ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν ένας άντρας έχει ξεκαθαρίσει σε μια κοπέλα ότι από αυτή θέλει μόνο κάτι σεξουαλικό αλλά η κοπέλα τον θέλει και για τις νύχτες αλλά και για τις μέρες αξίζει να κάνει κάτι μαζί του; Ζω μια τέτοια κατάσταση και μου έχει φάει τα αυτιά ότι αν δεν το ζήσουμε θα μας μείνει απωθημένο.

Φλερτάρω με ένα παιδί στο gym που φαίνεται αρκετά μικρότερος μου. Πρέπει να είναι γύρω στα 25. Εγώ είμαι 32, αλλά μικροδείχνω. Συνήθως με κάνουν γύρω στα 27. Φοβάμαι πως αν μάθει πόσο είμαι θα τρομάξει και δεν θα θέλει να κάνει κάτι μαζί μου. Σκέφτομαι αν με ρωτήσει πόσο χρονών είμαι να κρύψω 3-4 χρόνια. Το ξερω οτι δεν ειναι σωστό, αλλά δεν θέλω να τον χάσω και αυτόν. Έχω κουραστεί όλο να περιμένω ότι κάτι θα γίνει και στο τέλος να μην γίνεται τίποτα. Τουλάχιστον να το ζήσω για όσο κρατήσει.

Ψαχνοτας στον υπολογιστη βρηκα καποιες φωτογραφιες τραβηγμενες πριν απο 8 χρονια, 20 χρονη φοιτητρια τοτε σε διακοπες. Ειχα χασει 30 κιλα και ομως τοτε με εβλεπα βοδι. Τωρα κοιτωντας αυτες τις εικονες βλεπω ενα ωραιο νεο κοριτσι με ενα αδυνατο σωμα και λιγα πιασιματα εκει που επρεπε. Ειχα και κοιλιακους που τοτε δεν εβλεπα! Ειχα χασει 30 κιλα σε 3 μηνες , δε γυμναζομουν και ομως το σωμα μου εδειχνε τελειο, και ας μην το εβλεπα τοτε. Ποσο ομορφη...Τωρα 8 χρονια μετα εχω ξαναπαρει 40 κιλα και νιωθω ανημπορη να τα χασω. Αφηστε που και να τα χασω, λεμε τωρα, θα γινω φουλ πλαδαρη. Το πιο θλιβερο ομως ειναι το προσωπο μου που εχει μεινει ολοιδιο με τοτε σαν να μην περασε μια μερα να μου θυμιζει πως εγω φταιω που τα χαλασα ολα.αχ νιατα, γιατι τοτε δεν εβλεπα ποσο ομορφη ημουν;;;;

Μάλλον δεν περνάω καλά την ζωή μου εδώ και χρόνια. Πέτυχα στα οικονομικά (και λόγω εξωγενών παραγόντων), αλλά απέτυχα στα κοινωνικά (με δική μου ευθύνη μόνο). Είμαι 30 και δεν φαίνεται κάτι καλύτερο στον ορίζοντα. Παρά το γεγονός ότι έχω αρκετά καλό εισόδημα δεν έχω πού να το ξοδέψω! Έχω ελάχιστες παρέες που δεν με γεμίζουν καθόλου. Καθόλου φίλους με τη στενή έννοια της λέξης. Εδώ και χρόνια δεν έχω κάνει κάποια ουσιαστική σχέση με κοπέλα. Και δεν φαίνεται κάτι στον ορίζοντα. Προσπαθώ να κάνω κάποια πράγματα μόνος μου, όπως να πάω διακοπές ή να πάω σινεμά ή μια βόλτα. Τα κάνω αυτά. Ως πότε όμως θα έχω το κουράγιο να συνεχίσω να κάνω πράγματα μόνος μου προσδοκώντας σε τυχαίες γνωριμίες ώστε να αλλάξει κάτι; Όταν βγαίνω έξω και βλέπω χαρούμενους ανθρώπους, ζευγάρια, παρέες στενοχωριέμαι για τον εαυτό μου και σκέφτομαι το παρελθόν. Ακόμα και με παρέα αν βγω πάλι στενοχωριέμαι γιατί δεν περνάω καλά και σκέφτομαι πως δεν έχω καμιά δουλειά μ’ αυτούς τους ανθρώπους που βγήκα. Μπορώ να αναγνωρίσω τις ενδείξεις για τη σημερινή μου κατάσταση ήδη από το σχολείο, όπου έβαζα τον εαυτό μου στο περιθώριο και αποκοβόμουν από τους άλλους. Δεν συμβιβαζόμουν και τους περισσότερους ανθρώπους τους θεωρούσα χαμηλότερου επιπέδου από μένα, ότι δεν έχουν να μου προσφέρουν τίποτα (πέρα από την παρέα τους καθεαυτή ή για το σεξ αν επρόκειτο για κοπέλα), ανάξιους να τους έχω φίλους κτλ. Αυτό συνεχίστηκε και στο πανεπιστήμιο σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, έχοντας κάποιες παρέες αλλά κρατώντας τους πάντες σε απόσταση. Τώρα πλέον σχεδόν έχω συνηθίσει και αποδεχτεί ότι θα προχωρήσω έτσι μόνος μου στα 40, στα 50, στα 60 και στα 70… Ίσως κατά βάθος να μου αρέσει να είμαι μόνος αλλά να μην το έχω καταλάβει ακόμα. Και γι αυτό να λειτουργώ υποσυνείδητα απομακρύνοντας από κοντά μου τους ανθρώπους. Δεν ξέρω.

