ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω διαζύγιο αλλά ο μόνος λόγος που είμαι μαζί του ακόμα είναι επειδή δεν έχω ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά.Τα έχουμε συζητήσει και ποτέ δεν βγάλαμε άκρη. Αδιαφορεί για την σχέση μας η οποία έχει βαλτώσει και δεν έχουμε κανένα κοινό πλέον.Απλά μένουμε στο ίδιο σπίτι.Του το έχω πει ξεκάθαρα ότι δεν νιώθω τίποτα πλέον γι'αυτόν και θέλω να φύγω. Δεν τον ενδιαφέρει.Μακάρι να ζούσαν οι γονείς μου για να φύγω από αυτό το σπίτι. Μακάρι να βρω μια δουλειά που να μπορώ να είμαι αυτάρκης.Νιώθω συναισθηματικά νεκρή.Δεν έπρεπε να αψηφήσω την λογική και να δεχτώ την πρόταση του για γάμο.Εγώ φταίω για όλα.

Αξίζει να αφήσεις κάποιον που ειναι 20 χρονια μεγαλύτερος και τρελά γουστάρεις και θες για να ακολουθήσεις καποιον συνομηλικο όπου δεν είσαι πλέον ερωτευμένη αλλά τον αγαπάς πολύ μόνο και μόνο επειδή σου εξασφαλίζει καλύτερη ποιότητα ζωής και σιγουριά ;Υ.Γ.: και οι δυο με αγαπούν

Ας γράψω κι εγώ. Είμαι 19 χρονών και μέχρι τώρα δεν έχει δείξει κανείς ερωτικό ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου πέρα από μερικά κοπλιμέντα και δεν έχω δώσει καν φιλί. Και προσπαθώ να βρω την αιτία.Δεν με βρίσκουν ενδιαφέρον σαν άτομο; Δεν έχω αρκετή αυτοπεποίθηση και αποπνέω μια ανασφάλεια η οποία τους απωθεί; Δεν έχει αρέσει ποτέ σε κανέναν η εξωτερική μου εμφάνιση; Αυτή η κατάσταση με αγχώνει αρκετά, νιώθω πως μια πτυχή του εαυτου μου δεν έχει αναπτυχθεί καθόλου. Ντρέπομαι και λίγο γι αυτό.Ξέρω πως δεν γυρνάει όλος ο κόσμος γύρω από μένα ώστε να "σφάζονται" όλοι για μένα, ξέρω πως δεν είμαι η μοναδική που είμαι σε αυτή την κατάσταση, γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι υπάρχουν πολύ σημαντικότερα προβλήματα. Ωστόσο πιστεύω πως οι συμβουλές σας ίσως φανούν χρήσιμες και βοηθήσουν εμένα κι άλλα άτομα..Ευχαριστώ όσους μπουν στον κόπο να το διαβάσουν και να απαντήσουν.

Με τον μικρο μου αδερφό εχουμε πολλα χρονια διάφορα. Τωρα θα παει στην δεύτερα Δημοτικού. Εχει μεγαλη αδυναμία στο πρώην αγόρι μου γιατι περνουσαν αρκετο χρονο μαζι. Σημερα ηταν τα γενέθλια του. Ο πρωην μου ζήτησε να κανουμε βιντεοκληση για να του πει χρονια πολλα και τα σχετικα. Ξεκίνησαν να λενε τα δικα τους και ο μικρος εκανε σαν χαζο απο την χαρα του. Και οσο αυτος εκανε τον καραγκιόζη και υποσχοταν στον μικρο οτι θα πανε οπου θελει οταν γύρισει εγω σκεφτομουν ποσό πολυ μου εχει λειψει. Τουλάχιστον εχουν κανονισει να τα ξαναπουνε σε καμια εβδομάδα για να του πει πως ηταν οι πρωτες μερες στο σχολείο του (εν τω μεταξυ πρωτη φορα βλεπω παιδι τοσο ενθουσιασμενο που θα αρχίσουν τα σχολεια) οποτε θα ξαναδω αυτο το γλυκο χαμόγελο.

Από τις διακοπές σου θα σε αρπάξω και θα σου δώσω ένα φιλί......Δεν μπορώ να κάνω ότι δεν τρέχει τίποτα...Ο τρόπος που κοιταζόμαστε....Αχ αυτό το βλέμμα σου!!!!

Χθες οταν εφτασα σπιτι ειδα το αυτοκίνητο του μπαμπα μου. Τετοια ωρα συνηθως ελειπε. Ξεχαστηκα και σκεφτηκα οτι σημερα γυρισε πιο νωρις απο την δουλειά.

Είναι περίεργη η ερώτηση αλλά αναρωτιέμαι...Οι άντρες κολλάν με την πρώτη τους;Όσο κλισέ κι αν ακούγεται η ερώτηση... Στο πανεπιστημιο ήμουν η πρώτη ενός απο΄τους καλύτερούς μου φίλους και παρότι ήταν ένα μεθυσμένο βράδυ κτλ νιώθω ότι ακόμα μου έχει μια αδυναμία μετά από χρόνια. Με βλέπει ωραία ακόμη και με 8 κιλά παραπάνω, δεν ξέρω αν νιωθει έτσι γιατί έτσι ή γιατί κατι νιώθει ή νομίζει οτι νιώθει κατι επειδή ήμουν η πρώτη του εμπειρία...Ειναι σημαντικό για μενα για διαφορους λόγους να ξέρω. Ιδέες οι άντρεςςς;;;;

Τα τελευταία 6 χρόνια δεν είμαι καθόλου λειτουργική! Έχω μείνει σε όλους τους τομείς πίσω και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε καμιά υποχρέωση μου...Έχω φτάσει στο σημείο να θέλω να απευθυνθώ σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο με την "ελπίδα" οτι θα μου βρουν κάτι! Αν έχω κάτι ,φανταζομαι θα με βοηθήσουν, μάλλον με ιατροφαρμακευτική αγωγή ,να το ξεπεράσω.Να έχεις χαμένα 6 χρόνια απο τη ζωή σου είναι πολλά, ο,τι ηλικία κι αν είναι! Ωστόσο εγώ είμαι 26 και νιώθω ότι έχασα πολυ όμορφα χρόνια και θέλω να προσπαθήσω να μην χάσω κι αλλα!Νομίζω έχω κατάθλιψη...

Ποσο φυσιολογικό είναι να σου μιλάει για την πρώην του και ταυτόχρονα να σου λέει ότι δε σε βλέπει φιλικά ;

Κοντεύω τα 30...Πηρα το πτυχιο μου.Ξεκιναω μεταπτυχιακο.Εργάζομαι με ΣΟΧ.Εχω μια σχεση εδω και 3+ χρονια.Μενω με τη μαμα μου.Σκεφτομαι να μετακομισω μαζι με το φιλο μου σε διαμερισμα διπλα απο το πατρικο του λογω οικονομικων δυσκολιων.Αλλα...ενω ακουγονται ολα τοσο ωραια δεν ειναι!Το περιβαλλον εργασιας δεν με ικανοποιει!Σκοτωνομαι με τη μανα μου!Δε θελω να μεινω διπλα στους γονεις του!!!! Εχω παρα πολλα νευρα!!! Συνεχως βρισκομαι σε υπερενταση, ειμαι διαρκως εριστικη με ολους και ειρωνευομαι τους παντες.