ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω παρατηρήσει δεκάδες κοπέλες στην ζωή μου. Άλλες όμορφες, άλλες περιποιημένες, άλλες βιαστικές... Μου κάνουν μεγάλη εντύπωση οι πολύ όμορφες κοπέλες. Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολύ όμορφο. Είμαι μια συμπαθητική κοπέλα. Αλλά μερικές είναι εκθαμβωτικές, ντυμένες αποκαλυπτικά.... Είναι ερωτικές. Τις ξεχνάω όλες μετά από λίγο. Μια μου έχει χαραχτεί ανεξίτηλα. Μια κοπέλα που είχε χάσει τα μαλλιά της από χημειοθεραπείες, δεν φορούσε μαντήλι για να καλύπτει το κεφάλι της, και τα λιγοστά δευτερόλεπτα που συναντήθηκαν τα βλέμματα μας μου έδωσε το πιο όμορφο και αστραφτερό χαμόγελο της ζωής μου. Μου άλλαξες την ζωή μου. Ελπίζω να είσαι καλά και να χαμογελάς πάντα, όσα χρόνια και αν περάσαν δεν σε ξεχνώ...

Καλησπέρα. Καινούργιος στην Αθήνα. Ψάχνω θεατρική ομάδα. Έχετε να προτείνετε καμία?

Βρε παιδια πραγματικα θα ηθελα και τη δικη σας γνωμη πανω σε αυτο που θα γραψω.Το παιδι με το οποιο μιλουσα πολυ καιρο μου ειπε οτι εχει σχεση.Εγω με το που μου το ειπε σταματησα να του απανταω γιατι πραγματιξα σε τετοιες περιπτωσεις τι να κατσεις να αναλυσεις και να πεις,απογοητευτηκα τοσο πολυ που δεν ηξερα τι να νιωσω και να πω.Αυτος επεμενε με μηνυματα οτι με σκεφτεται ωστοσο απαντηση δεν επαιρνε.Το προβλημα ειναι οτι εγω θελω να του μιλαω εννοειται και πολλες φορες θελω να του στειλω και δεν το κανω γιατι πολυ απλα ποτε δεν ηθελα να ειμαι «τριτο» προσωπο.Τον θελω,ειμαι ερωτευμενη αλλα τη καρδια μου θα τη κανω πετρα.Σκεφτομαι το κοριτσι που ειναι μαζι του που προφανως και δεν ξερει τιποτα και ειναι ο λογος που δεν προχωρω σε μηνυμα.Δεν θελω να το κανω στη κοπελα αυτο οσο και αν θελω να του μιλησω.Οι φιλες μου καθε φορα που το συζηταμε με παροτρυνουν στο να του στειλω και μου λενε βλακειες του τυπου «αν την ηθελε δεν θα μιλουσε και δεν θα προσπαθουσε με εσενα τοσο καιρο».Η γνωμη σας ποια ειναι;Συγγνωμη για το κειμενο αλλα περα απο 2 φιλες δεν λεω τα προσωπικα μου αλλου και μιας και εδω ειναι ανωνυμα..ειπα να το επιχειρησω.Ευχαριστω εκ των προτερων οποιων απαντηση

για δόξα και χρήματα που θα έρθουν από δουλειά πάνω σε tech companies. Δηλαδή θέλω να γίνω κάτι σαν τον Elon Musk, να έχω την άνεση να κάνω δικά μου projects για τον πλανήτη. Αυτά από εμένα.