εύχεσαι να μην είχαν έρθει τα πράγματα,να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω..Το ίδιο επαθα και εγω,στα μάτια μου το διάστημα που με άφησε τον θεωρούσα τον χειρότερο άνθρωπο.Πιστευα ότι δεν μπορούσε να μου φερθεί με τον τρόπο αυτό.Για μήνες έκλαιγα,ειχα φτάσει σε σημείο να τον παρακαλάω να γυρίσει.Αλλα πλέον πιο συνειδητοποιημένη μπορώ να πω ότι όλη αυτή η εμπειρία μου έδωσε παρά πολλά μαθήματα και χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα.Καταλαβα ότι ήμουν πολύ ενοχλητική,κολλούσα σε ανθρώπους,εξαρτιομουν από αυτούς.Ποσο κακό.Νομιζα ότι η αγάπη πονάει αλλά αυτό δεν ήταν αγάπη.Αγαπη είναι να αφήνεις τον άλλον ελεύθερο και όχι να τον καταπιέζεις Ευχομαι στο μέλλον να μάθω να αγαπάω αληθινά.

Καλημέρα και καλό μήνα!! Πάει κι αυτό το καλοκαίρι που είχα πιστέψει ότι θα συμβεί κάτι πολύ καλό μαζί σου, ερχόμενη το Δεκαπενταύγουστο για να απολαύσουμε μαζί την πανσέληνο με ένα καλό κρασί. Εσύ δεν μπήκες καν στο κόπο να με συναντήσεις όταν ήρθα να σε βρω και αρκέστηκες να μου ευχηθείς να έχω κάθε ευτυχία στη ζωή μου. Ξέρεις κάτι Β.Σ. θα έχω μια ευτυχισμένη ζωή γιατί εγώ αυτό το καλοκαίρι θα το κουβαλάω μαζί μου για να θυμάμαι ότι τελικά σημασία δεν έχουν τα λόγια αλλά οι πράξεις και το κρασί αν το έχεις ακόμα, να το πιείς στην υγειά σου. Ε.Σ.Φ.

Εβλεπα reaction απο vocal coaches απο τα τραγουδια του Dimash το sos και το opera 2.Ο τυπος πιανει 6 οκταβες και θεωρειται τοπ τραγουδιστης σε ολο τον κοσμο παρ'ολο που δυστυχως ειναι πιο διασημος στην Ασια.Στο θεμα μας,τα βιντεο νιωθεις οτι ξεκινανε να τα δουνε λιγο επικριτικα ειδικα οι Vocal coaches εχουν μια αλφα ιδεα για τον εαυτο τους αλλα απλα μενουν μαλακες.Δηλαδη δεν ειναι μονο η εκπληξη στο προσωπο τους αλλα διακρινω μια ζηλεια οτι δεν μπορουν να τον φτασουν.Εγω ταλεντα σαν τον Dimash τα θαυμαζω δεν τα ζηλευω.

