ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν το πιστευω πως η πρωτη μου σχεση ηταν τοσο τοξικη. Πνιγομουν στην συναισθηματικη χειραγωγηση , αδυνατον να ξεφυγω ,γιατι παντα με εκανε να νιωθω ενοχες, και τυψεις. Μου ελεγε πως δεν θα με αγαπησει κανενας αλλος οσο αυτος... και εσκεμμενα με απομακρυνε απο τους φιλους μου, και τα χομπι μου. Να καταφερνω να ξεφυγω απο αυτον τον γολγοθα , υστερα απο πραγματικη κακοποιηση που υπεστει , απο κακοποιηση που ακουγα να εξομολογουνται κοπελες και να λεω, δεν θα συμβει σε μενα. Για να μου λεει μετα η καλυτερη μου φιλη ...ενα απο τα πιο σημαντικα ατομα στην ζωη μου πως εκατσα  μαζι του μονο και μονο για να "ξεφορτωθω την παρθενια μου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ" . Διοτι εκεινη δεν εχει ερωτικες εμπειριες... και εγω εβλεπα τα "σημαδια"... Δεν το πιστευω...πως θα ξεφουρνιζε κοντινος μου ανθρωπος κατι τετοιο...ανθρωπος που ξερω χρονια...ποσο μαλλον η κολλητη μου...

Και μου είναι δύσκολο να το διαχειριστώ. Το πρόβλημα μου είναι πως σε όποια δουλειά κ να πάω, επειδή είμαι αντικειμενικά νόστιμος κάποιες κοπέλες (συνήθως οι μη δεσμευμένες) αρχίζουν τα κολακευτικά σχόλια, τα πιασίματα (πολλά πιασίματα) τα κομπλιμέντα για την όποια ομορφιά μου τελος πάντων. Το πρόβλημα μου είναι όμως ότι είμαι γκέι που δεν το εχω αποκαλύψει σε κανέναν και δεν ανταποκρίνομαι καθόλου στο "φλερτ" τους (ίσως αυτό να τις εξιταρει ακόμη περισσότερο δεν ξέρω). Στην τωρινή μου δουλειά είναι μια που συνέχεια μου κολλάει (όχι σε υπερβολικό βαθμό) αλλά το κάνει, ρίχνει το στήθος της πάνω μου όταν είναι να μου δείξει κάτι στη δουλειά το πρεσαρει έντονα (και το χει κ μεγάλο) με πιάνει συνέχεια φωνάζοντας με μανάρι, με ρωτάει εάν έχω σχέση (εκεί μάλλον έπρεπε να είχα πει ναι μπας κ ησύχαζα). Το θέμα είναι πως φοβάμαι κάποια μέρα ότι θα μου την πέσει στην ψύχρα κ τότε τι κάνω;

Δουλεύω σε ένα καφέ,και εδώ και πάνω από ένα μήνα,έρχεται κάθε πρωί νωρίς,μία κοπέλα να πάρει καφέ.Άλλες φορές παίρνει τον καφέ της και φεύγει,και άλλες κάθεται για 10-15',και υποθέτω ότι πηγαίνει στη δουλειά της.Από την πρώτη στιγμή που την είδα και όσο τη βλέπω περισσότερο,νιώθω κάτι πολύ όμορφο και δυνατό,μου φτιάχνει η ημέρα και όλα μοιάζουν τέλεια.Όταν κάθεται,ανταλλάσουμε ματιές,και μπορεί να πιστέψετε πως είναι ιδέα μου,δέν είναι όμως,αυτό καταλαβαίνω.Στο τέλος του μήνα πρόκειται να φύγω από το συγκεκριμένο μαγαζί γιατί έχω μία πολύ καλύτερη πρόταση,και μέχρι τότε θέλω να μπορέσω να της μιλήσω χωρίς να φανώ λιγούρης και ότι την πέφτω στις πελάτισσες,γιατί δέν είμαι τέτοιος άνθρωπος,πιστέψτε με.Είναι που με αυτή την κοπέλα είναι κάτι διαφορετικό,κάτι ανεξήγητο.Πείτε αδέρφια μία γνώμη να είστε καλά,και είμαι και προετοιμασμένος για την απόρριψη.Είναι από τις καταστάσεις που θέλεις τόσο πολύ να εκφραστείς,και άς γίνει ό,τι γίνει.

