ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι, οκ λένε κάτι θα τύχει κάποια στιγμή και θα γνωρίσω κάποια κοπέλα. Πώς όμως από τη στιγμή που δεν έχω ούτε καν παρέες και απλά βγαίνω καμιά βόλτα έξω μόνος; Στο λεωφορείο θα τη γνωρίσω ή στο μετρό; Ή στο μαγαζί που αν πάω μόνος να πιω μια μπύρα με κοιτάνε περίεργα σα να με λυπούνται; Ή μήπως να μιλάω σε άκυρες στο ίντερνετ μπας και μου απαντήσει καμία; Δυστυχώς κάποιοι έχουμε κάνει λάθος επιλογές στα 18-25 μας που αναπτύσσονται κυρίως οι κοινωνικές σχέσεις και μετά το πληρώνουμε, ίσως και για πάντα. Δύσκολα υπάρχει γυρισμός αν είσαι γύρω στα τριάντα και έχεις ξεμείνει απ' όλες τις απόψεις.

Όχι όμως η δικιά σου...μου λείπεις πάντα.

δουλεύει σεζόν σε ξενοδοχείο, και μαζεύει τα αποφάγια κρυφά,πριν τα πετάξουν στα σκουπίδια, για να ταισουμε τα αδέσποτα. Πείτε μου πόσο κακή είναι η νέα γενιά...

Με ένα μικρό παιδάκι, λογικά είναι ξαδερφακι του, πήγαιναν προς το πάρκινγκ που άφηνε πάντα το αμάξι όταν ερχόταν να με δει. Το ξέρω ότι με είδε, έστειλε αμέσως μετά μήνυμα στη φίλη μου και της την επεσε

Το αγόρι μου,μου είπε επί λέξει: "Σ'εσένα,δεν με τρέλανε τόσο η εξωτερική σου εμφάνιση,όσο το μυαλό σου". Δεν ξέρω...με χάλασε λίγο αυτό που μου είπε.Ξενερωτικό δεν ακούγεται;

Να βρει η πρώην μου κάποιον να την αγαπήσει για αυτό που είναι.

Οταν εδωσα πανελληνιες πριν μια δεκαετια και βαλε τα πραγματα ηταν αλλιως. Οταν πηρα πτυχιο η κριση μας ειχε χτυπησει για τα καλα την πορτα. Εκανα οτι ναναι σε δουλειες καθως το πτυχιο μου ειναι τελειως θεωρητικο και αυτα τα επαγγελματα στην συχγρονη εποχη ειναι ψιλουποβαθμισμενα. Ειχα στοχους να κανω σεμιναρια, να ασχοληθω με διαφορα, να επιμορφωθω αλλα ολα θελουν λεφτα τα οποια δεν ειχα και ακομα δεν εχω καθως ο βασικος μισθος ειναι μονο για μενα και τα εξοδα.Και αν ξεκινησω να μαθαινω κατι μεχρι να τελειωσω θα ειμαι 35. Ειμαι σε αδιεξοδο και κουραστηκα απο ολα αυτα. Δεν νιωθω αποτυχια γιατι προσπαθω. Αγχος ομως για το μελλον ναι..

Θελω να γνωρίσω ένα καλό παιδί να μπορεί να με στηρίξει οικονομικά δηλαδή να νοικιάζουμε ένα σπίτι να με ουμε μαζί κ να μοιραζόμαστε τα έξοδα ώστε να μπορέσω να αφήσω το σπίτι που μένω γιατί δε μαρεσει πια και να δίνω λιγότερο ενοίκιο. Γτ οι γονείς μου δεν έχουν την δυνατότητα να μετακομίσω. Παράλληλα βρήκα δουλειά και θα πληρώνομαι όσο δουλεύω

... αλλά όχι μαζί μου, κατανοώ πως τα έχουμε πολυ λίγο καιρό (ειδικά σε σχέση με την πρώην) αλλά μου το πέταξε από μόνος του και προβληματίζομαι

Νιώθω πως όλα πανε στραβά. Είμαι 23. Αυτό που τόσα χρόνια σπουδαζα με απογοητεύει. Φέτος τελευταία χρονιά. Μετά δεν ξέρω τι, που και με τι αισιοδοξία.