ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα έχω σχεση 6 χρόνια. Με την σχεση μου δν ειμσστε απο την ίδια πολη όμως κάπως τα καταφέραμε και συγκατοικούσαμε 3 χρόνια στην πολύ που σπούδαζα. Τώρα έπρεπε να φύγουμε κ επιστρέψαμε στα πατρικά μας για κιγο καιρό (ελπίζω) όταν έχω απόσταση πιάνω τον εαυτό Μου να παραλογίζεται. Ζηλεύω συνέχεια και γενικά σκέφτομαι διαφορά οπβς ότι μπορεί να μην με θέλει μπορεί να μιλάει με άλλους και ξέρω ότι είναι δικό μου θέμα αλλά δν ξέρω πως να το διορθώσω. Με έχει κουράσει η απόσταση και ζηταω κστι μόνιμο πλέον. Μπορεί να με επηρεάζει κ αυτό ότι υπάρχει απόσταση ότι είναι αρκετός καιρός π έχουμε σχεση ΣΕΝ ξέρω αλλά δν μαρεσουν οι σκέψεις που κάνω.

Γεια σε ολους! Βρισκομαι εναμιση χρονο στην Γερμανια για δουλεια και οσο και αν τα χρηματα ειναι καλα με αποτελεσμα να εχω την ανεξαρτησια μ και να μενω μονη μου αποφασισα να γυρισω Ελλαδα. Νιωθω πολυ ασχημα γιατι ολοι στην Ελλαδα μου λενε να μη γυρισω και οτι ολα ειναι μαυρα αλλα απο την αλλη μου λειπουν ολα..ελπιζω να εχω παρει την σωστη αποφαση..

Εδώ και κάποιο διάστημα η ψυχολογία μου είναι fucked up. Έχω φτάσει σε ένα τέλμα και δυσκολεύομαι πολύ να σκεφτώ θετικά. Θέλω να μιλήσω σε κάποιον αλλά δεν το κάνω γιατί σκέφτομαι πως θα τον ρίξω κι αυτόν ψυχολογικά.

Το αγόρι μου έχει αρχίσει και βγάζει μια συμπεριφορά τώρα τελευταία που με μπερδεύει και με φέρνει συχνά σε δύσκολη θέση. Είμαστε έξω, όποιος τολμήσει να με κοιτάξει εκνευρίζεται, του ανταποδίδει με άγριο βλέμμα και είναι συνεχώς σε ετοιμότητα για φασαρία. Πρόσφατα εκεί που αράζαμε σε ένα καφέ, απέναντί μας καθόταν μια παρέα αγοριών και ο ένας με κοιτούσε επίμονα. Το αγόρι μου μόλις γυρίσαμε σπίτι μου είπε πως προσβλήθηκε επειδή τον κοιτούσα κι εγώ (πράγμα που δεν ισχύει, δύο φορές έτυχε να τον κοιτάξω όσο καθόμασταν επειδή απλά διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας), και τον ενόχλησε που δεν του το ανέφερα ώστε να τον "περιλάβει" αυτός. Άλλη μια φορά που κάποιος πιο δίπλα από εμάς με κοιτούσε, άρχισε να μου λέει δυνατά διάφορες ασυναρτησίες, πχ. "έχω που έχω βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, σήμερα με βλέπω να το βαραίνω περισσότερο", κοιτάζοντας τον άλλο παράλληλα για να φοβηθεί και να τον κάνει να σταματήσει να με κοιτάει. Και τις δύο φορές προσπάθησα να του εξηγήσω ότι εμένα δεν μου αρέσουν αυτά, είμαι ήσυχος άνθρωπος, δεν ψάχνομαι για φασαρίες ούτε έχω όρεξη να ανοίγω μέτωπα με ξένους που δεν ξέρω μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν. Το άλλο που με ενοχλεί είναι ότι ζηλεύει και δικαιολογεί την ζήλια ως ένδειξη ενδιαφέροντος και προστασίας, μάλιστα μου έχει δηλώσει την δυσαρέσκειά του που εγώ δεν ζηλεύω, διότι το εκλαμβάνει ως έλλειψη ενδιαφέροντος και διεκδίκησης από μεριάς μου. Εμένα από την άλλη δεν μου αρέσει ο άνθρωπός μου να με κάνει να ζηλεύω και να με προκαλεί κιόλας, λέγοντάς μου πράγματα όπως "με κοιτάνε γυναίκες όπου πάω, ό,τι ώρα θέλω έχω σεξ, αλλά παρόλα αυτά θέλω μόνο εσένα γιατί σ 'αγαπάω, εσύ τι κάνεις που αυτές με τρώνε με τα μάτια, γιατί δεν διεκδικείς όπως εγώ...". Δεν θέλω ζήλεια και λοιπές τοξικές συμπεριφορές στην σχέση μου, με έχουν κάνει στο παρελθόν να ζηλέψω και με έχει διαλύσει επανειλημμένα αυτό το συναίσθημα, το νιώθω σαν δηλητήριο, σαν καρκίνο που με τρώει από μέσα προς τα έξω. Θέλω απλά μια ήρεμη ζωή χωρίς εντάσεις, με ασφάλεια, αγάπη, εμπιστοσύνη και αφοσίωση. Ζητάω πολλά;