Ειμαι φοιτητής και σπουδαζω αγγλικη φιλολογια. Απο τοτε που μπήκα στο Πανεπιστήμιο συνειδητοποιώ ποσα πολλα πράγματα είναι αυτα που δεν γνωρίζω και θελω να μαθω. Επισης παρατήρησα και κατι που γενικά με απογοητεύει. Παρ ολα αυτα που εμαθα απο το σχολείο πολυ λιγα εχουν μείνει και γενικά μου αρεσε το διάβασμα. Αυτο λοιπον που με απασχολεί περισσότερο ειναι το οτι νιώθω οτι δεν ξερω κατι πολυ σημαντικό , Ιστορια. Ειμαι ανιστόρητος , γνωρίζω βέβαια καποια πράγματα, δεν ειμαι κι άσχετος αλλα οχι οσα θα επρεπε να ξερω με τα μορια που εβγαλα στις πανελληνιες ( πηγα πολυ καλα) και με τους βαθμούς που παίρνω στα μαθήματα στη σχολή. Θελω λοιπον να αρχίσω μονος μου διαβασμα. Είτε ειναι Παγκοσμια ιστορία, σύγχρονη ή οχι θελω καποιες προτάσεις. Θελω καποιος απο δω μεσα που να ξέρει να μου προτείνει βιβλια για να μαθω ιστορία , αντικειμενική και πραγματική ( δεν θελω λογοτεχνικά βιβλια). Θα ηθελα να με κατευθυνει καποιος σα να μαθαίνω απ την αρχη. Ειμαι διατεθειμένος ακομη και να "ξεμαθω" ό,τι βλακειες μας δίδαξαν . Γι αυτο θα ηθελα καποια βιβλια, sites ,κτλ που μπορουν να με βοηθήσουν. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δουλεύω σε ένα κατάστημα που το περιβάλλον είναι εχθρικό. Όχι τόσο από το αφεντικό, αλλά από τους συναδέλφους. Απο την πρώτη μέρα που πήγα όλο με κατηγορούν για πράγματα που δεν φταίω εγω. Μια φορά είχαμε στείλει ένα λάθος προϊόν σε πελάτη. Εγώ επειδή ήμουν καινούρια και δεν ήξερα ποιο είναι το σωστό, πριν το στείλω ρώτησα την κοπέλα που ήταν υπεύθυνη. Της λέω είναι αυτό; Λέει ναι, στείλε το. Την επόμενη όμως μέρα που έγινε γνωστό το λάθος είπε ότι δεν το είδε και ότι το έστειλα μόνη μου χωρίς να τη ρωτήσω. Εγώ το αρνήθηκα, αλλά φυσικά όλοι πίστεψαν αυτή.Άλλη φορά με είχαν βάλει να κάνω κάποια δουλειά μαζί με μια άλλη και αυτή το πήρε όλο πάνω της. Είπε πως το έκανε μόνο αυτή γιατί εγώ έκανα κάτι άλλο. Και πάλι όλοι πίστεψαν αυτή.Άλλη φορά μου έδωσαν να κάνω κάποια εργασία, ενώ παράλληλα έκανα κι άλλες που είχαν προτεραιότητα. Κι επειδή πέρασαν 2 μέρες χωρις να προλάβω να κάνω πολλά πράγματα, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι δεν μπορώ να την κάνω. Και αυτά είναι μόνο λίγα απ'όσα μου έχουν κάνει. Μου κάνουν συνεχώς πόλεμο και μου φέρονται σα να είμαι σκουπίδι. Έτσι είναι... Όταν είσαι χαμηλών τόνων και δεν μιλάς πολύ, σε πατάνε. Έχω αρχίσει να ψάχνω για άλλη δουλειά εδώ κι ένα μήνα, αλλά δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα. Δύσκολα τα πράγματα. Δεν ξέρω πόσο θ'αντέξω εκεί...

Ειμαι 19 και τώρα θα μπω στο 2ο έτος της σχολής μου. Σπουδάζω στην Αθηνα , ενα ξενόγλωσσο τμήμα φιλολογίας. Στις Πανελλαδικές ειχα παει παρα πολυ καλα και γενικά με τα μορια που ειχα επιανα ολες τις σχολές υψηλόβαθμες ή μη. Και επελεξα να παω σε αυτην που ειμαι σήμερα χωρίς καμια απολύτως πιεση απο τους γονεις μου για να κανω κατι αλλο. Το θέμα ειναι οτι υπάρχει μεσα μου κατι το ανικανοποίητο και δεν ξερω αν το εχουν κι αλλοι φοιτητές αυτο. Δεν ξερω τελικα αν αυτό που επέλεξα με γεμίζει. Μού αρεσει πολυ , τα παω καλά στο Πανεπιστήμιο με τα μαθηματα, περνάω και πολυ καλα στην Αθηνα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν ξερω αν αυτο που σπουδάζω ( τονίζω ξανα οτι μου αρεσει το αντικείμενο) μου αρεσει ΤΟΣΟ οσο σε αλλα παιδια. Για να βρει καποιος αυτό που του ταιριάζει να κανει στη ζωη του δεν πρεπει να είναι εντελώς παθιασμένος; Μου αρεσει η σχολή μου γι αυτο και την επελεξα ανάμεσα σε αλλες . Όμως αν όντως ηταν αυτο που ήθελα θα εκανα αυτη τη στιγμή αυτη την εξομολόγηση; Επίσης, πιστεύετε πώς βαθια μεσα μας ξερουμε τι πραγματικά θέλουμε; Γιατί εγω αλήθεια δεν ξερω. Δεν ξερω αν σπουδάζω για να πω οτι σπούδασα. Δεν ξερω αν θελω να γινω εκπαιδευτικός ή να κανω κατι αλλο με γλώσσες. Δεν ξερω αν θα ηθελα να κανω κατι άσχετο. Με απασχολεί γιατι βλεπω αλλα ατομα πολυ πιο κατασταλλαγμενα ενω εγω ειμαι καπου αναμεσα.