Ξεκίνησα που λέτε μια αγωγή για ένα πρόβλημα υγείας που με βασανίζει εδώ και χρόνια. Τα φάρμακα που παίρνω μου κόβουν την όρεξη σε σημείο που νιώθω αποστροφή για το φαγητό. Βέβαια τρώω μια χαρά ποσότητες για να μην πάθω και τίποτα παραπάνω και έχω κι άλλα. Σημειωτέον, ήμουν ανέκαθεν μια μικρόσωμη και σχετικά λεπτή γυναίκα, με υγιή σχέση με το φαγητό και φυσιολογικό βάρος. Ποτέ μου όμως δεν έτρωγα σε σημείο σκασμού. Όμως η οικογένεια μου έχει άλλη γνώμη. Εκέινοι ως γνήσιοι καλοφαγάδες με το που με είδαν λίγο αδυνατισμένη αρχίσαν τα σενάρια περί ανορεξίας. Στις όποιες προσπάθειές μου να τους εξηγήσω βρίσκω τοίχο. Με πιέζουν να φάω, μου λένε πως δεν είναι δυνατόν να μην έχω όρεξη να περιδρομιάσω, και πως τα κάνω όλα επίτηδες για να χάσω κιλά. Με είχαν που με είχαν στην πίεση ανέκαθεν, αλλά τώρα ξέφυγαν. Ρε παιδιά, ούτε κιλά σκοπεύω να χάσω, ούτε πεθαίνω της πείνας, όυτε εμετούς κάνω, ούτε τίποτα. Τι άλλο να τους πω πιά να με αφήσουν ήσυχη? Και πως γίνεται να φάει κανείς μια μερίδα παστίτσιο που πιάνει όλο το πιάτο και ξεφεύγει κι απ αυτό σε όλα τα μήκη και πλάτη και στο καπάκι μια γκουμούτσα κείκ???