Καλησπέρα..πριν ένα μήνα περίπου περνούσα μια δύσκολη φάση με με φίλη και δεν ήμουν καλά ψυχολογικά..ώσπου εμφανίστηκε το αγόρι που τώρα έχω κολλήσει..Μου είχε στείλει εκείνη την περίοδο και μιλούσαμε πολύ άνετα και φιλικά κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ..περνούσε παρόμοια φάση και αυτός με φίλους του και μου ανοίχτηκε και αυτός αρκετά..είχα τόση άνεση που είχα φτάσει σε σημείο να πάω στο χωριό του να τον βρω γιατί εκείνες τις μέρες είχε χαλάσει το αμάξι του και ήταν στο συνεργείο όποτε πήγα εγώ..το κλίμα ήταν εντελώς φιλικό και δεν έγινε απολύτως τίποτα..από εκείνη την μέρα και μετά παρόλο που μιλούσαμε κάθε μέρα πάλι δεν είχαμε βρεθεί ξανά..μου έλεγε πως τώρα ππυ θα φτιαχτεί το αμάξι θα έρθει να με βρει και να επανορθώσει για να περάσουμε πιο ωραία..τέλος πάντων πριν μια εβδομάδα ήρθε στο χωριό μου..το κλίμα ήταν λίγο πιο ζεστό αυτή την φορά και έγινε κάτι μεταξύ μας..μου είχε πει πως δεν ανοίγετε εύκολα γενικά στα προσωπικά του και πως εγώ τον έκανα να ανοιχτεί και ήμουν και καλή ψυχολόγος..Στην αρχή που υπήρχε η τόση άνεση και το έβλεπα και εγώ εντελώς χαλαρά στην πορεία έπιασα τον εαυτό μου να αρχίζει να δένεται και να τον σκέφτεται συνεχώς..Αυτός είχε 2 χρόνια σχέση και έχει κανένα 2μηνο ππυ χώρισε και με αγχώνουν πολλά πράγματα..σκεφτόμουν μήπως μου μιλούσε επειδή δρν είδε το αμάξι να βγαίνει και για να περάσει η ώρα του..εδώ μου λέει τωρα σε λίγες μέρες που θα τελειώσουν την δουλειά οι φίλοι του θα είναι σχεδόν κάθε μέρα μαζί κ θα βγαίνουν και το ένα και το άλλο..ενώ τωρα που δουλεύουν ακόμη έχει χρόνο επειδή βαριέται να έρχεται και σε εμένα..χθες μάλιστα εκεί που μιλούσαμε μου είπε τον χαιρέτησε προχθές μια που έκανε κάτι πάλια και μετά τον έκανε follow(μου έστειλε και σκρεεν το όνομα της χωρίς να του πω ) μετά μου έλεγε και για μια άλλη ππυ του έστειλε μήνυμα χθες λέγοντας του πτι έμαθε πως χώρισε κλπ..δεν ηθελα να δείξω ότι με ενόχλησε όλο αυτό γιατί στο κάτω κάτω δεν έχουμε και σχεση αλλά του είχα εξηγήσει τις προάλλες πως δεν μου αρέσει αυτό σε κάποιον άνδρα να μιλάει μρ πολλές..επίσης μετάξυ είπε πως τζάμπα κόπος απο αυτές γιατί έχει βρει κάτι καλύτερο τώρα και περνάει πιο καλά..μετά είδα όμως εγώ ότι την ακολούθησε πίσω την άλλην και της έκανε και το λαικ του..Το θέμα είναι ότι εγώ μέσα μου αρχίζω και νιώθω ένα δέσιμο ενώ αυτός δεν ξέρω πως το βλέπει..σκέφτηκα μήπως κάνω και εγώ κατι να τον τσιγκλήσω να δω αν ενδιαφέρεται πραγματικά , αν ζηλέψει..κατι τέλος πάντων..και τις δυο φορές που βρεθήκαμε και ήρθε στο χωριό μου αυτός πήρε την πρωτοβουλία να το προτείνει και αυτό που κάναμε να αράξουμε στην παραλία εδώ..Μήπως να του προτείνω εγώ κάτι τώρα ; Να του μιλάω λίγο πιο ερωτικά εγώ να καταλάβει πτι ενδιαφέρομαι ή να του μιλάω λίγο πιο απότομα να καταλάβει οτι με ενοχλεί αυτό.. Γιατί από μηνύματα είναι πολύ στο φιλικο οι συζητήσεις μας..δεν ξέρω πως να το χειριστώ όλο αυτό..κ ήδη απο χθες νιώθω σαν να μπυ μιλάει με το ζόρι..σκέφτομαι μήπως κανόνισε να βρεθεί και με τις άλλες δυο και πως τώρα σε λίγες μέρες που θα έρθουν οι φίλοι του θα με έχει εντελώς γραμμένη..

