ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να βάλω τα κλάματα με όλα αυτά!

Ειμαι μονη στο σπιτι . Καταλαβαίνω οτι Δεν εχω επιλογες . Το μονο που μπορω να κανω είναι υπομονη . Κ να μενω μαζι με τον αδερφο μου... μεχρι να περασει όλο αυτο στη χωρα.. οποτε μετα δουλευω μετα νοικιαζω μετα ξεφευγω για τα καλά απο αυτη την κατασταση..μεχρι τοτε μενω εδω..... σε στιγμες αγχους κ.φοβου... θα φανει ..

(Αφήνω για λίγο τα μένουμε σπίτι και κορωνοιος κτλ Όχι πως δε με νοιάζουν) Σε μια εβδομάδα γίνομαι 18 και συνέχεια δέχομαι κηρύγματα να προσέχω με το ποτό. Έχω μπει τιμωρία μια φορά επειδή έκανα εμετό μετά από πάρτι. Οι γονείς μου όμως όταν πήγανε εκδρομή το καλοκαίρι μια χαρά μέθυσαν. Και δεν είναι κακό να το κάνεις μερικές φορές. Δε μπορώ να ακούω βλακείες του τύπου αυτοί είναι μεγάλοι κτλ. Αυτό είναι σαν να μου λες μην το κάνεις τώρα σε αυτή την ηλικία αλλά όταν περασεις τα 40 ναι. Ούτε μπορώ να ακούω ότι οι μεγάλοι έχουν ένα σωρό προβλήματα κτλ. Αυτό είναι σαν να μου λες ότι το μεθύσι είναι οκ μόνο όταν έχω πρόβληματα. Γενικά ρωτάω όλους τους γονείς: είναι πράγματα που και εσείς τα έχετε κάνει, και είναι εμπειρίες κτλ δε λέω μόνο για το μεθύσι λέω γενικά. Γιατί όταν γίνεστε γονείς δε σκέφτεστε εσείς πως ήσασταν μικροί; ελάτε λίγο στη θέση μας. Με τη νοσταλγία θυμάστε τα φοιτητικά παρτι; και τις εφηβικές τρελες; Με τη νοσταλγία θυμάστε τα χρόνια που δεν αντιλαμβανόσασταν τον κίνδυνο; Και μόλις γίνεστε γονείς τα ξεχνάτε όλα; Βρείτε απλα μια χρυσή τομή, ανάμεσα στον ρόλο του γονέα και στον πραγματικό εαυτό σας που τον κρύβετε γτ νομίζετε ότι έτσι θα προστατεψετε. Αφήστε τις δεοντολογίες κι συζητηστε εποικοδομητα Γινετε οι οιδιοι παραδείγματα προς μίμηση. Και πάνω από όλα να είστε ξεκάθαροι. Από τη μία το θεωρείτε πχ οκ για τον εαυτό σας να μεθάτε που και που και σας κάνει να ξεχνιέστε. Από την άλλη το απαγορεύετε. Μήπως τελικά δεν είναι και τόσο κακό το που και που; και απλα όταν γίνεστε μανες δείχνετε άλλο πρόσωπο από το κανονικο γιατί πιστεύετε ότι αυτό είναι προστασία; παρακαλώ πολύ, ας μην πει κάποιος: 《 εφηβικές ανωριμότητες κτλ》. Όπως εμείς βλέπουμε τον κόσμο από τα μάτια των μεγάλων, δείτε τον και εσείς από τα μάτια των μικρών. Όλοι έτσι σκεφτόσασταν σε αυτή την ηλικία.

Τί θα κάνουν όσοι είναι σε σχέση με βάση την απαγόρευση κυκλοφορίας; Δλδη μόνο οι παντρεμένοι κ όσοι συγκατοίκουν μετράνε;;Ας γράψει αν ξέρει κάποιος τί γίνεται στη περίπτωση που κάποιος βρίσκεται σε σχέση και θέλει να δει την/τον σύντροφο του .Ευχαριστώ!

