ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

18 Νοεμβρίου, Δευτέρα, βαρετή θα πουν άλλοι, δν παλεύεται η αρχή της εβδομάδας θα πουν οι λοιποί. Εν αρχή μιας 8ημερης άδειας μετά από ένα 6μηνο,οντας και νέος στην τωρινή δουλειά. Εξόρμηση εν Ελλάδι τελικά σε φίλους στην Νότια Πελοποννήσο, μιας και το εξωτερικό δεν ευδοκιμήσε, αλλά ότι σε κράτα μακρυά από τους 4 τοίχους της καθημερινότητας, ισοδυναμεί έστω με μια μικρή ευτυχία. Λογιζεσαι λοιπόν, το τελευταίο αυτό 6μηνο, όπου, οι αλλαγές ήταν μεγάλες, δουλειά, σπίτι, διαπροσωπικα. Κ πλέον νιώθεις μια κάποια ηρεμία επιτέλους όπου βρίσκεις ξανά τον ευατο σου όπου ναι μεν αναπολείς αλλά δεν σου λείπει τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν, και αναμένεις και τις γιορτινές μέρες, Christmas guy here. Οι συμβουλές π άκουγες όλο τον καιρό αυτό κ η κλασσική ατάκα, "βρες τα πρώτα με τον ευατο σου" μόνο απλή δν είναι εν τέλει. Καμία φορά για να ενώσεις αυτά τα κομμάτια που διαλύθηκαν εν μια νυκτί, χρειάζεται καιρός, πολύ καιρός, και συνήθως καταλήγεις ξανά εκεί. Το ταξίδι μετράει λένε, θα συμφωνήσω, αλλά πριν ταξιδέψεις καλύτερα αναλογισου σοβαρά, αν ο προορισμός αξίζει. Η επανάληψη κακά τα ψέματα, δεν κάνει καλό και όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι παίρνουμε μαθήματα για τα επόμενα, ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι δν πολύισχύει. Δεν αλλάζουν πολλοί, ίσως να θέλουν, να νομίζουν ότι θέλουν, το θέμα είναι αν μπορούν. Till then, κράτα την καλή παρέα, κράτα τους φίλους, πήγαινε τις βόλτες σου, κάνε ότι εσύ επιθυμείς, και ότι είναι να τύχει, θα τύχει, whatever works, που ήταν και ο τίτλος του αριστούργηματος του Allen, Cheers.

Γιατί είμαι τοσο μαλακας...Γιατι τοσο να φοβαμαι και να ντρέπομαι...Λοιπόν. ..Αρχισα να σπουδαζω φετος Θεσσαλονίκη. ..περιπου 1μιση μηνα πριν ξεκινησαν τα μαθηματα...τοτε που ολοι αρχιζαν να γνωριζονται μεταξυ τους και να "φτιαχνουν" παρεες ...ετσι ξεκινησα και εγω ...βρηκα 3-4 ατομα που φτιαξαμε μια παρέα. ..Ωστοσο αυτη η παρεα μενει συνηθως μεσα στο Πανεπιστήμιο...Οκ το καταλαβαίνω μεχρι ενα σημειο οτι τα ατομα που βρηκα για παρεα εχουν τις δικες τους παρεες που ηρθαν μαζι απο την πολη τους κτλ...Το θεμα είναι οτι εγω οσο και να το ηθελα να γνωρισω και αλλα άτομα δεν τα καταφερνα γτ απλα δν μου έβγαινε...οσο και να προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο δεν νπορουσα και δεν μπορω να μιλησω με αλλα παιδια της σχολη ουτε και με αυτα που ειχα κανει μια α γνωριμια...το αποτελεσμα της συμπεριφορας μ είναι να μενω μονος μετα το μάθημα και οι μερες μ να είναι σπιτι σχολή σπίτι και σπανια κανας καφες μετα το μάθημα. ..πολυ σπανια...και ολο αυτο το να βλεπω ολοι να κανονιζουν βολτες καφεδες ποτα και διασκεδαση με ριχνει ολο κ περισσοτερο και καταρρεω...νιωθω οτι πνίγομαι και θα παει ετσι για παντα και δεν το αντέχω. ..η αλήθεια ειναι οτι οι περισσοτεροι εχουν βρει τις παρεες τους και αυτοι που είναι μονοι δεν ταιριαζουμε...δεν ξρ τι πρεπει να κάνω γτ ντρεπομαι τοσο που δεν τολμαω να κανω τπτ ...Και απο λαθος μου δεν εχω πια ελπίδες σε σημείο έτοιμος να τρελαθώ. ..δεν αντεχω αλλο !