Καλησπερα ειναι μια κοπελα που μου αρεσει μεγαλυτερη καποια χρονια δειχνω να της αρεσω και εγω και σκεφτομαι πως να της πω να βγουμαι ραντεβου ? Δεν εχω ξαναβγει ραντεβου με κοπελα και ντρεπομαι να της ζητησω ραντεβου

Έχω μια φίλη χρόνια και θαυμάζω αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα της. Το θέμα είναι όταν τυχαίνουν συζητήσεις που αφορούν την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων. Είναι σαν να πιστεύει ότι η ομορφιά είναι ένα συγκεκριμένο πραγμα (τα πρότυπα που προβάλλονται της πολύ αδύνατης κλπ κλπ ) και όλοι οι άλλοι είναι άσχημοι. Κρίνει αρνητικά το να αγαπάς το σώμα σου με τις καμπύλες σου. Το θέμα είναι ότι αυτά με θυμώνουν και με απογοητεύουν γιατί έχω περάσει δύσκολα με το διατροφικό κομμάτι από ψυχολογικούς λόγους και ταυτίζομαι κ με ανθρωπους που είναι κ σε χειρότερη θέση από μένα. Η σχέση με την τροφή επηρεάζεται πολύ από το συναίσθημα , την κατάθλιψη,το άγχος κ πολλά άλλα και είναι σαν να αγνοεί όλα αυτά. Όλοι οι άνθρωποι είναι καλό να αγαπούν το σώμα τους γιατί η αγάπη είναι αδύνατο να φέρει αρνητικό αποτέλεσμα. Η κριτική από την άλλη δημιουργεί φαύλους κύκλους που δεν βγαίνεις ποτέ. Όσοι έχουν διατροφικές διαταραχές ξέρουν. Επίσης κάθε εποχή τα πρότυπα είναι εντελώς διαφορετικά ,οπότε είναι λυπηρό μία μόδα να ορίζει τη ψυχολογία μας. Λυπάμαι για τον κόσμο που ζούμε ώρες ώρες , ένα ανώφελο κυνήγι για αποδοχή κ το φαίνεσθαι κ η ψυχή πάει περίπατο ......

Ζηλεύω πολύ τις κοπέλες που έζησαν ανέμελα εφηβικά χρόνια. Εγώ μέχρι τα 18 μου διάβαζα και ήμουν κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα που σιχαινομουνα και που σιχαίνομαι μέχρι σήμερα και ήμουν σπίτι σχολείο φροντιστήριο φροντιστήριο σχολείο σπίτι. Εντάξει μπορεί να είμαι 22 να τελειώνω το πανεπιστήμιο και να είμαι μικρή αλλά πραγματικά αισθάνομαι πολύ άτυχη όταν βλέπω παιδιά 15 χρόνων και πιο μικρά να γυρνάνε έξω στις μεγαλουπόλεις μέχρι ότι ώρα θέλουν και να κάνουν ότι θέλουν ( μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη*). Και όσο και να ζηλεύω τα χρόνια εκείνα δεν γυρνάνε πίσω όπως και να έχει.

Καλησπέρα παιδιά του λίφο. Είμαι σε μια σχολή ( ξενόγλωσση φιλολογία). Για ένα μάθημα δεν μπόρεσα να πάρω το πτυχίο μου δηλαδή κάνω ένα εξάμηνο παραπάνω. Την πρακτική μου δεν την χάρηκα καθόλου γτ είχα δύο τοξικες " συνεργάτριες" η μια κιόλας δεν ήξερε να κάνει αυτό που έπρεπε και τα έκανε η φίλη της και εγώ και μάλιστα εγώ προσωπικά είχα επωμιστεί πιο πολλά στην δεύτερη φάση της πρακτικής και τώρα που έχω ένα μάθημα μάλλον το πήραν και αυτές και μάλλον θα τις φάω στην μάπα και αυτό το εξάμηνο! Ειλικρινά δεν θέλω ούτε να τις ακούω ούτε να τις βλέπω και να φύγω από εκεί πέρα μέσα γιατί ούτε φιλίες έκανα ούτε σχέση με παιδί από εκεί ούτε τίποτα ένα άδειο κτήριο γεμάτο μιζέρια και ζωγραφισμένους τοίχους με μόνο θεωρίες. Το μόνο θετικό είναι ότι έχω μέσο όρο 8 και ότι μέχρι το χειμώνα θα τελειώσω αλλά πλέον δεν γουστάρω ούτε να πατάω εκεί μέσα κι δε τα κάνουν και διαδικτυακά να ησυχάσω απ' όλους!!!!

