Πάρε πίσω όλα τα αντικείμενα αξίας που της έκανες κάποτε δώρο, εφόσον σου τα προσφέρει. Να ξέρεις, είμαι σίγουρη ότι ο νυν της ξινίζει που εκείνη έχει ακόμα κοσμήματα που θυμίζουν εμμέσως το ιστορικό παρουσίας σου στη ζωή της, διαφορετικά θα σου είχε δώσει πίσω το πολύ το δαχτυλίδι (μιας κι είναι συνυφασμένο με πρόταση γάμου, που η ίδια στην πράξη απέρριψε). Οι γυναίκες δεν δίνουμε πίσω τα δώρα που μας έκαναν με την καρδιά τους οι πρώην μας, για κανένα λόγο (πλην τυχόν οικογενειακών κειμηλίων ή δαχτυλιδιών αρραβώνα/γάμου), παρά μόνο αν ο γκόμενος μάς τρώει τ' αυτιά ρωτώντας από ποιον είναι και μας πιέζει έμμεσα να τα ξεφορτωθούμε (προσωπικά, πιο πιθανό να σουτάρω το γκόμενο αν είναι έτσι). Αν ο νυν της την πιέζει εκείνη να δώσει πίσω αυτά, φαντάζομαι σε τι άλλα θα την πιέζει στην πορεία, οπότε παίζει να ψώνισε από σβέρκο. Σε έζησε για καιρό από κοντά και αληθινά, μα αντ' αυτού εξιδανίκευε τον πρώην της και τώρα κάνει bed hopping με έναν επόμενο που βιάζεται να του δηλώσει με τον τρόπο της παντοτινή αφοσίωση, φωνάζοντας ότι είναι "ρεζερβέ" στο Instagram. Αθλιότης αθλιοτήτων. Για να δούμε! Τρίβω τα χέρια μου με χαιρεκακία να μάθω ότι ούτε με αυτόν θα δέσει η κατάσταση. Οπότε ναι, πάρε τα πίσω και πούλησέ τα. Εδώ η άλλη πούλησε τα συναισθήματά σου για να κερδίσει προσωρινό excitement. Όσο για σένα, χαίρομαι να διαβάζω ότι συνειδητά προχωράς. Δεν είναι εύκολο, αλλά λίγο η θέλησή σου και λίγο ο γιατρός ο χρόνος, πας προς καλύτερα!
19.11.2022 | 17:52
Νέα σελίδα
Είχα μία σχέση 1,5+ χρόνο. Αυτή δυστυχώς ήθελε κάποιον για να ξεπεράσει τον μεγάλο της έρωτα (και μακροχρόνια σχέση επί 8χρόνια) και γι'αυτό έκανε προφίλ στην dating εφαρμογή απ'όπου και γνωριστήκαμε, άργησα πολύ να το καταλάβω αλλά εν τέλει, χωρίσαμε επειδή δε τα πηγαίναμε καλά. Αυτή μετά από τον χωρισμό μας και μέσα σε 1μιση μήνα ήταν ήδη σε σχέση με κάποιον άλλον (κοιτούσα το προφίλ της στο ίνστα, είχε την ημερομηνία τους και καρδούλα). Εγώ; Από τότε που χωρίσαμε δεν προχώρησα καθόλου, δεν ένιωθα οκ, την αγαπούσα, τη σκεφτόμουν, μου έλειπε. Πρόσφατα μιλήσαμε διαδικτυακά, έχει κάτι πράματά μου τα οποία δε χρειάζεται (ένα μονόπετρο που της είχα πάρει τότε που κάναμε σχέδια για αρραβώνες, κάτι σκουλαρίκια και άλλα πράματα οικιακής χρήσης από την ολιγόμηνη συγκατοίκησή μας) και εγώ βρίσκομαι σε άθλια οικονομική κατάσταση και τα χρειάζομαι για να τα πουλήσω. (ξέρω πως φαίνεται αλλά είναι true story) Εν ολίγοις, της είπα οτί μακάρι να ήξερα που θα κατέληγε όλο αυτό μεταξύ μας πριν 2 χρόνια, επειδή σαν σήμερα (19 Νοεμβρίου) , το 2020 έμαθα τυχαία την αλήθεια για τον άλλον, οτί αυτόν ήθελε και αγαπούσε απλά λόγω απόστασης δε μπορούσαν να είναι μαζί και εγώ έπαιξα το ρόλο της συμβιβαστικής-εναλλακτικής λύσης μετά τον χωρισμό τους. Αποφάσισα να μη ξανά έρθω σε επικοινωνία μαζί της, να μη προσπαθήσω να μάθω νέα της. Βέβαια, το γεγονός οτί ξέρω το ίνστα της, ξέρω που μένει, ξέρω τα πάντα για εκείνη, το κάνουν απίστευτα δύσκολο όλο αυτό, μακάρι να έμενε κάπου μακριά, δυστυχώς μένει 1 ώρα απόσταση και με πεθαίνει το οτί δεν θέλει καμία επικοινωνία ή να τα ξαναβρούμε. Όταν της πήρα το μονόπετρο, το θεώρησα σαν κάτι αυτονόητο, οτί μαζί της θα είμαι μία ζωή, αυτήν θα παντρευτώ. Αυτή δυστυχώς δε το είδε ποτέ έτσι, ποτέ δεν ένιωσε πραγματικά όσα ένιωσα εγώ για αυτήν, για εκείνη ήμουν απλά αυτό που μπορούσε να έχει, αυτό που ήταν εφικτό σε σύγκριση πάντα με τον μεγάλο της έρωτα.. μου είπε 6 ή 7/12 θα τα έχω τα πράματα, πόσο χαίρομαι που θα μπει έτσι ένα "επίσημο" τέλος στο κεφάλαιο αυτό, καθώς τόσο καιρό που είχαμε χωρίσει εγώ από τη δικιά μου μεριά, περίμενα κάτι, ίσως το να τα ξαναβρούμε, 8 μήνες περίμενα και τελικά δεν άλλαξε κάτι, το πάντα στο "χωρίσαμε για πάντα" ήταν όντως για πάντα ενώ το πάντα στο "μαζί για πάντα" ήταν κάτι προσωρινό. Δεν ξέρω αν θα προχωρήσω στη ζωή μου τώρα ή σε 1 μήνα ή 1 χρόνο, ξέρω μόνο οτί σταματάω να περιμένω, σταματάω να τη σκέφτομαι, αποδέχομαι οτί είναι αλλού και είναι ευτυχισμένη (όπως με διαβεβαίωσε χθες που μιλήσαμε για τα πράματα) , την ξεγράφω κεγώ λοιπόν οριστικά από τη ζωή μου..
7
