ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από κάποιες ημέρες τα έφτιαξα με ένα αγόρι. Συνέχεια όμως μου μιλάει για τις πρώην του και το πιο περίεργο είναι ότι μου είπε ότι θέλει να κάνει μια πλάκα στην κολλητή μου δηλαδή να της την πέσει για να δει εάν θα τα έφτιαχνε μαζί του. Εμένα αυτό μου φάνηκε πολύ περίεργο και τον ρώτησα αν είναι μαζί μου μόνο και μόνο για να τα φτιάξει με την κολλητή μ και μου απάντησε όχι. Εγώ όμως το είπα όλο αυτό στην φίλη μου και μου είπε ότι δεν θα έκανε κάτι μαζί του αφού ούτε είναι του γούστου της αλλά και επειδή δεν τον συμπαθεί,εγώ εκείνη την στιγμή ηρέμησα. Σήμερα λοιπόν το αγόρι μου της έστειλε μνμ και η φίλη μου μου είπε ότι άμα είναι να του κάνουμε εμείς πλάκα. Έχω μπερδευτεί πολύ και δεν ξέρω τι να κανω... ΒΟΉΘΕΙΑ

Έχω ένα βίντεο που απλά γελαει και ούτε που ξέρω πόσες φορές το εχω δει.

Δεν περίμενα να βρω site ανώνυμων εξομολογήσεων...Είμαι 19 χρονών. Χορεύω από τα 6 μου χρόνια και είχα φτάσει σε ένα αρκετά καλό επίπεδο.Πέρυσι έκανα αιτήσεις και έστειλα τα απαραίτητα έγγραφα σε μία σχολή στο εξωτερικό. Όταν ήρθε η απάντηση μετά από 3 μήνες αγωνίας και ενθουσιασμού πέταξα από τη χαρά μου. Με περίμεναν για Οντισιόν 2 βδομάδες αργότερα. Θυμάμαι με τι χαρά έφτιαχνα τη βαλίτσα και την αισιοδοξία που με πλημμύρισε "Εγώ; εκεί ..πω πω !" Έλεγα και ξανα έλεγα και συνέχεια σκεφτόμουν τι όμορφη που θα ναι η ζωη μου απο δω και πέρα. Ο πατέρας μου κορνάρει.. είχε έρθει ώρα Στο δρόμο όμως εγινε ενα ατυχημα. Λένε πως για κάποιο λόγο γίνονται όλα. Ανάπηρη.Κι ομωςς δεν το βαζω κάτω. Ήδη ξεκίνησα σεμινάρια και ένα μεταπτυχιακό εδώ στην Ελλάδα. Θα διδάξω σε παιδιά Θα τα μάθω να αγαπούν το χορό όπως εγώ..Γιατί. Νομιζει κανεις πως δεν μπορω ; ε και ; εγω δεν νομίζω ..ξέρω πως θα το κανω Η ιστορια αυτη ειναι μίας ξαδέρφης μου. Την έγραψα εδώ γιατί ξέρω πως διαβάζει εξομολογήσεις. Γράψτε της σας παρακαλώ όσο καλύτερα σχόλια μπορείτε ! Λενούλι μου είσαι πρότυπο δυναμισμού!

Νιώθω λες και θα εκραγώ .Νιώθω να μην μπορώ να ανασάνω Νιώθω μονίμως στεναχώρια και κάτι το πρωτόγνωρο , κάτι που δύσκολα φεύγει Κι όλο αυτό λόγω της αγάπης μου για σένα ..Που ίσως ποτε να μην μάθεις ..Πως μπήκες ετσι στην ζωή μου και την έκανες μαντάρα ..Από την μια λέω πως εσυ είσαι ξεχωριστός , εσυ με κανεις να λάμπουν τα μάτια από χαρά , να χαμογελάω στο ξαφνικό και από την άλλη εσυ είσαι αυτός που με διαλύει σε χίλια κομμάτια , αυτός που μου λειπει και γι αυτόν τον οποίο κλαίω γιατί καταβαθως ξέρω πως ποτε δεν μπορώ να σε έχω .. ξέρω πως ποτε δεν θα μπορώ να είμαι σαν τις άλλες και τους άλλους στην ζωή σου , δεν θα μπορώ να σου πω σ αγαπώ σε χρειάζομαι εδώ .. μα όλο προσμένω , όλο μέσα μου έχω μια αίσθηση ότι θα τα καταφέρω .. ή θα καταφέρω να ανακουφίσω το πόνο μου και να σε ξεχάσω ή θα έρθω δίπλα σου .. ξέρω πως η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε .. πιο πιθανόν να συμβεί το πρώτο .. ότι και αν συμβεί εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένος στην ζωή σου .. να έχεις μια κοπέλα που να σε κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο , για μένα αρκεί αυτό και ας ξέρω ότι ποτε δεν θα είμαι εγώ (Α).. και όλα αυτά για σένα μπασκεμπολιστα της καρδιάς μου , για σένα αστέρι της ψυχής μου

