ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω άλλο τη συγκατοίκηση με τους γονείς μου, με έχουν πρήξει! Με ενοχλούν, μου σπάνε τα νεύρα, μου χτυπάνε κάθε τρεις και λίγο την πόρτα, πρέπει να δίνω αναφορά πού θα πάω, αν θα φάω, γιατί δεν κοιμάμαι, αν θα γυρίσω,(λες και μένω συχνά εκτός) τι ώρα θα έρθω, πού είμαι πάλι(λες και βγαίνω!!!), γιατί δεν πεινάω, ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΠΡΗΞΕΙ!! Είμαι 24 χρονών και παίρνω 400 ευρώ 8άωρο, ο κλάδος μου όμως είναι έτσι, πού να πάω; Και μου κάνουν και παράπονα όταν τους λέω να μ' αφήσουν ήσυχη, τύπου "σιγά, τι σε ρώτησα;". Νιώθω ότι χάνω τη ζωή μου, χάνω τα χρόνια μου γιατί είμαι σπιτόγατα και δεν έχω πού να τη ζήσω. Θέλω να πω στον γκόμενο μου να έρθει να αράξουμε όλη μέρα και να ξενυχτήσουμε μέχρι τις 4 (και ας δουλεύω στις 9) και να μη δώσω αναφορά για σχόλια σε κανέναν. Πνίγομαι.