Πρόσφατα παντρεύτηκα και είπα να ακολουθήσω τον άντρα μου που είχε βρει δουλεία στην επαρχία. Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω γιατί η ζωή στο χωρίο θα είναι καλύτερη από ότι είναι στην πόλη. Μάλιστα στο χωρίο χρειάζεται η ειδικότητα σου και θα βρεις αμέσως δουλεία. Έτσι πήρα μία βαλίτσα άφησα την πόλη και ήρθα στο χωρίο.Τα πράγματα τελικά δεν είναι όπως τα υπολογίζαμε. Εκείνος πάει για δουλεία και όταν γυρίζει ξαπλώνει κουρασμένος στον καναπέ και κοιμάται.Εγώ κάθομαι σε ένα σπίτι κλεισμένη και κάνω δουλείες.Όσο για την ειδικότητα μου για δουλεία ούτε ψίθυρος.Για παρέα, για να μιλήσω σε κάποιων, όσο και να προσπαθώ δεν υπάρχει ψυχή. Ακόμη και οι συνάδερφοι του άνδρα μου, που λέω να βρούμε όλοι μαζί οικογενειακά, η απάντηση είναι να τελειώσουμε με τις ελιές (τις δουλείες στα χωράφια).Ευτυχώς που έχω και τον σκύλο μου και του μιλάω.Τι πρέπει να κάνω? Νοιώθω τόσο μόνη