Έχω μπει σε ένα νέο πρότζεκτ ως πιο αρχάρια. Ο τύπος που το τρέχει είναι αρκετά πιο έμπειρος και γενικά μου ψιλό κραζει κάποιους εξωτερικούς συνεργάτες μας ότι δεν καταλαβαίνουν, και νιώθω πως και εμένα με βλέπει υποτιμητικά. Μου ανέθεσε χθες μια απλή δουλειά, αλλά χρονοβόρα. Το πήρα πολύ ζεστά, ασχολήθηκα πολύ, τα παρέδωσα όλα στην ώρα τους και τελικά είχα κάνει ένα μικρό λάθος και είχαμε 10 διπλό εγγραφές στο αρχείο που παρέδωσα. Μου το είπε μέσω μηνύματος, του εξήγησα γιατί έγινε ζητώντας συγγνώμη και πως το διορθώνω αμέσως, αλλά δεν μου απάντησε ποτέ. Νιώθω τόσο ηλίθια που σε κάτι τόσο απλό έκανα ένα τόσο ανόητο λάθος, που ενδεχομένως τον έφερα σε δύσκολη θέση, και τον ανάγκασα να τα ελέγξει όλα από την αρχή. Έχω βάλει απλώς τα κλάματα, και νευριάζω με τον εαυτό μου που δεν είμαι πιο σκληρή, και δεν βγάζω αυτοπεποίθηση. Στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να τα καταφέρω σε κάτι τόσο απλό.

Οικονομικά σκ@τ@ και προσωπικά με πολλές δυσκολίες.