Μου στελνει μηνημα,μιλάμε λίγο στέλνει του απαντάω και δεν το διαβάζει καν.Δυο μέρες πέρασαν είναι μέσα συνέχεια,δεν είναι δύο ώρες να πω είχε δουλειά. Τι φάση;

κατι που φοβαμαι να πω στους κοντινους μου ανθρωπους. Ακομα λεω ψεματα. Τα μισω, τα σιχενομαι, αλλα καμια φορα τα χρησιμοποιω, γιατι ακόμα φοβάμαι, φοβάμαι μικρά, απλά πράγματα. Θέλω να σας πω ότι ακόμα κρυβω πράγματα από τους φίλους, από την οικογένεια μου που ίσως θεωρούν σημαντικά. Ακόμα φοβάμαι να ανοιχτώ. Ακόμα πολλές φορές αμφισβητώ την ηθική μου, κάνω πράγματα που νομίζω ότι έιναι πολύ κακά , και καμιά φορά τα απωθώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου τα κρύβω από τους άλλους με το φόβο ότι θα αποδειχθεί πόσο πολύ έσφαλα και πόσο κακό έκανα. Δεν ξέρω τι με εχει πιάσει σήμερα και τα σκέφτομαι όλα αυτά.Δεν ξέρω αν είμαι όντως τόσο κακός άνθρωπος ή επειδή τα κρατάω τόσο μέσα μου γιγαντώνονται και γίνονται τεράστια.

Τι κάνεις όταν γουστάρεις κάποιον όσο κανέναν άλλον άνδρα αλλά αυτός ο κάποιος θέλει μόνο σεξ από εσένα και στο δηλώνει ευθαρσώς;Κοιτάς την καύλα σου ή την αξιοπρέπεια σου και κόβεις από αυτόν;

να πλάθεις σεναρια στην καθημερινότητα σου και για αυτο΄το λόγο να αγχώνεσαι, να μην μπορείς να ζήσεις

Τι έχω πάθει και κοιμάμαι τόσο πολύ;

και τρώω όλη μέρα σοκολάτες

Εφτασα σε ενα σημείο που δεν αναγνωριζα τον εαυτό μου.Εγινα ανταλλακτικο για να περνανε την ωρα τους.Και επεισα τον εαυτο μου πως δεν ειχα προβλημα με αυτο.Ως που ξυπνησα, οχι ισως με τον καλυτερο τροπο.Και εκοψα μια για παντα αυτο που με εκανε να νιωθω, λιγη, ασημαντη και μικρη.Και ποναω, γιατι ηθελα τα πραγματα να ειχαν παει αλλιως.Εγω να ελεγα πως δεν μου φτανει και αυτος να δεχοταν εστω να το προσπαθισουμε αλλιως.Ομως μου ειπε δεν μπορει, δεν ειναι σε φαση.Και ξερω πως αυτο το δεν ειμαι σε φαση ειναι στην πραγματικοτητα δεν ειναι σε φαση για κατι μαζι μου.Και προσπαθω να βρω τι ειναι αυτο που με ποναει περισσοτερο.Τι θα μου λειψει, αλλα ειναι ολα τοσο προσφατα και συγκεχυμενα, που δεν μπορω να δω καθαρα.Δεν μπορω να πω στον εαυτο μου καν "καλα εκανες".Ολα μου φαινονται τοσο ματαια.Εχω πιασει τον εαυτο μου τοσες φορες να μου λεει δεν επρεπε να το κανεις αυτο, επρεπε να αρκεστεις στα λιγα.Τουλαχιστον τοτε ειχες και μια καλη μερα στις 7.Ποσο ομως δανεικο χρονο θα ειχα?Και μετα σκεφτομαι την πλευρα του..γιατι οι ανθρωποι μπαινουμε σε διαδικασια να κανουμε κατι με αλλους ανθρωπους που δεν γουσταρουμε αρκετα?Αν ηταν ξεκαθαρος με τον εαυτο του θα ηξερε πως ολο αυτο δεν ειναι μια φαση απλα δεν με θελει αρκετα.Ετσι δεν θα διαιωνιζε και αυτος μια μετρια κατασταση που αντικειμενικα δεν εβγαζε πουθενα.Δεν τον κατηγορω, δεν με νοιαζει να κατηγορισω κανεναν.Αυτο που νιωθω θελω να ξορκισω και δεν βρισκω τον τροπο.

Θα βγει στους κινηματογράφους το δεκεμβριο του 2020 και απλα μετραω τις μερεεεεεες