Εκει την μερα σκοπευα να ακυρωσω αυτο που ειχα κανονισει. Τελικα πηγα και γνωρισα καποιον με τον οποιο και βγαινω τον τελευταιο καιρο. Σκεφτομαι συνεχεια οτι ειναι υπερβολικα καλο για να ειναι αληθινο.

Δυσκολο πραγμα να σου φέρνει το συμπαν κατι καλο μεσα στην τρελα του κορωνοιου!Να θελεις να τον βλεπεις, να σε παιρνει αγκαλια, να μιλατε , να γελατε και τσουυυυπ..καθολικη απαγορευση κυκλοφοριας!!! Αι σιχτιρ ρε συμπαν πως με γλεντας ετσι!!!

Είχα ξαναγράψει γι’ αυτό το θέμα. Έχω σχέση εφτά μήνες τώρα και εκείνος είναι πάρα πολύ εξαρτώμενος από τη μητέρα του και οι δικοι του τον έχουνε περιορίσει πάρα πολύ Παρόλο που είναι 20 χρονών και σπουδάζει σε άλλη πόλη. Τώρα με την καραντίνα δεν τον αφήνουν να βγει αν και γενικώς τον έχουνε πολύ καταπιεσμένο. Είναι άβουλός πάρα πολύ και όταν βγαίνουμε θέλει να τα κανονίζω όλα εγώ και με την πρώτη δυσκολία όλο παίρνει τηλέφωνο την μητέρα του. Στην πόλη που σπουδάζει μια φορά έβαλε πλυντήριο και δεν τα καταφέρε κι από τότε στέλνει στη μάνα τα ρούχα. Τις τελευταίες μερες προσπαθούμε να βρεθούμε έστω και για 10 λεπτά. Εμένα οι δικοί μου δεν έχουνε θέμα. Εκείνο τον αφήνουνε για βόλτες μόνο εφόσον πήγαινεΙ και η μάνα του μαζί. Σήμερα κάπως τα κατάφερε να βγει χωρίς τη μητέρα του αλλά και πάλι δεν τον άφησαν ούτε 5 λεπτά, αμέσως ο πατέρας του Πήρε το αμάξι και τον έψαχνε παντού στην πόλη. Εμείς ειχαμε παει να κάτσουμε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι γιατί τον έβλεπα πως ήταν πολύ αγχωμένος οταν είμασταν στο δρόμο, συνέχεια ήταν καχύποπτος όποτε του πρότεινα να πάνε εκεί. Με το που τον πήρε ο πατέρας του τηλέφωνο άλλαξε χίλια χρώματα Και άρχισε να περπατάει προς το δρόμο και ήταν έτοιμος να κλάψει και φωνάζε «τι πήγα και έκανα, τι πήγα και έκανα» επειδή και καλά είπε ψέματα στους γονείς του ότι θα πάει βόλτα ενώ πήγε να συναντήσει εμένα. Είδα ένα αμάξι να περνάει, μάλλον μας είδε ο πατερας του ή του είχε πει το αγόρι μου ότι θα είναι βόλτα σε κάποιο μέρος και εκείνος πήγε και δεν τον βρήκε, δεν πολυκατάλαβα γιατί έφευγε καθώς του μιλούσε στο τηλ. Μετά γυρνάει από μακριά, εγώ ήμουν ακόμη στο πίσω μέρα του σπιτιού και μου λέει «αναβάλλεται» και φεύγει. Από τότε δεν έχει μπει στο μεσεντζερ ούτε τηλέφωνο έχει πάρει, άφαντος γενικά και αυτό έγινε κατά τις 12 και τώρα είναι 6. Το κακό είναι πως το κατάλαβε η μάνα του ότι θα βγει με άλλο άτομο γιατί έβαλε κολόνια και τέτοια και τον ρώτησε αν θα βγει και της είπε όχι, εκείνη τη στιγμή κατά την γνώμη μου έπρεπε να της πει «ναι, θα έρθει και η κοπέλα μου να περπατήσουμε μαζί» και όχι να κρύβεται και μετά να κλαίει.