Λοιπόν πριν δύο μήνες έφυγα από την Αθήνα γιατί δεν έβρισκα διαμέρισμα να νοικιάσω,οι τιμές στα ύψη.Βρήκα κάτι πολύ καλό σε χαμηλή τιμή σε επαρχιακό μέρος,σχετικά κοντά στην Αττική.Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και δύο μήνες δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη με δουλειά(συντηρούμαι ακόμα με κάτι οικονομίες που είχα και βοηθάνε και κάποιοι συγγενείς μου)και με ανθρώπους.Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο στην ηλικία μου,είμαι 31.Έχω συμβόλαιο μέχρι τέλος Ιουλίου(για ένα χρόνο υπέγραψα).Αν δω ότι όσο περνάει ο καιρός εξακολουθώ να μην βγάζω άκρη με δουλειά και γνωριμίες,να ξαναγυρίσω Αθήνα μόλις λήξει το συμβόλαιο ή να μείνω εδώ και να το παλέψω;

Καλησπέρα...θέλω την βοήθεια σας γιατί έχω αρχίσει και νευριάζω και εγώ με τον εαυτό μου. Είμαι ένα άτομο γενικά αντικοινωνικό.. περνάω πολλές μεταπτώσεις ψυχολογικά χρόνια ολάκερα με μια χρόνια καταθλιψη να με τυραννά. Πάω σε γιατρό μιλάμε προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ...αλλά δεν μπορώ να δεθώ συναισθηματικα με ανθρώπους. Κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι μετά από μια ώρα το πολύ θέλω να γυρίσω πίσω..με πιάνει μια απέχθεια και μια αποστροφή άνευ λόγου κ αιτίας που ξεκάθαρα δεν μπορώ να την περιγράψω. Γενικά δεν μπορώ όλες αυτές τις δήθεν κολακείες που σου κάνουν για να αποκτήσουν πρόσβαση στην ζωή σου.. Είμαι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη κ αρκετά ευγενική αλλά όταν νιώθω ότι κάποιος θέλει να είναι περισσότερο κοντά μου (είτε σε θέμα φιλίας είτε σχέσεως) κάνω πίσω. Στεναχωριέμαι γιατί δεν μπορώ να απολαύσω την παρέα ενός ανθρώπου χωρίς να σκέφτομαι "τι κίνητρά έχει"; "Και αν λέει ψεμματα;" .. Νιώθω ότι είμαι κακός άνθρωπος κ αυτό με θλίβει. Η μόνη παρέα που απολαμβάνω περισσότερο είναι με τον εαυτό μου κ με έχουν κάνει να νιώθω τύψεις για αυτό. Είμαι 30 έχω κάνει δύο σχέσεις στη ζωή μου και από τις δύο έφαγα κέρατο... έκτοτε φοβάμαι..απλά φοβάμαι να δώσω πρόσβαση.

Η ζωή μου τώρα στα 23 είναι ξεκάθαρα καλύτερη από ότι όταν ήμουν έφηβη. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη, έχω μια πολύ όμορφη σχέση, ταξιδεύω, βλέπω πολύ τους φίλους μου, κάνω τα χόμπι μου και γενικά όλα πάνε πολύ καλά. Στην εφηβεία από την άλλη δεν είχα σχεδόν καθόλου κοινωνική ζωή και ήθελα απλά να τελειώσει το σχολείο για να μπορέσω να κάνω αυτά που κάνω σήμερα. Επομένως, δεν έχω ιδέα γιατί αλλά πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει τα εφηβα παιδιά που βλέπω στον δρόμο. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνω αγριευω και γίνομαι όλο και πιο ψυχρή και κυνικη. Μικρή ήμουν πολύ ευαίσθητο και δοτικο παιδί, αλλά τώρα ξέροντας σε τι κοινωνία ζούμε, όλος ο ανταγωνισμός και ο κανιβαλισμός που βλέπω γύρω μου με έχουν βαρύνει.