ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά στην ζωή μου έχω κάνει λάθη όπως όλοι ή άνθρωποι αλλά αντί να βάλω μυαλό πάλι τα ίδια λάθη έκανα ξανά και ξανά .. Χωρίσα πέρυσι τα χριστούγεννα είχα πληγωθεί παρά πολύ αλλά επειδή δεν υπήρχε επικοινωνία ούτε και χημεία ενώ περάσαμε μαζί 3 χρόνια με τον πρώην μου αποφάσισε ο ίδιος πως έπρεπε να το τελειώσουμε βέβαια δεν ήθελα και όχι γιατί ήμουν ερωτευμένη απλά δεν ήθελα να μείνω μόνη .. Πολλές ανασφάλειες είχα στην σχέση μου από την στιγμή που ο πρώην μου μου έκοψε πολλά πράγματα όπως το να έχω φίλες ή φίλους δεν είχα πολλές φίλες απλά είχα 2 , 3 κορίτσια που άξιζαν και δεν ήθελα να μείνω μόνη από παρέες στο τέλος έμεινα μόνη έχασα την σχέση μου έχασα και της φίλες μου. Προσπάθησα μετά από τα 3 χρόνια να ξαναφτιαξω της σχέσεις μου με της φίλες μου αλλά είχαν προχωρήσει παρακάτω δεν ήθελαν να βγούμε έβρισκαν δικαιολογίες είχα πέσει πολύ χαμηλά συνεχώς περίμενα μήνυμα να βγούμε αλλά τίποτα πέρασαν κάποιοι μήνες ξαναπροσπάθησα αλλά τίποτα .. Το μόνο που θαυμαζω είναι την ξαδέρφη μου χώρισε πριν 4 μήνες από έναν αρραβώνα που ήταν 7 ολόκληρα χρόνια με τον σύντροφο της και δεν το έβαλε κάτω έχασε κι αυτή πολλές φίλες από ότι μου είπε αλλά δεν το βάζει κάτω πηγαίνει για περίπατο , βγαίνει μόνη έξω δεν κολλάει πουθενά βέβαια εγώ δεν θα το έκανα ή ξαδέρφη μου είναι 30 χρόνων έχουμε αρκετά χρόνια διάφορα άλλα έχουμε καλές σχέσεις .. Δεν ξέρω από που να ξεκίνησω είμαι 1 χρόνο μόνη και φοβάμαι πολύ την μοναξιά θέλω κάποιον δίπλα μου δεν ξέρω γιατί αλλά νιωθο ότι αυτό μου αξιζει ότι θα μείνω μόνη .. δεν με παρηγορεί τίποτα νιωθο κενή σε όλα μόνο η μητέρα μου μου στέκεται βγαίνουμε μαζί και μου λέει πολλές φορές βρε παιδάκι μου πως κανείς έτσι νέα είσαι όμορφη είσαι τόσα χρόνια έχεις μπροστά σου θα τους βαρεθεις στο τέλος τους άνδρες και βάζω τα γέλια με ότι μου λέει ... Θέλω πολύ να αγαπήσω την μοναξιά δεν θέλω να ψάχνω σχέσεις θέλω να ζήσω μόνη πιστεύω πως θα βελτιωθο κιαλο σαν άνθρωπος απλά με πιάνει αυτό το θα μείνω μόνη και με πάει πίσω να το πω ποιο απλά δεν θέλω να κρεμαστώ σε μια σχέση για να μην είμαι μόνη θέλω να ερωτευτο αλλά 1 χρόνο μόνη και ακόμη τίποτα δεν έχει γίνει

Μου αρεσει πολυ να ασκουμε στα φωτορομαντζα. Οταν ήμουν μικρος/η μου αρεσε να βγαζω φωτογραφιες και να τις βαζω σε σειρα αναλογα με τις ιστοριες που ειχα στο μυαλο μου. Μπορει να ηταν και με μπαρμπι αυτο το παιχνιδι...η τζι αι τζο! Εχει κανεις/καμια αντίστοιχα χομπυ;;;

Ποιος ο λόγος να κάνεις σχέσεις, να δενεσαι με τους ανθρώπους αφού στο τέλος όλα πάνε κατά διαολου; Πέρσυ τέτοια εποχή πληγώθηκα, φέτος πλήγωσα εγώ κάποια. Όχι από κακία, αλλά επειδή οι συνθήκες δεν βοηθούσαν καθόλου. Γιατι επαναλαμβάνεται συνέχεια αυτό ο κύκλος πόνου; Και δεν είναι επειδή ζητάω πολλά, επειδή έχω ψυχολογικά κοκ.