Θυμαμαι τότε που ειχα κατεβει μεχρι την Αθήνα για να σε δω....τι ομορφα που ηταν κατω απο την Ακρόπολη..Εσυ κοιτουσες το ηλιοβασίλεμα και το θαυμαζες..ταξιδευες..κι εγω λιγο πιο πισω αγνάντευα εσενα να απολαμβάνεις..αυτη ηταν η διαφορα μας βλέπεις..οτι εγω εκεινη την ωρα μπορούσα να πεθανω ευτυχισμένη! Και το ηξερα μεσα μου οτι το τελος της σύντομης ιστορίας μας πλησιαζε και βουρκωνα κι ρωτουσες τι εχω;εγω μπορούσα να πεθανω απο ευτυχία..Περασε ο καιρος ακομα σε θυμάμαι..αλλα κάποιες φορες το βλεπω πιο ρεαλιστικά: οτι ειχα να πω στο εδειξα

γνωστους που ειναι υπερβαροι και λενε τους αλλους αγελαδες?Τι φαση δηλαδη?

Ειναι κανεις αλλος ξενος και εχει μεγαλωσει εδω?Πολλα τα καταπινω αλλα η λογικη οτι ο αντρας μπορει να κανει οτι θελει,με οσες θελει προτου παντρευτει και η γυναικα πρεπει να ειναι αγνη εχει αρχισει να μου την δινει στα νευρα!Ειμαι σχεσακιας αλλα με κανουν να νιωθω τυψεις αν χωρισω με το αγορι μου για α,χ,ψ λογο μονο και μονο επειδη μετα θα ειμαι damaged goods!Ε δεν πανε ολες οι σχεσεις για γαμο τι να κανω δηλαδη να μεινω εκει που δεν πρεπει μονο και μονο επειδη οι γονεις μου(οι ιδιοι μου οι γονεις δεν μιλαμε ουτε καν για γειτονες και συγγενεις) θα με δειχνουν με το δαχτυλο και θα ντρεπονται για μενα?Δηλαδη που να ηθελα να κανω και one night stands θα με ειχαν διωξει εντελως!Ειμαι φοιτητρια δεν μενω με τους γονεις μου αλλα επειδη μενω με τα αδεφια μου οι γονεις μου τα μαθαινουν ολα.Και με ποση περηφανια λενε τα αδερφια μου που ειναι αγορια με ποσες πηγαν και ποσο πρεπει εγω να ντρεπομαι μονο και μονο επειδη μου αρεσει καποιος!

Σήμερα έκανα ένα γυμνό μπάνιο στο Σούνιο. Η θάλασσα ήταν υπέροχη και ο κόσμος ελάχιστος. Σε κάποια φάση ήμουν εντελώς μόνος μου. Απλά τέλεια. Μακάρι να κρατήσει λίγο ακόμα η καλοκαιρία.

οπου να μπορω να ταξιδευω στο εξωτερικο συνεχεια.Ειμαι σιγουρος θα τα καταφερω.Α,22

Τελοσπαντων το να ξεπερασεις καποιον; Μου εχει κανει τοσα,ερχεται στη ζωη μου καθε φορα που παω να προχωρησω και μετα εξαφανιζεται ξανα και ξανα χωρις καμια εξηγηση και καθε φορα ειναι και χειροτερη.Εστω απο εγωισμο και θυμο θα επρεπε να τον ειχα αφησει στο παρελθον.Η οργη που νιωθω διαρκει για λιγους μηνες και μετα επανερχεται το αισθημα της θλιψης και της ελπιδας πως θα επιστεψει ξανα.Πρεπει να τον ξεπερασω και να προχωρησω,ο ιδιος ειναι με αλλη τωρα και οσο και να το υπενθυμιζω στον εαυτο μου,το μυαλο μου αδυνατει να τον αφησει πισω και να σταματησει να τον σκεφτεται.Φταιω που τον εχω δεχτει πισω αρκετες φορες αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως,δεν το αντεχω να τον αφησω εγω πρωτη παρολο που θα επρεπε.Ολη αυτη η κατασταση ειναι αρρωστημενη,ειναι τρελο το οτι μετα απο τοσες φορες που με χρησιμοποιησε και μου φερθηκε σαν παιχνιδι εξακολουθω να ελπιζω και να θελω να γυρισει ξανα.Δεν εχω ιδεα τι να κανω,πως μπορω να προχωρησω,δεν μπορω καν να φανταστω τον εαυτο μου να μην τον θελει.