ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και θέλω να κλάψω. Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω, καταλαβαίνεις; Πιέζω τον εαυτό μου, γι' αυτή την καταραμένη την υποτιθέμενη "ευτυχία"...Αλλά ποια ευτυχία, όταν δεν μπορώ να σε συγχωρήσω, όταν δεν μπορώ να σε αποδεχτώ, όταν δεν μπορώ να σε σεβαστώ, να σε εκτιμήσω; Ποιά ευτυχία όταν νιώθω τα φιλιά σου να μου συνθλίβουν το πρόσωπο; Τί κι αν σε θέλω; Τί κι αν θέλω να κάνω οικογένεια; Μερικές φορές ο πόνος μου είναι αβάσταχτος. Μερικές φορές θέλω να με χάσεις οριστικά, για να σε εκδικηθώ. Μερικές φορές δε με νοιάζει αν θα πονέσω, αν θα πέσω, αν θα συρθώ, αρκεί να πονέσεις κι εσύ, να νιώσεις κάτι από την κόλασή μου. Πώς να κάνω οικογένεια μαζί σου, όταν δεν μπορώ να σε εκτιμήσω; Πόσο εαυτό να θυσιάσω, για να αποκτήσω αυτά που θέλω;