H στιγμη που περιμενεις να σε παρει τηλεφωνο να σου πει ολα αυτα που του εχουν λειψει σε εσενα και ας φερθηκες λαθος να σου ερχονται στο μυαλο ολα οσα κανατε μαζι και καθε φορα τον εβλεπες ευτυχισμενο και στο ελεγε . και τωρα να μαθαινεις οτι χασκογελαει με τους φιλους του βγαινει πινει και την πεφτει οπου βρει απλα για να σε ξεχασει δεν θα ηθελα να υποφερεις σε καμια περιπτωση αλλα ολο αυτο το συναισθημα που εδινες που πηγε ξαφνικα τωρα . ποσο δεδομενα ειναι ολα τελικα σαν να εζησα σε κατι που εγω ειχα πλασει και το ζουσα μονη μου, και μετα σου λενε συνηθεια ειναι ολα θα τον /την ξεπερασεις ετσι καταντησανε ολα μια απλη συνηθεια ..ολα εχουν γινει μια μαζα ακομα και οι τροποι συμπεριφορας σαν αυτα που θα διαβαζες σε περιοδικα του τυπου βρες τροπους να τον/ την ξεπερασεις... και αλλες τετοιες μαλακιες

Αν δεν μπορείτε να διαχειριστείτε μια ελεύθερη σχέση, μην μπλέκετε εξαρχής. Μόνο αν είστε σίγουρες ότι ο άλλος σας είναι ως ένα βαθμό αποκρουστικός (ως χαρακτήρας πχ) και δεν θα ενδιαφερόσασταν ποτέ για κάτι πιο μόνιμο έχει νόημα να το κάνετε. Αλλιώς είναι συνταγή για καταστροφή η όλη φάση. Οι άντρες συνήθως το σκέφτονται πιο ψύχραιμα το πράγμα και είναι πιο ασφαλές γι αυτούς γιατί δεν σκέφτονται τόσο πολύπλοκα όσο εμείς. Εμείς είμαστε πιο ενοχικές με το σεξ γιατί έτσι έχουμε μεγαλώσει. Δεν μας είναι εύκολο να τα διαχωρίσουμε τα πράγματα εν μέρει γιατί μας έχουν μάθει ότι μια γυναίκα είναι αμφοβόλου ποιότητας όταν κάνει έρωτα χωρίς συναίσθημα ή ότι μας εκμεταλλεύονται οι άντρες σε τέτοιες περιπτώσεις άρα θα ΠΡΕΠΕΙ να τον κερδίσουμε τον άλλον αλλιώς είμαστε άχρηστες ως υπάρξεις (αφού δεν καταφέραμε να τον τυλίξουμε) και ούτω καθεξής. Άρα γίνεται ένα στοίχημα με τον εαυτό μας όλο αυτό, συνοδεύεται από συμπλέγματα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κατά πόσο τον θες τον άλλον πραγματικά για κάτι παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν μια τέτοια σχέση αλλάξει φύση και σοβαρέψει, μια γυναίκα μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον της. Σε πιο μεγάλες ηλικίες γίνεται πολύ πιο εύκολο για μια γυναίκα να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση γιατί έχει μάθει πλέον ότι δεν έχει ανάγκη να ετεροπροσδιοριστεί η αξία της. Την ξέρει από μόνη της και δεν χρειάζεται την αποδοχή του οποιουδήποτε εραστή. Και να ξέρετε πως όταν κάποιος σας λέει ότι ζητάει μόνο αυτό από εσάς σας κάνει μεγάλη χάρη γιατί ξέρετε με ποιον έχετε να κάνετε και κυρίως με το τι βλέπει σε εσάς. Το τι βλέπει ξαναλέω. Όχι το τι είστε και το τι αξίζετε.

Είναι κακό που όταν λέω πως ακούω Ελληνικά, δεν εννοώ λαϊκομπιτάκια με ολίγον "τύπου ραπ" ανάμεσα ή εντεχνοκαταθλιπτικά τραγούδια; Αν είναι αυτό το ρεύμα και στη νέα δεκαετία, ας είμαι κόντρα... Και αυτό κάνω και στην εκπομπούλα που έχω σ'ένα web radio... Εξάλλου, ακούμε τραγούδια που αγαπάμε, όχι που μας "επιβάλλουν"....σωστά;

Προσπαθω να ειμαι με ατομα που με γεμιζουν στην ζωη μου πλεον,εχω αφησει ολες τις τοξικες συναναστροφες μου και νιωθω τοσο απελευθερωμενος..Ειλικρινα νιωθω λες και ξαναγεννιεμαι...

