion όμως τα χρήματα ήταν πολύ λιγα... Δεν έχω μεγάλη εργασιακή εμπειρία καθώς ήταν και η σχολή μου στην μέση όπου ήταν αρκετά απαιτητική και έχασα αρκετό χρόνο με την πτυχιακή και την πρακτική... Θα ήθελα μια εργασία ώστε να μπορώ να βοηθήσω τους γονείς μου οικονομικά καθώς έχουμε μεγάλο πρόβλημα... Τον προηγούμενο μήνα μας έκοψαν και το ρεύμα... Ο πατέρας μου παίρνει μια χαμηλομισθη συνταξη οπότε με την ακρίβεια που υπάρχει δεν φτάνει ούτε για τα βασικά.. Ελπίζω να βρω κάτι καθώς όλοι ζητάνε εμπειρία ή ημιαπασχοληση.

Έκανα στον κολλητό μου φίλο μία πολύ προσωπική και αδιάκριτη ερώτηση που αφορούσε την κοπέλα του.Δέν μπορώ,για ευνόητους λόγους,να γράψω τί τον ρώτησα,θα αναφέρω μόνο πως η ερώτηση είχε να κάνει με ένα σημείο του σώματος της.Δέν ήταν προσβλητικό,όπως το πάρει βέβαια κσνείς,αλλά σίγουρα ήταν πολύ αδιάκριτο.Είχα πιεί λίγο παραπάνω,δέν ήμουν χάλια ούτε είχα χάσει τον έλεγχο,απλά η γλώσσα μου είχε λυθεί.Με το που το άκουσε ο φίλος μου,νευρίασε και μ'έβρισε.Συνήλθα αμέσως γιατί κατάλαβα τί ξεστόμισα,του ζήτησα συγγνώμη και του είπα να με δικαιολογήσει λόγω του ποτού.Μου απάντησε ότι αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω για να μή με δικαιολογήσει,γιατί όπως είπε,το ποτό βγάζει τον αληθινό χαρακτήρα των ανθρώπων που όταν είναι νηφάλιοι μπορούν να τον κρύψουν.Για μένα δέν ισχύει αυτό,ήταν η κακιά στιγμή που το μυαλό μου δέν επικοινωνούσε με το στόμα μου,και έλεγα ό,τι μου κατέβαινε.Τον καταλαβαίνω απόλυτα και πιθανόν άν ήμουν στη θέση του να αντιδρούσα το ίδιο και χειρότερα.Όσο κολλητοί κι άν είμαστε,ξεπέρα τα όρια και το λέω ειλικρινά.Μετά από αυτό έχουν περάσει σχεδόν 2 εβδομάδες,και έχει κόψει εντελώς,δέν απαντάει ούτε σε μηνύματα ούτε σε τηλέφωνα.Πήγα προχθές απ'τη δουλειά του και μόλις με είδε μου είπε να φύγω,και το έκανα γιατί ήταν και κόσμος εκεί και δέν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα.Χθές έμαθα από ένα άλλο φίλο μας ότι θα πάνε για καφέ,πήγα κι εγώ για να μιλήσουμε,και μόλις με είδε σηκώθηκε κι έφυγε.Σίγουρα,εκτός από το ότι πειράχτηκε από την αδιακρισία μου,θα του πέρασε και από το μυαλό ότι μπορεί να σκέφτομαι πονηρά για την κοπέλα του,αλλά καμία σχέση.Στο λόγο της τιμής μου,και δέν έχω κανένα λόγο να πώ ψέματα εδώ μέσα,δέν ισχύει κάτι τέτοιο,και ξαναλέω πως άθελα μου μου βγήκαν αυτά τα λόγια.Είμαστε 25 και γνωριζόμαστε από τα 9,και δέν θέλω να χαλάσει η φιλία μας.Παραδέχομαι ότι είμαι ένας άθλιος μ@λ@κ@ς,θέλω να διορθώσω αυτό που έκανα,και δέν ξέρω πώς θα το καταφέρω.

Πνίγομαι αλήθεια. Νιώθω ότι θέλω να φωνάξω τόσο δυνατά και να φύγουν όλα από μέσα μου αλλά δεν θα γίνει. Πότε δεν γίνεται όσο και να κλάψω όσο και να φωνάξω δεν γίνεται. Και εγώ μένω εδώ να πονάω και να πνίγομαι σε μια καθημερινότητά χωρίς νόημα χωρίς ζωή μόνο μαυρίλα. Πνίγομαι και δεν βρίσκω κάπου ή κάποιον να πιαστώ.