Κοπέλα εδώ! Μου αρέσει πολύ ένα παιδί από το γυμναστήριο που πηγαίνω. Τον έχω ψάξει στα social media μέσα από κοινούς γνωστός αλλά δεν τον έχω βρει . Δεν ξέρω καν το όνομα του. Πως να τον προσεγγίσω ρε παιδιά;

Καλό μήνα με υγεία αναγνώστες της στήλης. Χτες βράδυ ενώ γυρνούσα από το περπάτημά μου και βρισκόμουν ένα τέταρτο περίπου μακριά από το σπίτι μου με πλησίασε μια όμορφη κοπέλα και βλέποντάς με να καπνίζω μού ζήτησε τσιγάρο. Δυστυχώς ήταν το τελευταίο μου και της ζήτησα συγνώμη κιόλας που δεν είχα να της δώσω. Ήταν τόσο γλυκιά κι ευγενική. Συνήθως δεν ξεμένω γιατί αγοράζω πολλά πακέτα μαζεμένα που τα έχω στο συρτάρι του γραφείου μου στο σαλόνι. Να πω πως το κάπνισμα είναι κακή συνήθεια, βλαβερή και μακάρι να είχα κάποια άλλη συνήθεια για παρηγοριά, τρώτε λαχανικά και φρούτα, καλύτερο θα ήταν αντί για τσιγάρο να κράταγα στο χέρι ένα μήλο. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα με πλησίαζε κάποια για να της δώσω ένα μήλο ή κάποιο λαχανικό αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Το θέμα είναι ότι αισθάνθηκα τόσο άσχημα που δεν είχα να της δώσω που της ζήτησα και συγνώμη, βγήκε αβίαστα από μέσα μου. Δεν υπήρχε κοντά και περίπτερο για να πάω να πάρω εκείνη τη στιγμή. Αν διαβάζει τη στήλη να της πω και πάλι συγνώμη που είχα ξεμείνει κι ότι ήταν πανέμορφη και γλυκύτατη και μού έφτιαξε το βράδυ. Ήταν η πρώτη επικοινωνία που είχα με κοπέλα μετά το καλοκαίρι. Το περασμένο καλοκαίρι , τον Ιούνιο ήταν η προηγούμενη επικοινωνία με μια άλλη κοπέλα που με είχε ρωτήσει κάτι για ένα δρομολόγιο λεωφορείου. Επειδή ο κόσμος είναι κακός συνήθως κι έχω τις καλύτερες των προθέσεων να διευκρινίσω πως όντως μού άρεσε αυτή η επικοινωνία και η παρουσία της κοπέλας και δεν το λέω με απελπισμένο τρόπο ούτε ψάχνω ποτέ κάτι παραπάνω και δεν ζητάω τίποτα. Η ερωτική μου ζωή είναι στο snooze εδώ και πολλά χρόνια οπότε είμαι συμφιλιωμένος με αυτό. (όταν λέω πολλά χρόνια εννοώ πολλά γιατί συνήθως απ' ό,τι έχω καταλάβει όσοι λένε κάτι παρόμοιο εννοούν δυο-τρεις μήνες πρόσφατου χωρισμού πριν ξαναμπούν στο παιχνίδι των γνωριμιών και της παρέας). Πάντως ήταν μια όμορφη στιγμή αυτή χθες το βράδυ. Οι μόνοι άνθρωποι εκτιμούν και τέτοιες φαινομενικά ασήμαντες συναντήσεις στη ζωή τους. Μετά σκέφτηκα πόσο γρήγορα πέρασε κι αυτή η χρονιά, σε δύο μήνες έχουμε 2023, σαν φύσημα του ανέμου περνούν οι μέρες. Καλή αντοχή και δύναμη σε όλους.

Προσπαθώ πολύ καιρό να βρω δουλειά στο αντικείμενο που έχω σπουδασει και δεν μπορώ. Έχω πάει σε κάποιες δουλειές άσχετες από τη σχολή μου κι έχω φύγει γιατί έχω πολύ άγχος. Γενικά έχω ένα θέμα με το άγχος. Προχθές μου έτυχε όμως μια δουλειά πωλήτρια. Σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία και το είπα στο αγόρι μου. Η πρώτη του κουβέντα ήταν θα τα καταφέρεις; και αν έχω άγχος να μην πάω γιατί δεν θα τα καταφέρω. Μόλις το άκουσα αυτό έγινε χαμος. Του είπα ότι με κάνει να νιώθω και σαν να με λέει αχρηστη και αυτός έλεγε κ ξανά λεγε ότι το είπε γιατί έχω φύγει από κάποιες δουλειές λόγω άγχους. Έχω άδικο; Τελικά έγινα τόσο χάλια από αυτά που μου είπε που δεν πήγα στη δουλειά και το μετάνιωσα.