Καλησπέρα! Γνώρισα κάποιον πριν 4 χρόνια και τα πρώτα 2 ζούσαμε σε διαφορετικές πόλεις. Όταν ήρθα Αθήνα για σπουδές προσπαθήσαμε να είμαστε μαζί. Ωστόσο υπήρχαν πολλά εμπόδια κυρίως λόγω αποστάσεων και περιορισμένου χρόνου λόγω της πολύωρης δουλειάς του και των υποχρεώσεων. Βρισκόμασταν συνήθως 2 φορές την εβδομάδα, περνούσαμε υπέροχα μαζί, τον αγάπησα και τον ερωτεύτηκα πολύ. Όμως ένιωθα πως αυτός ο χρόνος που βρισκόμασταν ήταν ελάχιστος και μετά από ένα διάστημα του το έλεγα συνέχεια ήμουν διαρκώς στεναχωρημένη γκρίνιαζα και κατέληξε να είναι το μόνο θέμα συζήτησής μας τον τελευταίο μήνα της σχέσης μας. Προσπαθούσε να μου εξηγήσει πως έτσι είναι η κατάσταση δυστυχώς και πως πρέπει να αποφασίσω αν το αντέχω. Τελικά μετά από ένα διάστημα απομακρυνθήκαμε δεν ήθελε πλέον να βρισκόμαστε και μου είπε πως νιώθει να τον πιέζω πολύ. Ωστόσο μετά από κάποιους μήνες συνέχισε να μου στέλνει με άσχετες αφορμές, πετώντας μόνο ορισμένες σποντες πως με θέλει. Αποφάσισα να κάνω το βήμα και να του πω πως νιώθω ακόμα πράγματα για εκείνον. Μου είπε πως Μ αγαπάει και με θέλει αλλά δεν αντέχει τις εντάσεις και καλύτερα να το αφήσουμε. Όμως τώρα ένα μήνα μετά από αυτό μου λέει πως δεν αντέχει άλλο μακριά μου και θέλει να δώσουμε μία ακόμα ευκαιρία. Ωστόσο, δεν έχουμε βρεθεί ακόμα από κοντά να μιλήσουμε γιατί λέει πως έχει πολλή δουλειά και εγώ αμφισβητώ συνέχεια το ότι πράγματι θέλει να βρεθούμε και του επιτίθεμαι, καθώς τις προηγούμενες φορές που πλέον είχαμε φτάσει στο αμήν το απέφευγε συνεχώς και δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να τον πιστέψω. Πιστεύω πως πράγματι τον έχω πιέσει πολύ και ο λόγος που δεν μου στέλνει και το αποφεύγει είναι γιατί φοβάται πως πάλι θα αρχίσω να του επιτίθεμαι και να τον πιέζω. Θα ήθελα όμως και μια δεύτερη γνώμη ώστε να μπορέσω να καταλάβω και να δω πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό

Βγήκα από μια σχέση δυο χρονων με πολλα σκαμπανεβάσματα γενικα ψυχολογικα εκείνος προχωρησε αλλά ψιλό μιλαμε >.νιωθω πως αυτός ο άνθρωπος μόνο με απογοητεύει κι ότι εγω εξαρτάται τοσο από αυτον και το σιχαίνομαι αυτο..απλά ειμαι επίσης ερωτευμενη με την έννοια του ερωτα δλδ τώρα που ειμαι μόνη νιωθω πως τον θελω πισω ενώ μάλλον ειμαι ερωτευμενη με τις στιγμές μας τις αναμνήσεις ..εχω γύρω μου ανθρώπους να με αγαπούν αλλά για κάποιο λόγο θελω αυτή τη συγκεκριμένη αγαπη..πονάω πάντως που εξαρτώμαι από αυτον και αληθεια θελω. Να μου περναει αδιάφορος..γενικα ειμαι κοπέλα με υποχρεώσεις και γενικότερα ψάχνομαι με το θεμα αυτογνωσίας αυτοκριτικής διαβάζω πολυ και δεν ειμαι πνευματικά στάσιμη..και με ενοχλει που κολλάω τοσο πολυ σε κάτι τετοιο..βέβαια σκεφτομαι πολυ και μάλλον αυτο μόνο κακο κάνει αλλά δν μπορω αλλιώς ..θελω να περνάω καλα εγω μόνη Μ και να εξαρτώμαι μόνο από εμενα

γεια σας είμαι 22 και Πριν ένα 6μηνο προέκυψε στη ζωή μου ένα θέμα υγείας έκλαψα πολύ για αυτό στεναχωρήθηκα μου άλλαξε τη κοσμοθεωρία όμως τώρα νοιώθω πιο δυνατή από ποτέ ...δεν αγχώνομαι για μικροπραγματα , απελευθερώθηκα σε πολλά έπαψα να ζω σε κουτάκια , έγινα πιο δυναμική όμως αισθάνομαι ότι δε νοιώθω πλέον τίποτα έντονα το τελευταίο διάστημα έβγαινα με κάποιον που μου άρεσε πολύ ...2 μήνες τραβιομασταν αυτό τελείωσε με δικιά του πρωτοβουλία και δεν κάθησα να το σκεφτώ κάνω από 1 ώρα που ήμουν κάπως ντάουν όλα μου περνάνε ξοφαλτσα αλλά δε νοιώθω και κανένα ενθουσιασμό για κανένα ...κάπως σας το συναίσθημα Μ να είναι φλατ