Έχω ένα πρόβλημα που με ταλαιπωρεί αρκετά και το πρόβλημα μου είναι το εξής:Απο μικρή ήμουν πολύ ντροπαλή και μαζεμένη και δεν κάνω εύκολα φιλίες. Τώρα είμαι 22 χρόνων και ακόμα είμαι ντροπαλή.Επίσης έχω τραυλισμό ο οποίος είναι έντονος κάποιες φορές και αυτό δεν με βοηθά στο να γίνω πιο κοινωνική. Κάνω βήματα για να γίνω πιο κοινωνική αλλά κάποιες φορές νιώθω ότι δεν προσπαθώ αρκετά και απογοητεύομαι. Τους τελευταίους μήνες άρχισα να βγαίνω έξω πιο πολύ με κάποιες κοπέλες που αρχίσαμε να κάνουμε παρέα αλλά όταν είμαι μαζί τους δεν νιώθω πάντα άνετα και είμαι μαζεμένη. Επίσης κάποιες φορές δεν συμμετέχω στην παρέα επειδή δεν ξέρω τι να πω και όταν δεν πολυσυμμετεχω οι άλλες κοπέλες δεν μου δίνουν σημασία. Ένα άλλο πρόβλημα που έχω είναι ότι έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο

Είμαστε ήδη 10 μέρες σε καραντινα. Εγώ λόγω προβλήματος υγείας (είμαι 23 χρόνων) πρέπει να μένω σπίτι γιατί είναι πολύ δύσκολο να αντέξω μια τέτοια αρρώστια... Το αγόρι μου επίσης είναι σε καραντίνα σπίτι του αρκετά μακριά από μένα (νησί) γιατί φοβάται μην κολλήσει κάτι και το μεταδώσει στον πατέρα του... Δεν έχουμε βρεθεί καθόλου και για όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση δεν θα μπορέσουμε να συναντηθούμε...είμαστε 1,5 χρόνο μαζί, και πολύ καλά στην σχέση μας...έχουμε περάσει πολύ δύσκολα και έχουμε δεθεί... Παρόλα αυτά φοβάμαι ότι ίσως δεν αντέξει η σχέση μας αυτή την κατάσταση... Πιστεύετε επιβιώνει σε τέτοιες συνθήκες;

Διαμαρτύρεστε πολλοί ότι γέμισε η Lifo λεσβίες.Ίσως αν ήσασταν πιο δεκτικοί στην διαφορετικότητα και όταν βλέπατε λεσβίες έξω δεν τις σχολιάζατε και δεν τις κρίνατε με το ύφος σας, τότε ίσως να ήταν λιγότερο καταπιεσμένες και να μην ένιωθαν την ανάγκη να γράψουν ανώνυμα αυτά που αισθάνονται. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα γκέι αγόρια. Όπως και να το κάνουμε η lifo έχει μεγάλο γκέι κοινό καθώς είναι gay-friendly ,οπότε αν σας ενοχλούν τέτοια ποστ καλό θα ήταν να μην τα διαβάζετε και να τα προσπερνάτε. Το καταλαβαίνω ότι σας κάνει εντύπωση αλλά περισσότερο γιατί πιστεύετε ότι γέμισε ο τόπος γκέι . Αυτό δεν ισχύει. Το ποσοστό των ομοφυλοφίλων είναι αρκετά μικρό ,δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε . Παρόλαυτα όσοι φοβάστε τους γκέι και ότι θα αυξηθούν κλπ καλό θα ήταν να μην ασχολείστε καθόλου με τη συγκεκριμένη σελίδα. Καλή συνέχεια.