Πριν μερικά χρόνια έβγαινα με κάποιον. Δεν έγινε κάτι μεταξύ μας γιατί δε μου άρεσε. Ωστόσο, συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα γιατί ταιριαζαμε σαν φίλοι μέχρι που μου είπε ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου. Του εξήγησα για ακόμα μια φορά ότι δεν ενδιαφέρομαι, θύμωσε και τσακωθηκαμε. Στα χρόνια που ακολούθησαν μιλήσαμε ελάχιστες φορές τελείως τυπικά για κάποια επαγγελματικα θέματα. Ερχόμαστε στο σήμερα, όπου εμφανίζεται ξαφνικά και θέλει ξανά επικοινωνία γιατί και καλά εκτιμάει τον χαρακτήρα μου. Ειλικρινά απορώ τι παίχτηκε και με θυμήθηκε τώρα. Τον ρώτησα πολλές φορές αλλά μου απαντούσε χαζομάρες του τύπου εχεις πολύ ενδιαφέρον σαν άνθρωπος και τέτοια και ότι έκανε πολλές γνωριμίες μετά από μένα αλλά τπτ ποιοτικό και άλλα τέτοια. Εσείς τι λέτε

τόσα πολλά άτομα μόνοι μας ρε; Βλέπω και ξαναβλέπω εξομολογησεις, όλοι θέμα με την μοναξιά έχουμε.Εγώ ανοιχτή είμαι και υπομονή κάνω. Αλλά εντάξει βαρέθηκα και τόση μιζέρια. Το νιώθετε και άλλοι το ξέρω. Τι φασουλα.

Δεν ξέρω τι μου γίνεται. Απλώς κοιταζομαστε αλλά εγώ ζηλεύω απίστευτα όταν μιλάει με άλλες. Νιώθω σαν να τον θέλω ενώ ξέρω μόνο το όνομα του. Φοβάμαι μήπως το eye contact είναι ιδέα μου.

Εγώ 30+, εκείνος 40+ και εκείνη 55+. Εκείνη προσφέρθηκε να μου τον γνωρίσει, προξενιό που λενε. Είπα οκ και κανονίσαμε να βγουμε. Στο πρώτο ραντεβού εκείνη ήταν παρούσα, όπως και σε όλα τα υπολοιπα ραντεβού για φαγητό, ποτο κλπ. Ηλπιζα ότι κάποια στιγμή θα μας άδειαζε τη γωνία για να γνωριστούμε καλύτερα, αλλά τίποτα εκείνη μπαστακας. Άρχισα να ξενερώνω. Η υποψία ότι κάτι παίζει μεταξύ τους με έκανε να απομακρυνθω από την ιδέα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι μαζί του. Σχεδόν αηδιασα. Και το ερώτημα είναι το εξης, αφού τον έχεις γκόμενο κυρά μου γιατί μου τον πασάρεις για σοβαρή σχεση???????

Δεν ήταν κάποιος που απλά βγήκαμε κάποιες φορές και αποφάσισε ότι δεν θέλει κάτι άλλο μαζι μου. Που και πάλι θα έπρεπε να ξεκαθαρίσεις στον άλλον την θέση σου. Απλά δεν θα με πείραζε τόσο τότε. Δύο χρόνια. Έστω ένα μύνημα. Τόσα μυνήματα έχουμε ανταλλάξει θα σε πείραζε να στείλεις απλά ακόμα ένα για να μου εξηγήσεις και εμένα τι γίνεται πριν εξαφανιστείς τελείως; Όχι ότι δεν ξέρω. Ξέρω απλά έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις έρθει τόσα κοντά δεν τον ξεκοβεις ετσι απλά.

Παράτησα τα αγγλικά μια τάξη πρίν από το lower και από τότε δεν ασχολήθηκα καθόλου με αυτά.Μπορώ να πω πως τα πολύ βασικά τα θυμάμαι και μπορώ να τα μιλήσω αλλά θα ήθελα να τα βελτιώσω και να πάρω και το lower. Είμαι 22 οικονομική δυνατότητα για να πληρώσω είτε καθηγητή για ιδιαίτερα είτε φροντιστήριο δεν εχω και τα άρχισα μόνη μου γιατί τα βιβλία τα έχω . Εσείς τι πιστεύετε αν διαβάζω σε καθημερινή βάση και σοβαρά θα μπορούσα να το πάρω και μόνη μου.Έχει κανείς από εσάς ανάλογη εμπειρία; Είναι ρεαλιστικός αυτός ο στόχος ή θα κάνω άδικο κόπο;Έχετε να μου δώσετε καμία συμβουλή;Σας παρακαλώ βοηθήστε την κατάστασηηη είναι πολύ σημαντικό για εμένα να το παρωω. Πείτε μου την γνώμη σαας.